zaterdag 30 december 2017

'Toon ons dan wat voor nieuws het Christendom heeft gebracht?'

We kennen ondertussen allen de passage van de Lectio magistralis van paus Benedictus XVI in de aula magna van de universiteit van Regensburg in 2006:

Zonder op details in te gaan als het verschil in behandeling van "hen die het Boek hebben" en de "ongelovigen" , richt hij [keizer Manuel II Paleologus van Byzantium] zich in een verbazingwekkend botte, voor ons onaanvaardbaar botte vorm, zomaar met de centrale vraag naar de verhouding tussen godsdienst en geweld in het algemeen tot zijn gesprekspartner. Hij zegt: "Laat mij dan zien wat Mohammed voor nieuws heeft gebracht, en je zult er alleen maar iets slechts en onmenselijks vinden, zoals dit: dat hij voorgeschreven heeft, het geloof dat hij predikte met het zwaard te verbreiden"


In analogie kunnen we terecht vragen: "Laat ons dan eens zien wat goeds het Christendom heeft gebracht":

het antwoord van pater Karl Wallner OCist in zijn kerstdagpreek:

God is gekomen om ons menselijker te maken. Onze Kerk heeft zo tientallen projecten, scholen, ziekenhuizen, etc. Maar ook als de Kerk nog tien keer zoveel projecten doen, zal ze nog steeds, zoals het Evangelie het zegt de 'armen onder ons hebben'. "Die hebt ge steeds bij u, maar Ik ben niet steeds onder u". God is echter ook voor iets veel belangrijker gekomen.
Waarom is er na 2000 jaar Christendom nog steeds oorlog, naijver, onderdrukking, en is er nog steeds zo veel kwaad in de wereld. Wat heeft het Christendom eigenlijk gebracht? Het antwoord is: Het Christendom heeft God gebracht. Het heeft God gebracht! Dat ontbreekt in onze Kerk nog veel te sterk. De echte overtuiging en getuigenis van Jezus Christus als de God die naar ons gekomen is om God te brengen. Er zij God in den hoge, dat is de eerste zin die de engelen zegden, en daarna pas Vrede aan de mensen in wie Hij welbehagen heeft. Wie steeds de mens op de eerste plaats zet en God op de tweede, daar kan niets goeds uit voorkomen. Dan verraadt men het Christendom. We moeten de mensen terug God verkondigen. God is mens geworden! We moeten Hem dan de eer geven die Hem toekomt. God die in eeuwigheid steeds volgehouden heeft dat hij bij de mensen wilde zijn. Vandaar de aantrekkingskracht van de evangelische kerken, omdat wij in onze Katholieke Kerk God niet meer klaar en duidelijk verkondigen. God is mens geworden! God is naar ons gekomen. We moeten dat veel beter verkondigen, zoals de evangelische kerken dat doen. Als in onze kerken geen aanbidding meer wordt gehouden, als God niet meer de eer wordt gegeven die Hem toekomt. Als men in een Katholieke kathedraal binnenkomt en niemand maakt nog een kniebuiging, alsof men naar de Hottentotten gaat kijken of in een museum is ... Het spreekt vanzelf dat we in een moskee onze schoenen moeten uittrekken, maar wij handelen alsof God niet bestaat. Alsof de Emmanuel niet gekomen is. Als Hij niet tegenwoordig is in ons Tabernakel. Dat is de boodschap van Kerstmis die we moeten onthouden. Dat is belangrijk, anders is er geen Christendom meer. En ik kan me inbeelden dat God over de evangelische kerken zegt, hier wordt Ik tenminste aanbeden als God, als Verlosser geliefd, meer als bij de Katholieken. Dat is ook de grote vraag in de ontmoeting met de islam Want op mijn reizen kom ik zelfs in Tanzania steeds meer het agressieve islamisme tegen; waar Christenen verdacht gemaakt worden, moeten wij belijden dat God mens geworden is. Ja dat God de Enige en het Enige is voor ons, maar in zijn liefde zich onderscheidt dat Hij mens is willen worden. De Zoon is mens geworden in de kracht van de H Geest. De Drie-ene God. We moeten meer trinitair denken. Dat is ook belangrijk. Wat heeft Jezus ons gebracht. Hij heeft ons natuurlijk humaniteit gebracht. Hij heeft ons de liefde tot de mensen gebracht, omdat Hij Zelf de mens liefheeft. Hij heeft ons ook een blik gegeven in het innere wezen van God. Dat we God de eer kunnen geven die Hem welgevallig is. Zo zullen we het in credo zeggen, dat in de tijd van het arianisme werd samengesteld. God uit God, Licht uit Licht, Ware God, een in wezen met de Vader.

-----


Waar het agnostisme ons twijfel bracht, het atheïsme onderdukking, de islam geweld, daar brengt het Christendom God.

Uren van de H. Missen voor Nieuwjaar - Viering Z. pater Valentinus op 13-14 januari

1 januari - Feest van Maria Moeder Gods

7.30     Paters minderbroeders - St Rochuskerk
8.30     Paters minderbroeders - St Rochuskerk
11        St Quintinuskathedraal
18.30   Paters minderbroeders - St Rochuskerk

In de rest van het dekanaat geen H Missen.




Feest van pater Valentinus in de paterskerk:

zaterdag 13 januari 2018
18.30 uur: H Misoffer opgeluisterd door het Valentinuskoor

zondag 14 januari 2018
9       Hoogmis met het Valentinuskoor

11     Plechtige viering met muzikanten.



Aan ieder een Gezegend Nieuw Jaar!




donderdag 28 december 2017

Jezus was geen vluchtelingenkind: het misbruik van Kerstmis voor politieke doeleinden

"Mijn grootouders moesten aanhoren dat Jezus een ariër was. Nu wordt ons gepredikt, dat hij een vluchteling was." David Berger

Linksgeoriënteerde politici hebben het natuurlijk niet zo op de Kerk en het christendom. Wanneer echter een kerkelijk feest als Kerstmis de mogelijkheid biedt om dat voor hun eigen gebruik te instrumentaliseren, of als Christenen vanuit die achtergrond het Evangelie verklaren willen, dan worden die onvermoeibare kerkcritici, die de rest van het jaar kritiek op het Christendom verspreiden, plots bijbelspecialisten en zeggen ze de exegese van de heilige Schrift beter te kennen dan theoloog of priester.

De Familie was niet op de vlucht.

Al jaren wordt in artikels en commentaren de mythe verbreidt, dat Jezus een vluchtelingskind was en zijn geboorte in Bethlehem dus een dramatische en gevaarlijke aangelegenheid was. Dat is niet waar, zoals het kerstnachtevangelie van Lucas ons ieder jaar weer verhaalt. Maria en Jozef waren volgens het rapport van de Evangelist Lucas op weg op order van de volkstelling van keizer Augustus die verplicht was voor de eersteling door de fiscus. De inwoners van Judea moesten zo naar hun geboortestad reizen om zich daar aan te melden. Maria en Jozef begaven zich zo op weg, maar tegen de tijd van hun aankomst was er geen kamer meer vrij in de herberg en moesten zich met een stal tevreden stellen (wat toen geen ongewone plek voor een reiziger was). Het Geboorteverhaal in de stal van Bethlehem wordt tegen de feiten in, toch steeds weer als een vluchtelingenverhaal voorgesteld.

Een andere versie.

Daarnaast vertelt de Evangelist Mattheüs een andere versie van de Geboortenacht. Die geldt niet als het klassieke Kerstmisevangelie. Naar de beschrijving van Mattheüs was koning Herodes erg bezorgd voor aanslagen en voor het gerucht dat er een nieuwe Koning van de Joden (een Messias) geboren zou worden, vandaar de brutale slachting. Toen hij van de geboorte van Jezus hoorde, zond hij spionnen uit, die bij Mattheüs als 'de wijzen' bekend staan. Na de verificatie van de geboorte, beviel Herodes de moord op alle mannelijke kinderen van onder de twee jaar. Hij wilde zeker zijn dan nergens een eerstgeborene als Messias kon gevierd worden.

Mattheüs vertelt dat Jozef door een engel werd gewaarschuwd en vluchtte naar Egypte met zijn familie, om ze te redden van de agenten van de koning te verstoppen en het leven van het Kind te redden. Na de dood van Herodes keerden Maria en Jozef naar Judea terug. Dat was ook geen vlucht die op welke wijze dan ook met de huidige massamigratie kan vergeleken worden. Het ging toen om een heel concrete persoonlijke bedreiging, en niet om een culturele, religieuze of werkmotieven. De reis van Jezus, Maria en Jozef was ook maar tot net over de volgende grens. De huidige massamigratie strekt zich uit over hele continenten en de migratie is er niet van families maar van vooral jonge mannen, met heel andere motieven.

Het misbruik van de Evangelisten

Het verhaal van Mattheüs wordt niettemin door linkse cynici als 'bewijs' gebruikt, dat de Heilige Familie een typisch migranten verhaal heeft doorgebracht, en dat de Christenen dus het grootste begrip voor migranten van alle aard moeten hebben. Dat is natuurlijk een vuile en arrogante argumentstechniek. Christenen zouden die provocatie en vervalsing niet ernstig mogen nemen. Apropos: iedere fatsoenlijke mens zou anderen in echte nood en bij fysieke bedreiging helpen en er toe trachten om de noodsituatie te verhelpen of toch te verminderen. Daar heeft men geen linkse bijbel-exegeet voor nodig, die van het Evangelie duidelijk nog minder begrepen hebben of willen begrijpen dan van hun Marx of Engels.

Duidelijke woorden zijn nodig.

Christenen moeten ook duidelijk kunnen stellen: De bereidheid om te helpen wil niet zeggen, dat men migranten voor allerlei redenen duizenden kilometers naar Europa moet laten komen of ze nog wel met een vliegtuig laten invliegen, zoals recent in Italië vertoond werd. En naastenliefde wil zeker niet zeggen dat men kritiekloos massamigratie moet toejuichen en aannemen. Het tegendeel is waar: een verantwoordelijke hulp en een goede beheersing van de migratiecrisis kan enkel in de herkomstregio's plaatsvinden. En allerminst is de oplossing van de crisis te vinden in het zure atheïstische beterweten en de linkse provocerende redacties, die met Kerstmis zo graag hun commentaar naar buiten dringen.

Dr. Marcus Franz



maandag 25 december 2017

Z.E. Kardinaal De Kesel met Kerstmis: Aan u allen een slap Katholicisme toegewenst ...

De Kersttijd is bij uitstek de tijd om cadeautjes uit te wisselen. Bol.com en de Mediamarkt beleven gouden tijden, een nieuw record van het aantal bankoverschrijvingen is bereikt. En morgen een recorddag voor ebay, als velen hun kerstgeschenk toch niet helemaal vonden wat ze willen.

Zo ook met het kerstcadeau van onze kardinaal: een interview in De Tijd. Ook hier een cadeau dat niet helemaal is zoals je het zou willen. Let op, ik heb er alle begrip voor dat het niet gemakkelijk is om vandaag priester te zijn, laat staan primaat van België. Maar toch mogen we verwachten dat hij zijn kruis opneemt... Een katholicisme met een slap visademke komt echter naar voren, en dat is jammer. Een Kerk met een weifelende kardinaal, die volgens De Tijd  'geen natuurlijke autoriteit' uitstraalt. Katholiek zijn is duidelijk niet iets om fier op te zijn.

Mijn grootste moeite is met de vurige verdediging van de kardinaal van 'de moderne seculiere rechtstaat'. Hij noemt het 'het beste model dat de mensheid ooit heeft gekend'. Elders spreekt hij over de 'neutrale staat'. Maar wat houdt dat nu eigenlijk in?

Heeft het aanschijn van de aarde ooit een 'neutrale staat' gezien? De staat legt ook de openbare moraal vast. Heeft men ooit een 'neutrale moraal' gezien? Het 'beste model dat de mensheid ooit heeft gekend' in het westen, legt vandaag een moraal op die diep on-Katholiek is. Is dat een neutrale moraal? Een omarming van de 'cultuur van de dood'; een contraceptieve staat die niet meer capabel is om het eigen bevolkingsaantal op peil te houden, en dus overgaat tot 'le grand remplacement' met vluchtelingen en asielzoekers. Is dat de 'neutrale staat'? Is dat het Katholieke ideaal?

Is het Katholieke ideaal niet eerder een 'Katholieke monarchie': "Christus Koning"; nochtans het beeld dat het meest bijbels lijkt. Ook moeilijk te realiseren natuurlijk, maar wel een beeld dat veel meer aansluit bij het ideaal van het Nieuwe Testament. Het waanbeeld van de kardinaal dat een religieuze staat per definitie oppressief en intolerant moet zijn, stoelt op weinig vertrouwen op de eigen Katholieke gemeenschap. Meer nog ik durf te betwijfelen of een 'moderne seculier rechtstaat' het lang overleeft als niet een meerderheid van de bevolking christelijk is.

Dit model van Mgr De Kesel nodigt uit tot passiviteit en luiheid. Het is immers niet meer nodig om te evangeliseren. Dat doe je natuurlijk niet in een 'ideaal model'; want we willen niet terug naar een cultuur met één dominante religie. Is dat nochtans niet expliciet wat het Evangelie van ons vraagt? Dat we het Evangelie verkondigen van de daken, en het te pas en te onpas ter tafel brengen? Is dat niet wat ons diepste verlangen is voor ieder mens: dat hij Christus ten volle zou mogen leren kennen? 'Liever turks dan paaps' lijkt de kardinaal te belijden.

Dat slap katholicisme zorgt ook dat de kardinaal het prima vindt dat men niet iedere week naar de kerk gaat. Is dat nochtans niet waar de Kerk toe oproept? Is dat niet wat Jezus zelf iedere week deed in de synagoge? Waarom dan een kardinaal die dat allemaal niet belangrijk vindt? Zou hij zelf beseffen hoe demotiverend zijn verhaal is voor Katholieken die zich dagelijks voor de Kerk inzetten?

Als de kardinaal het evangeliseren niet belangrijk vindt, maar alleen 'maatschappelijk relevant' wil zijn, waarom wordt hij dan niet hoofd van een NGO? De leprastichting (St Damiaanstichting mag natuurlijk niet in de seculiere staat waar hij lippendienst aan wil bewijzen), of het MSfonds, misschien Greenpeace of Amnesty International? Daar voelt hij zich waarschijnlijk 'maatschappelijk relevanter', en dan kan de Kerk op zoek naar iemand die in zijn kerstpreek niet zoekt om 'maatschappelijk relevant' te zijn, maar die vertelt waar ieder mensenhart naar dorst: God is mens geworden voor iedere mens op aarde, en daarmee is heel de geschiedenis van de mensheid veranderd.

Het Woord werd vlees, maar de duisternis nam het niet aan...


Zalig Kerstmis!

Het Woord is Vlees geworden
en het heeft onder ons gewoond.

Zalig Kerstmis !
namens heel de Hasseltse Sacramentsbroederschap




Dank aan het Hasseltse stadsbestuur voor de prachtige kerstboom en kerststal op de grote markt. 
Hasselt heeft het.

zaterdag 23 december 2017

Paus Franciscus: Breng vrede in de wereld: Ga biechten!

Laat ons ons eigen huis opruimen in ons hart met Kerstmis, zodat we vredevol en gelukkig worden.

Ga biechten opdat Kerstmis een tijd van vrede in ons hart kan worden, zei paus Franciscus aan Vaticaanse bedienden en hun families.

'Gisteren ging ik biechten voor Kerstmis ... en dat deed me goed,' zei hij de werknemers tijdens een speciale audiëntie in de Paulus VI aula op 21 december.

In een traditie die in 2014 begon, nodigde de paus mensen die werken in het vaticaan uit samen met hun families en huisgenoten, voor pre-Kerstmis groeten. De jaarlijkse meeting is er naast de al langer bestaande jaarlijkse ontmoeting met de leden van de Romeinse Curie - de medewerkers van de centrale administratieve diensten van de Kerk - en de kardinalen die in Rome leven, en de leden van het pauselijke huishouden.

Op weg naar de audiëntiehal zegende de paus en knuffelde en 'high-fived' heel wat kinderen die kwamen kijken. Sommige gaven geschenkjes of briefjes voor de paus, die zijn 81ste verjaardag vierde op 17 december.
De paus dankte de medewerkers omdat ze een belangrijk deel uitmaken van de universele missie van de Kerk, en om die 'trein te doen bollen' die het vaticaan, de Heilige Stoel, is met al haar problemen.

[...]

De paus spoorde allen aan die een moeilijke tijd doormaken of een crisis, om nooit ruzie te maken voor de kinderen. Ouders zien vechten doet de kinderen lijden, en ze begrijpen vaak de omstandigheden achter de argumenten niet.

'Let goed op de families' zei hij, omdat ze 'een immens juweel zijn'.

Paus Franciscus herhaalde dat vele werknemers hem hadden horen spreken over roddel op verschillende toespraken, en hij herhaalde dat dat heel belangrijk was. Hij vroeg werknemers, en zeker zij die een goed voorbeeld moeten geven, om 'op hun tong te bijten' in plaats van mensen neer te halen.

En tot slot vroeg de paus opnieuw om vergeving, omdat 'Ik vraag vergeving omdat we niet steeds een goed voorbeeld geven'.

Met 'wij' bedoelde hij de clerus en ook zichzelf, omdat hij ook soms zijn geduld verliest.

'Er zijn fouten die we als clerus maken in het leven, zonden, onrechtvaardigheden, of soms behandelen we mensen slecht, (we zijn) een beetje neurotisch.' zei hij. 'Vergeef ons voor alle voorbeelden die niet goed waren.'

En, zo zei hij hun, wees niet bang om vergiffenis te vragen, en te biechten te gaan als hun geweten het ingeeft.'

Het Kerstseizoen 'is een goede tijd om vrede in onszelf te weeg te brengen. We zijn allemaal zondaars. Elk van ons.' zei hij.

'Laat ons ons huis goed opkuisen met Kerstmis om gelukkig en vredevol te worden.'

vrijdag 22 december 2017

Ga Biechten: biechtgelegenheid in Hasselt voor Kerstmis 2017

Zaterdag en Zondag 23 en 24 december:
In de kathedraal van 14 tot 16 uur

Paters minderbroeders: 8-12 en 14-18 uur op zaterdag 23 december

woensdag 13 december 2017

Ik kijk naar Hem. En Hij kijkt naar mij.

Aanbidding kan zinloos lijken - maar de wereld heeft het wanhopig nodig.

door E.P. Leon Pereira O.P. in The Catholic Herald.


Wat nut heeft aanbidding?

Voor de moderne geest lijkt aanbidding niet echt zinvol, tenzij het begrepen wordt als een vorm van mindfulness. Het mag dan ook geen verrassing zijn dat de wereld waarde ziet in de caritatieve werken van bv St Theresa van Calcutta, maar niet veel heil ziet in het gebed en de contemplatie van Karthuizer monniken.

Kloostermonniken lijken niet veel zinvols te doen, terwijl moeder Theresa zo duidelijk nuttige en goede dingen deed. Velen in de Kerk zullen het daarmee eens zijn. In de keuze tussen Martha en Maria - tussen Martha die bezig was met bedienen, en Maria die aan de voeten van Christus zat - zijn we snel op de hand van Martha, en verward door de steun van Jezus aan Maria.

Activiteit de bovenhand geven over contemplatie heeft een naam: activisme. Welzijnswerkers kunnen verstrikt raken in te denken dat hun werk heel belangrijk is, en het gebed voor anderen. Paus Franciscus klaagde die houding aan, en zei dat het de Katholieke caritas reduceert tot een NGO. Een overdreven devotie voor sociale gerechtigheid verraadt vaak een gebrek aan persoonlijke heiliging en moraal. Zonder gebed staan we niet open voor de liefde van de Vader, en zonder goddelijke liefde zijn onze caritatieve werken tevergeefs.
Moeder Theresa begreep dat duidelijk: al haar caritatieve daden vloeiden voort en waren gebouwd op de aanbidding van Jezus in het Heilig Sacrament. Het is alleen in de aanbidding van Christus dat haar zusters Hem kunnen herkennen en dienen in de armsten en de marginalen.

Wat doet men tijdens aanbidding? Want doen verliefden als ze naar elkaar in liefde kijken? Op de eerste plaats hebben we stilte nodig. Toen paus Benedictus XVI voorging in de aanbidding in Hyde Park, maakten 80 000 jongeren het stil met de paus - tot consternatie van de media. Stilte is blijkbaar geen goede televisie. Televisie heeft constant gebabbel nodig. Aanbidding vraagt stilte.

Ten tweede vraagt aanbidding om aandacht. Het is droevig om koppels in het restaurant te zien zitten, beiden stuurs naar hun smartphone aan het kijken in plaats van naar elkaar. Het vraagt niet veel om te zien wie of wat hun relatie beheerst. We hebben het meest aandacht voor wat we het belangrijkste vinden. In aanbidding hebben we aandacht voor God.

Ten derde, vraagt aanbidding om ontvankelijkheid. In onze stilte en aandacht, ontvangen we God. We worden bevrijd van de illusie dat we God gunsten kunnen doen. Hij wil onder ons zijn. Sitit sitiri, Hij dorst ernaar om gedorst te worden; Hij verlangt dat wij naar Hem verlangen. Hij wil ons leiden en leren, maar alleen als we Hem toelaten. In aanbidding ontvangen we van God de waarheid over God en over onszelf.

De film Into Great Silence (2005) geeft een zeldzame blik op het leven van een Karthuizer klooster. Nu en dan komt de camera voorbij aan de blikken van de monniken, een voor een, en in elk van hen zien we een grote sereniteit. We zien een tevredenheid van een schepsel dat gelukkig is om afhankelijk te zijn, en nog gelukkiger met de liefde van God die schijnt in zijn ogen. Het is een leven van contemplatie, van aanbidding, dat zo een vrijdom geeft in een schepsel.

JRR Tolkien zei eens dat hij niet terugkeerde tot trouw aan de Heer omdat hij opgejaagd werd door de Hound of Heaven van Francis Thompson, maar door de honger naar het Heiligste Sacrament, als iemand die snakt naar liefde. In een brief aan zijn middelste zoon in de tweede wereldoorlog (de context van de brief is huwelijk en sex), schreef hij:

Vanuit de diepsten van mijn leven, vol van frustaties, geef ik u het ene grote ding om lief te hebben in het leven: het Heilig Sacrament ... Daar zal je romantiek, glorie, eer, trouw en de ware weg voor alle liefde op aarde vinden ... door de smaak alleen kan wat je zoekt in je aardse relaties ... de complexie van de realiteit, van eeuwige duur, vinden, waar ieders mens hart naar op zoek is.

[...]

Aanbidding [...] In mijn eigen ervaring is het machtig. Jezus wacht op ons met spanning. En Hij wil Zich volledig aan ons geven. Het is als een toren van champagneglazen en wanneer het bovenste glas vult en overvloeit en de lagere glazen vult. In aanbidding, vergroot God ons hart om lief te hebben, als we er open voor staan, en die liefde vloeit over naar anderen, als een champagne toren.

Soms ondervinden mensen weinig verandering, vaak door ongebiechte zonden of door zich van God te verstoppen. Als we ons opsluiten, als we onze wonden en pijnen verstoppen van God, dan kan er weinig veranderen. Dan is aanbidding als een last die verdragen moet worden, en liefst vermeden. Maar als we open staan voor God, dan is het machtig. God heeft zoveel genade die Hij ons wil geven, en Hij leidt en gidst ons in gebed doorheen de aanbidding. Soms houden we wake bij de Heer in aanbidding, en maken we momenten van eerherstel en liefde, omdat de wereld het zo nodig heeft.

In Lourdes hebben de meeste wonderen plaats tijden de aanbidding voor het Heilig Sacrament. Hoewel er zoveel kracht en genade vrijkomt vanuit het Heilig Sacrament tijdens een oprechte en waardige aanbidding, toch gaat het niet om er wat 'uit' te halen.

De pastoor van Ars spreekt over een parochiaan die hem zei over aanbidding: 'Ik kijk naar Hem, en Hij kijkt naar mij.' Het gaat over twee mensen die elkaar lief hebben - een schepsel en God. Hoe groter onze honger, hoe meer Hij ons geeft; inderdaad, Hij geeft ons die honger naar Hem. Ga naar de Kerk, en laat de hemel over u komen ...




zaterdag 9 december 2017

Uren van de H Missen Kerstmis 2017 Hasselt

Zondag 24 december (geldt niet voor de zondagsplicht):

18,30     St Rochus, paterskerk
20,00     St Catharina
20,00     St Christoffel
22,00     Virga Jesse Basiliek
24,00     St Quintinuskathedraal


Zondag 25 december Kerstdag

8            St Rochus, paterskerk
9            St Rochus, paterskerk
9,30       St Martinus
9,30       St Hubertus
10,00     Virga Jesse Basiliek
10,30     St Catharina
11,00     St Quintinskathedraal
11,00     H Hart
11,00     St Rochus, paterskerk
18,00     Virga Jesse Basiliek
18,30     St Rochus, paterskerk



Maandag 26 december, St Stefanus, eerste martelaar

7,30        St Rochus, paterskerk
8,30        St Rochus, paterskerk
9,30        St Hubertus
10,30      St Catharina
11,00      St Quintinus
18,30      St Rochus, paterskerk


PUER NATUS EST NOBIS, PUER DATUS EST NOBIS

ZALIG KERSTMIS





vrijdag 8 december 2017

De cultuur van het leven, interview met prof. Stéphane Mercier


Prof. Mercier, onslagen door de Université Catholique de Louvain, omwille van zijn standpunt dat abortus moord is. Een observatie die niet alleen logisch is, maar ook in de Katechismus van de RK Kerk staat. Volgens de Katholieke universiteit is abortus echter een 'basisrecht, waar ze achter staat'; of met andere woorden de Katholieke universiteit heft zelf haar eigen bestaansrecht op.

De slappe houding van de Belgische Bisschoppen is weer genoteerd. Zou men niet begrijpen dat geen enkele jongeman in dit land Katholiek wil worden als men dan bij zo'n slap troepje hoort? Niet klagen dat er niemand in de zondagsmis zit, dan.... In het interview valt het woord lafheid. Is dat in Vlaanderen niet synoniem met Katholiek aan het worden?


zondag 26 november 2017

Brief van Mgr Hoogmartens over de werelddag van de armen; 19 november 2017



Broeders en Zusters,
Goede vrienden,

Bij de sluiting van het Jubeljaar van de Barmhartigheid in Rome, nu een jaar geleden, schreef paus Franciscus de herderlijke brief Misericordia et misera. Daarin kijkt hij ook vooruit in de hoop dat wij als christenen de ervaring van de goddelijke barmhartigheid met vreugde, trouw, en enthousiasme kunnen voortzetten in wat hij noemt een 'cultuur van de barmhartigheid'. Die cultuur krijgt vorm - zo schrijft onze paus - vanuit een volhardend gebed, vanuit een openheid voor de Heilige Geest en voor het leven van de heiligen, en - zo besluit hij - dichtbij de armen. In dezelfde brief riep paus Franciscus ook de 33ste zondag door het jaar, dit weekend dus, uit tot Werelddag van de armen. Graag geef ik u daarbij als uw bisschop enkele overwegingen mee.

1. De aandacht voor mensen in armoede is een rode draad door de Schrift. Bij Jezus stond ze centraal. Ook de lezingen van zondag maken er melding van. Zo wordt de sterke vrouw uit Spreuken geprezen omdat zij haar hand opent voor de behoeftige en de armen uitstrekt naar de misdeelde. Het evangelie van zondag vraagt ons bovendien onze talenten niet voor onszelf te gebruiken, maar te doen renderen voor het Rijk Gods. De Heer zal er ons rekenschap voor vragen.

2. De aandacht voor de armen is echter ook de vrucht van een leven vanuit Gods barmhartigheid, zo zegt paus Franciscus in zijn herderlijke brief. De schamele mens (misera) ervaart Gods barmhartigheid (misericordia) zoals de overspelige vrouw Jezus ervaart met Hem alleen achtergebleven. Vanuit de ervaring van Gods liefde zal die mens ook mededogen en ontferming tonen tegenover een andere mens in armoede. Dat is althans zijn roeping. Het volstaat niet te theoretiseren over barmhartigheid, zo schrift paus Franciscus. Ik zou datzelfde kunnen zeggen van uit de dynamiek van ons eigen jaarthema van dit jaar. Wie zich door God bemind weet, is ook geroepen mensen in armoede nabij te zijn.

3. Hoe kunnen wij al iets waarmaken van wat onze paus bedoelt met de Werelddag van de armen? Hoe kunnen wij mensen in armoede nabij zijn, wel wetende dat we zelf soms ook onze eigen armoede beleven?
a) Dat kan vooreerst door ons te bekeren in het perspectief van het Rijks Gods, door zelf te trachten vriend te worden van een mens in armoede. Mgr Paul Schruers zie het zo vaak: 'Een christen moet tenminste één arme als vriend hebben.'
b) Binnenkort begint ook de advent. De advent is als periode van verwachting bij uitstek zinvol om mensen in armoede te ontmoeten. Werd Jezus zelf niet geboren in een stal. En riep Hij ons niet op arm van geest te worden? De advent is sinds lang ook de tijd van Welzijnszorg, dat ons helpt ook structureel te strijden tegen armoede. Samen tegen armoede is de slogan van Welzijnszorg voor de komende jaren. Daarnaast zijn er in de loop van het jaar ook andere initiatieven en acties voor mensen in armoede en slachtoffers van onderdrukking. We denken aan dan aan de St-Vincentiuswerking bij ons en aan Caritas en Broederlijk Delen wereldwijd.
c) Het voornaamste is echter toch dat we zelf het hart hebben van een arme, die zich altijd door God bemind en door God geroepen weet. Dan kunnen we, zoals het evangelie van zondag ons vraagt, onze talenten helemaal inzetten voor broederschap, voor een betere wereld en uiteindelijk voor het Rijk Gods dat komen zal. Schuilt daarin trouwens niet het geheim van een zinvol en vreugdevol leven?
d) Ten slotte leeft de hoop dat een Werelddag van de armen op termijn uitgroeit tot een gelegenheid om velen die een hart hebben voor mensen in armoede op één of andere wijze samen te brengen voor liturgie en ontmoeting in alle eenvoud.

Laten we echter nu al de kansen tot ontmoeting in onze families, in onze straat of parochie gebruiken. Laten we steeds meer in staat van ontmoeting zijn met mensen in armoede in onze omgeving. De Heer die ons Gods barmhartigheid betoonde, roept er ons toe op. Een werelddag, zeker die van de armen, begint in de kleine wereld van ieder van ons.

Mgr Patrick Hoogmartens
Bisschop van Hasselt


-----
Lezingen:
Spreuken 31, 10-13.19-20.30-31
Eerste brief aan de Tessalonicenzen 5, 1-6
Evangelie Matthëus 25, 14-30

Misericordia et misera : Brief bij de sluiting van het Jaar van de Barmhartigheid, van 20 november 2016, Feest van Christus Koning. De brief gaat voor het grootste gedeelte over de biecht.

zaterdag 25 november 2017

Laatste zondag van het jaar: Christus Koning. Et ne nos inducas in tentationem.

Christus Koning, de laatste zondag van het jaar. Het is goed om dan nog even terug te kijken.
En dit jaar zeker met goede herinneringen: de viering van 700 jaar Sacrament van Mirakel was goed bijgewoond en wondermooi. Het brengt ons tot grote dankbaarheid. op de eerste plaats natuurlijk aan God, die dit mirakel zo dicht bij onze stad liet gebeuren. Maar ook aan de parochie, EH deken en Mgr Hoogmartens, die toelieten dat de viering plaatsvond. En al degenen die hun handen uitstaken om er een succes van te maken.

Als we de foto's doorbladeren, dan beseffen we dat de 700ste verjaardag wel wat kleiner werd gevierd dan sommige van de vorige jubilea, terwijl onze stad erg in inwoners gegroeid is. En dat wil zeggen dat er nog heel wat werk voor de boeg is. Zoals Prof Wallner zei: Ite missa est; Ga uit, gij zijt gezonden. De lezingen zijn nog steeds terug te beluisteren op de website van Radio Maria NL.

Dat we 40 uur aanbidding konden houden, voor diverse intenties, was een prachtig initiatief. En ik denk dat velen 'bekoord' werden door de prachtige basiliek. Er zijn heel wat goede reacties op gekomen. En dat moet ons aanmoedigen om verder te gaan.

Vandaag werd het 'venite adoremus' festival gehouden in de St Quintinuskathedraal. Ik hoop dat dat een van de vruchten is van de viering van 700 jaar. Hoewel het minimaal werd aangekondigd, was er toch heel wat volk. Een initiatief waar onze broederschap zeker volgend jaar moet meedoen.

Hoe verder? Onze bisschop schreef een brief naar aanleiding van Misericordia et misera van de paus. De paus zegt daar niet alleen in om oog te hebben voor de armen, maar roept vooral op tot de biecht. Een ander initiatief waar de paus toe opriep na het jaar van de barmhartigheid, was het houden van '24 uur voor de Heer' op de vierde zondag van de vasten: 24 uur van biechtgelegenheid en Eucharistische aanbidding.

En dan is er natuurlijk het eeuwige pijnpunt: waarom geen Sacramentprocessie in het centrum van Hasselt? Als we God onder de korenmaat verstoppen, dan kan men natuurlijk niet verwachten dat er velen Christus leren kennen. Dit jaar dat sommigen 500 jaar prostestante afscheuring herdenken, en dus 500 jaar ontkenning van de Eucharistie, is het de beste gelegenheid om ons Katholieke geloof terug in volle waarheid te laten schitteren. De processie in juli heeft laten zien dat het kan. Als we nu niet beginnen, zijn we over 7 jaar weer niet klaar voor de Virga Jesse feesten. Laat ons bidden dat het mag.

2018 zal ons ook een lezing brengen door broeder Stockman op 23-05-2018, met als thema 'de Eucharistie, bron van Leven'. Het geeft ons meteen de kans om broeder Stockman te danken voor zijn inzet om het Katholieke geloof duidelijk en helder weer te geven in onze media, en ze te verdedigen in de Katholieke instellingen.

Het zijn bevreemdende tijden: in de Kerk is verwarring gekomen over de leer, kardinalen rollen vechtend over de straat, de paus is soms niet te volgen, de Kerk in Vlaanderen stort in snel tempo in ... Reden te meer om opnieuw op te bouwen, en te vertrekken van 'aanbidding tot evangelisatie'.

















maandag 20 november 2017

Venite Adoremus festival in Hasselt: 23 - 25 november 2017



Al enkele jaren kijken we uit naar Hasseltse deelname aan het Venite Adoremus-festival. Voorheen deden de Zusters Zaden van het Woord mee, maar die zijn nu naar Tongeren (men legt wel erge beproevingen op in de Kerk). Hoewel het niet uitgaat van onze broederschap, heeft men nu zaterdag 25 november aanbidding in de Kathedraal van 12 tot 17 uur. Het is niet erg aangekondigd, dus hierbij de uitnodiging, en onze steun voor dit initiatief!




Andere deelnemers in ons bisdom: Gemeenschap Zaden van het Woord in de Clarissenkerk te Tongeren:
Donderdag 23 november van 20,30 tot middernacht en op Vrijdag 24 november van 11 tot 17 uur.



De beste voorbereiding om het kerkelijk jaar af te sluiten (26 november is Christus Koning en de week erop begint dus de advent)!

Allen daarheen




Zie ook www.veniteadoremus.be

zaterdag 18 november 2017

Dank aan wie de blasfemie van Kuttekoven wil stoppen

Nadat het bisdom Hasselt haar afkeuring reeds liet merken over de blasfemische provocatie van een koe die aan een kruis wordt gehangen, heeft nu blijkbaar iemand het initiatief genomen om deze provocatie gedaan te maken.

Bedankt aan wie het doet, er zijn nu eenmaal grenzen ook voor Katholieken. We worden al dagelijks vernederd door onze eigen leiders zonder ruggengraat, dan moet dat ook nog niet opnieuw door locale kerkfabrieken en provocateurs die zich kunstenaar benoemen.

Toch heeft de Katholieke Kerk dergelijke provocaties in hoge mate aan zichzelf te danken. In de constante zucht naar 'eigentijdsheid' gooit de Kerk haar eigen principes in Vlaanderen steeds weer en meer overboord.

Of hoe moet ik mij als Katholiek voelen als iemand het skelet van een walvis in een kathedraal ophangt? Allicht omdat de locale bisschop zelf geen ruggengraat heeft, moet er dan maar een walvis worden opgehangen, maar uiteindelijk maakt men zichzelf belachelijk.

Hetzelfde geldt de schommelstoelen van de Carolus Borromeus in Anwerpen, waar ook een kerkfabriek besloot om 'eigentijds' te zijn. En dan hebben we nog Jan Fabre natuurlijk; spijtig genoeg niet opgehangen in de kathedraal van Antwerpen; neen, die krijgt er zelfs een standbeeld. Een standbeeld voor iemand die met zijn reeks witmarmeren monstransen, de draak steekt met ons geloof in de H. Eucharistie. Maar ja, allicht weer een kerkfabriek die 'eigentijds' wou zijn.

In Brugge hebben ze het lumineuze idee om een sjaal van meters hoog en breed te breien om rond de St Salvator te hangen. Allicht heeft de kathedraal het daar te koud omdat er te weinig mensen naar de Mis gaan.

Natuurlijk spant het Vaticaan vandaag de hoofdkroon met haar 'postzegel van luther'... Ze moeten daar zelf eens Dominus Iesus opnieuw lezen. De Katholieke leer is er niet om zelf te grabbel te gooien; en zeker niet voor iemand die zijn eigen beloften verbreekt, en samenhokt met een weggelopen non, om vervolgens alle Sacramenten belachelijk te maken, ook al is het 500 jaar geleden.

Alstublieft Monseigneurs, stop de drang naar 'eigentijdsheid' en doe normaal, doe eens Katholiek. Als katholieken vinden we deze 'leuke acties' echt niet tof. Integendeel, je vraagt je op den duur af of je nog wel normale verstandelijke vermogens mag hebben en toch Katholiek kan zijn...

dinsdag 31 oktober 2017

Uren H Missen voor Allerheiligen en Allerzielen:

Allerheiligen 1 november 2018:

8u    St Rochus, paterskerk
9u    St Rochus, paterskerk
9,30 St Martinus
10    Basiliek Virga Jesse
10,3 St Catharina
11    Kathedraal
11    H Hart
11    St Rochus, paterskerk
18    Kathedraal (?; volgens kerk en leven)
18,3 St Rochus, paterskerk


Allerzielen 2 november 2018:
7,3   St Rochus, paterskerk
8,3   St Rochus, paterskerk
18,3 Kathedraal
18,3 St Rochus, paterskerk


Donderdag 2 november: Aanbidding om 15 uur.

Op Allerzielen is er aanbidding van 15 tot 16 uur in de St QuintinusKathedraal.

Aanbidding in de Basiliek.


Vandaag 31 oktober, herdenken sommigen de protestantse revolutie en afscheuring van de Katholieke Kerk. Laat ons bidden rond het Allerheiligste Sacrament, dat de protestantse gemeenschappen mogen terugkeren tot de Kerk.



zondag 29 oktober 2017

Dominus Iesus: St Johannes Paulus over uniciteit van de Heilbrengende Katholieke Kerk. .

Bij de herdenking van 500 jaar afscheuring van de Katholieke Kerk, dit stukje uit Dominus Iesus:


De voortdurende missionaire verkondiging van de Kerk wordt tegenwoordig bedreigd door relativistische theorieën, die het religieuze pluralisme niet slechts de facto, maar ook de iure (of in principe) willen rechtvaardigen. Als gevolg daarvan worden waarheden beschouwd als achterhaald, zoals bijvoorbeeld het definitieve en volledige karakter van de openbaring van Jezus Christus, de aard van het christelijke geloof in verhouding tot de innerlijke overtuiging in de andere religies, de inspiratie van de boeken van de Heilige Schrift, de personele eenheid tussen het eeuwige Woord en Jezus van Nazareth, de eenheid van de heilsorde van het vleesgeworden Woord en de Heilige Geest, de uniciteit en de heilbrengende universaliteit van Jezus Christus, de universele bemiddeling van het heil door de Kerk, de onscheidbaarheid - zij het in onderscheid - tussen het rijk van God, het rijk van Christus en de Kerk, de subsistentie van de ene Kerk van Christus in de katholieke Kerk.

...

De gelovigen zijn ertoe gehouden te belijden dat er een historische, in de apostolische opvolging gewortelde continuïteit bestaat tussen de door Christus gestichte en de katholieke Kerk: "Dit is de enige Kerk van Christus. (...) Onze Verlosser heeft haar, na zijn verrijzenis, aan Petrus als herder toevertrouwd . Aan hem en aan de andere apostelen heeft Hij haar uitbreiding en leiding opgedragen
. Haar heeft Hij voor eeuwig opgericht als pijler en grondslag van de waarheid
Deze Kerk, in deze wereld ingesteld en uitgebouwd als een maatschappij, bevindt zich (subsistit) in de katholieke Kerk, die door de opvolger van Petrus en de met hem verenigde bisschoppen wordt bestuurd."
Met de term "subsistit in" wilde het Tweede Vaticaans Concilie twee leerstellingen met elkaar in overeenstemming brengen: aan de ene kant, dat de Kerk van Christus ondanks de verdeeldheden die onder christenen bestaan, volledig slechts in de katholieke Kerk voortgaat te bestaan, en aan de andere kant, "dat er ook buiten haar schoot meerdere bestanddelen van heiliging en waarheid te vinden zijn", namelijk in de Kerken en kerkelijke Gemeenschappen, die niet in volledige gemeenschap met de katholieke Kerk zijn.

De betrekking tot deze Kerken en kerkelijke Gemeenschappen moet men eraan vasthouden dat "zij hun werkzaamheid juist ontlenen aan de volheid van genade en waarheid die aan de katholieke Kerk is toevertrouwd".

Er is dus één enige Kerk van Christus, die in de katholieke Kerk blijft bestaan (subsisteert) en die door de opvolger van Petrus en door de bisschoppen in gemeenschap met hem, wordt geleid. 

De Kerken, die weliswaar niet in volledige gemeenschap met de katholieke Kerk staan, maar door zeer nauwe banden, zoals de apostolische opvolging en de geldige Eucharistie, met haar verbonden blijven, zijn echte deelkerken.
Daarom is de Kerk van Christus ook in deze Kerken aanwezig en werkzaam, ofschoon zij niet de volledige gemeenschap met de katholieke Kerk hebben, in zoverre zij de katholieke leer over het primaat niet aanvaarden, dat de bisschop van Rome volgens Gods wil objectief bezit en over de hele Kerk uitoefent.
De kerkelijke Gemeenschappen daarentegen, die het geldige bisschopsambt en de oorspronkelijke en volledige werkelijkheid van het eucharistische mysterie niet bewaard hebben zijn geen Kerken in de eigenlijke betekenis; degenen die in deze Gemeenschappen zijn gedoopt, zijn echter door het doopsel bij Christus ingelijfd en staan dus in een zekere, zij het niet volkomen, gemeenschap met de Kerk.
 
Het Doopsel is immers gericht op de volledige ontplooiing van het leven in Christus door de volledige geloofsbelijdenis, de Eucharistie en de volle gemeenschap in de Kerk. 

"Daarom mogen de christengelovigen zich niet voorstellen dat de Kerk van Christus niets anders is dan een soort optelsom van Kerken en kerkelijke Gemeenschappen - weliswaar gescheiden, maar in zekere zin nog één; het staat hun geenszins vrij aan te nemen dat de Kerk van Christus momenteel nergens meer waarlijk bestaat, maar alleen als een doel zou zijn te beschouwen, dat alle Kerken en Gemeenschappen moeten zoeken."
In werkelijkheid "bestaan de elementen van deze reeds gegeven Kerk in hun hele volheid in de katholieke Kerk en nog zonder deze volheid in de andere Gemeenschappen".
Daarom "zijn deze afgescheiden Kerken en Gemeenschappen, ook al hebben zij vanuit onze geloofsovertuiging tekorten, van gewichtige betekenis in het heilsmysterie. De Geest van Christus weigert immers niet ze te gebruiken als heilsmiddelen, die hun kracht juist ontlenen aan de volheid van genade en waarheid, die aan de katholieke Kerk is toevertrouwd."

De ontbrekende eenheid onder de christenen is zeker een wonde voor de Kerk; maar niet in die zin, dat haar eenheid niet zou bestaan, maar, "voor zover zij haar belet, haar universaliteit in de geschiedenis volledig te verwezenlijken".
 
 
Dominus Iesus, 2000
Verklaring over de uniciteit en de heilbrengende universaliteit van Jezus en de Heilige Kerk.  

vrijdag 27 oktober 2017

Kardinaal Muller

'Sommigen geloven dat de paus vandaag onfeilbaar is in al zijn private uitlatingen, maar wanneer de pausen doorheen de geschiedenis het Katholieke Geloof hebben verwoord en neergeschreven, dan vinden ze dat feilbaar. '

Kardinaal Müller, 2017




Het Vaticaan heeft een commissie ingesteld om de communicatiestrategie van de Heilige Stoel te herzien. Als jij advies kon geven aan paus Franciscus over journalisme van vandaag, wat zou je aanraden?

Stop met spreken.

Milo Yiannopoulos, 2017

dinsdag 24 oktober 2017

Kardinaal Sarah: Iedere natie heeft het recht om onderscheid te maken tussen vluchtelingen en economische migranten

vertaling van de Catholic Herald

Kardinaal Sarah zei ook dat Europa een 'stille apostasie' aan het ondergaan was door haar verwerpen van haar Christelijke wortels.

Iedere natie heeft het recht om een verschil te maken tussen echte vluchtelingen en economische migranten die de cultuur van de natie niet delen, zei kardinaal Sarah.

De Afrikaanse kardinaal merkte op dat Polen, waar hij sprak voor de Europa Christi conferentie, de 'logica' van migranten-verdeling die 'sommige mensen willen opleggen' verwerpt.

In een commentaar van het Poolse magazine Gosc, voegde kardinaal Sarah toe dat hoewel iedere migrant een mens is en dus respect verdient, dat de situatie veel complexer wordt als ze van een andere cultuur of andere religie zijn, en het algemeen goed van de natie in gevaar brengen.

Wereldleiders hebben niet het recht om het 'recht van iedere natie om een onderscheid te maken tussen politieke en religieuze vluchtelingen' die gedwongen wordt zijn land te ontvluchten en 'economische migranten die van residentieplaats wil veranderen' zonder zich aan de nieuwe cultuur aan te passen waarin hij wil leven.

"De ideologie van het liberale individualisme promoot het mixen, dat er op uit is om de natuurlijke grenzen van naties en culturen te eroderen, en leidt tot een post-nationale en een-dimensionele wereld waar het enige waar het nog om draait consumptie en productie zijn' aldus kardinaal Sarah.

Als een echo van paus Franciscus, herhaalt de kardinaal dat Europese naties hun verantwoordelijkheid moeten nemen ook voor die naties waar ze deel hebben genomen aan hun destabilisatie, maar dat wil niet zeggen dat ze zichzelf moeten veranderen door massa-immigratie.

Kardinaal Sarah betreurde ook de secularisatie van Europa, zeggend dat het continent in een onvoorafgaande civilisatie-crisis is in de laatste twee eeuwen. Beginnend met Friedrich Nietzsche's woorden 'God is dood, en we hebben hem vermoord'.

'Europa is sindsdien in een diepe crisis die veroorzaakt wordt door, onder andere, atheïstische ideologiën, en verzinkt nu in nihilisme'.

Kardinaal Sarah zei dat na de instorting van de USSR, toen vele naties hun vrijheid en democratie herwonnen, het leek alsof er een nieuwe, positieve periode was begonnen voor Europa.

Maar, de Europese Unie besloot om zich niet terug te richten op de Christelijke wortels van het continent, maar begon haar instellingen te bouwen op abstracties zoals de vrije-markt, gelijkheid van individuen, en individualistische 'mensenrechten'.

Dat was een vergissing, zei kardinaal Sarah, omdat alle wetten gebaseerd zouden moeten zijn op het concept van de menselijke waardigheid, die alleen komt van God.

'Europa, dat gebouwd werd op het geloof in Christus, is nu afgesneden van haar Christelijke wortels, en is nu in een periode van stille apostasie'.



---------

Dank U, kardinaal Sarah.

De commentaren van kardinaal Sarah staan in schril contrast met de brief voor de dag van de migranten, die vanuit het Vaticaan werd geproduceerd, maar nergens het onderscheid maakt tussen migranten en vluchtelingen. Meer zelfs, de brief schakelt zelf illegalen op hetzelfde niveau als vervolgde christenen.

De Vaticaanse brief voor de wereld-dag van de migranten is volledig doordrongen door wat kardinaal Sarah 'de ideologie van het liberaal individualisme' noemt. Tot op het punt dat het Europa volledig ontwricht.

Goed dat er kardinalen zijn die een andere kant op wijzen, en dus aantonen dat de rede het Katholieke geloof nog niet verlaten heeft, maar vooral dat de Katholieke Kerk geen politieke lobbygroep is maar bestaat om God eer te bewijzen.

De officiële brief van het Vaticaan over de totale collaboratie aan massa-immigratie van moslims is een groter schandaal als de vermeende stilte van het Vaticaan tijdens de tweede wereldoorlog.
Alsof de Christelijke Franken de Noormannen met open armen en open poorten hadden moeten ontvangen, en Thor hadden moeten laten aanbidden in Parijs in plaats van Christus ...

-----

interview met Milo Yiannopoulos:

Het Vaticaan heeft een commissie ingesteld om de communicatiestrategie van de Heilige Stoel te herzien. Als jij advies kon geven aan paus Franciscus over journalisme van vandaag, wat zou je aanraden?

Stop met spreken.

zondag 22 oktober 2017

Missiezondag

Fragment uit de lezing van E.P. Wallner op Sacra700 in juli 2017:


Wij Katholieken van Europa moeten ons minderwaardigheidscomplex overwinnen! En we moeten van de jonge Kerken in Afrika, Latijns-Amerika en Azië leren. Daadwerkelijk moet er een wederkerigheid komen tussen de oude Kerken en de jonge Kerken: Waar onze Europese missionarissen het Christendom hebben uitgezaaid, en waar we ook vandaag nog helpen door onze materiële middelen - zoals de collectie van wereldmissiezondag – worden we ook vandaag al geholpen: niet alleen omdat priesters uit de landen van het Zuiden bij ons werken, maar ook, omdat er in de jonge Kerken voor ons gebeden wordt. Ik ben erg ontroerd, dat in een school in Noord-Indië die door Missio-Oostenrijk wordt gesteund, de 600 schoolmeisjes iedere dag s ’morgens een tientje van de Rozenkrans bidden voor ‘de jonge mensen in Oostenrijk’. Missie is nooit een eenrichtingsverkeer.

Op die manier gaan we hier in onze Europese situatie van krimp niet een treurige teleurstelling verzinken, maar helpt het ons om de blik op de vitale levendigheid van de jonge Kerken te houden, op hun geloofsintensiteit en hun groei. De vreugdevolle boodschap van Jezus Christus, verovert ook vandaag nog ‘witte vlekken’ op de wereldkaart, zo bijvoorbeeld in Mongolië waar in 2016 de eerste inheemse priester gewijd mocht worden.  

De Katholieken van Europa hebben dus een nieuwe houding nodig, een nieuwe moed om het geloof te leven, om te getuigen en missionair te verkondigen. Als ik voor jonge mensen spreek over ‘Missie’, dan heb ik altijd maar een centraal aandachtspunt:

‘Ontwikkel een sterke persoonlijke relatie met Christus. Laat Jezus uw beste vriend zijn, geef uw leven (door de handen van Maria) aan Hem over.’





dinsdag 10 oktober 2017

Brief van Mgr Egan, bisschop van Portsmouth: Mensen brengen tot Jezus door Zijn Kerk.

De bisschop van Portsmouth (Verenigd Koninkrijk), Mgr Philip Egan, spreker op het symposium SACRA 700 (de lezing is nog te beluisteren op radiomaria.nl) heeft weer een hele mooie herderlijke brief geschreven, die ook voor ons relevant kan zijn:


Mgr Philip Egan, op de paarsdemerstraat, bij de processie ter herdenking van 700 jaar Sacrament van Mirakel.


Pastorale brief van de bisschop om voorgelezen te worden in alle kerken en kapellen van het bisdom Portsmouth op 24 september 2017, de 25ste zondag door het jaar.

Mensen naar Jezus brengen doorheen de Kerk.



Broeders en zusters,

Vandaag is het de 25ste zondag door het jaar, een dag van dankgebed voor de oogst, en ook het feest van OLV van Walsingham, en meteen mijn 5de wijdingsverjaardag als bisschop. Er is de laatste vijf jaar veel gebeurd, veel waar we God dankbaar voor kunnen zijn. Maar terwijl ik steeds meer de parochies en scholen, de priesters en de mensen, leer kennen, is er in mij ook door gebed en reflectie een visie gevormd van waar God wil dat ik de mensen van ons bisdom naar leidt in de volgende tien jaar, bouwend op alles wat daarvoor komt.

Dus hier zijn mijn hoop en aspiraties voor de toekomst als uw herder en pastor. Ze zijn opgebouwd rond vier prioriteiten.

Op de eerste plaats, missie en evangelisatie. In de voorbije tientallen jaren zijn we als Katholieken goed geweest in de catechese en 'sacramentalisering' maar heel wat minder effectief in evangeliseren en bekeren. 3,2 miljoen mensen wonen in het gebied van ons bisdom, waarvan 230 000 gedoopte Katholieken. Door vriendschap, woorden, diensten en voorbeeld, zend Jezus ons uit als zijn ambassadeurs. Hij wil dat wij contact hebben met al deze zielen zodat we zij het Evangelie kunnen horen, Hem ontmoeten in Zijn Kerk, geluk mogen vinden en op een dag ook de hemel bereiken. Denk er zo over: de Heilige Geest is voor ons uit gegaan en, als in de parabel van de pachters in het Evangelie van vandaag, de oogst is rijp. Dus laat ons het veld ingaan en afvragen: Hoe kunnen we het oogsten? Hoe kunnen we die miljoenen anderen bereiken? De dichtstbijzijnste doel is de evangelisatie van het individu, maar het ultieme doel is de doordeseming van gemeenschap en cultuur, van kunsten en wetenschap, van politiek en economie, alles wat mensen doen.

Ten tweede, de bekering van Katholieken. De praxis is ongeveer 13%. Wat gaan we doen met de andere 87%? Als iedereen nu een nog-niet-praktiserende Katholiek naar de Mis brengt, dan zouden we onze congregatie verdubbelen en gemeenschappen veranderen. Nog zorgwekkender is dan peilingen aantonen dat ongeveer 50% van practiserende Katholieken niet eens zeker zijn dat God bestaat. Wat kunnen we doen dan om alle Katholieke te helpen, zij die practiseren en zij die dat niet doen, om tot een diepere persoonlijke liefde voor Jezus in de Eucharistie  te komen, om meer intentionele volgelingen te zijn, om hun charisma's te ontdekken en om meer actief betrokken te worden in de missie van de Kerk? Geloof, moet meer zijn dan een zondagse routine. Het gaat over spirituele bloei. Het gaat over roeping, vorming en dienst. Het gaat over getuigenis thuis, op school, op het werk. Iedere Katholiek moet toch horen tot een vormingsgroep, bv een bijbelstudie, een gebedsteam of een caritatief werk?

Ten derde, het totale vertrouwen op de Heilige Geest. We moeten bidden. We hangen volledig af van God en Zijn Voorzienigheid. Laat ons een worden met het Hart van Jezus. Laat ons ons hart volledig openen voor de Heilige Geest. Laat ons Hem vragen om ons hart te vullen met moed en kracht, met passie, vreugde en creativiteit. Dat hij nieuwe methoden mag inspireren en nieuwe dienstbaarheid, onze ecclesiale structuur veranderen van onderhouden naar missie. Meer van hetzelfde doen, zal niet werken. We hebben een frisse energie en vitaliteit nodig. Laat ons God vragen, geleid door de Heilige Geest, om ons nog eens opnieuw tot een jonge, levendige en missionaire Kerk te maken, gelovig en trouw, moedig, modern en gastvrij.

Ten vierde, naar buiten gericht. Al onze parochies en scholen moeten dienstencentra zijn die naar buiten gericht zijn, vooral naar de vluchtelingen, armen, de mensen in nood. Parochies die focussen op 'gemeenschap bouwen' worden al gemakkelijke members-clubs, de priester een kapelaan, de gelovigen 'consumers'. Maar de Kerk bestaat niet om een gemeenschap te bouwen, maar te communiceren. Parochies of scholen zijn geen doel op zich of holy-huddles. Jezus heeft ons hier gezet om onze buren te helpen.

Deze vier prioriteiten (missie, het bekeren van Katholieken, vertrouwen op God, en naar buiten gericht zijn) leiden ons naar 3 aandachtspunten.

Ten eerste, de jeugd, op jonge alleenstaanden, mannen en vrouwen, jong gehuwden en jonge families: wat kunnen we doen om hen het geschenk van het Geloof doorheen de Kerk, bijbel en traditie te geven? Hoe kunnen we bekkeren, vormen en hen toerusten om hen te maken tot vreugdevolle missionaire volgelingen? We hebben 91 parochies, 40 religieuze gemeenschappen, 76 Katholieke scholen met 30 000 studenten. Hoe kunnen we het geloof beter overbrengen op de jeugd?

Dan, om roepingen te promoten: we moeten daar echt voor bidden, het bevorderen roepingen in alle levensstaten en alle diensten in de Kerk, vooral de roepingen tot het priesterschap. Welke nieuwe strategieën kunnen we ontwikkelen?

Ten derde, we moeten onze middelen goed aanwenden: we moeten onze eigendommen en financiën goed managen, we moeten ons God-gegeven patrimonium flexibeler en meer in het belang van de missie aanwenden, voor de evangelisatie en de dienst aan de armen. Waarom spenderen we zoveel geld aan gebouwen en zo weinig in mensen? Denk erover na: Wat is uw budget voor evangelisatie? Wat met onze universiteitsstudenten, het geloofsonderricht voor de leraren, de daklozen te huisvesten, missiewerk in armere regio's of kleine gemeenschappen helpen? Het is fantastisch om een parochiezaal te bouwen, maar waarom?  Is het enkele voor een select groepje voor de thee en babbel na de Mis en dan verhuren voor de rest van de week? Of gaan we het dagelijks gebruiken voor onze missie, over vormingsgroepen, onze caritatieve activiteiten?

Kortom, de mensen van Portsmouth moeten heilige mensen worden. We moeten boeten voor onze zonden, we moeten gemeenschap zoeken en de gelegitimeerde diversiteit respecteren. Het Katholicisme is altijd een groot schip met iets voor iedereen, een 'big-tent Kerk', groot genoeg zodat ieder zijn rol vindt. We moeten Jezus imiteren, elkaar liefhebben en, vervuld van de Geest, moeten we een vreugdevolle positieve 'can-do' houding vinden. Christenen zouden nooit liefdeloos mogen zijn, roddelend, uitsluitend en klagend, wat Paus Franciscus noemt 'Mr and Mrs Whiner'! Evenmin mag het ons ontbreken aan gehoorzaamheid, dat is ob-audire 'luisteren naar' wat God en Zijn Kerk van ons vragen, hier en nu. Vraag uzelf: Wat zou Jezus doen? Als priester: Wat wil God hier van me? Als een leek: Hoe wil God dat ik de missie van Zijn Kerk help? Hoe kunnen we heiligheid, liefde en gehoorzaamheid bevorderen?

Dat is mijn visie. Ze is breed en open, een visie dat al het fantastische werk dat al gedaan is wil onderkennen, maar gekristalliseerd door de excellente 'Convocation of Clergy' die we hielden in Windsor deze zomer. Het is een visie die kan worden samengevat in een lijn: Mensen tot Jezus brengen door Zijn Kerk.

Dank om te willen luisteren. Bij mijn bisschopswijding, vroeg ik iedereen om te willen bidden dat ik 'nederig, heilig, orthodox, creatief en moedig' zou zijn. Ik bid dat ook voor jullie: dat ge gelovig en dapper zou zijn. Ik bid u, vraag Maria onbevlekt ontvangen, St Edmond van Abingdon, en de Zalige Pier Giogio, patroon van de Jeugd, om te bidden voor ons bisdom terwijl we de toekomst binnentreden. Laat ons vragen dat zij ons mogen inspireren om alle mensen naar Jezus te brengen doorheen Zijn Kerk.

In Corde Iesu
+Philip,
Bisschop van Portsmouth.

zaterdag 7 oktober 2017

Polen: semper fidelis: dank u!




en ondertussen hangen de Vlaamse bisschoppen walvissen op in hun Kathedraal; als ge maar uw prioriteit kent....

Rozenkransmaand: op maandag, woensdag en vrijdag in de Basiliek om 17 uur

Op maandag, woensdag en vrijdag wordt in de Virga Jesse Basiliek om 17 uur het rozenhoedje gebeden.

Bidden voor priesters

Een kleine stap, maar belangrijk! 

Scherpenheuvel, zaterdag 9 september 2017.  Een dertigtal mensen kwamen in de namiddag opdagen voor een eerste bijeenkomst over het initiatief Bidden voor priesters.  Via dit initiatief willen wij bidden voor concrete priesters en hen zo geestelijk ondersteunen in hun roeping en zending.  Wij willen ook bidden om nieuwe priesterroepingen.  En dit alles op voorspraak van Maria, Moeder van de Kerk.

Wij willen dit doen door de handen in elkaar te slaan, samen met reeds bestaande initiatieven, en overal in Vlaanderen aanwezig zijn, dagelijks en tot steun voor concrete priesters en seminaristen.

De website www.biddenvoorpriesters.be wordt voortdurend bijgewerkt.  Neem af en toe een kijkje.  Maar wat nu vooral belangrijk is, is te weten dat u op drie manieren concreet kunt meewerken.  Mocht u bovendien mensen kennen die dit alles ter harte nemen, aarzel dan niet hen te betrekken en moedig hen aan om zich in te schrijven voor onze nieuwsbrief.  Zo blijven ook zij op de hoogte.

Een gezegend feest van Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans!

dinsdag 3 oktober 2017

zondag 1 oktober 2017

De Luxemburgse Kerk: ook onze toekomst?

Luxemburgse Kerk snakt naar adem

Na de afschaffing en fusie van tientallen parochies en kerkfabrieken sterft ook het Luxemburgse godsdienstonderwijs een stille dood.
Vier jaar regeringscoalitie van liberalen, sociaaldemocraten en groenen, heeft een heuse ravage aangericht bij de bescheiden katholieke Kerk die tot voor kort nog staatskerk was in het Groothertogdom Luxemburg. Het landje telt 530.000 inwoners. Tweederde daarvan noemt zich katholiek. Maar bij elk politiek conflict van de afgelopen jaren moest de Kerk keer op keer de duimen leggen. Na tientallen parochies, is nu ook het godsdienstonderwijs letterlijk gesneuveld. Nadat het vorig jaar al in het secundair onderwijs werd afgeschaft, is het in het nieuwe schooljaar nu ook in de basisschool geschrapt. Dat moet een mooie toekomst te verzekeren in een multicultureel en multireligieus Luxemburg, waarin in het openbare leven voor katholieken liefst zo weinig mogelijk plaats is.

De paarse coalitie, die haar bestaansreden dankte aan het verlangen om de christendemocraten na decennialange suprematie uit de regering te houden, had eerder al het parochielandschap drastisch afgeslankt. Onder druk van de hervormingen over de financiering van de erediensten waarbij de eigendommen van kerkfabrieken aan een fonds werden overgedragen, is het aantal parochies van 274 tot 33 gereduceerd. Bij het begin van het schooljaar stierf uiteindelijk ook het godsdienstonderwijs een stille dood. Dat is het gevolg van de stemming van de Luxemburgse Kamerleden in juli, waarbij het vak godsdienstonderricht vervangen werd door het vak Leven en samenleving, een soort maatschappelijke vorming die leerlingen burgerzin en respect moet bijbrengen. Volgens de omschrijving van het ministerie van Onderwijs moet het nieuwe schoolvak een plaats van dialoog zijn, waar het samenleven en het respect voor anderen wordt bevorderd. De thema's worden door het ministerie zelf opgelegd.

Wij hadden een lange en goed functionerende traditie van godsdienstonderricht, weet Patric de Rond, catecheseverantwoordelijke voor het aartsbisdom Luxemburg. Maar voortaan moet dat godsdienstonderricht door de parochies georganiseerd worden. Ouders hoeven niet langer op steun van de school te rekenen. Luxemburg telt nog een 200-tal godsdienstleerkrachten. De regering van Xavier Bettel is bereid om het pensioen van veertig leerkrachten uit het secundair op zich te nemen. Voor godsdienstonderwijs zijn wij voortaan volledig op catechisten aangewezen. Volgens leerkracht Claude Pantaleoni betekent dit concreet dat de leerlingen op school niet langer leren wat het joodse en christelijke geloof is, met zijn grote figuren, zijn profeten, Christus en de heiligen. Leerlingen worden ook niet meer vertrouwd gemaakt met de Bijbelse of religieuze teksten en de verschillende religieuze gemeenschappen die de Europese en Luxemburgse geschiedenis mee hebben gestructureerd. Pantaleoni is bovendien niet te spreken over de steun van de kerkleiding. Die hield vol dat de leerkrachten vertrouwen moesten hebben in de gesprekken tussen het ministerie en de aartsbisschop. Maar die gesprekken hebben niets opgeleverd.

----

Allicht krijgt Vlaanderen hier op korte termijn ook mee te maken. De ruzie rond de Broeders van Liefde is er een voorafspiegeling van. Tijd om alvast binnen de parochies met goede catechese te starten?

woensdag 27 september 2017

De slimste mens ter wereld: hoe laag kan men zakken?

Tegenwoordig wordt reclame gemaakt voor het programma 'de slimste mens ter wereld' met de deelnemers geplakt op kaartjes van heiligen. Niet alleen heiligen maar zelfs God de Vader en met het Allerheiligste Sacrament erop.

In Pakistan zou men ervoor ter dood worden veroordeeld. Misschien is dat nog zo slecht niet.
Dit toont gewoon een totaal gebrek aan respect voor de Katholieken, een tekort aan respect voor de eigen cultuur, en vooral dat men weinig opvoeding heeft genoten.

De slimste mens ter wereld? neen, sorry. Men moet al erg oppervlakkig zijn om hieraan te willen meedoen.

En zullen onze bisschoppen protesteren tegen deze blasfemie? neen, stil maar. Ze zijn veel te druk om hun pastorale brief tegen euthanasie voor te bereiden.....

maandag 25 september 2017

morgen op radio maria, en nadien ook online: SACRA 700: Prof Dr Karl Wallner, van het klooster Heiligenkreuz (Oostenrijk).

De lezing van Pater Karl Wallner, rector van de Benedictus XVI hogeschool aan het klooster Heiligenkreuz in Oostenrijk: 'Europa heeft een nieuwe missionaire lente nodig'.
Erg aanbevolen!!!
 
Radio maria dinsdag 26 september 2017 om 13,15 en om 20,30 uur
 
 



 
Te vinden op www.radiomaria.nl