vrijdag 24 juni 2016

Een gebrek aan eerbied voor de Eucharistie, doet mensen twijfelen aan de Waarheid van het Katholicisme

Vertaling van een artikel van www.catholicherald.co.uk ; vrij op het internet.

Ik heb recent verwezen naar de '50 dingen die ik leerde in mijn eerste 50 jaar', een boek van Patrick Madrid. En ik vond het zo leesbaar en vol interessante reflecties gebaseerd op ervaringen, dat ik er nog op wil terugkomen.

Madrid vertelt dat hij als full-time Katholiek apologist, een lezing moest geven over het Katholiek geloof, en in het publiek was er een mormoon die vroeg om hem even te spreken. Tijdens  dat gesprek, dat ging over de Eucharistie en het Heilig Sacrament in het tabernakel, merkte de mormoon op 'Ik denk niet dat de meeste katholieken geloven wat je net zei over de Eucharistie'.

Madrid begreep het niet meteen en dacht 'Als Katholiek zal ik toch wel een heel stuk beter weten dan een mormoon, wat Katholieken geloven, zeker over iets zo centraal ... als de Eucharistie.' En toen legde de mormoon uit dat hij op tal van Katholieke huwelijken was geweest en andere Katholieke Missen 'en de Katholieken die ik daar zag gaven me zeker niet de indruk dat ze geloofden wat jij net zei dat Jezus in de Eucharistie aanwezig is'.

En verder: 'Ik heb al Katholieken gezien die ter communie gingen terwijl ze kauwgom aan het eten waren ... En veel Katholieken kijken enorm verveeld. Ik zie er soms die naar elkaar staan wuiven terwijl ze ter communie gaan.' Zelfs na de Communie 'kijken ze ongeïnteresseerd en onverschillig.'

Natuurlijk begon Madrid zich nogal ongemakkelijk te voelen, realiserend dat wat de mormoon beschreef inderdaad dikwijls gebeurd en dat het 'algemeen gebrek aan respect voor de Echte Aanwezigheid van Christus in het Heilig Sacrament dat voortkomt uit een gebrek aan geloof dat Hij werkelijk aanwezig is - eigenlijk maar al te waar is'.

De mormoon herhaalde zijn eerdere opmerking en zei 'Ik wil niet onrespectvol zijn hoor, maar ik geloof gewoon niet dat veel Katholieken geloven wat je hierover zegt.' Maar wat hij daarna zei was eigenlijk nog veel erger: 'Als ik geloofde wat jij gelooft ... Als ik echt geloofde dat het werkelijk God zelf is en niet zo maar een symbool, dan zou ik plat op mijn buik vallen en me klein maken voor Hem. Ik zou overwonnen worden door eerbied en aanbidding. En ik heb nog nooit een Katholiek zoveel respect zien hebben. Dus ... denk ik dat ze het niet geloven.'

Madrid besluit dat de mormoon 'een verschrikkelijke waarheid had gesproken en met zo een verwoestende duidelijkheid dat ik aan niets anders meer kon denken tijdens ons gesprek'.
De 'levensles' die hij leerde was dat Katholieken niet steeds de anderen opvoeden en evangeliseren; zeker ' je kan ook ont-opvoeden, ontmoedigen en de-evangeliseren zonder maar te proberen ... gewoon door de gemakzucht en de luiheid en laksheid en on gebrek aan eerbied voor het Heilige.'

Op het eind van ieder hoofdstuk voegt Madrid steeds een passende passage van het Evangelie toe die past bij de 'les' die hij leerde. Hier is het 'Laat ons God een passende eredienst brengen, met eerbied en bewondering' (cfr Heb 12:28). De opmerkingen van de mormoon zijn ook een wake-up call voor mij. Ik heb mensen buiten de Kerk hetzelfde punt horen maken: 'Als jullie Katholieken echt zouden geloven wat ge zegt dat ge doet ... ' Wat we zeggen te geloven is fantastisch. Eerbied en aandacht bij de Mis zouden ons moeten behouden om er een wekelijke routine-oefening van te maken.

door Francis Phillips, 16-06-2016.



------

Ja, voor wie werkelijk gelooft in de Eucharistie is het naar buiten treden met de Heer in een processie het hoogste goed. Het vervult met vreugde en moed te weten dat men God zelf laat zien aan de medebewoners van een gemeenschap, en dat men de hele gemeenschap waar men deel van uitmaakt laat zien aan God.

Al te vaak wordt dat hier in Vlaanderen beschreven als iets dat 'we 50 jaar geleden achter ons hebben gelaten'. Maar het is gewoon de essentie van ons Katholiek geloof. Als je het geloof in de werkelijke aanwezigheid van Christus in de Eucharistie weglaat, dan hou je met de beste wil hoogstens nog een protestantse gemeenschap over, en dat begint ook al snel te vervelen.

Is dat ook niet -alleszins voor een deel - de grond van het drama dat we aan het aanschouwen zijn in Brussel met de opheffing van de Priesterbroederschap van de Heilig Apostelen? Te veel nadruk op de waarheid van Gods aanwezigheid in de Eucharistie en dus het feit dat God in de geschiedenis van de mens binnentreedt en Zijn beloftes houdt, wordt niet gewaardeerd door mensen die hun geloof kwijt zijn. Merkwaardig dat men ook het zelfde argument bovenhaalt: 'dat [beeld van het priesterschap] is iets dat we 50 jaar geleden achter ons hebben gelaten'.

Neen het geloof in de Eucharistie is de essentie van het Katholieke geloof, wie dat niet meer gelooft heeft zelf de Katholieke Kerk verlaten.

Kroningsfeesten 2016

Met een groot hart zegent de paus alle 3.000 deelnemers, de Tongerse geloofsgemeenschappen, de gelovigen in het bisdom Hasselt en alle pelgrims die tussen 3 en 10 juli Tongeren bezoeken”, vertelt monseigneur Patrick Hoogmartens, bisschop van Hasselt.
 
Aan de vooravond van de 18de editie van de Tongerse Kroningsfeesten heeft de paus zijn zegen uitgesproken over de grootste processie van het land.
 
 

dinsdag 21 juni 2016

Geloof en liefde, die zijn niet zo moeilijk, maar de hoop ....

Zoals Charles Péguy het verhaalde:

Het geloof spreekt vanzelf. Het geloof gaat vanzelf. Om te geloven hoef je je alleen maar over te geven, hoef je alleen maar te kijken. Om niet te geloven zou je jezelf geweld aan moeten doen, jezelf moeten pijnigen, jezelf moeten kwellen, jezelf dwars moeten zitten;
[...]
Het geloof is heel natuurlijk, heel gemakkelijk, heel eenvoudig, heel voor de hand liggend. Het komt vanzelf, het gaat verder als vanzelf, het oogt goed en het voelt goed.
[...]
Om niet te geloven, zou je je ogen en oren stijf dicht moeten houden. Om niet te zien, om niet te geloven.

De liefde spreekt helaas vanzelf. De liefde gaat vanzelf. Om van je naaste te houden hoef je je alleen maar over te geven, hoef je alleen maar te kijken naar zoveel ellende. Om je naaste niet lief te hebben zou je jezelf geweld aan moeten doen, jezelf moeten pijnigen, jezelf moeten kwellen, jezelf dwars moeten zitten.
[...]
De liefde is heel natuurlijk, ze welt heel spontaan op, ze in heel eenvoudig, heel voor de hand liggend.
[...]
Om je naaste niet lief te hebben, mijn kind, zou je je ogen en oren stijf dicht moeten houden. Voor zoveel noodkreten.

Maar de hoop spreekt niet vanzelf. De hoop gaat niet vanzelf. Om te hopen, mijn kind, moet je zeer gelukkig zijn, moet je een grote genade hebben verkregen, hebben ontvangen.
[...]
Het geloof is gemakkelijk en niet geloven zou onmogelijk zijn. De liefde is gemakkelijk en niet liefhebben zou onmogelijk zijn. Maar hopen is moeilijk.
[...]

en het is gemakkelijk, een gevaarlijke neiging, om te wanhopen en dat is de grote bekoring.


Uit 'Het portaal van het mysterie van de tweede deugd' door Charles Péguy (zie Betsaida)


----

En zo werd het weer een beetje moeilijker om te hopen in Vlaanderen, na de castratie van de Priesterbroederschap van de Heilig Apostelen...  Samen met de Vlaamse bisschoppen 'moedig' op weg naar een protestantse gemeenschap?

zondag 12 juni 2016

Bisschoppen verzetten zich tegen de afbraak van het onafhankelijk Katholiek onderwijs

... in Frankrijk.
In Frankrijk heerst uiteraard de geest van de 'laïcité'. Een geest die gemakkelijk gebruikt kan worden tegen de confessionele scholen. Sommige katholieke scholen zijn 'hors-contrat' en volgen dus niet de officiële leerplannen, maar moeten wel de staatsexamens meedoen; ze ontvangen dan ook geen subsidies. Maar nu wil men meer controle op deze scholen. Een maatregel om de ontsporingen van de moslimscholen aan te pakken, is meteen een handig middel om katholieke scholen te hinderen.


Reactie van Mgr Dominique Rey, bisschop van Fréjus-Toulon:






De vrijheid van onderwijs is in gevaar

De minister van onderwijs heeft een nieuwe onderwijshervorming aangekondigd. Die streeft ernaar om de staatscontrole op het onafhankelijk onderwijs 'hors-contrat' te vergroten om de radicalisering te bestrijden. Er zijn hier twee punten te maken. Ten eerste wijzigt men de mogelijkheid om scholen op te richten. Van een systeem van rapportage, gaat men naar een systeem van voorafgaandelijke administratieve toelating. Anderzijds wordt ook de pedagogische vrijheid beperkt. De onafhankelijke scholen moeten de educatieve richtlijnen van het openbaar onderwijs volgen.

Wat vindt de Katholieke Kerk van deze hervorming?

Kardinaal Ricard heeft verklaard dat hij vindt dat de 'vrijheid van onderwijs in gevaar is'. De Kerk heeft altijd het fundamentele recht op de vrijheid van onderwijs verdedigd. Dat wordt beschermd door de grondwet. In akkoord met de woorden van de kardinaal, zijn de bisschoppen ongerust en erg gereserveerd over deze wet. De strijd tegen de radicalisering is een legitiem doel. Maar dit kan worden gedaan zonder dat de vrijheid wordt opgeofferd.

Wat zegt de sociale leer van de Kerk over de onderwijsvrijheid?

De Katechismus van de Katholiek Kerk heeft een fundamenteel beginsel gedefinieerd: 'ouders zijn de belangrijkste en eerste opvoeders van hun kinderen' (CKK 1653). Het compendium van de sociale leer van de Kerk herinnert er tevens aan dat de 'politieke en wetgevende handelingen de effectieve keuzevrijheid in de opvoeding van kinderen moet garanderen (CSLK 253).

Wat is de impact van deze hervorming?

Die is zeer groot, en gaat verder dan alleen het 'hors-contrat' onderwijs. Het Katholieke onderwijs 'sous-contrat' verzet zich ook tegen deze hervorming. Steeds meer van de scholen 'sous-contrat' openen klassen zonder contract. Dat gebeurt als een school meer leerlingen heeft en de staat weigert om nieuwe klassen toe te staan. Het gaat er ook over als men onderwijs wil organiseren met programma's die het ministerie niet voorziet, zoals het latijn, de taal van de Kerk.

Wat zijn de andere oplossingen?

De huidige regeling op de opening van scholen laat niet zomaar alles toe. De wet staat de staat toe om de scholen en voorzieningen op korte termijn te sluiten. De minister heeft de sluiting van vijf scholen aangekondigd. Het volstaat dus om gewoon meer inspecties te organiseren om radicalisereing tegen te gaan.

In het huidig klimaat heeft ons land nood aan verzoening en de verdediging van haar vrijheden, en niet het heropenen van een nieuwe schoolstrijd.




---------

Zo antwoordt een bisschop op staatshervormingen en poging tot inmenging in het Katholiek onderwijs.
En de Vlaamse bisschoppen?  ....

woensdag 8 juni 2016

Waarom Sacramentsprocessies? Reden 47 : Mgr Hoogmartens aan het woord:

Mgr Hoogmartens: 11:57 ;

"Eigenlijk gaat elke devotie rond Maria eigenlijk rond Christus. En daarom is ook hier in de processie het H. Sacrament meegedragen. Omdat uiteindelijk altijd de focus ligt op Hem. Maria wijst naar Hem. Doe maar wat Hij u zeggen zal. Zo ook de Lieve Vrouw van Kortenbos."



Elders heeft Mgr Hoogmartens het over de vele mystieke vrouwen in de 13e eeuw in onze streek. Dan denken we ook zeker aan de H Juliana en Eva, die in de glasramen van de basiliek van Kortenbos staan. En de H. Christina van Brustem, de H Lutgardis van Tongeren, de H Elisabeth van Spalbeek, ...   Allemaal in de sterke Eucharistische traditie van ons bisdom.


dinsdag 7 juni 2016

Ex oriente Lux

Zie Katholieknieuwsblad.nl :


De evangelisch-lutherse Kerk van Letland (ELKL) heeft de vrouwenwijding afgeschaft.
In een synodebijeenkomst stemden 201 van de 282 leden ermee in voortaan alleen nog mannen toe te laten tot het gewijde ambt.
 
Vastgelegd wat al praktijk was
 
Daarmee wordt volgens KNA in de statuten van de Kerk vastgelegd wat al meer dan twintig jaar praktijk was. In de ELKL werden alleen van 1975 tot 1985 en van 1989 tot 1992 ook vrouwen gewijd. De huidige lutherse aartsbisschop van Riga, Janis Vanags, heeft sinds zijn aantreden in 1993 geen vrouwen gewijd.

---

PS

Zou het niet verstandig zijn om Mgr Bonny een oecumenisch bezoek aan Letland te laten afleggen?

zondag 5 juni 2016

Teseum: reliekschat van Tongeren

zie: http://teseum.be/

Vaandel voor de Tongerse Sacramentsprocessie, opgehangen in het nieuwe Teseum.


Dit weekend werd in Tongeren, de nieuwe locatie van de reliekschatten van de Basiliek geopend in de omgang. Een heel mooi museum is het geworden, met veel uitleg, ook voor wie niet vertrouwd is met de Katholiek tradities, vaatwerk, en beelden. Met de beroemde koorboeken van Tongeren, de reliekschat, en het beeld van Maria, Causa Nostrae laetitae (Bijna zo mooi als Hasselt.).

Uiteraard waardeerden we erg dat de tentoonstelling opent en eindigt met een monstrans. Want 'alle Tongerse processies sluiten met een monstrans. In een monstrans bevindt zich in het midden de Hostie, de kern van het Katholieke geloof: de Hostie is het Lichaam van Christus, de redder van het mensdom. Dat verdient een luisterrijke toning, bijvoorbeeld tijdens processies in een monstrans. Het Heilig Sacrament, noemen we dat. Daarom eindigen alle Katholieke processies met het Allerheiligste.' Zo zegt het de audiogids.

De oudste, de wijste, zullen we maar zeggen. Chapeau.

De Zevenjaarlijkse Processie van Tongeren. Eindigend met het Allerheiligste Sacrament. Dat is nu eenmaal zo in Katholieke processies.

Europa: God of niets?

In een interview met kardinaal Sarah werd gevraagd:

Eminentie, U heeft uw dialoogboek de titel gegeven God of Niets. Gezien Europa voor het grootste deel het geloof is God is verloren, is Europa dan in het Niets?


 
 
 
Europa heeft in de 20ste eeuw verschrikkelijke oorlogen meegemaakt, en wil oorlogen vermijden. Ze denkt dat alles wat haar eigen identiteit is - en daarbij inbegrepen haar Christelijke verleden - oorzaak is van de moordpartijen. In uw boek begrijpt men dat de Europeanen moeten beseffen dat hun geschiedenis en hun spirituele en culturele erfgoed niet meteen de oorzaak is van de problemen en dat men de vrede kan handhaven zonder die te verloochenen. Maar hoe de Europeanen daarvan overtuigen?

zaterdag 4 juni 2016

Waarom Sacramentsprocessies? Reden 46; Sacramentsdag 2016

"Voor het eerst in tientallen jaren, een Sacramentsprocessie in Warrington, UK.

Voor het eerst sinds enkele decades 'wandelde' de Eucharistische Heer door de straten van Warrington in Cheshire, Engeland.

De mensen wisten niet echt wat te verwachten, slechts enkelen herinnerden zich het van hun jeugd. Een mooi baldakijn werd gevonden in het priorhuis; een megafoon was gehuurd om de hymnen te zingen, enkele bloementapijten werden gelegd. Katholieken kwamen van verschillende parochies, en met verschillende priesters. Met een simpele weg rond de blok, langs de spiritualisten kerk, en het salvation army centre, en dan het skateboardpark, en langs de locale pub.

Waarom, mag je je afvragen? In het jaar 33, was de vreugde van de eerste palmzondagprocessie maar van korte duur, vermits al snel een andere processie verscheen die de veroordeelde Heer begeleidde naar het Kruis. De Corpus Christi processie is ieder jaar de gelegenheid om onze Heer langs de straten te laten voorbij gaan, ons geloof te tonen in Zijn glorierijke aanwezigheid onder Zijn volk, en al de mensen van goede wil uit te nodigen om tot Hem te komen.

Enkele kinderen die het afgelopen jaar hun eerste Communie hadden gedaan kwamen in hun witte kleedjes, en een vader meldde zich aan om het baldakijn te dragen: 'een grote eer', zei hij.

Een nieuwe traditie is geboren."




Foto's Luik 2016: zie    Luik 2016

Foto's Leuven 2016: zie Leuven 2016

Foto's Antwerpen 2016: zie Antwerpen 2016

Foto's Leiden 2016: zie Leiden 2016

Foto's Amsterdam 2016: zie Amsterdam 2016

vrijdag 3 juni 2016

Missie Anno 2016

Vertaling van een artikel dat beschikbaar is op CatholicHerald.co.uk.

De Katholieke Kerk van Engeland is haar bekeringsijver kwijt. Hier een weg hoe het terug te krijgen.

De plaats waar we naar moeten kijken voor instructie is het zuiden van Amerika.


Het recente onderzoek over religieuze identiteit door het Benedict XVI Centre for Society and Religion onderstreept het deprimerende feit dat Katholieken in dit land niet erg goed zijn in het bekeren van anderen, zoals ik al eerder meldde.

Maar dat is zo niet overal. Er zijn plaatsen, heel wat plaatsen, waar Katholieken bekeerlingen maken. Volgens een recent artikel uit de Verenigde Staten, zijn er heel wat bekeringen in het Zuiden van Amerika. Het hele artikel is de moeite waard om te lezen, maar hier wat citaten:

Bij het Paasvigilie dit jaar, traden duizenden in het zuiden toe tot de Katholieke Kerk. Dat vertaalt zich in enkele honderden nieuwe Katholieken per bisdom, en tientallen in locale parochies.

In de parochie van St Catharina van Siena in Kennesaw, Georgia, Vislocky, zei de locale organisator van de RCIA (catechumenen-catechese) dat er in haar parochie 25 mensen waren toegetreden tot de Katholieke Kerk met Pasen.

"En wij zijn een van de kleintjes" zei Vislocky. "Vorig jaar hadden we er 30. Toen ik opgroeide in het Noorden, waren het er ieder jaar 2 of 3."

In het aartsbisdom van Galveston-Houston, schatte kardinaal DiNardo dat ongeveer 2200 tot 2300 catechumenen en kandidaten de Katholieke Kerk vervoegden met Pasen. Catholic News Service meldde dat dit ongeveer het hoogste was voor al de Amerikaanse bisdommen. De meerderheid van hen zijn catechumenen - mensen die nog nooit gedoopt werden.

"Er is een fascinerend fenomeen aan het gebeuren in dit deel van het land" zei kardinaal DiNardo.

Bisschop Hartmayer van Savanneh zei dat in zijn bisdom 450 mensen tot de Katholieke Kerk toetraden en bischop DiLorenzo van Richmond rapporteerde 365 mensen. In het bisom van Knoxville treden jaarlijks zo'n 250 mensen toe tot de Katholieke Kerk, met Pasen.

"We hebben een groeiende, levendige Kerk, zoals de Kerk in de Handelingen van de Apostelen," zei bisschop Stika.

Randy Hain, een katholieke leke-evangelist, die opgroeide als baptist en bekeerde tot het Geloof in 2006, vertelde dat 36 mensen in zijn parochie in Roswell, Georgia, tot de Kerk toetraden met Pasen. Ieder jaar zijn er in zijn parochie wel 35 tot 40 mensen.

Dat is allemaal heel interessant en instructief voor ons Engelsen. Ik onderstreep dat de meerderheid van bekeerlingen in Galveston-Houston mensen zijn die niet eerder gedoopt waren - de groep die we hier in Engeland en Wales helemaal niet bereiken.

Al de parochies en bisdommen die hierboven vermeld worden hebben websites, die je kan gaan checken. De parochie van Kennesaw, Georgia, heeft een missie-verklaring: "Onder de protectieve mantel van onze Heilige Moeder, de gezegende Maagd Maria, streven de parochianen van St Catherina van Siena parochie ernaar de voorbeelden en de leer van haar Zoon Jezus Christus te volgen door het bijwonen van de Heilige Eucharistie en het Katholiek Geloof actief te beleven in gebed, studie, gemeenschap en daden."

Ze hebben ook, in Ginger Vislocky, een full-time hoofd voor de RCIA (catechese). (inkomsten zijn belangrijk!) Maar om terug te komen op die missie-verklaring, reflecterend op de feiten aan de basis, heeft hun parochie de volgende karakteristieken, die ik hier oplijst

- ze is Mariaal
- ze is Christocentrisch
- ze is Eucharistisch
- ze is niet klerikaal: al de parochianen worden betrokken.
- de nadruk ligt op gebed, onderwijs, broederlijkheid en daden - in die volgorde

Gezien ze ook echt bekeerlingen maken, toont het dat de parochianen ook daadwerkelijk doen wat hun missie-intentie reflecteert, het is niet een vodje papier. De missie-verklaring is tegelijk heel traditioneel en toch met openingen naar buiten en evangelisch.

Al te vaak wordt de Katholieke Kerk gekarakteriseerd als 'inward-looking', met de implicatie dat dit slecht is. En dat is het ook. Als je al de tijd besteedt aan naar jezelf te kijken, dan maak je weinig vooruitgang. Je moet naar Christus kijken, je moet bidden, je moet de Eucharistie contempleren, je moet devoot zijn voor de Heilige Moeder Gods, - al die dingen genezen je met naar jezelf kijken en zullen immens vrucht voortbrengen. Dat is waarom gebed en vorming (leren over God) op de eerste plaats moeten komen, zowel figuurlijk als letterlijk, voor broederlijkheid en daden. Het transcendentale element gaat voor het horizontale.

Wat nodig is om bekeringen te maken, is een Copernicaanse revolutie. De Kerk van het zuiden van Amerika kan wel eens een goede plaats zijn om instructie te zoeken. Men merkt hun nadruk op taal op: met andere woorden, in een plaats waar veel parochianen Spaans spreken, is het belangrijk om Spaans te spreken. Ja, de immigranten moeten allemaal Engels leren, maar dat is het punt niet. En in een plaats die cultureel gezien zo protestants en evangelicaal is, moet je de cultuur adopteren en haar taal spreken: je moet evangelischer worden en even graag over je Geloof praten als je protestantse buren.

Met andere woorden, je moet leren, en je manier van parochie zijn aanpassen - zonder natuurlijk iets toe te geven op de inhoud van het Geloof. Dat wordt soms 'inculturatie' genoemd, en heeft veel vrucht voortgebracht in Afrika. Net als in Afrika, dus ook in het zuiden van Amerika: een parochie runnen is net als een missie runnen. In dit land werden parochies missies genoemd: laten we dat maar niet vergeten.

E.H. Alexander Lucie-Smith
Doctor in moraaltheologie en editor voor The Catholic Herald.