Sacrament van Mirakel 2018: Dank aan wie kwam meevieren!

uit de lezing van Mgr Philip Egan, bisschop van Portsmouth, voor de viering van 700 jaar Sacrament van Mirakel op 23-07-2017:

Ook in de Gewone Vorm, zijn aspecten van architectuur of liturgie en de ars celebrandi zeker belangrijk. Bijvoorbeeld, zou er niet een grote variatie in oriëntatie kunnen zijn, met bijvoorbeeld, waar mogelijk, ad orientem viering in de Paastijd? Kan een grote centrale crucifix en tabernakel de focus van harten en geest niet wegnemen van de particuliare celebrant en gemeenschap naar het Offer van Christus en de Liturgie van de hemel? De gelovigen moeten een rijkere Eucharistische spiritualiteit ontwikkelen waardoor ze leren hun gebeden, woorden en daden in hun leven te verenigen met het zelfoffer van Christus aan de Vader in de Heilige Geest. En kan een hergebruik van de oude terminologie misschien een eenvoudig en goed idee zijn, toen men automatisch sprak van het ‘Heilig Misoffer’?

Ten tweede zou de praktijk van Eucharistische Aanbidding wijd, en actief kunnen worden gepromoot. Als Nieuwe Evangelisatie betekent een nieuwe, persoonlijke relatie met Christus, dan zijn bronnen nodig om mensen te helpen om deze kunst van ‘Eucharistisch gebed’ te leren, om een persoonlijke vriendschap te ontwikkelen met Jezus Christus in de Eucharistie, om zijn dagelijkse roep tot volgeling-zijn te horen. Het lijkt droef dat heel wat eigentijdse Katholieken, ondanks twee millennia van spirituele theologie, meer kennen van Yoga, meditatie en mindfulness dan van de leer van St Teresa van Avila, Johannes van het Kruis of Franciscus van Sales. In een Brief aan de priesters van Witte Donderdag, probeerde Paus Johannes Paulus II expliciet de Eucharistische aanbidding buiten de Mis te promoten:
“De Kerk en de wereld hebben een grote nood aan Eucharistische aanbidding. Jezus wacht op ons in dit Sacrament van liefde. Laat ons ruimhartig zijn met onze tijd om Hem te gaan ontmoeten in aanbidding en bezinning, die vol geloof is, en open staat om herstel te geven aan de grote fouten en misdaden van de wereld. Mag onze aanbidding nooit eindigen.”

Tijd die doorgebracht wordt in Eucharistische aanbidding, voegde hij toe, kan grote verandering teweeg brengen:

“Het is fijn tijd met Hem door te brengen, om dicht aan zijn borst te liggen zoals de geliefde leerling (cf Jn 13:23) en om de oneindige liefde te voelen in zijn hart. … Hoe vaak, geliefde broeders en zusters, heb ik dat zelf ervaren, en uit Hem kracht, troost en steun geput!”

Om aanbidding mogelijk te maken, moeten Kerkgebouwen open worden gehouden, niet op slot, en een eerbiedige stilte moet er zijn, zodat allen het Heilig Sacrament kunnen benaderen. Ook Paus Franciscus heeft opgeroepen dat Christus nooit weggesloten mag zijn:

“De Kerk … is geroepen om het huis van de Vader te zijn, met deuren die altijd open staan. Een van de concrete tekens van die openheid zou moeten zijn dat de kerkdeuren steeds open zijn, zodat als iemand, bewogen door de Geest, daar God kan komen zoeken, en niet een gesloten deur vindt.”

In Eucharistische Aanbidding, komen Christenen op aarde heel dicht bij waar de Romeinse Canon over spreekt, een locum refrigerii, lucis et pacis, de genadevolle staat van koel licht en vrede. Net als in het Lam Gods van van Eyck, is er een staren in twee richtingen. Inderdaad, kunnen we niet zeggen dat net zoals de leerling de Meester schouwt, ook de Meester Zijn leerling schouwt, een geliefd kind, geschapen door de Vader, bezield door de Geest en in gelijkenis naar de Zoon?


Dank aan iedereen die de viering van 701 jaar Sacrament van Mirakel mogelijk maakten, in het bijzonder voor E.H. Jan Philippe en koster Johan.



Wachten op ...
St Quintinus kijkt alvast toe.

Het Sacrament van Mirakel onder het baldekijn op het hoogaltaar in de Kathedraal. Het is de eerste keer dat dat gebruikt wordt sinds de verbouwing in de jaren '90. Een mooiere opstelling alvast dan in de H. Kruiskapel.

Het oude baldakijn aan het begin van de 20ste eeuw; later verdween het, om te worden hersteld met een modern exemplaar bij de verbouwingen in de jaren '90.

Alles in gereedheid voor de herdenking van het Sacrament van Mirakel op 25-07-2018

Woensdag 25-7-2018 is er de 701ste herdenking van het Eucharistisch Mirakel van Viversel.

Dit jaar voor het eerst op het hoogaltaar: Een gordijntje werd gemaakt achter het baldakijn [onze broederschap begint expert te worden in rode gordijntjes], de bloemen zijn er, de kaarsen liggen klaar, net als de boekjes.

Alle zeilen zijn weer bijgezet om op een mooie manier God te danken voor het Eucharistische Mirakel net buiten onze stad.

Iedereen welkom! van 14 tot 17 uur in de Kathedraal van Hasselt

Hoe aanbidding de Kerk kan redden

vertaling van een artikel van de Catholic Herald over de aanbidding en Nightfever London in de St Patricks kerk in Soho, Londen.

De oproep om de Heer te aanbidden is een antidotum tegen het lawaai van de wereld en het machtigste wapen van de Kerk.

Er is de laatste tijden een duidelijke toename van het aantal mensen die naar de Eucharistische aanbidding gaan in parochies en gemeenschappen, en met name onder jongeren. Aanbidding staat als een antigif tegen het lawaai en de drukte van de wereld.

Als we luisteren naar het verhaal van Elia op de horeb, dan kwam de Heer niet in het onweer, of het vuur of de aardbeving, maar in de 'zachte bries' (1 Kon 19: 9a, 11-16). Na het ontmoeten van deze 'zachte bries' bedekte Elia zijn gelaat met zijn jas en stond aan de ingang van de grot. 'De zachte bries' kan de Heer zijn die ons roept tot het Heilig Sacrament, en de jas een roep tot nederigheid en te knielen in Aanbidding.

London wordt ieder jaar precies drukker en hectischer, niet anders dan op de West End. Het leven van St Patricks, Soho, waar ik parochiepriester ben, is de laatste 10 jaar verstoord door het ondertunnelen en het graven voor Crossrail. Zo ligt het nieuwe stationplatform van Tottenham Court Road precies onder het schip van de kerk. Er zal heel wat structurele schade zijn die hersteld moet worden.

In december, als de Crossrail opent, zullen er ongeveer 80 000 extra mensen per dag rond de straten van de kerk lopen. Binnenkort zal voor het eerst in 230 jaar onze kerk los staan met langs haar alleen de grote transportingang. Door de Catholic Relief Act van 1791 en de Catholic Emancipation van 1829, werden Katholieke kerken in Londen en dus dicht bij het Esthablishment alleen verborgen en wat obscuur gebouwd. Nu echter zal St Patrick heel open staan en zichtbaar, dankzij Crossrail.

De laatste jaren hebben het vuur, de wind en de aardbevingen ons belaagd, maar toch blijft de zachte bries blazen. Weinigen in Londen kennen Soho niet, dat blijft schudden aan het conventionele gedrag. inderdaad zou men kunnen zeggen dat het een uitstalraam is van de hedendaagse cultuur. Hoe je het ook draait of keert, zijn deze shakers en trendsetter van de cultuur antipathiek tegenover deze 'zachte bries', die onze Christelijke cultuur is en de roep van de Heer in het Heilig Sacrament. Terwijl zo veel ons lijkt te overmannen en verslaan, en onze middelen erg beperkt zijn, is ons belangrijkste wapen de Werkelijke Aanwezigheid van de Heer, zoals opgedragen in de Heilige Mis en verlengd in de aanbidding.

De armoede, verstoten van economische vooruitgang, en dakloosheid in onze straten, de morele verwarring bij velen en een diepe spirituele verarming blijven onbeantwoord. De roep om de Heer te vieren en aanbidden is voor velen onder ons het enige en perfecte antigif voor deze malaise.

Tijdens de Paasweek ontvingen we de relieken van St Maria Magdalena uit Vézelay in Frankrijk in voorbereiding van de Zondag van de Goddelijke Barmhartigheid. St Maria Magdalena en het octaaf van Pasen bevatten zo sterk wat een parochie als Soho kan betekenen om de cultuur van het leven te verkondigen als een bolwerk tegen de machten van het pluralisme dat ons wil terugdringen tot een curiositeitsshop.

Maria Magdalena is de mooie en eerste getuigenis van de Verrijzenis die een leven van bekering, boete en heling meemaakt, en zij herkende in het diepst van haar wezen wat het betekend om gekend en geliefd te zijn door God. Haar schoonheid komt door hersteld te zijn in haar volle menselijkheid en in staat te worden om te weerstaan aan de verleidingen van  'wind, vuur en aardbeving' zoals Elia aan de Horeb. Zij weet wat het betekent om te evangeliseren, om de straten op te gaan om ieder uit te nodigen die Christus niet kent en Hem te ontmoeten en te aanbidden.

Met een handvol parochianen en een steeds drukker stadscentrum, hoe zou een Kerk als St Patrick de dialoog met onze tijd kunnen aangaan? Het bezoek van de relieken van St Maria Magdalene diende als een uitnodiging om tot die liefdevolle en barmhartige Eucharistische aanwezigheid te komen.

Altijddurende aanbidding zal starten vanaf de opening van de Crossrail in december. Straatevangelisatie, zoals ondernomen tijdens onze Nightfever evenementen, geeft mooie gelegenheden om tegen allen te zeggen 'come and see'.

 Het schrijn van Montmartre, dat gewijd werd aan de altijddurende aanbidding, werd in Parijs ingesteld in 1873 als herstel voor de zonden van Frankrijk tegen het Heilig Hart. De Benedictine Adorers of the Sacred Heart of Jesus of Montmartre (Tyburn nuns) zitten aan de ene kant van Oxford Street, en St Patricks aan de andere kant, respectivelijk op de plaats waar vele martelaren werden opgehangen, verdronken en gevierendeeld, en een site waar verschillenden werden doorgetrokken op hun weg naar executie en waar ze nadien werden begraven. op dit ogenblik is er Altijddurende aanbidding aan het West End. Laat ons bidden dat dat ook kan aan de andere kant, dan wordt Oxford Street ten volle omarmd door de liefde voor de Eucharistische Heer.

Door de aanbidding en gebed, laat ons hopen dat velen Christus leren kennen en liefhebben, en weten dat de glorie van God is dat de mens tenvolle levend wordt. Venite Adoremus.

Nightfever London is te vinden op Facebook.

Kardinaal Müller: We zien een bekering tot de wereld, in plaats van een bekering tot God

Kardinaal Müller, het voormalige hoofd van de Congregatie voor de Geloofsleer, gaf een interview aan The Catholic World Report (zie www.catholicworldreport.com )

In een exclusief interview met The Catholic World Report bespreekt de voormalige prefect van de Congregatie van de geloofsleer de voorgestelde Heilige Communie voor protestanten, de voortdurende conflicten over de Kerkelijke leer over wijding, homosexualiteit en ideologie.

Kardinaal Gerhard Müller is de voormalige prefect van de congregatie van de geloofsleer en de voormalige bisschop van Regensburg in Duitsland. Hij is een bekende professor in theologie, en president van zowel de Pauselijke bijbelcommissie en de Internationale Theologische Commissie. Hij is ook de auteur van vele boeken, waaronder 'De hoop van de Familie, Priesterschap en Diaconaat' en 'The Cardinal Müller Report: een exclusief interview over de staat van de Kerk'.

Kardinaal Müller beantwoordde recent enkele vragen van Catholic World Report over de situatie in Duitsland, spanningen over de voorgestelde toelating van prostestanten aan de Communie, en het voortdurende conflict over de Kerkelijke leer over de onmogelijkheid van wijding van vrouwen tot priester, en homosexualiteit.

CWR: Sinds 2014 is er in de Kerk een gestage stroom van conflicten en spanningen waarin de meeste Duitse bisschoppen betrokken zijn. Wat is de achtergrond van dit fenomeen? Wat is de bron van deze verschillende conflicten over ecclesiologie, Heilige Communie, en aanverwante onderwerpen?

Kardinaal Gerard Müller: Een groep van Duitse bisschoppen, met hun president [van de Duitse bisschoppenconferentie] als aanvoerder, zien zichzelf als de trendsetters van de Katholieke Kerk in een mars naar moderniteit. Zij beschouwen de secularisatie en ontkerstening van Europa als een onstopbare ontwikkeling. Voor die reden is de Nieuwe Evangelisatie - het programma van Johannes Paulus II en Benedictus XVI - in hun ogen een strijd tegen de objectieve gang van de geschiedenis, alsof het Don Quichotte's strijd tegen de windmolens is. Ze zoeken voor de Kerk een niche waar ze in vrede kunnen overleven. Daarom zien ze al de doctrines van het geloof die niet stroken met de 'mainstream', de sociëtale consensus, als te hervormen.

Een van de consequenties is de vraag voor de Heilige Communie zelfs voor mensen die het Katholieke Geloof niet hebben, net als voor Katholieken die niet in een staat van genade zijn. En wat ook op hun agenda staat: een zegening van homosexuele koppels, intercommunie met protestanten, relativering van de onverbreekbaarheid van het sacramentele huwelijk, de introductie van viri probatie en daarmee de afschaffing van het celibaat voor priesters, het goedkeuren van sexuele relaties voor en buiten het huwelijk. Dat zijn hun doelen, en om die te bereiken zijn ze zelfs bereid om een verdeeldheid binnen de bisschopsconferentie te aanvaarden.

De gelovigen die de Katholieke doctrine serieus nemen worden gebrandmerkt als conservatie en buiten de Kerk geduwd, en staan bloot aan de beschuldigingscampagnes van de liberale en anti-Katholieke media.

Voor veel bisschoppen is de waarheid van de openbaring en het belijden van het Katholieke geloof niet meer als een variabele in de intra-ecclesiale machtspolitiek. Sommigen onder hen citeren individuele goedkeuringen van paus Franciscus en denken dat zijn verklaringen in interviews met journalisten en publieke figuren die heel ver van Katholiek zijn, kunnen rechtvaardigen dat men zelfs de meest vastgelegde onfeilbare waarheden van het geloof (dogma's) kan relativeren ('watering down'). Alles bij elkaar, zijn we getuigen van een overduidelijk proces van protestanisering.

Oecumenisme daarentegen heeft tot doel de volledige eenheid van alle Christenen, zoals die al sacramenteel is gerealiseerd in de Katholieke Kerk. De wereldlijkheid van het episcopaat en de priesters in de 16de eeuw was de oorzaak van de verdeeldheid van het Christendom, die diametraal staat tegenover de wil van Christus, de stichter van de ene, Heilige, Katholieke en Apostolische Kerk. De ziekte van die tijd wordt nu voorgesteld als het medicijn waarmee die verdeeldheid zou kunnen worden overwonnen. De onwetendheid over het Katholieke geloof in die tijd was catastrofaal, vooral onder de bisschoppen en pausen, die zichzelf meer bezig hielden met politiek en macht, dan om te getuigen van de waarheid van Christus.

Vandaag is voor veel mensen, geprezen worden door de media, belangrijker dan de waarheid, waarvoor we ook moeten lijden. Petrus en Paulus ondergingen het martelaarschap in Rome, het centrum van de macht van die tijd. Zij werden niet door de heersers van de wereld in die tijd beschouwd als helden, maar eerder uitgelachten zoals Christus aan het kruis. We moeten nooit de martyrologische dimensie van het Petrusambt en van het bisschopsambt vergeten.

CWR: Waarom willen sommige Duitse bisschoppen nu de Heilige Communie geven aan verschillende protestanten op een regelmatige basis?

Kardinaal Müller: Geen bisschop heeft de autoriteit om de Heilige Communie te geven aan iemand die niet in communie is met de Katholieke Kerk. Alleen in een situatie waar er levensgevaar is, kan een protestant een sacramentele zegen en de Heilige Communie als viaticum ontvangen, als hij het hele Katholieke geloof deelt en in volledige communie met de Katholieke Kerk treedt, maar zijn bekering nog niet officieel heeft kunnen maken.

Spijtig genoeg kennen zelfs bisschoppen vandaag de dag hun Katholieke geloof niet over de eenheid van de sacramentele en ecclesiale communie, en ze rechtvaardigen hun ontrouw aan het Katholieke geloof met een soort pastorale bezorgdheid en met wat theologische uitleggen, die evenwel de principes van het Katholieke geloof tegen spreken. Maar alle doctrinaire praktijk moet ook geworteld liggen in de Heilige Schrift en de apostolische traditie, en moet niet de vroegere dogmatische uitspraken van het Magisterium van de Katholieke Kerk tegenspreken. En dat is zo voor de toelating van niet-Katholieke Christenen om de communie te ontvangen tijdens de Heilige Mis - los van de uitzonderlijke situatie als hierboven beschreven.

CWR: Hoe zou u de gezondheid van het Katholieke geloof in Duitsland, en dan ook, in Europa over het algemeen inschatten? Denkt u dat Europa enigszins haar vroegere Christelijke identiteit kan of zal herontdekken?

Kardinaal Müller: Er zijn heel veel mensen die hun geloof leven, die Christus en zijn Kerk liefhebben, en die hun hoop leggen in God zowel in leven als dood. Maar er zijn er heel wat ook die zich achtergelaten en verraden voelen door hun herders. Vandaag is populair zijn in de publieke opinie een criterium om een goede bisschop of priester te zijn. We zien een bekering tot de wereld, in plaats van tot God, in tegenspraak met de woorden van de apostel Paulus: Tracht ik nu de mensen te winnen of God? Zoek ik soms de gunst van de mensen? Als ik die zocht, zou ik geen dienaar van Christus zijn. (Gal 1:10). We hebben nood aan priester en bisschoppen die bezield worden voor Gods' huis, die zichzelf volledig wijden aan de redding van de mensen op hun pelgrimage van geloof naar het eeuwige Huis. Er is geen toekomst voor een 'Christianity Lite'. We hebben christenen met een missionaire geest nodig.

CWR: De congregatie van de geloofsleer heeft recent de eeuwenoude leer van de Kerk bevestigd over de onmogelijkheid van de Kerk om vrouwen te wijden. Waarom denkt u dat deze leer die de laatste jaren al meermaals bevestigd is, steeds weer wordt aangevallen door velen in de Kerk?

Kardinaal Müller: Jammer genoeg geniet de congregatie van de geloofsleer op dit moment niet zo heel veel prestige, en wordt haar betekenis voor het Petrusambt niet erkend. Het staatssecretariaat en de diplomatieke dienst van de Heilige Stoel zijn heel belangrijk voor de relatie van de Kerk met de verschillende staten, maar de congregatie van de geloofsleer is veel belangrijker voor de relatie van de Kerk met haar Hoofd vanwaar zij alle genade ontvangt.

Geloof is noodzakelijk voor de redding; pauselijke diplomatie kan veel goed doen in de wereld. Maar de verkondiging van het geloof en de doctrine mag niet ondergeschikt zijn aan de verwachtingen en voorwaarden van de aardse krachtspellen. Bovennatuurlijk geloof hangt niet af van aardse macht. Het is zonneklaar in het geloof dat de sacramenten van de wijding van bisschop, priester en diaken alleen kunnen ontvangen worden door een gedoopte Katholieke man, omdat alleen hij symbolisch en sacramenteel Christus kan voorstellen als bruidegom van de Kerk. Als het priesterschap alleen begrepen wordt als een positie van macht, dan natuurlijk wordt de doctrine van het voorbehouden van de wijding tot Katholieke mannen, tot een vorm van discriminatie tegen vrouwen.

Maar dit perspectief van macht en van sociaal prestige is vals. Alleen als we de doctrines van geloof en de sacramenten met theologische ogen zien, in plaats van in begrippen van macht, dan pas zullen de natuurlijke vereisten voor de sacramenten van de wijding en van het huwelijk ook terug duidelijk zijn. Enkel een man kan Christus als bruidegom van de Kerk symboliseren. Enkel een man en een vrouw kunnen symbolisch de relatie van de Christus tot de Kerk voorstellen.

CWR: U schreef recent een introductie voor de Italiaanse versie van het boek van Daniel Mattson Why I Don't Call Myself Gay. Waardoor was u onder de indruk van dat boek en de aanpak? In wat verschilt het van sommige van de 'pro-gay' aanpakken en standpunten die door sommige Katholieken worden aangenomen? Wat kan er gedaan worden om, in positieve termen, de kerkelijke leer over sexualiteit, huwelijk en dergelijken goed uit te leggen?

Kardinaal Müller: Het boek van Daniël Mattson is geschreven vanuit een persoonlijk perspectief. Het is gebaseerd op een diepe intellectuele reflectie over sexualiteit en huwelijk, en dat maakt het anders dan enige soort van ideologie. Daarom helpt het mensen met een homofiele neiging om hun menselijke waardigheid te erkennen en een gunstig pad te volgen in de ontwikkeling van hun persoonlijkheid, en ze niet worden tot speelballen in de handen van de ideologen die de macht hebben. Een menselijk wezen is een innerlijke eenheid van spirituele en materiële organisatorische principes, met als gevolg een persoon en een subject dat vrij handelt met een natuur die tegelijk spiritueel, lichamelijk als sociaal is.

De man is geschapen voor de vrouw en de vrouw voor de man. Het doel van de huwelijksband is niet de macht van de een over de ander, maar een eenheid in zelfopofferende liefde, waarin beiden groeien en samen het doel in God bereiken. Sexuele ideologie dat de mens reduceert tot een sexueel plezier is in feite die vijandig aan sexualitiet, omdat het ontkent dat het doel van sex en eros agape is. De mens kan zich niet laten reduceren tot de status van niet meer dan een verder ontwikkeld dier. Hij is geroepen om lief te hebben. Alleen als ik de ander liefheb om zijnenwil kom ik tot mezelf; alleen dan kom ik los van de gevangenis van mijn eigen primitieve egotisme. Men kan zichzelf niet ontwikkelen op de kap van de anderen.

De logica van het Evangelie is revolutionair in een wereld van consumerisme en narcisme. Want alleen het zaad dat in de grond valt en sterft blijft niet alleen maar draagt veel vrucht. Hij die het leven liefheeft verliest het, en hij die het haat in deze wereld zal het eeuwige leven verwerven (Jn 12:25).

De boeken van kardinaal Müller zijn in nederlandse vertaling te verkrijgen bij bethsaida:

Het fundament van de hoop

De hoop van het gezin

Why I don't call myself gay

Eerbiedwaardige Carlo Acutis - Sacrament van Mirakel 25-07-2018

Vandaag heeft het hoofd van de Katholieke Kerk de Italiaanse jongen Carlo Acutis tot eerbiedwaardige bestempeld, op weg naar de Zaligverklaring.
Carlo Acutis (03-05-1991 tot 12-10-2006) stierf aan leukemie, maar droeg zijn lijden op aan paus Benedictus XVI. De laatste jaren van zijn korte leven werkte hij aan een website over Eucharistische Mirakels, en concipieerde een tentoonstelling over Eucharistische Mirakels die over de hele wereld te zien is geweest.

Op 25 juli 2018 vieren we de 701ste herdenking van het Eucharistische Mirakel van Viversel met stille aanbidding in de St Quintinuskathedraal van 14 tot 17 uur. Iedereen welkom!

Nieuwe Dominicanen in Antwerpse St Paulus Kerk

Op kerknet staat dat de St Paulus kerk in Antwerpen door mgr Bonny wordt toevertrouwd aan de dominicanen. Omdat er geen Vlaamse roepingen zijn, komen ze dus uit andere continenten.

Prachtig nieuws.


Maar hoe zat dat weer met buitenlandse seminaristen en priesters die we terugsturen naar hun eigen land omdat we hun eigen bisdommen niet van priesters willen beroven? Of was dat een plaatselijk fenomeen rond de vismarkt in Brussel?

Homilie van kardinaal Sarah aan de pelgrims in Chartres op Pinkstermaandag 2018

Originele tekst en YouTube-filmpje

Sta me toe om eerst en vooral hartelijk Z.E. Mgr Philippe Christory, de bisschop van Chartres, te bedankten voor zijn broederlijke welkom in deze prachtige Kathedraal.

 Beste pelgrims van Chartres,

“Het licht is in de wereld gekomen” dat zegt Jezus ons in het Evangelie, “en de mensen verkozen de duisternis’.

 

En jullie, beste pelgrims, hebben jullie het unieke licht ontvangen dat niet bedriegt: dat van God? Jullie hebben drie dagen gestapt, jullie hebben gebeden, gezongen, geleden onder de zon en de regen, hebben jullie het licht in uw harten ontvangen? Hebben jullie in werkelijkheid de duisternis afgezworen? Hebben jullie besloten om uw weg verder te gaan door Jezus te volgen, die het Licht is van de wereld?

Laat me toe, beste vrienden om die radicale vraag te stellen? Want als God ons licht niet is, wordt al het andere zinloos. Zonder God is alles duisternis!

God is tot ons gekomen, hij is mens geworden. Hij heeft ons de unieke waarheid geopenbaard die redt, hij is gestorven om onzentwil en om ons vrij te kopen uit de zonde en, met Pinksteren, heeft hij ons de Heilige Geest gegeven, hij gaf ons het licht van het geloof … maar we verkozen de duisternis!

Laat ons rond ons kijken! De westerse wereld wil zich organiseren zonder God. Ze is overgeleverd aan de bedrieglijke en flashy lichten van de consumptiemaatschappij, van het gewin tegen alle prijs, van het opgedrongen individualisme.

Een wereld zonder God is een wereld van duisternis, van leugen en van egoïsme! Zonder het licht van God, is de westerse wereld als een losgeslagen boot in de duisternis! Ze heeft niet genoeg liefde meer om kinderen te ontvangen, om ze te beschermen in de schoot van hun moeder, om ze te beschermen tegen de agressie van de pornografie. Verstoken van het licht van God, kan de westerse maatschappij de ouderen niet meer respecteren, haar zieken niet meer begeleiden naar de dood, geen plaats meer maken voor de armsten en de zwaksten. Ze is overgeleverd aan de schaduwen van de angst, van de droefnis en het isolement. Ze heeft alleen nog de leegte en het zinloze te bieden. Ze laat de meeste gekke ideologieën ontstaan. Een westerse samenleving zonder God kan de bakermat worden van een virulent ethisch en moreel terrorisme dat vernietigender is dan het islamitisch terrorisme. Herinner u dat Jezus ons heeft gezegd: ‘Vrees niets van hen die het lichaam doden, maar uw ziel niet kunnen doden; Vrees eerder hem die en ziel en lichaam kan ombrengen in de hel.’ (Mt 10, 28).

 

Beste vrienden, vergeef me die beschrijven. Maar we moeten helder en realistisch zijn. Als ik zo tegen u spreek, dan is dat omdat ik in mijn hart als priester, als herder, ik medelijden voel voor zoveel verscheurde zielen, verloren, droevig, ongerust en eenzaam! Wie zal hen naar het licht brengen? Wie zal hen de weg van de waarheid tonen, de enige ware weg van vrijheid die degene is van het Kruis?

Gaan we hen overleveren aan de leugen, aan het hopeloze nihilisme, of aan een agressief islamisme, zonder er iets aan te doen?  We moeten deze wereld toeroepen dat onze hoop een naam heeft: Jezus Christus, de enige Redder van de wereld en de mensheid! Wij kunnen niet zwijgen!

Beste pelgrims van Frankrijk, kijk naar deze kathedraal! Uw voorouders hebben haar gebouwd om te getuigen van hun geloof! Alles, in haar architectuur, haar sculptuur, haar glasramen, verkondigt de vreugde van het geloof van gered te zijn en bemind te worden door God. Uw voorouders waren niet perfect, ze waren niet zonder zonde. Maar ze wilden het licht van het geloof hun duisternis laten verlichten! Vandaag, volk van Frankrijk, sta op, wordt wakker! Kies voor het licht! Zweer de duisternis af!

Hoe dan?  Het Evangelie antwoordt: ‘hij die volgens de waarheid handelt vindt het licht’. Laat ons het licht van de Heilige Geest onze levens verlichten concreet, eenvoudig, en tot in de meest intieme zones van ons diepste wezen. Handelen volgens de waarheid, is op de eerste plaats God in het centrum van ons leven plaatsen, zoals het Kruis het centrum is van deze kathedraal. Mijn broeders, laat ons kiezen om ons naar Hem te keren, iedere dag! Laat ons nu het voornemen maken om iedere dag enkele minuten in stilte ons naar God te keren, om hem te zeggen ‘Heer leef in mij! Ik geef u heel mijn leven!’

Beste pelgrim, zonder stilte, is er geen licht. De duisternis voedt zich met het constante lawaai van deze wereld, die ons hindert om ons tot God te richten. Laat ons voorbeeld nemen aan de liturgie van de Mis van deze dag. Ze brengt ons tot aanbidding, tot de kinderlijke vrees en liefde voor de grootsheid van God. Ze bereikt haar hoogtepunt in de Consecratie waar allen gekeerd naar het altaar, de blik opheffen naar de hostie, naar het kruis, we communiceren in stilte in overpeinzing en aanbidding. Beste broeders laat ons die liturgie liefhebben die ons de stille en transcendente aanwezigheid van God doen voelen, en ons keren naar de Heer.

Mijn beste broeders priesters, ik wil me in het bijzonder tot u richten. Het Heilig Misoffer is de plaats waar ge het licht voor uw dienstbaarheid zult vinden. De wereld waarin we leven doet constant beroep op ons. We zijn heel de tijd bezig, zonder ons te denken dat we moesten stoppen en tijd nemen om ons in een verlaten plek wat te rusten, in de eenzaamheid en stilte, met de Heer. Het gevaar is groot om ons als ‘sociale werkers’ te beschouwen. Maar dan zouden we het Licht van God niet meer in de wereld brengen, maar ons eigen licht, dat niet hetgene is dat de mensen verwachten. Wat de wereld verwacht van de priester: dat is God en het Licht van zijn Woord dat verkondigt wordt zonder ambiguïteit, zonder vervalsing.

Laat ons ons kerken naar God in een rustige liturgische viering, vol respect, stilte en gekenmerkt door sacraliteit. Laat ons niets uitvinden in de liturgie. Laat ons alles ontvangen van God en van de Kerk. Laat ons niet het spektakel of succes zoeken. De liturgie leert ons: Priester zijn, is niet op de eerste plaats veel doen. Het is met de Heer zijn, op het Kruis! De liturgie is de plek waar de mens God van aangezicht tot aangezicht ontmoet. De liturgie is het meest sublieme moment waar God ons leert om ‘in ons het beeld van zijn Zoon Jezus Christus te worden (gelijkvormig te zijn aan het beeld van zijn Zoon), opdat hij de eerstgeborenen zou zijn onder vele broeders (Rom 8,29). Zij is niet, en mag niet een reden van scheuring zijn, evenmin van strijd of discussie. In de gewone vorm, net als in de buitengewone vorm van de Romeinse ritus, is de essentie dat we ons keren naar het Kruis, naar Christus, naar onze Oriënt, onze Alles en onze enige Horizon! Of we nu vieren in de gewone of in de buitengewone vorm, laat ons steeds vieren, zoals vandaag, zoals het Tweede Vaticaanse Concilie ons leert: met een edele eenvoud, zonder onnodige overdaad, zonder theatraliteit en esthetische gekunsteldheid, maar met de zin voor het sacrale, de eerste zorg voor de Glorie van God, en een ware geest van zonen te zijn van de Kerk van vandaag en van alle eeuwen!

Beste broeders priesters, houdt steeds die zekerheid: met Christus op het Kruis zijn, dat verkondigt het priesterlijke celibaat in de wereld! Het project, door sommigen weer bovengehaald, om het priesterlijk celibaat weer los te koppelen door het Sacrament van de wijding (sacrement de l’Ordre) aan gehuwde mannen (de ‘viri probati’) omwille van, zo zeggen ze, ‘pastorale redenen of noodzaken’, zou grote gevolgen hebben, en in werkelijkheid definitief breken met de apostolische Traditie. We gaan een priesterschap naar menselijke maat fabriceren, maar we verlengen niet, we volbrengen het priesterschap van Christus niet, gehoorzaam, arm en kuis. Waarlijk, de priester is niet zomaar een ‘alter Christus’ maar is werkelijk ‘ipse Christus’, hij is Christus zelf! En het is daarom dat in navolging van Christus en de Kerk, de priester steeds een teken van tegenspraak zal zijn!

Aan u, beste christenen, leken die werken in de leven van de Stad, zeg ik met kracht: ‘Heb geen schrik! Vrees niet om het licht van Christus in de wereld te brengen!’ Uw eerste getuigenis moet uw eigen voorbeeld zijn: handel naar de Waarheid! In uw familie, uw beroep, uw sociale relaties, economisch, politiek, dat de Christus uw licht mag zijn! Heb geen schrik om te getuigen dat jullie vreugde van Christus komt!

Ik smeek u, verstop de bron van jullie hoop niet! Integendeel, schreeuw het uit! Getuig! Evangeliseer! De Kerk heeft nood aan u! Herinner iedereen eraan dat enkel ‘de gekruisigde Christus de authentieke zin van de vrijheid laat zien!’. Bevrijdt met Christus, de vrijheid die vandaag aan de ketenen ligt van valse mensenrechten, allen gericht op de autodestructie van de mens.

Aan u, beste ouders, wil ik een heel eigen boodschap zeggen. Vader en moeder zijn van een familie in de wereld van vandaag is een avontuur vol van lijden, van obstakels en zorgen. De Kerk zegt u: ‘DANK U’! Ja, Dank u voor uw genereuze schenken van uzelf! Heb de moed om uw kinderen in het licht van Christus op te voeden. Dan zal u moeten opboksen tegen de wind van de dag, u zal spot moeten ondergaan, en het misprijzen van de wereld. Maar we zijn hier niet om de wereld te behagen! ‘Wij verkondigen een gekruisigde Christus, schandaal voor de Joden en dwaasheid voor de heidenen’ (1 Kor 1, 23-24)

Heb geen schrik! Wijk niet! De Kerk, door de stem van de Pausen – in het bijzonder sinds de encycliek Humanae Vitae – vertrouwt u een profetische missie toe: getuig voor iedereen van onze vreugdevol vertrouwen op God, die ons de intelligente behouders van de natuurlijke orde maakt. Jullie getuigen van wat Jezus door zijn leven zelf heeft geopenbaard: ‘De vrijheid vervult zich in de liefde, dat wil zeggen in het geven van uzelf’.

Beste huisvaders en huismoeders, de Kerk heeft u lief! Heb de Kerk lief! Zij is uw moeder. Vervoeg niet hen die haar belachelijk maken, omdat ze alleen maar de rimpels zien in haar gelaat dat oud is door de eeuwen van lijden en beproevingen. Ook vandaag is zij mooi en schittert van heiligheid.

En dan wil ik me richten tot jullie, de jongsten, die hier zo talrijk aanwezig zijn!

Eerst en vooral, laat ons luisteren naar een ‘Oudere’, die veel meer autoriteit heeft dan ik. Het gaat om de evangelist St Jan. Buiten het voorbeeld van zijn eigen leven, heeft St Jan ook een geschreven boodschap nagelaten aan de jongeren. In zijn Eerste Brief, lezen we de ontroerende woorden van een Oudere aan de jongeren in de Kerken die hij heeft gesticht. Luister naar zijn stem vol van opgewektheid, wijsheid en van warmte: ‘Ik schrijf u, jonge mannen, dat u sterk bent. Gods woord woont in u en u hebt de boze overwonnen. Verlies uw hart niet aan de wereld of aan de dingen in de wereld! (1 Joh 2, 14-15). De wereld die we niet moeten liefhebben, zei onlangs pater Cantalamessa in zijn homilie van Goede Vrijdag 2018, en waar we ons niet op moeten richten, is niet de wereld, dat weten we goed, de wereld die geschapen en bemind werd door God, het gaat niet over de mensen van de wereld waar we integendeel, steeds naartoe moeten reiken, op de eerste plaats naar de armen en de allerarmsten, om hen te beminnen en nederig te dienen. … Neen! De wereld die we niet mogen beminnen is een andere wereld; het is de wereld zoals die geworden is onder de leiding van Satan en van de zonde. De wereld van de ideologieën die de natuur van de mens ontkennen en de familie vernietigen. …. De VN structuren, die een nieuwe ethiek over de wereld verspreiden, spelen een belangrijke rol en zijn vandaag een enorme kracht geworden, die zich doorheen de media met haar onbegrensde technische mogelijkheden. Vandaag wordt het in heel wat westerse landen een misdaad om zich niet neer te leggen bij de verschrikkelijke ideologieën. Dat is wat we bedoelen met het aanpassen aan de geest van de tijd, het conformisme. Een grote gelovige poëet van Engeland, Thomas Stearns Eliot, heeft in de voorbije eeuw drie verzen geschreven die er meer over zeggen dan hele boeken: ‘ In een wereld van vluchtelingen, zal degene die de tegengestelde richting kiest beschouwd worden als een deserteur’. Beste jonge Christenen, als het toegelaten is dat een ‘Oudere’ zich tot u richt, zoals St Jan, dan mag ik jullie ook aanmoedigen, en ik zeg jullie: Jullie hebben de Kwade overwonnen! Vecht tegen iedere wet tegen de natuur, die men u wil opdringen, verzet u tegen iedere wet tegen het leven, tegen de familie. Wees onder hen die de tegengestelde richting kiezen! Durf tegendraad te zijn! Voor ons, Christenen, is de tegengestelde richting niet een plaats, het is een Persoon, het is Jezus Christus, onze Vriend en onze Redder. Een taak wordt u met nadruk toevertrouwd: Redt de menselijke liefde uit de tragische val waarin ze gevangen is: De liefde, is niet meer de overgave van uzelf, maar enkel nog het bezit van de andere – een vaak tyranniek en gewelddadig bezit -. Op het Kruis, heeft God zich geopenbaard als ‘agape’, dat wil zeggen als de liefde die zich geeft tot aan de dood. Echt liefhebben, dat is sterven voor de ander. Zoals die jonge rijkswachter, kolonel Arnaud Beltrame.

Beste jongeren, jullie maken zonder twijfel soms de strijd door tussen de duisternis en het licht, in jullie hart. Jullie worden soms verleid door de gemakkelijke pleziertjes van de wereld. Met heel mijn hart van priester, zeg ik u: Aarzel niet! Jezus zal u alles geven! Op de weg om Heiligen te worden, zullen jullie niets verliezen! Jullie zullen de enige Vreugde vinden, die nooit teleurstelt!

Beste jongeren, als Christus u vandaag roept om hem te volgen als priester, als religieus of religieuze, aarzel dan niet! Zegt Hem: ‘Fiat’, een enthousiast ja zonder voorwaarden!

God wil jullie nodig hebben, wat een genade! Wat een vreugde! Het Westen werd geëvangeliseerd door Heiligen en Martelaren. Jullie, jongeren van vandaag, zullen heiligen zijn en de martelaren, die de naties verwachten voor een nieuwe evangelisatie! Jullie landen hebben dorst naar Christus! Stel hen niet teleur! De Kerk vertrouwt op u! Ik bid dat velen onder jullie antwoorden, vandaag, tijdens deze Mis, aan de roep van God om hem te volgen, om alles voor hem achter te laten, voor zijn licht.  Beste jongeren, heb geen vrees, God is de enige vriend die jullie nooit zal teleurstellen.

Als God roept, is hij radicaal. Dat wil zeggen dat hij tot het einde gaat, tot aan de wortels. Beste vrienden, we zijn niet geroepen om middelmatige Christenen te zijn! Neen, God roept ons totaal voor een totale overgave, tot het martelaarschap van het lichaam of van het hart!

Beste volk van Frankrijk, het zijn de kloosters die de beschaving van jullie land hebben opgebouwd! Dat zijn mannen en vrouwen die aanvaard hebben om Jezus tot het einde toe te volgen, radicaal, die een Christelijk Europa hebben opgebouwd. Omdat ze alleen God hebben gezocht, hebben ze een mooie en vredevolle beschaving opgebouwd, net als deze Kathedraal.

Volk van Frankrijk, volkeren van het Westen, ge zult de vrede en de vreugde pas vinden als jullie God zoeken! Keer terug naar uw wortels! Keer terug naar de bron! Keer terug naar de kloosters! Ja, ieder van u, durf enkele dagen in een klooster door te brengen! In een wereld vol oproer, van lelijkheid en droefheid, zijn de kloosters een oase van schoonheid en vreugde. Jullie zullen er ontdekken dat het mogelijk is om God werkelijk in het midden van heel je leven te stellen. Jullie zullen er een vreugde ervaren die nooit voorbij gaat!

Beste pelgrims, laat ons de duisternis afzweren. Laat ons het licht kiezen! Vragen we aan de Allerheiligste Maagd Maria om te durven ‘fiat’ zeggen, ja zeggen, volledig, zoals zij, om het licht van de Heilige Geest te ontvangen zoals zij. Op deze dag [pinkstermaandag] dat we dankzij onze paus Franciscus, Maria vieren, als Moeder van de Kerk, vragen we aan die Allerheiligste Moeder om een hart zoals het hare, een hart die God niets weigert, een hart dat brandt van liefde voor de glorie van God, een moedig hart om de mensen het Goede Nieuws te verkondigen, een genereus hart, een hart groot als het hart van Maria, met de dimensies van de Kerk, naar de dimensies van het Hart van Jezus!

Amen!

Robert kardinaal Sarah.