zondag 31 januari 2016

Schoonheid zal de wereld redden ... Maar dat hebben ze in Brussel nog niet begrepen

Een redelijke mens zal het niet geloven, maar dit is de Heilige Deur van de Kathedraal van Brussel.
Allicht gesponsord door de pergola-uitverkoop van de Aveve.
Zou het een zonde zijn als men in schaterlach uitbarst bij het zien van zoveel wansmaak?






Credo in unum deum:
God bestaat in Brussel uit vier goud geschilderde plankjes.
Het hoofdaltaar is in ieder geval nederig.
Niet te veel geld uitgeven aan God, he.
Tussen eeuwenoude kunst en onbetaalbare marmeren monumenten, is het centrum van deze kathedraal vandaag een triplexplaatje met goudverf. Als we maar denken dat we modern kunnen doen.



zaterdag 30 januari 2016

Kardinaal Müller zet puntjes op de i. [update]

Artikel van Die Zeit, en ondertussen overal verkrijgbaar op het internet, zodat we ook hier een vertaling durven weergeven;

Die Zeit: Eminentie, mogen we vragen hoe u Kerstmis heeft gevierd?

Kardinaal Müller: Met Kerstmis, was ik daar, waar ik moet zijn: in de St Pietersbasiliek, aan de zijde van de Heilige Vader. Met de leden van mijn huis vier ik altijd Kerstmis met gebeden, gezangen en het lezen van het Evangelie van de Geboorte, op een manier die een Duits hart met vreugde vult.

Die Zeit: Het is een dramatisch jaar geweest voor de christenen. Wat was volgens u het belangrijkste in 2015?

Kardinaal Müller: Het belangrijkste voor de Congregatie van de Geloofsleer is altijd hetzelfde: wij moeten de Heilige Vader dienen in zijn magisteriële taak en ons bezighouden met de 'misdaden' begaan tegen het geloof of de heiligheid van de sacramenten. Wij, dat wil niet enkel zeggen de 45 medewerkers van onze drie secties (geloofsleer, discipline en huwelijkskwesties), maar ook van de 25 kardinalen en bisschoppen die er deel van uitmaken, waar nog 30 theologische consulenten moeten worden bijgeteld in Rome.

Die Zeit: Het is Paus-Emeritus Benedictus XVI die u geroepen heeft aan het hoofd van de Congregatie voor de Geloofsleer. Wat is er veranderd voor u onder paus Franciscus?

Kardinaal Müller: Mijn missie is niet veranderd. De Congregatie staat ten dienste van het universele magisterium van de Kerk, een taak die zij van de Paus krijgt, volgens de regels en de goedgekeurde statuten. Iedere paus is de opvolger van Petrus. Hij vertegenwoordigt het 'principe en het eeuwige en zichtbare fundament' van de eenheid van de Kerk in het geloof, zoals het Tweede Vaticaanse Concilie het uitdrukt. Maar zoals Jezus in Petrus een bijzondere menselijke persoonlijkheid riep, met zijn sterke punten en zwakheden, zo vervullen ook de pausen hun missie met verschillende persoonlijkheden. Het zijn geen inwisselbare functionarissen. De twee pausen waarvoor ik het werk van de Congregatie coördineer, zijn verschillende persoonlijkheden. En dat verrijkt de Kerk.

Die Zeit: Paus Franciscus heeft zich voorgenomen de Kerk te vernieuwen en in het bijzonder de Curie. Wat moet er volgens u veranderen?

Kardinaal Müller: De vernieuwing van de Kerk kan niet het particuliere project van een enkele paus zijn. Dat is immers de constante missie van iedere christen, die een authentieke leerling van Christus wil zijn, of het wordt een puur exterieure liefde voor het christianisme. Maar er zijn ook specifieke uitdagingen voor de Kerk in een bepaalde periode die de Kerk zonder ophouden moet aanpakken.

Die Zeit: Wat betekent dat voor de Curie, waarvan de paus een repertorium aan 'ziektes' heeft opgenoemd ter gelegenheid van Kerstmis 2014?

Kardinaal Müller: Wie goed geluisterd heeft, heeft gehoord dat hij zichzelf uitnodigde voor een gewetensonderzoek. De paus heeft gesproken over de spirituele verlokkingen, zoals een meester van de geestelijke oefeningen, in de traditie van de stichter van zijn orde, St Ignatius van Loyola. Geen mens moet zich berusten in zijn vooroordelen en clichés. De Curie is een instrument dat moet helpen bij het bestuur van de Kerk. Ze is niet het centrum van de Kerk. Overal waar de Eucharistie wordt gevierd, daar bevindt zich het centrum, - al was het maar in een miserabele hut in de jungle. De buitenproportionele aandacht die de media hebben voor de curie in vergelijking met die voor het Evangelie, toont aan hoe zeer een verandering van perspectief nodig is! De medewerkers van de Curie moeten vervuld worden met de geest van Petrus en hem dienen in de persoon van de pausen. Hij die, ondanks zijn eigen zwakten, kan zeggen tegen Jezus zoals Petrus: 'Ja, Heer, Gij weet dat ik U liefheb', alleen die kan de paus, de opvolger van Petrus dienen, met raad en met onderbouwde oordelen.

Die Zeit: Het proces van de romeinse hervormingen, vooral die van de financiën scoort heel de tijd grote koppen in de kranten. Laatst heeft men nog over u gesproken in het magazine Bild.

Kardinaal Müller: Dat laat me koud. Ik ben niet geroepen tot prefect van de Congregatie van de Geloofsleer om met bezig te houden met een probleem dat zo secundair is als de 'financiën van het Vaticaan', en nog minder met de seculiere instituten die niet tot de Curie behoren. Daarvoor zijn er mensen die daar veel bekwamer toe zijn als ik, en dat liever doen. Sinds 1965 is onze Congregatie bijna helemaal bevrijdt van het beheer van haar goederen, ooit omvangrijk, zodat ze zich volledig kan wijden aan haar spirituele en theologische missie.

Die Zeit: Is er echt een huiszoeking geweest in de Congregatie? En een verdachte vondst van 20 000 euro?

Kardinaal Müller: De onthullingen van onderzoeksjournalisten van de sensatiepers zijn zonder grond en dienen alleen maar om onze ware missie te ondergraven. Maar wat belangrijk is, is dat men zo graag geloof wil hechten aan iets ridicuul liever dan aan serieuze zaken. Wij hebben een boodschap van vreugde aan de mensen van goede wil, en geen boodschap van ziekelijke vreugde voor kwaadwilligen.

Die Zeit: Uw congregatie is de oudste van de Curie. Ooit was ze in heel Europa vermaard onder de naam van de 'Heilige Inquisitie'. Waarom bestaat ze nog?

Kardinaal Müller: De huidige Congregatie voor de Geloofsleer verschilt niet alleen in naam van de vroegere Romeinse Inquisitie, maar ook in haar missie. Ze bestaat onder deze vorm sinds 1965, want ook in onze dagen kan de paus de Universele Kerk niet alleen beheren en steunt hiervoor op de romeinse Kerk. Sinds de XVIe eeuw heeft het kardinalencollege, dat voorheen collectief verantwoordelijk was voor alle vragen, zich in verschillende secties gevormd. Er zijn zo vandaag tien Congregaties; een nieuwe congregatie voor het huwelijk en de familie werd onlangs gesticht. Het is zo dat in 1542, toen onze congregatie werd opgericht, de Kerk moeizame tijden doormaakte met de pausen en de hervormingsbewegingen die tegenover elkaar stonden. Over de historische Inquisitie zou het goed zijn om een kritische overweging te maken over de historiciteit van de feiten en de anti-katholieke legendes. Maar vandaag leven wij niet meer in de tijd van het confessionnalisme maar in die van het oecumenisme.

Die Zeit: U zegt dat als bewaker van de doctrine van het geloof? Wat is dat oecumenisme?

Kardinaal Müller: Het oecumenisme betekent dat christen van verschillende belijdenissen uitzoeken wat voor hen gemene grond is en samen getuigen van Jezus Christus.

Diet Zeit: Ondanks de zin uit het Credo van uw Kerk dat zegt: 'Ik geloof in de Ene Heilige Katholieke Kerk'?

Kardinaal Müller: De benaming 'katholiek' staat in alle geloofsbelijdenissen van de christenheid, ook voor de schisma's van de XVIe eeuw. Nochtans zijn het juist de grote dogmatische en liturgische verschillen die het aantonen: wij hebben een weg nodig die leidt tot grotere eenheid.

Die Zeit: Wat schiet er nog over van het begin?

Kardinaal Müller: Juist, wat men niet onmiddellijk linkt aan de namen van Galileo Galileï en Giorano Bruno. In die tijd, toen een nieuw begrijpen van de natuur beton, moest men de competentiedomeinen aflijnen van de emperische wetenschap, de filosofie en de theologie. Vandaag is ons werk een werk van theologen, ten dienste van het Magisterium, een confrontatie met de grote keerpunten in de geschiedenis van het denken.Ondanks wat de mensen in hun fantasmes allemaal associëren met het woord 'inquisitie', heeft onze congregatie een metamorfose ondergaan en is ze niet meer een tribunaal. Sinds het Tweede Vaticaanse Concilie is onze belangrijkste taak het bevorderen van de Geloofsleer, haar begrip en haar verspreiding. Daarvoor hebben we twee internationale commissies, een voor de systematische theologie en een voor de bijbelse theologie. De thema's van hun activiteiten worden doorgaans door de paus bepaalt of voorgesteld door enkele leden.

Die Zeit: U woont nu al verscheidene jaren in Rome. Voelt u er zich als Duitser thuis?

Kardinaal Müller: Duitsland blijft mijn vaderland, met haar cultuur, haar taal en geschiedenis, mijn vrienden en ouders. Ik ben hier niet gekomen om mijn passie voor reizen te voldoen of een exotische liefde voor Italië, maar omdat ik hier geroepen ben tot een bepaalde dienst. De pastorale activiteit van een priester of bisschop bevalt me overigens meer dan de studie van documenten, de redactie van teksten of de acties van het gerecht. Maar het bevalt me ook weer aan te sluiten bij het wetenschappelijke werk dat ik lang gedaan heb, toen we lang discussieerden over een bepaald punt bijvoorbeeld in de bijbelcommissie;

Die Zeit: Wat kan u in het bijzonder waarderen in de nieuwe paus?

Kardinaal Müller: Ik ben de laatste tijd steeds voorzichtiger geworden in het beantwoorden van dergelijke zeer persoonlijke vragen. Ik heb uit ervaring alles kunnen ervaren dat men hierover zou kunnen zeggen. Zijn inzet voor de armen vervult me met vreugde. Net zoals zijn onwankelbare overtuiging dat de periferie, in theologische zin, niet de rand is, maar het centrum. De hoop van de menselijkheid is Jezus Christus - niet de beurs van New-York. Het geloof, ook al is het zo klein als een mosterdzaadje, is onmetelijk groot. En we kunnen geen geld met ons meenemen, zelfs niet met de grootste tassen.

Die Zeit: U bent de vriend van een grote bevrijdingstheoloog en heeft recent een boek met hem geschreven over de armoede. Waarom?

Kardinaal Müller: Als ik een grote waardering heb voor het engagement en het werk van Gustavo Guttierez, dan is het niet om punten te scoren in de kringen van liberaal links in Duitsland. Maar omdat ik doorheen een twintigtal lange verblijven in Latijns-Amerika ik mezelf heb kunnen overtuigen dat een goed-begrepen bevrijdingstheologie een weldaad kan zijn. Toen ik kardinaal werd gecreëerd, heb ik het geluk gehad als cadeau 160 000 euro te kunnen schenken aan coöperatieve projecten daar.

Die Zeit: In Duitsland wordt u vaak voor conservatief versleten en daarop gekritiseerd. Stoort dat etiket u?

Kardinaal Müller: 'Conservatief' is een slogan die gebruikt wordt om een veronderstelde tegenstander te diskwalificeren. Ofwel wil men zich tonen als een brilliante avant-gardist, die gelooft in een lineaire progressie. Waar de Kerk zich echter mee moet bezighouden, is om getrouw het woord van de Heer door te geven en tegelijkertijd het Evangelie vandaag te verkondigen. Wij moeten antwoorden formuleren aan hen die ons vragen naar wat redelijkerwijze aan de grond ligt van onze hoop. Dat is het dynamische moment, zowel wat dialoog en missie betreft van de apostolische traditie, waarvan de inhoud ligt in de aanwezigheid van God in Zijn Woord. Het is in Hem dat onze tocht naar Waarheid en het leven haar doel vindt.

Die Zeit: de Congregatie van de Geloofsleer bepaalt, ook vandaag, wat waar en dus Katholiek is. En ze sanctioneert wat niet katholiek is, soms ook door een leeropdracht af te nemen.

Kardinaal Müller: De uitdrukking van het geloof van de Kerk bepalen komt toe aan het magisterium van de paus en de bisschoppen. Onze congregatie staan hun ter dienst. Zo beschermen we ook het geloof tegen valse leer of schismatieke bewegingen. En wij moeten onze stem verheffen tegen de interieure secularisatie van de Kerk. Jezus vraagt: 'Wie zegt gij dat Ik ben? ' En Petrus antwoordt in naam van de hele Kerk: 'Gij zijt de Christus, de Zoon van de Levende God'. Dat is het hart en de grondslag van ons geloof. Dat kan niet afgezwakt worden.

Die Zeit: Wat betekent 'afgezwakt' ?

Karinaal Müller: Wanneer men zegt: 'al bij al is het christianisme en verzameling van humane waarden, met wat religieuze sentimenten', dan zeg ik: 'Dat kan wel zijn! Maar dat is niet wat het christelijke geloof eigenlijk is!'

Die Zeit: maar wel?

Kardinaal Müller: Dat Jezus van Nazareth werkelijk God en werkelijk mens is, het eeuwige Woord van God, die 'ons vlees' heeft aangenomen - met al haar beperkingen, met haar sterfelijke condities. Maar Hij is ook de oorzaak van onze bevrijding van zonde en van de dood. Hij heeft de deur geopend naar het eeuwige leven. De Congregatie voor de Geloofsleer moet de interne coherentie van ons geloof bewaken. Zij garandeert als het ware, de kwaliteit van een theologie die gefundeerd is op het Katholieke geloof.

Die Zeit: Vindt u dat na twee jaar van kletterende ruzies tussen katholieke bisschoppen over het huwelijk en de familie, moeilijker dan vroeger?

Kardinaal Müller: De bisschoppensynode was moeilijk omdat wat op het spel stond was wat God ons heeft voorgeschreven in het sacrament van het huwelijk en hoe dat trouw geleefd kan worden in de gemeenschap van vandaag. Het huwelijk is een idee van God, dat hij zelf werkelijk ingeslepen heeft, doorheen de schepping en de verlossing, in de seksuele verschillen van de mens en door de genade in de relatie met God. Het huwelijk is dus niet een voorbijgestreefd sociologisch model, dat van buiten aan de mens moet worden opgelegd, laat staan met kracht opgedrongen. De daden van geloof en onze geloofsinhoud zijn met elkaar gelieerd, zoals de bestemming van de reis en de weg die er naartoe leidt met een onfeilbaar navigatiesysteem. We moeten aantonen dat het huwelijk een weg is die God heeft getekend op onze routekaarten en die ons brengt naar de perfectie van de liefde.

Die Zeit: Wat is de liefde?

Kardinaal Müller: Dat is niet simpelweg de mogelijkheid om te voldoen aan fysieke of spirituele noden, maar de de persoonlijke en totale ontmoeting van de man en de vrouw, als de hoogste vorm van realisatie naar de wil van de Schepper. De bijbel zegt van de man dat hij zijn vader en moeder zal verlaten om zich te hechten aan een vrouw. Dat is niet zomaar een sociaal systeem of een seksueel verlangen, maar een spirituele en persoonlijke verwezelijking, een totale en definitieve overgave aan een ander. Het is dat evangelie van het huwelijk dat we terug in het licht willen stellen.

Die Zeit: De vragenlijst die het Vaticaan verspreidde onder de Katholieken van de wereld kreeg als resultaat: ja, dat ideaal geldt nog steeds maar de realiteit is anders. Er zijn katholieke homosexuelen die samen willen leven, gescheidenen die ter communie willen gaan. Voelt u een zekere fierheid dat de duitstalige synodale kring na een lange bespreking, een compromis heeft gevonden?

Kardinaal Müller: Dat was geen compromis. Dat zou een valse categorie zijn, want het geloof is niet een combinatie van een aantal menselijke opvattingen over God, maar de gehoorzaamheid van heel de Kerk aan het woord van God. De essentie van het huwelijk, het "JA" kunnen zeggen tegen iemand van het andere geslacht, exclusief en voor eeuwig. In een huwelijk kan men liefde niet scheiden van lichamelijkheid, trouw van sexualiteit. Daar veranderen de gelaïciseerde christelijke conceptie niets aan. Zels al leven op een menselijk vlak de echtgenoten een gescheiden leven van tafel en bed, dan nog blijft het sacramentele huwelijk niet minder bestaan, en de drukt de grotere trouw van God uit. Dat overstijgt het puur menselijke begrip.

 Die Zeit: Paus Franciscus zegt steeds dat het centrum van het christelijke leven niet de doctrine of het dogma is, maar Jezus en Zijn barmhartigheid. Bent u het met hem eens?

Kardinaal Müller: Paus Franciscus heeft zijn eigen stijl van prediking en pastoraal, die miljoenen mensen overtuigt. Maar hij onderstreept steeds dat zijn woorden en gebaren moeten begrepen worden binnen het beleiden van het katholieke geloof. De geloofsleer is niet een theorie die door mensen is opgesteld. Hoe belangrijk de filosofie en het wetenschappelijk onderzoek ook mogen zijn voor het begrijpen van de geopenbaarde waarheid van God, is het Jezus die in Zijn persoon de meester en doctrine is van het Koninkrijk van God. De geloofsleer betekent niets anders dan het woord van God - in de uitoefening en het leven van de Kerk.

Die Zeit; Wat is de Kerk?

Kardinaal Müller: de Kerk is het huis en het volk van God, zij is het lichaam van Christus en de tempel van de Heilige Geest. Zij is dus iets heel anders dan een groepje mensen die hun idealen verpersonifiëren in hun idool. Door de Kerk, is het Christus zelf die spreekt en handelt. Op geen enkele manier bouwt de paus nieuwe antagonismes. Het geloof en het leven, onze gehechtheid aan de persoon van Jezus en de overtuiging die we zien in de realiteit van de werken van God zoals we die belijden in het Credo, dat zijn twee kanten van dezelfde medaille.

Die Zeit: De paus heeft de annulatie van huwelijken verandert.

Kardinaal Müller: Er zijn altijd huwelijken geweest, gesloten volgens de riten van de Kerk die later als onbestaande zijn beschouwd, als de noodzakelijke elementen afwezig waren. De paus heeft nu met een nieuw besluit dat op 8 december [2015] in werking is getreden, de redenen tot nietigverklaren van een huwelijk meer geëxpliciteerd. Hij heeft ze aangepast aan de situaties van vandaag, zonder teniet te willen doen aan de onverbrekelijkheid van het huwelijk. Jezus heeft gezegd dat de heilwerkende wil van God de weg is die leidt naar de bestemming, zelfs als de weg moeilijk lijkt. Voor ons Katholieken, en ook voor de evangelische christenen, is het woord van God de waarheid. En over de vragen die over de waarheid gaan, daar is er geen compromis over mogelijk. Omdat wij geen partijen zijn die onderhandelen met God, maar wij luisteren naar zijn woord.

Die Zeit: Drie honderd synodevaders hebben gedebatteerd gedurende drie weken. Wat de waarheid is lijkt dus toch wel onderwerp te zijn van discussie?

Kardinaal Müller: Tijdens een synode van Katholieke bisschoppen kan de openbaring, en ook de geloofswaarheden zoals bepaald door de Kerk, niet in vraag worden gesteld. Deze synode ging over de pastorale implementering; Ik weet dat sommigen zich graag bezighouden om de een tegen de ander te willen uitspelen, met beproefde technieken, en de zwarte piet geven aan de congregatie van de Geloofsleer. De Duitsers hebben altijd een zondebok nodig, om hun anti-roomse sentimenten op te richten en de prefect is een prima mikpunt. Het is verzekerend om zelf daar al over te zijn! Maar de dogmata en de pastoraal lenen zich niet voor spelletjes van macht of intimidatie. Het gaat over de waarheid van het Evangelie en het heil van de mensen.

Die Zeit: Inderdaad, tussen u en kardinaal Kasper lijken er eerder al theologische onenigheden te zijn.

Kardinaal Müller: Kardinaal Kasper en uw dienaar zijn katholieke theologen, die vertrekken van de zelf-openbaring van God in Christus. Maar wij zijn geen politiekers die altijd een compromis zoeken en hun belangen willen vrijstellen. Als bisschoppen moeten we de waarheid verdedigen aan de mensen die op weg zijn naar hun heil. Het Geloof is geen partijprogramma, dat wordt opgesteld door mensen, dat men op ieder moment moet bijsturen naar de grillen van de kiezers



[verdere vertaling volgt]

zaterdag 23 januari 2016

A Liège, comme dans le monde entier! ...... Eh, Vlaanderen?

Zoals gevraagd door de Paus in de bul voor het Heilig Jaar, wordt er in Luik '24 uren voor de Heer' georganiseerd, met aanbidding en biecht.

Ik heb er in de Vlaamse bisdommen nog niets overgelezen, maar dat komt vast nog wel. 




zaterdag 16 januari 2016

17-1-2016: Heilig Paterke van Hasselt

Op 17-1 wordt het Heilig Paterke van Hasselt gevierd in de minderbroederskerk.
Zeker in dit jaar van de Barmhartigheid mag hij een groot voorbeeld zijn.
De H Missen worden er extra verzorgd. 8 - 9 - 11 - 18.30 uur.


vrijdag 15 januari 2016

Sluiting Basiliek voor werken

Daags voor het Feest van Maria Lichtmis, op 1 februari dus, sluit de Basiliek van Hasselt voor renovatiewerken. In tegenstelling tot vroegere werkzaamheden, blijft de Basiliek voor maanden gesloten, ook op zondag.

De erediensten gaan door in de Kathedraal.
Men gaat een kapel bijbouwen voor de kaarsen en blijkbaar worden daar ook de mausolea voor verplaatst. Een einddatum van de werken is nog niet bekend.

Allicht zijn het noodzakelijke werken en zal het resultaat mooi zijn. Dat dit allemaal wordt besloten zonder dat mensen die al eeuwenlang daar naar de Mis gaan daar helemaal niet van op de hoogte worden gehouden, doet wel afbreuk aan een parochie-gevoel.


woensdag 13 januari 2016

Zusters zaden van het woord: 2 februari

Op het feest van Maria Lichtmis: Uitnodiging van de Zusters zaden van het Woord:


Om het Jubileum van het religieuze leven goed af te sluiten
nodigen we u uit om voor het religieuze leven samen te bidden.
Het gaat op dinsdag 2 februari in de Kerk van de Clarissen te Tongeren van 20 uur tot 21u30.


dinsdag 12 januari 2016

Is het Katholicisme een religie van lafaards? Vat moed.

Vertaling van Bruce Frohnen: Has christianity become a Coward's religion?

De Renaissance politieke denker Niccolo Machiavelli betichtte het christendom ervan haar volgelingen tot zwakkelingen te maken. Door naar de volgende wereld te verlangen verzaken Christenen aan hun publieke taken in deze wereld, zo beweerde hij, en zo laten zij hun gemeenschappen zwak achter tegenover haar vijanden. De eerste christelijke martelaren waren allicht geen lafaards. Er waren ook martelaren in de dagen van Machiavelli, en terwijl ik schrijf worden er iedere dag vrome Christenen vermoord door tuig van de Islamitische Staat. Men vraagt zich echter af, als je de recente trends bekijkt, of de Christenen in het Westen - en vooral haar leiders - hun moed echter niet verloren zijn, of zelfs hun geloof.

Een recente Pew Forum heeft vastgesteld dat het percentage Amerikanen dat zich niet identificeert met een religie gestegen is tot 23%. Degenen die verklaren dat ze 'absoluut zeker' zijn dat God bestaat is gedaald tot 64%. En er waren ook kleine dalingen in de religieuze praktijk. In vergelijkende termen is dat niet zo een enorm verschrikkelijk nieuw. 89% van de Amerikanen blijven geloven dat God bestaat, en onze percentages van religieuze praktijk zijn veel beter dan onze Europese broeders.

Het christendom mag het in Amerika dan veel beter doen dan in Europa, maar toch zijn de huidige trends schrikbarend. Ik ben maar een van de velen die opmerken dat er een toenemende druk is binnen de Verenigde Staten om gelovigen te dwingen hun geloof voor hun te houden, en zelfs om het rechten te ontkennen als waar het geloof botst met de vraag naar secularisatie en sociale democratie. Het beste voorbeeld hiervan is wat zich weldra voor het Supreme Court zal afspelen, aangaande de Little Sisters of the Poor. Deze zusterorde verzet zich ertegen gedwongen te worden door de Obama regering om haar zorgverzekering voor haar werknemers ook contraceptiva en abortificantia te bevatten. De zusters wijzen er terecht op dat zij met dit programma gedwongen worden om mee te gaan in handelingen die ingaan tegen de Katholieke leer. De Obama administratie argumenteert dat zij niet verplicht worden om direct te betalen voor abortificantia (maar die kosten worden betaald door een meer algemeen fonds), en dat ze dus niet kunnen klagen - en hun geweten mag naar de maan lopen. De enige manier waarop de zusters konden vermijden om gedwongen te worden tegen hun geweten in te gaan, is door alleen andere Katholieken te werk te stellen en alleen voor Katholieken te werken, en dus te verzaken aan ieder gemeenschapswerk, in ruil voor tolerantie van de staat.

Een van de verontrustende elementen van dergelijke wetten is dat ze heel doelbewust trachten om religieuze  verenigingen te marginaliseren, om hen in een religieuze kast te duwen, ver van de gevoelige ogen van de atheïsten en de intolerante volgelingen van andere geloven, en van de federale overheid. Het grote gevaar is dat ook gelovigen die valse visie op religie zullen overnemen als een puur private opvatting, en dus hun opgave verzaken om hun geloof te delen en te spreken over de waarheid tegenover de politieke en sociale machten. Een voorbeeld van hoe verkeerd dit wel kan uitpakken is te zien in de Anglicaanse kerk van Engeland, zoals dit verhaal in de Telegraph illustreert:

De kerk van Engeland stuurt signalen uit naar haar volgelingen dat openlijk spreken over hun geloof meer kwaad dan goed kan doen als het gaat over het verspreiden van het Christendom. Stark's onderzoek dat werd voorgesteld aan de leden van de generale synode van die kerk suggereert dat praktiserende christenen die over hun geloof spreken met vrienden en collega's 3 keer meer kans hebben om hen van God af te helpen dat hen aan te spreken.

"Onderzoek" heeft aangetoond dat mensen "afhaken" door discussies met vrienden en collega's over religie? En wat voor mensen dat eigenlijk? Niet-gelovigen.

Is dat echt iets nieuws? Moet het iemand verwonderen dat mensen die zichzelf zien als niet-gelovend dat zij liever niet over God spreken? Wat echt schokkend is over deze studie, is dat de kerk van Engeland echt de bevindingen ter harte wil nemen en gebruiken om hun leden te leiden in hoe om te gaan met niet-gelovigen. Dat is vooral belangrijk in Engeland, waar 40% van de mensen zelfs niet wil geloven dat Jezus bestaan heeft en een derde niet een persoon kan opnoemen die een praktiserend christen is.

De redenering achter dit alles getuigt van lafheid en zelfs redelijkheid. Het spreekt vanzelf dat mensen die zichzelf blijven identificeren als ongelovigen als ze een enquete invullen dat die niet graag willen praten over het geloof van anderen. Niet iedereen zal een religieus getuigenis waarderen - zeker niet die mensen die opgevoed zijn met het idee dat religie nonsens is. Dat betekent niet dat spreken over het geloof moet beperkt worden tot mensen die op de hoek van de straat staan schreeuwen over redding en het einde ter tijden. Maar dat is precies wat een vertegenwoordiger van de kerk van England zei in het het krantenverhaal. Misschien moeten de leiders van deze kerk maar eens nadenken over welk probleem het ergste is dan dat mensen zich 'onbehaaglijk' voelen over een religieus gesprek in een natie waar een derde van de burgers niet een persoon kent die een praktiserend christen is.

Dit is hoe religies uitsterven. Zoveel terrein verloren zijn in een volk dat ooit voor het allergrootste deel christelijk was en met gêne over het proselytisme van een klein deel van de kleine kudde, is een teken van een terminale spirituele ziekte. Dat is ook, natuurlijk, wat de ongelovigen en secularisten zouden willen - namelijk een stille, nietszeggende christelijke minderheid die op korte termijn helemaal zal verdwijnen. Dat is waar secularisatie van nature toe leidt. Als de gelovigen hun stem kwijt zijn, wie maakt zich dan nog druk wat die geloven? Wie zal bij hen willen horen, of zelfs nog maar weten dat ze bestaan?

In zulke tijden is het met recht dat men zich afvraagt over het christendom inderdaad een geloof van lafaards is. Het christendom is niet de religie van een lafaard, waar haar waarheden zijn hard, vragen om zelfverloochening en opoffering tegenover de verzoekingen van de wereld simpelweg uit liefde. Onze broeders in het Midden Oosten tonen ons dat er nog kinderen van God zijn die wel het ultieme offer willen brengen voor hun geloof. Maar de zaken lijken anders in het (tot voor kort) zo vredige Westen. Maar wat moet er dan komen van het Christendom in het westen? Als daar alleen nog lafaards bestaan in het christendom van het Westen, dan zal het Christendom daar ophouden te bestaan. Niet helemaal misschien, want de waarheid sterft nooit helemaal. Maar het kan wel uitsterven in een bepaald volk op een gegeven ogenblik in de tijd, door het geloof te worden van een klein groepje overlevers zonder publieke stem.

Het is aan ieder van ons om erop toe te zien dat we de kleinere maar heel verleidelijke verzoekingen weerstaan van lafheid tegenover het lege secularisme dat ons geloof doodt. Wij moeten hier in de Verenigde Staten onze moed terugvinden om niet het zelfde lot te ondergaan als het zo vredevolle einde in het Verenigd Koninkrijk. En dat betekent opkomen voor onze waarheid, opkomen voor de Little Sisters of the Poor en anderen die voor hun geloof leven en het verspreiden, en weigeren om monddood gemaakt te worden door een regime dat wereldse goederen belooft aan iedereen en vrijheid van de eisen van de Geest, zelfs als het degenen die die eisen willen volgen straft.



zondag 10 januari 2016

Tijd om ons geloof te verdedigen

"De Unie van Vrijzinnige Verenigingen voelt zich gediscrimineerd door de VRT en heeft een advocatenkantoor ingeschakeld om dat juridisch aan te vechten. Dat zegt voorzitter Sylvain Peeters. Hij wijst erop dat de VRT nog steeds eucharistievieringen uitzendt."

Het verbod om nog langer uitzendingen van derden uit te zenden, en zo de Katholieke Kerk te beroven van een stem op de publieke zender (nochtans voor een groot deel betaald met belastingen van Katholieken), gaat blijkbaar niet ver genoeg. Ook de Eucharistie moet eraan geloven. Wie een dergelijke beslissing neemt toont in ieder geval dat hij een totaal gebrek heeft aan cultuur en begrip van wat democratie echt inhoudt. [Men vindt de beeldenstormers van Palmyra wel barbaren, maar dat men met alle kracht de levende Katholieke cultuur wil vernietigen schijnt normaal te zijn].

Moeten wij echt aanvaarden dat de staat haar middelen gebruikt om liberalisme en vrijzinnigheid te verspreiden in de naam van neutraliteit en zo de Katholieke gemeenschap opzij drukt? 

Neen, maar op de eerste plaats hebben we dus moedige bisschoppen nodig. Wanneer mogen we in Vlaanderen zoiets als een Observatoire sociopolitique verwachten? 

De vrijzinnige Unie vindt dat haar stem niet genoeg aan bod komt. Nochtans wordt de multifculturalistische visie en de 'cultuur van de dood' in zowat iedere Vlaamse productie je door de strot geduwd. Ik ken geen enkele 'Vlaamse soap' die een enigszins Katholiek wereldbeeld verspreidt, of er zelf maar het daglicht over zou willen laten schijnen. 

Dat de staat vindt dat zij best de islam verbiedt om haar catechese op TV aan te bieden lijkt me redelijk. Overdreven oecumene mag misschien denken dat alle religies op hetzelfde niveau staan. De rede laat ons echter zien dat het erg eufemistisch is om de Islam een religie van vrede te vinden.

Maar de staat en onze gemeenschap mag nooit haar verleden vergeten. En de Katholieke Kerk bepaalt in overgrote mate het verleden van Vlaanderen (en allicht ook een groot deel van haar toekomst). Dat de VRT de Eucharistie uitzendt is dus niet alleen normaal, als ze daarmee zou stoppen vergooit de VRT voor een groot deel haar bestaansreden. Zo dom kunnen ze toch niet zijn?



zaterdag 9 januari 2016

Schoonheid zal de wereld redden...

In enkele weken tijd kwam het Sacrament van Mirakel op radio maria, radios chrétiennes francophones en facebook ... toch nog een Eucharistische lente op komst?


Bas Meeuws heeft 2 nieuwe foto's toegevoegd.
8 uur
I've visited the Hasselt cathedral in Belgium yesterday. I heard some very interesting stories about the oldest monstrance of the world and the bleeding Eucharist of the Sacrament of Miracle (1317). I will be doing a commission for the Hasselt brotherhood. The result will be presented during the seven-year festivities in 2017.

maandag 4 januari 2016

Interview met Jacques Galloy op Radio Maria

We hebben al eerder reclame gemaakt voor de website over de Heilige Juliana (de heilige die aan de oorsprong staat van sacramentsdag),   het filmpje op youtube , en het boekje te verkrijgen bij Bethsaida uitgeverij.

Jacques Galloy, die opgroeide in de H Juliana vallei dicht bij Luik, en lid van de gemeenschap Emmanuel, is de drijvende kracht achter deze site.

Vandaag is er een uitzending met hem te beluisteren op Radio Maria: in geloofsgetuigen van 21-12-2015.




Kapel van de H Juliana, aan de bron van de St Juliana-rivier in Rétinne

De H. Juliana kerk van Rétinne