woensdag 30 november 2016

1 december 2016: Aanbidding

Zoals iedere eerste donderdag van de maand, is er aanbidding van 15 tot 16 uur in de Kathedraal.

zaterdag 26 november 2016

Is de multiculturele samenleving het nieuwe dogma?

De primaat van België roept in het Katholiek Nieuwsblad op om het 'plan [van de seculiere staat] te ondersteunen van een moderne cultuur waarin de diversiteit gegarandeerd is.' Dat is niet de enige manier waarop de katholieken blijkbaar met de staat moeten samenwerken, want 'We moeten werken in de wereld van vandaag zoals het Tweede Vaticaanse concilie ons heeft geleerd en in het bijzonder de apostolische constitutie Gaudium et Spes: we kijken niet meer naar de wereld en naar de Kerk als twee verschillende realiteiten, maar naar de Kerk in de wereld.'

Zij zijn niet van de wereld, zoals Ik niet van de wereld ben. (Joh 17, 16.)

Ik begrijp dat de Katholieken van vandaag moeten realistisch zijn en dus zich in praktisch opzicht wel moeten aanpassen aan hun verminderde maatschappelijke invloed en beperktere financiële middelen. Dat wil echter niet zeggen dat we als Katholieken niet constant op een vreedzame manier werken en streven naar een volledig Katholieke samenleving, doordesemd door Jezus Christus; kortom meewerken aan de 'Stad van God' zoals St Augustinus die voor ogen stond. De wereld is voor de Katholiek wel degelijk een andere realiteit als de Stad van God op aarde.

Een andere, toch wel heel bijzondere kijk op de realiteit is de vaststelling van de primaat dat 'terreurdaden niet hun oorsprong hebben in religie, maar in het gevoel van jongeren dat ze zich uitgesloten voelen'. Allicht is de primaat niet onfeilbaar in zijn politieke en sociologische opvattingen. Maar dat er geen intrinsiek kwaad en geweld ligt in de islam, is een opvatting die eerder als 'politiek-correct' kan omschreven worden, dan gestoeld op de realiteit. De duidelijke vraag die Benedictus XVI stelde aan de islam, of die religie zich wel wilde verspreiden zonder geweld, heeft geen antwoord gekregen (tenzij dan een erg gewelddadig).



Als Katholieken geloven we dat het heil en de verlossing voor iedere mens doorheen de Katholieke Kerk komt, het zich 'accommoderen' aan de heersende multiculturele gedachte, is niet alleen een buiging naar de wereld toe, het is vooral een nalatigheid ten opzichte van onze broeders en zusters die het Evangelie en de heilwerkende boodschap van Jezus Christus nog niet kennen.

Uit dit interview spreekt een goedsprekerij van de problemen die de islam en liberale secularisatie met zich meebrengt, en een onwil tot evangelisatie naar de anderen in onze maatschappij. Of zoals het reeds in Dominus Iesus (de Verklaring door de Congregatie van de Geloofsleer van St Johannes Paulus II in 2000) klinkt: 'De voortdurende missionaire verkondiging van de Kerk wordt tegenwoordig bedreigd door relativistische theorieën, die het religieuze pluralisme niet slechts de facto, maar ook de iure (of in principe) willen rechtvaardigen.'


De Kerk leert iets heel anders dan naar voor komt uit het interview van de primaat. We lezen in Dominus Iesus: "Vooral moet vast geloofd worden, dat de "pelgrimerende Kerk noodzakelijk is ter zaligheid. Christus alleen immers is de Middelaar en de weg naar het heil en in de Kerk, die zijn lichaam is, komt Hij onder ons tegenwoordig. Hijzelf heeft uitdrukkelijk de noodzakelijkheid van het geloof en het doopsel afgekondigd en daardoor de noodzakelijkheid van de Kerk bevestigd, waarin de mensen door de poort van het doopsel binnengaan." Deze leer mag niet tegenover de algemene heilswil van God gezet worden.

In plaats van op te roepen tot relativisme en meewerking met de seculiere staat - verpakt in sociologische theorietjes - zou het wel erg gepast zijn om een evangelisatie aan te kondigen naar de 'mensen die afstand hebben genomen van de Kerk', naar de agnosten en naar de moslims. Kunnen we trouwens de mededeling dat 'een groot deel van de bevolking het geloof heeft behouden', niet gewoon wegzetten als wensdenkerij? Of zou de Kathedraal van Mechelen altijd vol zitten?

Kortom, in een tijd waarin het in de mode is om dubia te formuleren zou ik deze voorstellen voor de primaat: Gelooft u nog in de uniekheid van de Katholieke Kerk? (en de daaruit volgende plicht tot evangelisatie)





------------------------

'Deze geloofswaarheid neemt niets weg van het feit dat de Kerk de godsdiensten van de wereld beziet met oprechte eerbied, maar sluit tegelijkertijd radicaal de mentaliteit van indifferentisme uit, die "doordrongen is van een religieus relativisme, dat leidt tot de mening dat 'de ene religie even veel waard is als de andere'". '                               
 Dominus Iesus; 2000




De Waarheid heeft rechten

Artikel vertaald van The Catholic Herald - vrij beschikbaar op internet:

Katholieken zouden dankbaar moeten zijn voor de vraag van de vier kardinalen.

Het verlaten van een geloof in van absolute morele normen zou een ramp zijn voor de Kerk.

Iedereen spreekt vandaag over de dubia, en dus zal ik dat ook doen, niet dat er zoveel nood toe bestaat, gezien de excellente en autoritatieve commentaar dat al van verschillende bronnen is gekomen, zoals van de monnik Dom Hugh Somerville-Knapman en van de gerespecteerde bisschop Athanasius Schneider, de prelaat die werkt in de periferie van de Kerk in Kazakstan. Meer nog, welke commentaar is nog nodig, als een van de auteurs van de dubia kardinaal Caffara is, waarschijnlijk de grootste theoloog, en een andere kardinaal Burke, de beste canonist?

Een van de dubia luidt zo:
Moeten we - na de publicatie van de post-synodale exhortatie Amoris Laetitia (cfr 304) - de leer van St Johannes Paulus II in Veritatis Splendor 79, gebaseerd op de heilige Schrift en de traditie van de Kerk, nog als geldend houden over het bestaan van absolute morele normen die intrinsieke kwade dingen verbieden en dat zonder uitzonderingen?

Ik heb nog geen diepe studie van Amoirs Laetitia gemaakt, maar ik weet wel wat over de leer van Veritatis Splendor, wat de basis was voor mijn studies in moraaltheologie.

Er zijn, en dat heeft de Kerk altijd geleerd, absolute morele normen die in alle omstandigheden gelden, en er zijn sommige handelingen, die kwaad zijn in zichzelf, en die op geen enkel moment goedgepraat kunnen worden of goed kunnen worden in welke omstandigheid dan ook. Als een voorbeeld, er is nooit een recht om een directe abortus te vragen, ook niet als je denkt dat er ernstige en dringende redenen zijn om dat te doen. Het is nooit gerechtvaardigd om overspel te plegen, zelf als wordt je een overtuigende reden gegeven om dat toch te doen (zoals iemand zijn leven redden).

Als je beslist om he geloof in absolute morele normen te verlaten - en St Johannes Paulus II zag het gevaar komen, vandaar zijn nood voor de encycliek - dan zullen ongetwijfeld verschillende catastrofes volgen.

De eerste is dat je de lat niet meer hoog legt voor de Christelijke ziel om een moreel leven te leiden. Door dat te doen geef je toe dat absolute normen te moeilijk zijn voor de Christelijke ziel om te bereiken; met andere woorden je ontkent de kracht van de genade van God, die Hij voor ons won op het Kruis door de Heer en Redder van de mensheid, die een mens kan omvormen en hem in staat kan stellen om die normen te voldoen. Een van de titels die Johannes Paulus gebruikte in Veritatis Splendor is 'want anders wordt het Kruis van Christus van zijn kracht beroofd'. Want door de  absolute morele normen over boord te gooien, doe je juist dat.

Ten tweede ondermijn je het hele concept van de Wet, en het idee van God als wetgever. Hij is natuurlijk niet alleen een wetgever, maar door de God van de Sinaï te ontkennen als Degene die ons 'de Wet geeft die niet voorbij zal gaan, woorden die blijven van tijd tot tijd (Psalm 148:6), maakt men een grote vergissing in wie God is, en een grote vergissing over de natuur van de mens.
Wij zwakke menselijke wezens hebben absolute normen nodig, en de wet die God ons geeft zijn exact de normen die wij nodig hebben om als mens te bloeien. Als we dit opgeven, dan geven we een coherente visie op God op, een coherente visie op de mensheid.

Ten derde is het verkeerd om de absolute morele normen te ondermijnen, en de relatieve belangrijkheid van omstandigheden en motivaties, door de focus te verschuiven van de handeling-in-zichzelf naar de wazige wereld van de zelf-bedrieger, naar de eigen verlangens; het opent de weg naar een morele chaos en een narcisisme van de eigen persoonlijke keuze als hoogste goed, als enige bron voor moraliteit.

Een keuze is alleen goed als het een keuze is die gemaakt is als een keuze voor wat goed is en juist. Persoonlijke keuzes, zelfs na diepe mediatie en met een keuze voor wat je oprecht juist lijkt, kunnen catastrofaal zijn, zowel voor de persoon die kiest als voor degenen rond hem of haar. Als men de objectiviteit van de absoluten verlaat, dan verlaat men de bron van morele leiding, en reduceert die tot subjectieve voorkeuren en afkeer.

Dat dat al gebeurd is (zoals we gewaarschuwd werden door Alasdair MacIntyre in After Virtue) zou ons hevig moten verontrusten, vooral omdat de resultaten duidelijk zijn voor iedereen. Dat ook de Kerk door dat soort gedachten zou geïnfecteerd geraken, zou ons, als we geen geloof zouden hebben, tot wanhoop moeten leiden.

Ten slotte, als de Kerk haar geloof in absolute morele normen zou verlaten, en haar doctrines over intrinsiek kwaad, dan zou het Magisterium, om het op zijn zachtst uit te drukken, incoherent lijken.
Maar het gaat veel verder dan dat. Een Kerk die haar vroegere leer die gebaseerd is op het Evangelie en de Traditie, nadien ontkent, die kerk kan niet langer de Waarheid hebben, het is een kerk die het zicht verloren is op haar eerste roeping om de Waarheid te verkondigen en er getuigenis van af te leggen in de wereld, ten volle een kerk die gestopt is om Kerk te zijn.

We zijn kardinaal Caffara en zijn drie broeders een diepe dankbaarheid verschuldigd voor hun tijdige interventie, en die ons alle herinnerd aan onze gezamenlijke christelijke roeping voor de Waarheid. Nu is de tijd voor Katholieken om hun dankbaarheid te laten zien.


Geschreven door E.H. Alexander Lucie-Smith, 24-11-2016

vrijdag 18 november 2016

Christus Koning, laatste zondag van het jaar. Enkele overwegingen.

Volgende week begint de advent al weer, en dus vieren we deze zondag Christus Koning van het heelal. Een goed moment om terug te kijken en vooral om vooruit te kijken.

Onze sacramentsbroederschap is weer een jaartje ouder geworden, en gelukkig kon ook dit jaar iedere maand het aanbiddingsuur doorgaan, met dank aan E.H. Jan Philippe. Door de opening van de aanbiddingskapel in de H. Kruis kapel is het nu ook veel gemakkelijker om aan de verplichting tot 1 uurtje aanbidding per maand te voldoen voor onze broederschap, ook wie niet kan op de eerste donderdag.

Daarnaast waren er de lezing van Mgr Mutsaerts van Den Bosch (Geen barmhartigheid zonder rechtvaardigheid) en van Mgr Jousten, erebisschop van Luik, over de werkelijke aanwezigheid van Christus doorheen heel de Eucharistie. Daarbij was er een redelijke opkomst, en het waren 2 heel goede en onderbouwde lezingen.

Ook kwam er dit jaar het goede nieuws dat het boekje 'De Kleine Juliana en het Brood des Levens', met het verhaal van de H Juliana en het ontstaan van Sacramentsdag, uitverkocht is bij de uitgeverij Betsaida. Een terecht succes voor het mooie werk van Jacques Galloy en Anne Junker.

Volgend jaar wordt een heel bijzonder jaar, ook voor onze broederschap. Hasselt viert immers de Virga Jessefeesten, 150 jaar Kroning van het Mariabeeld, maar ook de 700ste verjaardag van het Eucharistisch mirakel van Viversel, dat sinds 1804 in de Kathedraal vereerd wordt.

De broederschap was heel blij om na het eind van de lezing door Mgr Jousten, haar programma te mogen voorstellen voor 23-25 juli 2017, de herdenking van 700 jaar Mirakel van Viversel. Dat moet een onderdeel vormen van een groter geheel onder de noemer 'Mirakel en Monstrans', met deelname van Het Stadsmus, de provinciale bibliotheek, Herkenrode, en natuurlijk Viversel zelf, waar terug een Mirakelspel op poten wordt gezet.

Grootste organisatorische uitdaging voor de broederschap wordt een symposium SACRA 700, over de Eucharistie en aanbidding als bron voor re-evangelisatie. We zijn heel blij dat Mgr Egan van Portsmouth en Mgr Rey van Toulon er zullen getuigen van de vele evangeliserende projecten in hun bisdom, vanuit de Eucharistie. En evangelisatie is meer dan ooit nodig in onze stad, nu we horen dat 5 kerken in centrum-Hasselt zouden sluiten. Al langer was duidelijk dat alleen de St Katharinakerk nog prioriteit is. Maar we kunnen het niet anders beschouwen als een nederlaag. Een nederlaag dat we niet voldoende kunnen getuigen van Christus, een nederlaag dat we er niet in slagen om de Kerk - die de enige weg van verlossing is- op een aantrekkelijke manier naar anderen te brengen, een nederlaag ook ten opzichte van 800 jaar generaties voor ons die Hasselt tot een mooie Katholieke gemeenschap hadden gemaakt.

Helemaal opnieuw beginnen dus. En de bisdommen die zullen spreken op SACRA 700 tonen aan dat men ook ANNO 2017 een dynamische en groeiende Katholieke gemeenschap kan zijn in West-Europa. Maar dan moeten we erg veranderen. U en ik, zoals de -ondertussen Heilige- Moeder Theresa van Calcutta zei. Ik hoop dat de inspanningen van de broederschap voor de viering van 700 jaar Eucharistisch Mirakel van Viversel er toe mogen bijdragen. Want voor God is niets onmogelijk, ook niet een nieuwe lente voor de Katholieke Kerk in onze stad.


Mgr Jousten over 'De werkelijke aanwezigheid van Jezus Christus in de Eucharistie'

Fotokunstenaar Bas Meeuws en Mgr Hoogmartens, bij het fotokunstwerk rond het Sacrament van Mirakel.



Het H Sacrament van Mirakel in de Monstrans van Herkenrode. op de achtergrond een van de biechtstoelen van de Kathedraal.  © Bas Meeuws / Sacramentsbroederschap Hasselt.
Dit fotokunstwerk werd gemaakt naar aanleiding van de 700ste verjaardag van het Sacrament van Mirakel.
Mgr Mutsaerts met de lezing 'Geen barmhartigheid zonder rechtvaardigheid'. Na de lezing werden heel wat exemplaren van 'Gewoon over Geloof', het boek van Mgr Mutsaerts aan de man gebracht.

Bij de lezing van Mgr Mutsaerts, was er ook aandacht voor het 15-jarig priesterschap van E.H. Jan Philippe. Dank u!!!


zaterdag 12 november 2016

Aankondigingen

Dinsdag 15 november

Zondag 13 november

  • Sluiting van het Jaar van de Barmhartigheid en van de Heilige Deur in de St Quintinuskathedraal om 11 uur.


Tot 22 november

  • Festival Venite Adoremus: Aanbiddingsfestival in heel onze kerkprovincie. In ons bisdom doen enkel de zusters Zaden van het Woord mee in Tongeren, nog volgende donderdag en vrijdag > zie agenda op de website.

vrijdag 11 november 2016

Catholic Lite <> The Light of Christ

“The answer to the current crisis will not be found in ‘Catholic Lite.’ It will only be found in a classic Catholicism—a Catholicism with the courage to be countercultural, a Catholicism that has reclaimed the wisdom of the past in order to face the corruption of the present and create a renewed future, a Catholicism that risks the high adventure of fidelity.” - George Weigel

donderdag 10 november 2016

Merci, Dankuwel, Mgr Jousten!

Gisterenavond had de lezing plaats van Mgr Jousten, ere-bisschop van Luik, over de 'reële aanwezigheid van Christus in de Eucharistie'. Ondanks het vreselijke regenweer, waren toch heel wat mensen opgekomen voor een heel mooie, en duidelijke conferentie.
Hoewel een vertaler voorzien was, sprak Mgr Jousten in accentloos nederlands over de aanwezigheid van de Verrezen Heer doorheen al de onderdelen van de H Mis.
Tal van kleine puntjes en woorden in de liturgie werden aangewezen om te wijzen dat de priester in de Eucharistie werkelijk de Verrezen Heer tegenwoordig stelt, vandaar ook het belang van priesters in de Katholieke gemeenschap.

Enkele fragmenten:

"De sacramentele dimensie van het voorgaan in de Eucharistie is 'hoorbaar' en dus uitgedrukt doorheen begroetingen tijdens de H Mis. Het is iets totaal anders dan een goedendag, laat staan een vraag. Laat ons even stilstaan bij het antwoord van het volk: 'en met uw geest' [op de begroeting 'de Heer zij met U']. Dit wat eigenaardige antwoord is rijk aan spirituele betekenis: het volk wenst boven alles dat de Verrezene de celebrant begeestert in de meest spirituele dimensie van zijn wezen, opdat de liturgische handeling vruchtbaar zou zijn. In de Oosterse Kerk onderlijnt men dat met nadruk en hoopt men dat de Geest die gekregen werd bij de wijding in de persoon aanwezig zou zijn."

"In het Woord is Christus werkelijk tegenwoordig. De verkondiging van het Evangelie wordt omringd door het zingen van het Alleluia en bij plechtige missen van wierook. Het Woord zal ook worden gesproken op het moment van de instellingswoorden. Het is de werkelijke aanwezigheid van Christus in het Woord die alle zin geeft aan de werkelijke aanwezigheid in het brood en de beker wijn. En de communie van het brood en de beker is als de voltooiing van de communie van het Woord van Christus. Net zoals de leerlingen van Emmaüs herkennen we de levende Heer als aanwezig in het brood (en de wijn) omdat hij ons de Schriften opent. In de Mis is het Evangelie onmisbaar. De lezing van het Evangelie is een apostolische getuigenis, op een vertellende toon, van de actieve aanwezigheid, van de beslissende handeling van God in Jezus Christus."

"De aanwezigheid van Christus is een actieve en dynamische aanwezigheid, die ons de Eucharistie doet vieren met een actieve deelname. Dat wil zeggen: De Heer wil ons bewegen, ons raken met Zijn Woord en wil ons Ja doen zeggen aan zijn leven, zijn dood en zijn verrijzenis door het Eucharistische brood te nemen en te eten. Kortom, Hij wil ons geloof, onze hoop en vooral onze liefde voeden."

De bisschop eindigde zijn lezing met 'Maranatha! Kom, Heer Jezus, Kom!

Mgr Jousten zal in mei volgend jaar, in het kader van de Virga Jesse Feesten, spreken over de hoop op 10 mei in de Universiteit Hasselt - Oude Gevangenis.

Na de lezing van Mgr Jousten werd kort het programma van de broederschap voor de viering van 700 jaar Sacrament van Mirakel voorgesteld. En daarbij werd ook een kunstwerk van Bas Meeuws onthuld, dat hij maakte op vraag van de Sacramentsbroederschap. De Broederschap wilde hiervoor aansluiten bij de Katholieke en Vlaamse traditie om portretten van Heiligen, Maria, maar ook het Heilig Sacrament figuurlijk 'in de bloemen' te zetten. Een traditie die hoogtij voerde bij Jan Breughel (de fluwelen Breughel).
Met fototechnieken bracht Bas Meeuws op die manier een ode aan het Sacrament van Mirakel. In dit fotokunstwerk worden de Mirakuleuze Hostie en de 'oudste monstrans ter wereld' terug bij elkaar gebracht en door fauna en flora geëerd. De achtergrond is een van de biechtstoelen van de Kathedraal.

Het mooie van dergelijke werken is dat flora uit heel verschillende seizoenen bij elkaar wordt gebracht in een werk, wat in werkelijkheid nooit mogelijk zou zijn. Vaak werd ook dezelfde bloem in verschillende stadia van haar bloei, in eenzelfde werk gebruikt. En natuurlijk waren die schilderijen in de Hollandse gouden eeuw geliefd door de 'vlammende tulpen' erop te zetten.

Alvast heb ik er ook van geleerd dat engelen op biechtstoelen steevast wenen en droevig kijken, wat voor deze feestelijke compositie moest worden 'gefotoshopt' om er 2 lachtende bengels van te maken.

De avond werd geëindigd met het avondgebed en een receptie in de dekenij. Dank aan allen die dit mogelijk maakten. Niet in het minst aan E.H. Jan Philippe voor zijn tussenteksten, en die het PowerPointscherm opstelde, en de vertalingstoestelletjes ging halen, en ook weer moest terugbrengen.


Mgr Jousten

Mgr Hoogmartens en Bas Meeuws bij het nieuwe fotokunstwerk.

Karel Phlips, penningmeester van de broederschap, introduceert Mgr Jousten

E.H. Jan Philippe spreekt over het waarom van de viering van 700 jaar Sacrament van Mirakel








donderdag 3 november 2016

9 november: lezing Mgr Jousten

 
Mgr Jousten komt spreken over wat de broederschap het meest aan het hart ligt: de aanwezigheid van Christus in de Eucharistie. Hij neemt ons mee doorheen de delen van de Eucharistie, en laat zien hoe we Zijn aanwezigheid kunnen ervaren.
Mgr Jousten zal in het frans spreken, met simultaanvertaling in het nederlands.
 
Na de lezing wordt het programma voor de 700ste verjaardag van het Sacrament van Mirakel voorgesteld, van 23-25 juli 2017.
Daarbij komt de fotokunstenaar Bas Meeuws zijn fotowerk rond het Sacrament van Mirakel voorstellen.
 
Afsluiten met het avondgebed, en nadien is er receptie in de dekenij.