zondag 30 oktober 2016

Aardbeving in Italie: instorting van de Basiliek van St Benedictus

In Italië, Norcia, is de Basiliek van St Benedictus ingestort. Deze kerk werd gebouwd over de geboorteplaats van de H. Benedictus. Ook de Basiliek van St Paulus buiten de muren, een van de 4 grote basilieken van Rome, zou gesloten zijn omwille van schade.

Instorting van de kerk, toegewijd aan de patroon voor West-Europa; iconisch voor de instorting van het West-Europees Katholicisme?


HH. Missen voor Allerheiligen - Allerzielen; 3 november aanbidding eerste donderdag.

Maandag 31 oktober:

7.30 u St Rochus, paters minderbroeders
8.30 u St Rochus, paters minderbroeders
17.00 u Kathedraal
18.30 u St Rochus, paters minderbroeders


Dinsdag 1 november Allerheiligen

8 uur St Rochus, pater minderbroeders
9 uur St Rochus paters minderbroeders
9.30 u St Martinus
10 uur Kathedraal
10.30 u St Katharina
11 uur Kathedraal, voorgegaan door Mgr Hoogmartens
11 uur St Rochus, paters minderbroeders
11 uur H Hart
18 uur Kathedraal
18.30 u St Rochus, paters minderbroeders


Woensdag 2 november Allerzielen

7.30 u St Rochus, paters minderbroeders
8.30 u St Rochus, paters minderbroeders
18.30 u Kathedraal
18.30 u St Rochus, paters minderbroeders

Donderdag 3 november

Aanbidding van 15 tot 16 uur

Mgr. Hoogmartens geeft de zegen met het H Sacrament in de basiliek van Kortenbos. Op dezelfde dag hield hij een pleidooi voor het Heilig Sacrament in mariaprocessies. Op 6 november wordt er in de basiliek van Kortenbos een kaarsprocessie gehouden.

Het mandement dat de Vlaamse Kerk deed ontploffen.

werkvertaling van een artikel van Ferdinand Boischot, vrij op het internet met als titel: 13 mai 1966: Das Mandement der belgischen Bischöfe sprengt die Kirche in Flandern:

België was sinds haar bekering in de vroege middeleeuwen een oerkatholiek land. In de grote steden Gent, Brugge, Antwerpen, Mechelen, Brussel, Ieper bloeiden grote en geleerde abdijen en kloosters en ze vulden een land met hoog-ontwikkelde land- en handwerkactiviteiten met een grote religieuze traditie in de hoogmiddeleeuwen met de nederlandse mystiek en de Devotio Moderna.

Het land werd diep getekend door een intensief doorgevoerde contrareformatie. In de 19 eeuw was het ultramontanisme in België zegenrijk, en dat bleef zo tot diep in de 20 ste eeuw.

Ook na de tweede wereldoorlog was het Katholicisme in België zeer levendig: Belgische (voor het grootste deel zeer modernistische) prelaten hadden een grote invloed in de voorbereiding van het tweede Vaticaanse concilie, en de belgische primaat Léon-Jozef kardinaal Suenens, werd een van de vier moderatoren benoemd en de 'squadra belga' speelde een dominante rol bij de besprekingen.

Bij aanvang van de jaren 60 beleefde België heel turbulente tijden.

De nederlandssprekende Vlamingen in het Noorden van België, die de meerderheid van de bevolking zijn, protesteerden toenemend en heel nadrukkelijk tegen de 130 jaren onderdrukking van hun taal en volkscultuur. Wallonië leed onder de zware crisis van de mijnbouw- en zware industrie. De in 1960 hals over kop doorgevoerde onafhankelijkheid van Belgisch-Congo schudde de paternalistische ingestelde Belgische staat door elkaar. In Vlaanderen zorgde een economisch herstel met veel diensten en middelgrote bedrijven voor een nieuw zelfbewustzijn.

In Leuven, dat in het Nederlandstalig deel ligt, kwamen al die problemen samen als onder een vergrootglas:

De oude universiteit (gesticht in 1425), de grootste Katholieke universiteit van de wereld, die onder het beheer is van de belgische bisschoppen, heeft pas 1938 de eerste nederlandstalige cursussen ingevoerd. De ruzies tussen Vlaamse en Waalse studenten waren legendarisch. Steeds weer rees er discussie over nederlandstalige patiënten die communicatieproblemen hadden met franstalige artsen in het St Pietersziekenhuis in Leuven. De toename van het aantal studenten maakte een uitbreiding van de universiteit nodig, waarbij de walen die hele vergroting tussen Brussel en Leuven in Vlaams territorium wilden laten plaatsvinden. Zo wilde met een grote franstalig gedomineerd gebied tussen Groot-Brussel, Leuven en Wavre opbouwen. Dat werd door zo wat alle Vlamingen onmogelijk gehouden. Erg ongevoelige uitspraken over kinderdagverblijven en scholen voor franstalig personeel van de universiteit, vergiftigden de stemming nog meer.

Op 13 mei 1966, een vrijdag namiddag, kondigden de belgische bisschoppen een beroemd/berucht mandement (een herderlijk schrijven voor de gelovigen dat hiërarchische gehoorzaamheid vraagt) af:

Wij verordenen, dat de Universiteit een moet blijven, in Leuven zelf, en dat elk die tot de universiteit behoort, ons niet tegenspreekt.

Een duidelijke uitspraak, onmisverstaanbaar, en die met precies dezelfde woorden, 25 jaren eerder tijdens de tweede wereldoorlog werden uitgesproken door de duitse bezetter.

Deze melding werd meteen door de televisie en de radio verspreid. De kranten brachten er pas de volgende maandag een verslag over. Alleen de journalisten waren bewust van het politieke dynamiet dat het meebracht.

Het hele katholieke Vlaanderen werd voor de kop gestoten. Enerzijds vanwege de inhoud, waar de bisschoppen hun kerkelijk hiërarchische stelling inzetten om een taalpolitiek probleem op te lossen, anderzijds waarschijnlijk nog meer het woordgebruik en de stijl van het mandement: 'autoritair', 'arrogant', 'hoogmoedig', waren nog de braafste adjectieven die in de literatuur werden gebruikt. Geen jaar na het einde van het Tweede Vaticaanse Concilie dat de mond vol had over 'Dialoog', 'Liefde', 'Openheid', 'Respect', hanteerden de belgische bisschoppen de ouderwetse knuppel met een bevelende toon.

Het mandement werd in de meeste Kerken op zondag voorgelezen. Onvergetelijk was het voor mij, als jonge student, die net na het voorlezen van dit mandement het dreunende geluid van voetstampen op de kerkbanken hoorde dat klonk van het balkon van het grote mannenkoor.

De pers discuteerde direct. De franstalige kranten ware zege-dronken, de politieke partijen reageerden voor een deel verward, voor een deel partijdig. Kardinaal Suenens en de andere bisschoppen wachtten stilzwijgend af.

Op de daaropvolgende zondag, 22 mei 1966, moest in de aarbisschoppelijke hoofdstad Mechelen de 50ste verjaardag van het beroemde St Romboutskathedraalkoor gevierd worden (zeer bekend, zeker in het Vaticaan en Italië, door zijn nieuwe uitvoeringen van polyfone muziek onder leiding van Mgr J Van Nuffel). In de hoogmis, in de fris ingevoerde nieuwe liturgie, klonken onverwacht vlaamse hymnen en liederen. De mis werd abrupt beëindigd, in tumult. Kardinaal Suenens verdween bliksemsnel in de sacristie en werd onder politiebegeleiding ontzet. Ondertussen werd de Rijkswacht uit Antwerpen aangevoerd: op de grote markt, onder de kathedraaltoren, en aan het station kwam het tot straatrellen met inzet van het waterkanon. De roep 'Suenens buiten!' werd de volgende jaren vaak gehoord.

In Leuven waren er burgeroorlog-achtige toestanden. De bisschoppen publiceerden een wereldvreemde pinksterbrief, beëindigde abrupt het zomersemester aan de universiteit van Leuven en verschoven de examens. De regering viel een tijdje later (in 1968 zou de belgische regering dan opnieuw vallen over Leuven - het enige westeuropese land waar de studentenonrust dat kon bewerken).

De politiek in België werd de volgende 40 jaren beheerst door het conflict tussen Vlamingen en franstalingen. In 1970 werd de Universiteit van Leuven gesplitst, waarbij het nederlandstalige deel in Leuven bleef, en het frantalige deel in Louvain-La-Neuve in waals-Brabant.

De Kerk in Vlaanderen werd gedynamiteerd: In de weken na het mandement liep de kerkgang met een derde terug (vooral mannen), in het volgende decennium met drie vierde. De bisschoppelijke seminaries liepen totaal leeg. De vlaamsnationalisten, historisch een sterke fractie in het kerkvolk, en cultureel wetenschappelijk en sociaal erg actief, keerden zich van de Kerk af. In 1968 werd het St Romboutskathedraalkoor ontbonden.

De christendemocratische CVP deelde zich in 1968 in twee partijen op. In de daaropvolgende 40 jaren volgde het nederlandstalige deel een continuerende neergang, splitste in drie fracties en schrompelde tot een vierde van haar vroegere omvang (zo groot als de liberalen en de notoir zwakke socialisten).

De hervormingen van de liturgie na Vaticanum II, de (gewild door Suenens) ostentatieve voorlezing van Humanae Vitae, de totaal bizarre en ongelukkige liturgische en pastorale activiteiten deden de restkerk in Vlaanderen helemaal schipbreuk lopen. Suenens werd in zijn bisdom onzichtbaar.

Het totale verlies aan kwaliteit, aan katholieke traditie, aan theologische kennis en aan verbondenheid met het eigen volk, leiden dan naar de bekende catastrofale situatie:

Priesters werden sociale arbeiders met een klerikale vernis. Openheid en liefde voor alles en iedereen werden een sleutelwoord in de pedo- en homosexuele misstanden in het kerkelijke milieu - en wat minder onderkent wordt, bij de eenvoudige katholieke kinderen en gehandicapten. Zowat alle priesterseminaries sloten, het milieu catholique verdampte, de Universiteit Leuven stelde haar katholieke identiteit zelf in vraag, het niveau van de clerus is enorm verlaagd; de bisdomsdiensten zijn spijtig genoeg met dat soort mensen bestaft. De namen van Suenens, Danneels, van Gheluwe, Bonny en DeKesel zijn intussen jammer genoeg wereldbekend.

Vlaanderen is praktisch totaal agnostisch geworden.

Voor de franstalingen was de splitsing van de universiteit Leuven uiteindelijk een zegen (zo zegde het ook aartsbisschop  Mgr Leonard): Hoewel zeker verwond door de roep 'Walen buiten', beleefden de frantalige Katholieken een herbezinning op de Heilige Schrift, de Kerkvaders en de grote kerkelijke schrijvers, door inspiratie en aanleuning aan Frankrijk en door monastieke spiritualiteit, naar een vernieuwde beleving. Van de modernistische dwaalwegen en de schanddaden van de welnesskerk in Vlaanderen bleef ze gelukkig grotendeels verschoond.

Illustratief is dat de tekst van dat mandement in haar originele versie nauwelijks te vinden is. Duidelijk worden meerdere variaties geproduceerd of na-verbeterd. Onzeker is ook de auteur - eerst werd Suenens, maar enkele dagen later Mgr Descamps, rector van de Universiteit, naar voor geschoven (als zondenbok).
Even veelbetekenend is het dat de 50ste verjaardag van dit mandement met haar zo zwaarwichtige gevolgen voor de Kerk in Vlaanderen, op de bisschoppelijke en kerkelijke websites niet terug te vinden is. Over Suenens wordt ijzig gezwegen, en ook Danneels zelf zal niet veel meer zeggen ('op aanbeveling van mijn advocaat').

'... de nederlaag is een wees ...'









zondag 23 oktober 2016

https://www.facebook.com/yousif.qutta/videos/1336965099669868/

Dialoogschool = Dialoog met God: Pastorale brief van Mgr Egan van Portsmouth over de Katholieke Scholen

Onderstaand is een werkvertaling van de pastorale brief van Mgr Philip Egan van Portsmouth in het Verenigd Koninkrijk.
Mgr Philip Egan zal een van de sprekers zijn op het Symposium Sacra 700 voor de herdenking van de 700ste verjaardag van het Eucharistisch mirakel van Viversel, op 23 juli 2017 in Hasselt.



Pastorale Brief van de bisschop
om voor te lezen in alle kerken en kapellen van het bisdom van Portsmouth op 2 oktober 2016, de 27ste zondag van het jaar.

DE TOEKOMST VAN ONZE KATHOLIEKE SCHOLEN

Beste families en vrienden,

De voorbije 18 maanden heb ik iedere katholieke school van het bisdom bezocht. We hebben 76 scholen, waaronder 23 onafhankelijke, 3 oecumenische scholen en 7 secundaire scholen. Elke school heeft haar eigen persoonlijkheid en hoewel er altijd plaats is voor verbetering wil ik u zeggen: onze scholen zijn fantastisch! Ik was diep onder de indruk van de inspirerende directeurs en leraren die we hebben, de warmte en de vreugde van onze kinderen, de hulp en het engagement van de ouders, het harde werk dat wordt gedaan door de bestuurders en de loyale toewijding van al het ondersteunend personeel. Dus laat ons God danken voor onze scholen en bidden voor allen die ervoor verantwoordelijk zijn.

Scholen en parochies zijn de twee belangrijkste kernen in de missie van de Kerk. Op dit ogenblik is het Katholiek onderwijs in ons bisdom een grote verandering aan het doormaken. We zijn begonnen met de complexe, uitdagende taak om onze staatsgesubsidieerde scholen om te vormen en te groeperen in 4 Multi-academy stichtingen. Ze zullen onder de bescherming staan van 4 eigentijdse missionaire heiligen: St Edith Stein, St Moeder Teresa van Calcutta, de Zalige John Henry Newman en de zalige Piergiorgio Frassati. De nieuwe onderwijs-ondersteunende kantoren bij de Kathedraal zullen ingewijd worden op de 1ste november. Dit academy process geeft ons de unieke gelegenheid om het Katholiek onderwijs te herscheppen ten bate van de ouders en de leerlingen. We hopen ook de diensten te reorganiseren, de sollicitaties te verbeteren en de constante vorming van leraars en leiders, en de godsdienstles te verbeteren. Laat ons Gods zegen vragen over al de mensen die erbij betrokken zijn en hun geduldige inspanningen.

Onze scholen dienen drie verschillende groepen: praktiserende Katholieken (met de bedoeling dat ze nog meer betrokken leerlingen worden), nog-niet-praktiserende Katholieken (dat ze een diepere liefde voor Jezus mogen ontwikkelen in het Eucharistisch leven van de Kerk) en die kinderen van de wijdere gemeenschap die Katholiek onderwijs zoeken (dat hun het Evangelie van de verlossing mag verkondigd worden). In het licht van de nieuwe evangelisatie, heb ik de staf van al onze scholen gevraagd om missionaire strategieën te ontwikkelen voor elke groep, om hen dichter bij Christus te brengen.

Ik wil nu wat autoritatieve leer willen geven over de Katholieke opvoeding en hoe we die moeten verstaan, niet enkel in het licht van de moderne noden, maar van de 2000 jaar oude traditie van de Kerk om scholen en universiteiten te hebben.

Op de eerste plaats zijn de eerste opvoeders van de kinderen de ouders; scholen bestaan enkel om hen te helpen. Het is mijn diepe hoop dat van nu af aan we onzen scholen zullen zijn als 'Catholic Formation Communities' die niet enkel de kinderen dienen, maar ook de ouders, de beheerders, de leraars en de staf. Katholieke scholen bieden een uniek onderwijs en dat doen ze in een nauwe verbondenheid met hun parochies. Het leven en de energie van een Katholieke school zijn gefocust op de waarheid, goedheid en schoonheid van God zoals geopenbaard in Jezus Christus, gekruisigd en verrezen. Met andere woorden, Katholieke scholen bestaan om Jezus Christus beter te laten kennen en lief te hebben, en om leerlingen van Christus te vormen in het Lichaam van de Kerk. Want wij geloven dat Hij de enige Weg is naar een authentieke humane ontplooiing, zowel hier op aarde als voor eeuwig in de hemel.

In een Katholieke school - of ze nu onafhankelijk is, op vrijwillige basis, vrij of academisch - zou alles gedaan moeten worden om een authentieke Christelijke ethos te scheppen. Het gehele curriculum zou gecentreerd moeten worden op Christus zodat alles wat aangeleerd wordt en onderwezen, en in alle onderwerpen, vooral in de wetenschappen en alfawetenschappen, verwezen en eengemaakt worden met Hem. De school zou een volledig participatieve gemeenschap moeten worden, die gebaseerd is op de zelfgevende liefde tussen de personen van de Heilige Drievuldigheid. Iedereen zou behandeld moeten worden met waardigheid, respect, rechtvaardigheid en liefde. De school zou een centrum van gebed moeten worden, idealiter met een kapel en een kapelaan, zodat iedereen gemakkelijke een persoonlijke relatie kan vormen met God, gericht op de liefde van Jezus in de Schrift en de Heilige Eucharistie. Met de drukte van schooldagen, is het gemakkelijk te vergeten dat het gebed cruciaal is voor de Catholic Fomation Communities. Maar er zijn kleine manieren waardoor we ervoor kunnen zorgen dat het niet vergeten wordt. Staf en beheerders-vergaderingen zouden altijd moeten beginnen met gebed en vorming. En om hen te helpen om een persoonlijke relatie met Jezus te vormen zou ik willen dat alle jongeren vanaf Jaar 5 en hoger op regelmatige tijden Eucharistische Aanbidding zouden hebben, contemplatief gebed en lectio divina.

Als Catholic Formation Communities kunnen de scholen al hun leden helpen om hun door God-gegeven roeping en hun charisma ontdekken, om hen te helpen groeien in deugd en in heiligheid. Ze zouden personen moeten vormen die gemodelleerd zijn op Jezus Christus met een bezorgdheid voor sociale gerechtigheid en 'integrale ecologie', dienaars van de armen, de noodlijdenden en de gemarginaliseerden. Ze zouden onze kinderen moeten in staat stellen om intentionele leerlingen van Christus te worden zodat ze als goede burgers, met vertrouwen de eigentijdse cultuur kunnen evangeliseren, en het Koninkrijk van God opbouwen.

Ik weet heel goed dat op sommige plaatsen in ons bisdom er een tekort is aan Katholieke scholen en schoolplaatsen. De intentie van de regering om de 50% kaap te schrappen zal een grote hulp voor ons zijn. Maar terwijl we een oplossing zoeken op de lange termijn, wil ik u ondertussen vragen om 'outside the box' te denken, en dus creatieve manieren te vinden om uit te reiken naar alle Katholieke kinderen in niet-Katholieke scholen. We kunnen hen niet verwaarlozen: ze hebben Christus nodig! We kunnen niet onze armen vouwen en wachten op een katholieke school! Dus wat kunnen we doen om hen nu te helpen? Hoe kunnen we hen ondersteunen, vormen, catechese geven?

Ik weet anderzijds ook heel goed dat we een tekort hebben aan Katholieke directeurs en Katholieke leraars en dat we voor hen een permanente katholieke vorming moeten opzetten. Opnieuw, we kunnen niet simpelweg de schouders ophalen! Wat gaan we eraan doen? We moeten innovatief zijn, nieuwe wegen vinden om goede mensen aan te trekken, de jongeren aanmoedigen om leraars te worden, en de vele Katholieke leraars aantrekken die nu niet in de katholieke sector werken. En bovenal moeten we bidden voor leraars. St Paulus zag lesgeven als een Goddelijke roeping, iets dat we zien in de inspirerende leraars van vandaag. Dus vandaag na de Mis, of de volgende keer als je het Heilig Sacrament bezoekt, denk er dan aan om te bidden voor meer roepingen.

Nog een laatste punt. Heb jij een school in je parochie of in je pastorale regio? Als dat zo is, ondersteun ze dan! Net zoals onze priesters steeds klaar zouden moeten staan om te fungeren als kapelaans en in hun besturen te zitten, zo moeten ook katholieke leken klaar staan om te fungeren in het beheer of te helpen. Basisscholen moeten hun banden met de parochies aanhalen; secundaire scholen kunnen hun banden aanhalen met de wijdere parochieregio's en bijvoorbeeld student-ambassadeurs benoemen.

Laat ons eindigen met de Psalm van vandaag "O dat gij vandaag moogt luisteren naar Zijn stem: verhard toch niet uw harten". Meer nog, laat ons in gebed verenigen dat de apostelen zeiden tot de Heer in het Evangelie: 'Vergroot ons geloof'. We doen dat gebed speciaal voor onze scholen, en we plaatsen door de handen van Maria onbevlekt ontvangen al onze directeurs en secretarissen, al onze leraren en staf, al onze ouders en bestuurders, en natuurlijk al onze kinderen, in Corde Iesu.

Dank om te luisteren!

+ Philip
Bisschop van Portsmouth.





vrijdag 21 oktober 2016

Martelaarschap en de Wereldjongerendagen

    Terwijl de heilige Vader meer dan 2 miljoen jongeren in Krakow verzamelde, sneed een islamist de keel over van pastoor Hamel in een kleine provinciekerk. Een aangrijpend contrast is het tussen deze immense jonge massa op haar knieën in aanbidding voor het gedode Lam en de islamisten die ondertussen onschuldigen trachten te doden op allerlei manieren. De woorden van pastoor hamel tijdens zijn strijd weerklinken in onze oren: "Gaat weg, satan". "Die martelaar, zegt ons pastoor Daniel Ange, brengt ons meteen in verbinding met al die gekruisigde volkeren waarin de moord op priesters, pastors, bisschoppen van verschillende ritussen zo frequent is geworden, net als de profanatie en de vernietiging van kerken, onder het quasi-onverschillig oog van de wereld". Wanneer gaat ons land begrijpen dat zonder een veeleisende hermeneutiek van de gewijde teksten van de islam die geweld en haat bevorderen, men die religie toelaat een destructieve brand aan te stoken? Het probleem beperkt zich helemaal niet tot IS maar is een theologisch-politieke visie die de oorzaak is van deze bloedige aanslagen. Het antwoord dat we moeten formuleren op deze vloed van barbarij, is ons gebed, onze apostolische caritas tegenover de moslims en een betere formatie over de islam om de intellectuele benaderingen over die religie te vermijden, die verstikkend aan het worden zijn.
   "Een van de onmiddellijke vruchten van het bloed van onze broeder Jacques, vervolgt Daniel Ange, is dat geen enkele levende priester in Frankrijk de Mis nog op dezelfde manier zal opdragen. Elk kan zich in totale klaarheid zeggen: ik kan zo gekeeld worden, gedood samen met Hem die sterft onder mijn vingers. Het is misschien de laatste Mis van mijn leven, die onmiddellijk zich opent op de eeuwige Eucharistie van de hemel". Laat ons bidden dat deze martelaar ons bevrijdt uit onze verwarring, dat het een ontwaken voor ons geloof mag betekenen en voor onze ijver.
    Een verschrikkelijke les ook voor een slecht begrepen interreligieuze dialoog, door de priester die voor pastoor Hamel kwam en een deel van een terrein van de parochie goedkoop aan de (weinig gematigde) moslims had verkocht om er een moskee op te bouwen. De moordenaar bezocht die moskee. Onze onwetendheid en ons religieuze onverschilligheid hebben de kans gegeven aan de meest agressieve islam. Het is nu, met ogen vol tranen en terreur, dat we misschien beginnen nadenken over onze eisen aan de waarheid in religieuze zaken. De dialoog en het respect van de religieuze vrijheid moeten eindelijk begrepen worden in het licht van de waarheid van de Openbaring en de eisen van het algemene goed. Vertelt de islam ja of neen iets over de waarheid van God en over de Mens? Kan hij de mens redden van de zonde en de barbarij? Dat zijn de vragen die werkelijk tellen en we gaan ons allen ooit die vragen moeten stellen in de confrontatie met de progressie van het islamgeweld. Maar hoeveel doden moeten er eerst nog vallen?
   In de volgende maanden gaan we de honderdste verjaardag vieren van de moord door moslims van de zalige Charles de Foucauld en de verschijningen van Fatima, laat ons vervuld worden van vreugde omdat de heiligen door het offer van hun leven ons voorbereiden om de triomf van het Hart van Jezus en Maria.

E.H. Fabrice Loiseau
Missionarissen van de Goddelijke Barmhartigheid.



-------------

Las ik laatst niet in de krant van een Vlaamse politicus die zei dat 'de Katholieken, moslims en joden allen dezelfde God aanbidden'. Die relativistische visie, die de waarheid aan de kant zet, om zoete broodjes te kunnen bakken met iedereen, brengt dus inderdaad een vruchtbare Vlaamse bodem voor islam-geweld voor. Maar ook de Katholieke Kerk is zeker niet vrij van dergelijk ontwijkgedrag van de waarheid. (Mag ik het zeggen? Sorry, Dank u).

zondag 16 oktober 2016

Venite Adoremus 2016

Zoals de laatste jaren zich verspreid vanuit het bisdom Mechelen, het festival Venite Adoremus van 10 tot 20 november.

In ons bisdom doen enkel de zusters Zaden van het Woord mee, uit Tongeren.
Volgend jaar moeten we in Hasselt toch ook eens wat uit de grond stampen?

We hebben hier ook genoeg om voor te bidden toch? Ik hoorde vandaag de voorbede: "Laat ons bidden voor de bekering van België. Het mag dan onmogelijk lijken, voor God is niets onmogelijk."
Lijkt me een leuke voorbede om te herhalen.

Zie het volledige programma op www.veniteadoremus.be


Maar eerst: 9 november de lezing van Mgr Jousten over de aanwezigheid van Jezus in de Eucharistie. Om 20 uur in de St Quintinuskathedraal. Iedereen welkom, en breng iemand mee!


woensdag 12 oktober 2016

De Geest van 'Who am I to judge'



Zouden we hieruit moeten besluiten dat de bisschop van Antwerpen geen volwassen geloof heeft? Dat hij niet moedig is? Dat hij zich maar laat rondwaaien door de windvlagen van de mode?
Ik denk dat we dat moeten besluiten uit deze woorden. Wat zei God weer over wie het geloof van de kleinen in gevaar brengt?

Daarnaast kan men niet anders dan besluiten dat er nog iets toxischer voor de Katholieke Kerk aan het ontstaan is dan 'de geest van het tweede Vaticaanse Concilie', de geest die toeliet om in liturgie en in doctrine het kind met het badwater weg te gooien: 'de geest van Franciscus', de 'geest van Who am I to judge' die blijkbaar alle doctrines overboord gooit, en de hele Kerk laat wapperen naar de windvlagen van de wereld ...  een vergiftigd geschenk dat we konden missen ... maar uiteindelijk wint steeds opnieuw de Geest van de Waarheid, de Weg en het Leven.

Zoals kardinaal Ruini het schreef: men moet zien dat men in een verwoede zoektocht naar de 99 verloren schapen, de overgebleven kudde niet in verwarring brengt en hun geweten niet schaadt.

Mag ik? Neen u mag niet, monseigneur Bonny. Het Katholieke leven in Vlaanderen is al broos genoeg, dat u het niet nog verder in verwarring moet brengen. Dank u.



zaterdag 8 oktober 2016

Lezing Mgr Jousten: 9 november 2016 om 20 uur in de Kathedraal

Op 9 november zal Mgr Aloys Jousten, de erebisschop van Luik, ons spreken over de werkelijke aanwezigheid van Christus in de Eucharistie. Dat is ook precies de geloofswaarheid waarom onze broederschap haar bestaansreden heeft. In ons bisdom zien we vaak de toenemende protestanisering van de Katholiek Kerk, met velen die niet geloven in de werkelijke aanwezigheid van Christus onder ons in de Eucharistie, allicht door een gebrek/afwezigheid aan catechese in onze gemeenschappen.

Dat werd nog geïllustreerd in ons eigen dekenaat, vorig jaar, met de uitnodiging aan de voormalig katholiek en ex-priester Oosterhuis, in een van onze Katholieke Kerken. Maar ook dat in vele kerken, waaronder de Kathedraal, het ook onmogelijk wordt gemaakt om te knielen tijdens de consecratie, door de 'multifunctionele' stoelen of met een aanbiddingskapel met 'plastieken kuipstoeltjes' zonder knielbanken (cfr. het boekje Gewoon over Geloof van Mgr Mutsaerts).

Dat gebrek aan geloof in de Eucharistie is ook te merken aan de ideologische verbetenheid waarmee men zich verzet tegen Sacramentsprocessies. Hoewel de Kerk ze aanbeveelt, en Paus Franciscus alle parochies heel nadrukkelijk heeft uitgenodigd om op die manier van hun geloof te getuigen, wordt ze al snel afgedaan als een 'zielige bedoening', een 'relict van voor het laatste Concilie', of het H. Sacrament als de 'anticlimax in de opbouw van een processie'. En toch leren de Pausen allemaal dat de Kerk alleen kan leven vanuit de Eucharistie. En wie echt gelooft in de Eucharistie, kan niet anders dan daarvan spreken, getuigen, en dus er ook mee op straat komen. Als sommige Katholieke gemeenschappen in Irak en Syrië het zelfs in deze tijden aandurven, moeten zelfs Hasselaren zonder ruggengraat het aankunnen; we zijn het hen verplicht (cfr Paus Franciscus Corpus Domini 2015: Straks zullen we door de straten lopen, en ons in gemeenschap voelen met al de broeders en zusters die niet de vrijheid hebben om hun geloof in de Heer Jezus te beleven).

Zonder dat geloof in de Eucharistie kan men ook geen missionaire Kerk worden. Want dit gebrek vertaalt zich in pessimisme, fatalisme, wantrouwen. Sommige personen wijden zich niet aan de zending, omdat zij geloven dat niets kan veranderen, en het heeft dus voor hen geen nut om zich in te spannen. Zij denken als volgt: “Waarom zou ik mij moeten beroven van mijn gemak en genoegens, als ik geen enkel belangrijk resultaat zie?” (Paus Franciscus in Evangelii gaudium 275)

Mgr Jousten zal ons aan de hand van 7 stukjes doorheen de Eucharistie nemen en ons wijzen op Zijn Aanwezigheid, zowel door woorden als tekens. Om te komen tot de aanbidding van de Eucharistie, die meteen bron wordt van missie, bron van evangelisatie.

'Van aanbidding tot Evangelisatie' is ook precies de titel waaronder op 23 juli 2017 een symposium zal doorgaan in onze parochie onder de noemer SACRA 700, naar aanleiding van de 700ste verjaardag van het Eucharistische Mirakel van Viversel op 25 juli 1317. Verschillende sprekers zullen het thema van Eucharistie, aanbidding, tot missie en re-evangelisatie toelichten.
Na de lezing van Mgr Jousten, zal de broederschap dan ook kort het programma voor 2017 toelichten. Daarbij zal Bas Meeuws zijn fotokunstwerk rond het Sacrament van Mirakel toelichten.

Zoals traditie zal de avond afgerond worden met het avondgebed van de Kerk, en een receptie in de dekenij. Net zoals bij de vorige lezing, trakteert het Katholiek Nieuwsblad iedereen op een gratis exemplaar van hun weekblad.

Iedereen is van harte welkom, en breng iemand mee!



vrijdag 7 oktober 2016

Gaia wil dierenrechten in de grondwet

Gaia wil dierenrechten in de grondwet, dat is te lezen in de krant maandag.

De belgische grondwet slaagt er niet in het menselijk leven te beschermen van conceptie tot het eind, laat staan opkomen voor christenen in het Midden-Oosten, maar dieren, dat is wel belangrijk. De parlementen hebben allen zoveel culturele en morele houvast, dat het Gaia nog zou kunnen lukken ook.

Als je het een beetje logisch doortrekt, betekent dierenrechten in de grondwet ook een einde aan het hebben van huisdieren.

Nog even wachten, tot iemand zegt dat zo een uitspraak  'in de geest van paus Franciscus' is. Een geest die al even kwalijk lijkt voor de Katholieke Kerk dan de 'geest van het Tweede Vaticaanse Concilie'...

donderdag 6 oktober 2016

Hongarije, Fidei Defensor (II)

Interview met de ambassadeur van de Hongarije bij de Heilige Stoel:
Interview van 27-09-2016 door Fiuseppe Rusconi; vrij beschikbaar op het internet.
werkvertaling.



Bij het begin van de maand september heeft de regering Orban de creatie van een Dienst voor de vervolgde christenen in de wereld - toevertrouwd aan een staatssecretaris - binnen het ministerie van sociale zaken. Een goed initiatief dat het internationaal imago van Hongarije moet helpen?

Het is zeker zo dat ieder gebaar van deze aard een zeker 'public relations' karakter heeft. Maar fundamenteel gaat het toch verder. Deze nieuwe dienst, dat zijn activiteiten zal opstarten in december, komt niet uit het niets. Het is al jaren dat Hongarije, zonder dat veel lawaai over te maken, de christenen van het Midden-Oosten helpt. Wij hebben bijgedragen, in samenwerking met de Hongaarse bisschoppenconferentie, aan de oprichting van scholen in Erbil, waar we de opvoeding van 400 scholieren steunen, net zoals voor enkele honderden anderen die in opvangkampen verblijven. Wij financieren ook de bouw van huizen voor de vluchtelingen, niet ver van waar ze verlaten werden, zodat ze niet gedwongen worden om de lange reis naar Europa te ondernemen. Wij hebben ook de families van de 21 Egyptische kopten gesteund, die vermoord werden op een strand in Libië: zoals we gevraagd hadden hebben we hen koeien gegeven voor de melk en andere concrete zaken voor het gewone dagelijkse leven. We hebben de visa gefaciliteerd voor de christenen van wie het leven werkelijk bedreigd is. We hebben ook al 5 miljoen klaargezet voor de bouw van een ziekenhuis in Syrië, zodra het mogelijk is.

Men mag stellen dat de dienst werd gecreëerd na de ontmoeting eind augustus te Frascati (bij Rome) van een groep van Katholieke wetgevers (ingesteld door kardinaal Schönborn in 2005), met meerder patriarchen van het Midden-Oosten, waaronder de Libanese Maroniet Bechara Boutros Al-Rahi ...

Twee niet-Katholieken, twee Hongaarse calvinisten, hebben dit jaar aan de ontmoeting deelgenomen: de eerste minister Viktor Orban en de minister van Sociale zaken Zoltan Balog. En door hun indrukken van wat ze daar hebben gehoord, hebben ze besloten dat Hongarije een publiek teken moest geven voor de ondersteuning van de vervolgde christenen. Heel openbaar, om anderen aan te moedigen hetzelfde te doen. We letten ook nauw toe op de verborgen vervolging in Europa. We moeten humanitaire initiatieven nemen, de vluchtelingen ter plaatse helpen, beschutting geven op gevaarlijke plaatsen, de juiste informatie verspreiden ... maar de details komen in de volgende maanden.

Over barmhartigheid gesproken: dit jaar is het de 1700ste verjaardag van de geboorte van St Martinus.

Dit jaar viert Hongarije de 1700ste geboortedag van een bijzondere heilige, St Martinus van Tours, maar hij is de zoon van een romeinse officier van Pannonie, dat is in Hongarije, in Szombathely. Sint Martinus leert ons dat we er moeten zijn voor onze naaste als hij op onze deur klopt. Het is niet wij die kiezen. Martinus wist niet dat hij de arme zou tegenkomen, hij was niet voorbereid, hij had geen zak met voedsel bij, maar spontaan heeft hij gegeven wat hij had, de helft van zijn mantel. En dat is in essentie de boodschap van Franciscus.

De Paus heeft niet overwogen om naar Hongarije te komen dit jaar?

Hongarije heeft de Paus uitgenodigd voor het Martinusjaar. Franciscus was er blij mee en heeft geantwoord dat hij wilde komen. Spijtig genoeg moet hij, gezien zijn 79 jaar, een keuze maken. We begrijpen dat hij niet overal kan gaan waar hij zou willen. Ik wil ook vermelden dat 9 mei jongstleden in de Hongaarse Academie in Rome een interessante conferentie werd gehouden over St Martinus van Tours als Europees personage, waaraan ook kardinaal Poupard, de Zwitserse ambassadeur Pierre-Yves Fux en de franse zaakgelastigde ad interim Francois-Xavier Tilliette hebben deelgenomen.

Wat is de relatie van de regering Orban met de kerken in de Hongarije.

Goed, zeker gefundeerd op de weide samenwerking zoals in de grondwet staat. De regering betaalt de publieke activiteiten van de Kerken en het geld is gebruikt voor de caritas voor de armen. Dat is ook het geval voor de joodse gemeenschap...

... die vandaag de grootste is in West-Europa, hoewel ze grote verliezen heeft geleden (600 000 doden in de tweede wereldoorlog), die zeker nog groter zou geweest zijn zonder de 'reddingsoperaties' van duizenden door diplomatieke vertegenwoordigers van Spanje, Zweden, Zwitserland en de Apostolische Nuntiatuur, en door Giorgio Perlasca.Hoe gaat het met hen de joden van Hongarije?

Ik denk dat het goed gaat, zij hebben bloeiende verenigingen. Zelfs als er in dit land krachten zijn die het moeilijk hebben met de joodse gemeenschap. De regering doet veel voor de joodse gemeenschap. Er is bijvoorbeeld een project voor het terugvinden en herstellen van joodse kerkhoven. Dat is niet iets banaal. Toen ik in Oostenrijk was heb ik eens mijn kinderen meegenomen naar een joods kerkhof, verstopt in het bos, en schoon gemaakt: op de graftombes kon men de leeftijd lezen van de overledenen, ze stopten allen op een zekere datum. Een geschiedenisles ... heel treffend. Verschrikkelijke dingen zijn hier gebeurd, op deze plek, en niet ergens ver weg.

Laat het ons hebben over de relaties tussen Hongarije en de Heilige Stoel ...

De contacten zijn hartelijk. De Heilige Stoel waardeert de initiatieven van de regering ten voordele van de familie: bijvoorbeeld na het derde kind is men bijna verlost van de inkomstenbelasting. Een andere kwestie waarover we bijvoorbeeld goed overeenkomen is de strijd tegen het antisemitisme. Net als over de Roma: in april zal ik een conferentie samenroepen over de situatie van de Roma in Europa, en competente personen uitnodigen over het opzeggen van hoopvolle projecten. In Hongarije is er een belangrijke aanwezigheid van de Roma of Tsiganes: zij zijn geen migranten, al brengt hun integratie genoeg problemen mee. Ik zou de vertegenwoordigers van verschillende Europese landen, de Orde van Malta, de Heilige Stoel (die een ambassadeur heeft bij de Roma), Caritas, Egidio, .. willen uitnodigen. En natuurlijk waardeert de Heilige Stoel ook de dienst voor de verdrukte christenen die we hebben opgezet...

Toch leest men op de meerderheid van de Katholieke Italiaanse pers, en op Italiaanse Katholieke nieuwssites, dat het referendum van 2 oktober 'xenofoob' is, dat Viktor Orban een 'ultra-nationalistische' demagoog is, 'dat hij een referendum heeft uitgevonden tegen de EU' ... en dat niet alleen: het referendum 'is niet christelijk', het is tegengesteld aan de woorden van paus Franciscus die niet ophoudt om te zeggen dat men geen muren mag bouwen ...

Heel wat Katholieke media gebruiken de sterke en weerkerende zinnen van de Heilige Vader over de bouw van muren. Nochtans volg ik met aandacht alles wat de Paus zegt, en ik heb opgemerkt dat Franciscus het recht onderstreept dat ieder volk het recht heeft om haar eigen waarden te bewaren. Bijvoorbeeld bij de rede tot het Diplomatieke Corps op 11 januari 2016 heeft hij met ernst de uitgebreide vrees van de landen van ontvangst onderstreept, en hun recht op veiligheid erkend. Franciscus wijst dus op het evangelische werk van onthaal naar allen, mar ook met realisme, men moet ook de grenzen van wat realistisch mogelijk is benadrukken. En over het referendum van 2 oktober, wijs ik op wat hij zei op 26 juni 2016, tijdens de terugreis van Armenië, over Brexit: 'de stap die de EU moet nemen om de kracht te hervinden die ze in haar wortels heeft is een stad van creativiteit en ook van 'gezonde desunion': dat wil zeggen naar meer onafhankelijkheid, meer vrijheid voor de verschillende landen van de unie'. Dat is nu net wat Hongarije wil vragen met haar referendum van 2 oktober.


---

Laat ons bidden voor de vervolgde christen in Europa en het Midden-Oosten.
Laat ons bidden voor de Paus; dat hij stevige muren mag bouwen tegen de zonde, tegen het ongeloof, tegen een goddeloze consumerende immorele maatschappij.

maandag 3 oktober 2016

6 oktober: Aanbidding

Op 6 oktober is het weer de eerste donderdag en is er de aanbidding om 15 uur in de Kathedraal.

Ik wijs ook nog eens op de H Mis voor de overledenen van de Broederschap op zondag 6 november om 11 uur in de Kathedraal.

En op woensdag 9 november is er de lezing door Mgr Jousten, bisschop-emeritus van Luik, met achteraf de voorstelling van het foto-project van Bas Meeuws rond het Sacrament van Mirakel, naar aanleiding van de viering van het SACRA700 symposium op 23 juli 2017 ter herdenking van het Eucharistische Mirakel in ons bisdom.


zondag 2 oktober 2016

Hongarije, Fidei Defensor (I)

Interview met de ambassadeur van de Hongarije bij de Heilige Stoel:
Interview van 27-09-2016 door Fiuseppe Rusconi; vrij beschikbaar op het internet.
werkvertaling.





Excellentie, waarover zal Hongarije nu juist stemmen op 2 oktober?

Ik ben dankbaar voor uw vraag, want ik heb de indruk dat het verhaal van een 'xenofoob' referendum steeds sterker wordt geschetst in de media. Ik geloof dat dat helemaal niet het geval is. Volgens mijn mening stelt het referendum een vraag die een zekere diffuse Europese zenuwachtigheid oproept en essentieel gaat over de kwaliteit van relaties, ook de communicatieve, tussen Brussel en de landen van de Europese Unie.

Luisteren we dan naar de vraag die gesteld wordt aan de Hongaarse kiezers:

'Wilt u dat de Europese Unie een verplichte relocatie van niet-Hongaarse burgers in Hongarije kan decreteren, zonder de toestemming van het Hongaarse parlement?'. Let erop dat de vraag gaat over de toekomst, niet over het verleden en dus niet gaat over de beslissing, genomen 'met meerderheid' van de Raad van ministers van binnenlandse zaken op 22 september 2015 om een eerste groep van migranten te relocaliseren.

Kortom, de vraag kan ook op deze manier 'vertaald' worden: 'Wilt u dat de Europese Unie een lidstaat verplicht tot een gedwongen solidariteit tegen de wil van het land'?

Ja, en mijn bezorgdheid gaat ook over de toekomst van de Europese Unie: Wat zal er van haar worden in de volgende jaren? Gaan enkele landen beslissen in de plaats van andere? Ik denk dat de vraag van het referendum van 2 oktober fundamenteel gaat die mogelijke en gevaarlijke evolutie van de Gemeenschap.

Wanneer werd het referendum aangekondigd?

Het werd op 24 februari 2016 door de eerste minister Viktor Orban aangekondigd, na een beslissing van de President van de Republiek Janos Ader op 5 juli.

Wat zijn de redenen die de regering inroept?

De regering heft de nieuwe situatie onderzocht die zich heeft gecreëerd na de komst van een miljoen migranten vorig jaar aan de grenzen van Europa, en waarschijnlijk over hetzelfde aantal dit jaar. De Hongaarse regering heeft haar bevolking gevraagd om een wettelijk kader om te handelen in een situatie waarvan de dimensies nog nooit zo zijn voorgekomen in het hedendaags Europa. In heel wat Europese landen, zeker niet alleen in Hongarije, vragen grote groepen van de publieke opinie zich af wat te doen met zo een crisissituatie; en het is begrijpelijk dat vanuit het onvermogen om een houding aan te nemen, er zorgen komen en de angst die we iedere dag zien.

Het referendum wordt, zoals u reeds zei, steeds ervan beschuldigd 'anti-vreemdelingen' en 'anti-Europa' te zijn ...

Neen, het is geen referendum tegen de vluchtelingen, migranten en vreemdelingen. Zelfs niet tegen de Europese Unie. Het is in essentie een referendum, ik herhaal het, over de betrekkingen tussen de lidstaten en de Europese Unie en hoe de staten met elkaar omgaan en hoe Brussel omgaat met de kleinere landen.

Volgens alle opiniepeilingen zal de Neen het winnen op de vraag (Wil u dat de Europese Unie oplegt ...) met een duidelijke voorsprong op Ja. In september haalde de Ja maar een 10% en de Neen meer dan 70% met nog wat kiezers die geen besluit hadden genomen. Welke gevolgen hebben een eventuele Neen-stem?

Een overwinning van de Neen zou aan de Hongaarse regering een nog grotere politieke legitimiteit geven voor haar acties binnen de EU. Het zou in ieder geval een ernstig signaal zijn voor heel Europa. Ik kan me inbeelden dat heel wat andere landen heel aandachtig het Hongaarse referendum zullen volgen, want ook in andere landen, oordeelt de publieke opinie dat het beleid van de nationale regeringen en de EU op dit domein ontoereikend is. Wat de regering Orban fundamenteel wil is een dialoog tussen de EU en de nationale lidstaten, gefundeerd op nieuwe modaliteiten die de wil van de volkeren meer eerbiedigen.

Hoe legt u de anti-Hongaarse heksenjacht uit door talrijke Europese media, die zich deze dagen nog intensifieert?

Het is altijd gemakkelijk om wie niet denkt als uzelf te diaboliseren, om hen met meer gemak aan te vallen. En Hongarije is een erg gemakkelijk doelwit ...

... Misschien ook omdat er in het land politieke minderheden zijn die het referendum aangrijpen om het in een anti-vreemdelingen functie te geven?

Dat is zo, hoewel deze krachten ook in andere landen aanwezig zijn. We hebben bijvoorbeeld allemaal de extreem agressieve toon gezien in de campagne van het engelse referendum over de Brexit...

Als we terugkomen op de moeizame relatie tussen een groot deel van de westerse media en de regering Orban ...

Er zijn meerdere redenen die de uitgesproken vijandigheid van de media verklaren. Op de eerste plaats, moeten we opmerken dat de regering Orban een conservatieve regering is die nu in haar tweede legislatuur is, met een parlementaire meerderheid van 2/3de, gesteund dus door een groot deel van de Hongaarse kiezers. En dat stoort natuurlijk de dominante politieke cultuur in 'West' Europa, die een duidelijke zenuwachtigheid genereert.

De tweede reden?

In Hongarije spreken we Hongaars, een taal die buiten haar grenzen (behalve in regio's met een Hongaarse minderheid) weinig wordt gesproken. Als ik geen Hongaars ken, en me wil informeren over Hongarije, dan moet ik dan doen vanuit kranten en media in andere talen die schrijven over Hongarije. Heel wat van die kranten en websites hebben een politieke visie die verschilt van de conservatieve Hongaarse regering van Orban. Met als gevolg dat hun verslaggeving vaak lijdt onder hun tegengestelde politieke opinie. Het is dus moeilijk om zich te informeren over de Hongaarse politiek.

Zijn er nog andere redenen?

Er is een derde: de Hongaarse politici, en niet alleen Viktor Orban, zeggen graag de zaken duidelijk, zoals ze werkelijk denken, zonder een filter die hun 'politiek correct' doet spreken. Soms doet dat geen goed aan het Hongaarse imago in het buitenland.

Kan men ook stellen dat de vijandigheid tegen de Hongaarse regering ook erg ontwikkeld is sinds de nieuwe grondwet in 2011, die men 'politiek incorrect' vindt?

Het is duidelijk dat een nieuwe grondwet die begint met de aanroeping van God, als een echo naar de eerste woorden van ons nationaal volkslied ("Dat God de Hongaren mag zegenen") niet anders dan kan irriteren in het zogenaamd 'Westerse' Europa. Als men daar dan nog het artikel aan toevoegt dat 'Hongarije de instelling van het huwelijk als gemeenschappelijk leven tussen een man en een vrouw ziet, gebouwd op een vrijwillige beslissing, en de familie als basis voor het overleven van de natie' en ook het artikel dat onderstreept dat 'het leven van de foetus moet beschermd worden vanaf de conceptie', dan is er nogal veel dat de westerse salons van intelligentsia kan choqueren.

In het westen wordt de aanwezigheid van religie in het openbaar steeds meer controversieel en de christenen worden steeds meer gemarginaliseerd...

In onze grondwet ziet men daarentegen dat de Staat en de Kerken samenwerken voor het welzijn van de gemeenschap. In het westen verwijdert met Kruisen en de rest, en heel wat westerse Katholieken zijn vooral bezig met 'zo weinig mogelijk opvallen'. In Hongarije en in heel wat landen van centraal Europa, zoal van het oosten als zuid-oosten, is de religie zo veel meer aanwezig: de politici beginnen hun persconferenties vaak met een gebed. Dat is geen hypocrisie: in onze Hongaarse regering zijn er zes Katholieke en vijf portestanten/calvinisten. In Hongarije zijn er zo een 60% Katholieken en een 30% calvinisten en lutheranen.  Op alle niveaus van de publieke administratie vindt men christen die hun geloof leven, de spreken over God, die veel contacten hebben met de kerken. Ik kan bijvoorbeeld dat er veel interesse is voor de activiteiten van de Heilige Stoel, in Hongarije.

Toen in de zomer van 2015 de 'grote crisis' van de migranten uitbarstte in het Westen, werd het christelijke Hongarije in erg sombere kleuren afgebeeld...

Dat is een groot misverstand. In de westerse media zijn er beelden opgedoken van strenge soldaten die de migranten verhinderden om het land binnen te komen. Beelden met een grote impact, erg negatief. De waarheid is dat Hongarije haar werk deed als buitengrens van de Schengen zone. De Hongaren wisten heel goed dat de 10 000den migranten die dagelijks de grens overstaken, niet zouden stoppen in hun land, maar naar Duitsland gingen. Tegelijkertijd wisten ze dat het niet mogelijk was om aan de Servische grens de voorgeschreven procedures voor de opvang van migranten (men komt alleen binnen met een paspoort of als men asiel vraagt). Het is niet mogelijk omdat men dat niet kan als iedere dag massa's mensen toestromen, die men niet kan controleren. De Hongaarse regering heeft toen met terughoudendheid een sluiting bevolen, ook om orde te kunnen creëren voor de asielaanvraag van hen die geen paspoort hadden. Sinds de sluiting zijn de migrantenstromen erg afgenomen. De anderen gaan nu naar Kroatië, Slovenië, om zonder controle in Duitsland te raken.

Dus het misverstand ...

Hongarije is afgeschilderd als racistisch, xenofoob, anti-immigratie door die afsluiting, niet om de komst van echte vluchtelingen in Hongarije te stoppen, maar om de duizenden migranten die iedere dag zonder controle ons land overspoelen richting Duitsland via Oostenrijk, en heel de stabiliteit van de Schengen zone bedreigen.

Hongarije heeft dus 'het werk' voor Europa gedaan ...

Ja, door de grens te bewaken heeft Hongarije ook het werk van Europa gedaan, maar velen in het Westen hebben dat niet begrepen.


----

Onze Lieve Vrouw van de Overwinning, bid voor ons.
Bid voor de vervolgde Katholieken in het oosten, en allen die onderdrukt worden in de moslimstaten.

----

Op 2 oktober 2016 stemde 98.34% van de deelnemende kiezers Neen. Gezien de opkomst van 43.42%, was het referendum niet geldig.
Op 14 april 2003 werd in Hongarije een referendum gehouden over de toetreding tot de Europese Unie. 83.8% van de kiezer stemden voor, maar de opkomst was 45.6% en dus niet geldig. Vervolgens trad Hongarije toe tot de Europese Unie in 2004.
.

zaterdag 1 oktober 2016

Oktober Mariamaand

De traditie dat in oktober de rozenkransmaand wordt gehouden gaat terug op 1571 en de overwinning van de Katholieke Liga (Spanje, Venetië, de Pauselijke staten, Genua, Savoy en Malta) op het Ottomaanse rijk dat Italië wilde binnendringen en Europa veroveren. Het was op 7 oktober 1571 dat de slag van Lepanto werd bevochten en dat de Ottomaanse aanvalslegers werden verslagen.

Voor dat de schepen naar de slag vertrokken, bad Paus Pius V de rozenkrans, en vroeg Onze Lieve Vrouw voor hulp in de overwinning, en iedere man aan boord droeg een rozenkrans. Daarom kondigde de goede paus zodra de mannen van de strijd terugkwamen een feestdag af van Onze Lieve Vrouw van de Overwinning.

In heel het prinsbisdom Luik werd een 40 uursaanbidding gehouden uit dank voor de overwinning.

O Maria, Ora pro nobis.


OLV Virga Jesse, in betere tijden. 
In dit Zevende Jaar allicht nog belangrijker om de rozenkrans te bidden, zelfs bij een kopie-beeld in de Kathedraal. En dan kan men zich meteen inschrijven voor de Virga Jesse Ommegang (voor de kathedrale parochie via magdaleenmoors@skynet.be)

In de Kathedraal is er in oktober rozenkrans rond 17 uur op maandag en woensdag. Vrijdag met de gebedsgroep rond de middag.