vrijdag 30 december 2016

H. Missen voor het feest van Maria de Moeder Gods - 1 januari

Op het octaaf van Kerstmis viert de Kerk het feest van Maria de Moeder Gods

Zaterdag 31 december

17 uur    St Quintinuskathedraal
18.30 u   St Rochus - paterskerk


Zondag 1 januari

8 uur      St Rochus - paterskerk
9 uur      St Rochus - paterskerk
de 10 uur mis van de Virga Jesse Basiliek valt weg, op dit feest van de Moeder Gods.
10.30 u   St Catharina
11 uur     St Quintinuskathedraal
11 uur     St Rochus - paterskerk
de 18 uur mis van de Basiliek valt ook weg
18.30 u   St Rochus - paterskerk


Ook in het H Hart en St Martinus is er op de eerste zondag van het jaar geen Eucharistieviering.

Een gelukkig en gezegend 2017!

dinsdag 27 december 2016

St Stefanus: Ook vandaag nog.

Doorheen de eeuwen is de Katholiek Kerk steeds nuchter geweest. Zo vieren we na dé gebeurtenis van de geschiedenis - dat God mens werd, en alles veranderde - meteen de eerste martelaar voor het geloof, St Stefanus.

Helaas verandert de geschiedenis niet: In Zwitserland, bij Longeborgne, viel een moslim christenen aan die naar de Kerstdag-Mis gingen. Een van de gewonden zou ondertussen overleden zijn.
We kunnen hen tellen bij de christenen die vielen onder de aanslag in Berlijn, en de aanslag in Egypte op de kathedraal van Kaïro, en, en ...

Gelukkig weet onze kardinaal de Kesel te vertellen dat het gaat om kansarme moslimjongeren die uit verveling christenen vermoorden, en dat het niets met de Islam zelf te maken heeft. Hij gaat de islam eens aan de Europese Cultuur helpen aanpassen ...
Wel, als hij daarin met dezelfde roze bril kijkt als waarmee hij zegt dat de Kerk in Vlaanderen niet op instorten staat, dat kunnen we maar beter beginnen te bidden.


Laat ons bidden voor al de Christenen die vermoord worden.
En helpen kan onder andere via:

Kerk in Nood

Pro Terra Sancta

Orde van Malta



vrijdag 23 december 2016

Kerstbrief 2016 van Mgr Hoogmartens




Goede vrienden,

Met Kerstmis vieren wij de geboorte van de Heer, door wie de geschiedenis eens en voorgoed een andere wending kreeg. Onze God is geen verre God. Hij kwam ons naderbij doorheen de wondere geschiedenis van Israël. Hij toonde zich helemaal in Jezus, God-met-Ons, Immanuël. Het is vanuit Hem dat wij in het jubileumjaar van 50 jaar bisdom Hasselt kunnen zeggen: "Wij zijn geen dolers, maar pelgrims, Gods volk onderweg."

Als wij Kerstmis zullen vieren met onze parochie en met onze familie lijken mij twee dingen zeer belangrijk:

1 - Als christenen mogen wij niet helemaal opgaan in de commerciële sfeer die rond Kerstmis wordt geschapen. Dan verwordt Kerstmis immers tot een romantisch samenzijn zonder veel inhoud en diepgang. De liturgie brengt ons met Kerstmis tot het geheim van Gods nabijheid. Laten wij daarom met onze familie en met onze christelijke gemeenschap, volgens de mogelijkheden die wij hebben, Kerstmis waardig vieren, met de liturgie die erbij hoort. Mooie liturgie brengt altijd vrede in ons hart. Het is de vrede die van God komt ...

2 - Op een christelijke wijze Kerstmis vieren heeft echter nog een andere belangrijke dimensie. Het mysterie van Gods nabijheid is onlosmakelijk verbonden met Zijn liefde en met de oproep van Jezus om de ander lief te hebben als onszelf. Het is goed om met Kerstmis de arme, de eenzame en de gebroken mens voor ogen te hebben. Wij, die zelf soms arm zijn, eenzaam of gebroken, hebben immers het vermogen om anderen lief te hebben als onszelf. Het mysterie van Kerstmis wordt pas ten volle beleefd door wie rond Kerstmis ook concrete stappen zet om een mens die op een of andere wijze arm is, ook echt nabij te komen.

Ons Kerstmis-vieren zal altijd ook heel gewoon zijn. Wij zullen het beleven zoals altijd, met mensen die we goed kennen of ook soms alleen. Ik wens u van harte iets van de vrede toe die Jezus heeft gebracht. De herders van toen hebben de engel herkend. Word ook jij vanuit Kerstmis wat herder voor anderen!

Zalig Kerstmis!

+ Mgr Patrick Hoogmartens

woensdag 21 december 2016

Uren van de H. Missen Kerstmis 2016 in Hasselt

Biechtgelegenheid: 24 december 14-17 uur in de Kathedraal


Nachtmis 24 december 2016:

18.30 u   St Rochus, minderbroeders
20 u        St Catharina
21 u        St Christoffel
22 u        St Quintinuskathedraal
24 u        St Quintinuskathedraal (De bisschop viert Kerstmis in Tongeren)


Kerstdag 25 december 2016:

8 u          St Rochus, minderbroeders
9 u          St Rochus, minderbroeders
9.30 u     St Martinus
9.30 u     St Hubertus
10 u        St Quintinuskathedraal
10.30 u   St Catharina
11 u        H Hart
11 u        St Rochus, minderbroeders
18 u        St Quintinuskathedraal
18.30 u   St Rochus, minderbroeders


2de Kerstdag St Stefanus

7.30 u     St Rochus, minderbroeders
8.30 u     St Rochus, minderbroeders
9.30 u     St Hubertus
10.30 u   St Catharina
11 u        St Quintinuskathedraal
18.30 u        St Rochus, minderbroeders


Ook namens de Sacramentsbroederschap: een Zalig Kerstmis!

dinsdag 20 december 2016

De Kerk moet zich niet aan de wereld aanpassen ...

... ze moet trouw zijn aan het Evangelie.                                             Mgr Oster, Passau


De bisschop van het bisdom Passau, Stefan Oster, heeft zich tegen een verwatering van de Bijbel en een aanpassing van de Kerk aan de samenleving uitgesproken. De Kerk moet trouw zijn aan het Evangelie, dat zei de bisschop in een ZDF-uitzending van 17 december op de zender Phoenix. Letterlijk zei Oster: 'Wij hebben steeds de neiging daarnaar - in negatieve zin - om ons aan de wereld te willen aanpassen.' Hij verwees ook naar de kruisiging van Jezus: 'Waarom heeft men hem dan eigenlijk omgebracht? Als het allemaal correct was geweest en alleen maar de mensen naar de mond had gepraat, dan hadden ze Hem niet omgebracht. Dan hadden ze zich erin verheugd dat Hij zo correct was. Maar Jezus is met een schandelijke boodschap naar buiten getreden.'

De Kerk moet zeker de actuele cultuur verstaan, maar ze mag nooit haar geloofsinhoud prijsgeven, ook niet als dat mogelijkerwijze op dit moment erg moeilijk te verkopen is. Dat is een vaststelling: 'Wij zijn daar niet steeds goed in, om dat te doen.'

Alleen het christelijke Geloof maakt werkelijk gelukkig.
Voor Mgr Oster is het christelijke Geloof het enige wat de mens echt gelukkig maakt. Volgens hem heeft de Kerk vooral 'authentieke verkondigers nodig'. Omdat ze alleen zo mensen kan aantrekken.



zondag 18 december 2016

Katholiek van het Jaar: Mgr Philip Egan.

Op 23 juli 2017 komt Mgr Philip Egan, bisschop van Portsmouth spreken in Hasselt naar aanleiding van de viering van 700 jaar Sacrament van Mirakel.
In afwachting daarvan heeft de Catholic Herald, Mgr Egan alvast uitgeroepen tot Catholic of the Year.




zie CatholicHerald.co.uk :


Katholiek van het Jaar: De vrolijke Herder.

Bisschop Philip Egan is op een dringende missie om zijn bisdom om te vormen tot een uitvalsbasis voor de Evangelisatie.

Op de website van het bisdom Portsmouth is er de video van Mgr Philip Egan die zijn pastorale brief van oktober 2016 over de toekomst van de katholieke scholen onder zijn hoede houdt. [vertaling]

De toevallige bezoeker van de site mag vergeven worden dat hij niet denkt aan de typische bisschop van Engeland of Wales gecast is. De 61 jarige Egan is niet meteen de flamboyantste in voorkomen of manieren: hij heeft wit haar, een wat ruw gezicht, zachte noordelijke klinkers en een Ierse achternaam die zovele aangename-maar-ineffectieve Britse Katholieke prelaten hebben sinds mensenheugenis.

Maar binnen enkele minuten is het duidelijk dat er iets volstrekt anders aan de hand is. De toon verandert van hartelijk naar positief vreugdevol als hij de revolutie van het Katholiek onderwijs in Portsmouth aankondigt - een van onze grootste en uitgestrekte bisdommen, van de Channel Islands tot Oxford.


In essentie gaat het onderwijs in het bisdom heel wat Katholieker worden. "Onze scholen zijn fantastisch!" daarmee begint de bisschop - vooraleer duidelijk te maken dat, na ze alle 73 bezocht te hebben, zowel de private als staats-gesubsidieerde, hij van plan is om ze nog heel wat fantastischer te maken in de nabije toekomst.

De visie op het Katholiek onderwijs van Mgr Egan is er een waarin alle onderwijs 'vooral dat van de wetenschappen en menswetenschappen', rond Christus is opgebouwd. 'Ik zou willen dat alle kinderen, vanaf Year 5 en hoger, regelmatige tijden van Eucharistische Aanbidding hebben, contemplatief gebed en lectio divina'.

Wanneer de vrolijke herder van Portsmouth zegt 'ik zou willen' dan bedoelt hij 'ik verwacht'. Hij is niet een van die bisschoppen die, na benoemd te worden door de Heilige Vader, zegt dat zijn prioriteit is om te 'luisteren' naar zijn volk - en dan de rest van zijn tijd doorbrengt om de slogans van diocesane activisten mee te echoën.

Sinds zijn installatie in september 2012 heeft Philip Egan gewerkt om Portsmouth om te vormen tot een uitvalsbasis voor de nieuwe evangelisatie zoals gevraagd door St Johannes Paulus II. Zijn plan om het Katholiek onderwijs om te vormen is een verrassend bewijs van deze bisschop zijn bedoeling om zijn spiritueel manifest uit te voeren.

Dat is de reden waarom de editoriale staf van de Catholic Herald deze bisschop hebben uitgeroepen tot Catholic of the Year.

Onze keuze zal misschien enkele wenkbrauwen doen fronsen. De bisschop van Portsmouth doet enkele mensen zich ongemakkelijk voelen. In sommige gevallen zijn hun gevoelens begrijpelijk: de bisschop heeft de status quo in zijn bisdom in vraag gesteld en doet dus katholieken die de dingen willen laten zoals onder zijn voorganger - de begaafde maar vooral easy-going liberale bisschop Crispian Hollis - zich ongemakkelijk voelen. 

Andere critici van bisschop Egan begrijpen hem gewoon niet. Ze denken dat hij er een is die blijft hangen in de traditionalistische liturgie en behoort tot de conservatieve fractie van de Kerk. Die veronderstellingen zijn verkeerd en het is tijd om dat recht te zetten. Op sommige vlakken doet Mgr Egan de bezorgdheden van Benedictus XVI weerklinken; op andere die van paus Franciscus. Maar er is geen enkel vlak waarop hij afwijkt van de leer van het Magisterium.

Allicht is dat ook zo voor zijn broeders bisschoppen in Engeland en Wales. Wat is er dan zo speciaal aan de achtste bisschop van Portsmouth?

Zijn pastorale zorg voor priesters is een goed startpunt. Hij zendt elk van hen een kaart op de verjaardag van hun wijding; Hij zal regelmatig zijn agenda leegmaken en onmiddellijk naar een ziekenhuis trekken om zieke priester te bezoeken. Hij vindt het leuk om met priesters en seminaristen naar de film  te gaan.

De leken Katholieken van Portsmouth krijgen ondertussen nieuwe en voldoeningbrengende opdrachten. Onder bisschop Egan verschuiven taken van de bisschoppelijke bezoldigde 'professionals' in de diocesane curia naar parochievrijwilligers.

Gelovigen worden aangemoedigd om hun eigen gebieden van expertise op te bouwen - zoals huwelijksconsulenten en 'ministers of the poor' bijvoorbeeld; De bisschop gelooft erg in de kracht van het bemiddelende gebed: je kan een vraag voor zulke gebeden indienen op de diocesane website - een typische Egan-vernieuwing.

Hij was de eerste Engelse Katholieke bisschop om op Twitter bezig te zijn. De dagelijkse tweets van @BishopEgan barsten van vreugde en enthousiasme voor zijn geloof, zijn vrienden en zijn bisdom.

Ze worden rijkelijk bedeeld met uitroepingstekens: 'Ik hoop dat jullie me met me mee zullen zijn in Abingdom voor de eing van het Heilig jaar. Ik ga het bisdom opnieuw toewijden aan St Edmund. Oremus!' '@radioimmaculata werd vandaag geboren in Gosport. Bidt met mij voor dit belangrijke nieuwe initiatief. Ave Maria!'

En dan was er de perfect beoordeelde reactie op het meest verrassende nieuws van het jaar: 'Wat een buitengewoon resultaat in de verkiezing van de VS. Laat ons de Heilige Geest vragen om de president-elect Trump bij te staan in de volgende maanden.'

Zoals de Amerikaanse Katholieken maar al te goed weten zijn de orthodoxe bisschoppen vaak de meest innovatieve: denk maar aan bisschop Robert Barron van Los Angeles, die met zijn Word on Fire nieuwe wegen heeft gevonden om de heilige traditie te introduceren bij een massapubliek.

Bisschop Egan is wat minder high-profile dan bisschop Barron - maar net als hem begrijpt hij het evangelische potentieel van de digitale technologie. Ook zijn beide bisschoppen echte theologen, iets dat wat minder gewoon is voor Britse bisschoppen dan voor Amerikaanse. Bisschop Egan heeft een PhD in theologie van de Universiteit van Birmingham en was een postdoctorale fellow aan het Boston College in Massachusetts vooraleer vicaris-generaal te worden van het bisdom Shrewsbury.

De theologische expertise van de bisschop doet het vertrouwen begrijpen van zijn uitspraken. In het midden van zijn pastorale brief over het onderwijs zegt hij, bijvoorbeeld: 'Ik wil nu wat autoritatieve vorming geven over het Katholieke onderwijs en hoe we het zouden moeten verstaan.'

Dat is niet zoals de meeste bisschoppen van Engeland of Wales zich uitdrukken: zij willen debateren en dingen suggereren. Bisschop Egan gebruikt het woord 'aanbieden', maar denkt niet dat gelovige Katholieken de leer mogen verwerpen die haar autoriteit krijgt vanuit Jezus Christus.

Dat maakte hij zeer duidelijk in 2014 toen hij zei dat Katholieken die stemmen voor same-sex 'huwelijk' niet ter communie mogen gaan. Conor Burns, een Katholieke homosexuele Tory MP die onverwacht voor de wetgeving stemde, beschreef het commentaar van bisschop Egan als een 'tragedie' en zei dat hij voelde dat hij niet langer de communie kon ontvangen in zijn thuis-bisdom Portsmouth. Mr Burns zei daarentegen dat hij zich richtte op de leiding van Paus Franciscus - allicht zonder te weten dat de Heilige Vader zich nog veel heftiger tegen het homo-'huwelijk' had uitgesproken dan de bisschop.

De waarheid is dat de lijnen van verdeeldheid in de Kerk vaak moeilijk te localiseren zijn, en dat bisschop Egan zich niet in een hoekje laat drukken. Hij is de kampioen van de encycliek van Paus Franciscus 'Laudate Si' en bracht zijn bisdom tot een 'environmental alert' om de Katholieken te overtuigen van de waarschuwingen van de Paus. Dat is niet echt de reactie van een reactionair - maar het is typisch voor de aandrang waarmee deze bisschop zijn missie aanvangt.

Portsmouth is een fast-moving bisdom geworden, voorgegaan door een man die zijn volle autoriteit durft te gebruiken om de neergang van zijn bisdom op lange termijn om te buigen. Hij heeft de Oratorianen gevraagd om een parochie in Bournemouth over te nemen - niet omdat hij zo speciaal aan hun type van charisma is gehecht (helemaal niet) maar omdat hun orthodox evangelisme vruchten voortbrengt; De boodschap van Philip Egan, heel toepasselijk voor een havenstad als Portsmouth is 'All hands on deck'. Kortom, we hebben meer bisschoppen van zijn soort nodig!



 
 
 
 
U kan deze vrolijke maar effectief-evangeliserende bisschop ontmoeten op het symposium Sacra700 op 23 juli 2017 vanaf 14,30 uur in de Universiteit Hasselt - campus Oude Gevangenis op de martelarenlaan in Hasselt. Iedereen is welkom. Vertaling naar het Nederlands is voorzien.





zondag 11 december 2016

Gaudete: Met grote vreugde kondigen we u aan ...

Allicht passend om op deze Gaudete zondag, u met grote vreugde ons programma aan te kondigen voor de viering van 700 jaar Sacrament van Mirakel in 2017:




 
 
 
Iedereen is natuurlijk van harte welkom, en hopelijk brengt u nog iemand mee.
Voor meer informatie: heiligsacrament@hotmail.be
 
Alle activiteiten zijn uiteraard vrij toegankelijk. Het zou fijn zijn dat mensen die mee willen bidden bij de 40 uurs aanbidding van 23 tot 25 juli zich aanmelden, dan kunnen we een overzicht krijgen dat er steeds iemand aanwezig is.
 


zaterdag 10 december 2016

Mgr Oster van Passau: De Eucharistie: een geschenk

Uit: Gott Ohne Volk; Die Kirche und die Krise des Glaubens.
Gesprek van Mgr Stefan Oster met Peter Seewald.


De Katholieke Kerk wil ons doen geloven dat de Hostie en de Wijn door de transsubstantiatie, dus door de handeling van de Eucharistie, tot Lichaam en Bloed van Christus worden. Maar ieder kan toch zien dat de Hostie Hostie en de Wijn Wijn blijft?

Het voorbeeld dat deze geheimnis misschien nog het best kan verklaren, is het thema van het geschenk. Wat is een geschenk? Met een geschenk willen we iemand bedanken - en op geheimnisvolle manier willen we onszelf in het geschenk meeschenken. Degene die echt liefheeft, wil in een geschenk zichzelf schenken, maar hij kan enkel een roos, een ring, een brief geven. Die geschenken drukken daarmee voor hen uit: Ik hoor bij u, ik schenk u mijzelf. Bij ons mensen is de mogelijkheid om ons te geven begrensd en gebroken. Wij schenken iets - en wij zijn toch niet helemaal tegenwoordig in het geschenk. Maar wanneer God schenkt, dan kan hij helemaal in zijn geschenk aanwezig zijn. God schenkt, en schenkt zich helemaal. In de gedaante van Brood komt helemaal tot uitdrukking: hier is God helemaal tegenwoordig.

woensdag 7 december 2016

tekst Lezing Mgr Jousten over de Werkelijke Aanwezigheid van Christus in de Eucharistie



Op 9 november 2016 sprak Mgr Aloys Jousten, ere-bisschop van Luik, op uitnodiging van de Sacramentsbroederschap in de Kathedraal over de aanwezigheid van Christus in de Eucharistie. Hij gaf de toestemming om zijn tekst weer te geven. 

Mgr Jousten spreekt op 10 mei 2017 opnieuw in onze parochie over de Hoop, in het kader van de Virga Jesse Feesten.

De Aanwezigheid van Christus in de viering van de Eucharistie

Op een keer is het me opgevallen dat ik, als celebrant die de Eucharistie opdraagt, de gemeenschap op verschillende momenten groet met een wens waarmee ik op enkele verschillende manieren wijs op de aanwezigheid van de Heer: 
(1) Bij het begin 
(2) Voor het Evangelie
(3) Bij het begin van het Eucharistisch gebed
(4) Voor de vredeswens
(5) Voor de zending

Ik vroeg me af of het dan gaat over verschillende vormen van aanwezigheid van Christus of over een simpele herhaling of bevestiging. En is de reële tegenwoordigheid van Christus in het brood en de wijn van een andere orde dan de andere ‘tegenwoordigheden’?
Ik wil u enkele reflecties voorstellen over de aanwezigheid van Christus, in 7 punten: 
(1) De aanwezigheid van de Verrezene in de wereld, in ons leven, in de Kerk, in de sacramenten
(2) De aanwezigheid in de gemeenschap en in degene die de eredienst opdraagt
(3) De aanwezigheid in het Woord, namelijk in het Evangelie
(4) De aanwezigheid in de gedachtenis van de ‘dood en de verrijzenis van de Heer’
(5) De aanwezigheid in het brood en in de wijn
(6) De aanwezigheid in de leden van de gemeenschap om de communie te creëren tussen hen en Christus
(7) De aanwezigheid in de zending en in het leven na de Eucharistie.

1. Aanwezigheid van de Verrezene in het algemeen.

Paus Franciscus spreekt er in ‘De vreugde van het Evangelie’ over met een grote overtuiging: Evangelii Gaudium 275, 276, 278. De Eucharistie wordt gevierd in de context van dit geloof in de Verrijzenis van Jezus. ‘Verkondigen wij het mysterie van ons geloof’. Dat mysterie van het geloof, dat is het paasmysterie van de dood en de verrijzenis van Christus die wij verkondigen en vieren tot aan zijn komst in heerlijkheid.
Christus is met ons, met de Kerk, iedere dag, tot op het einde der tijden (Mt 28, 18 + 20). Maar zijn aanwezigheid is niet meer een fysieke aanwezigheid zoals het was vanaf zijn geboorte tot aan zijn dood op het kruis. In die periode, heeft de realiteit van het heil van God zich op een lichamelijke, fysieke wijze gemanifesteerd. 
Na zijn verrijzenis is zijn aanwezigheid onder ons in de geschiedenis van een heel andere orde. Hij handelt en is aanwezig doorheen zijn Geest. Zijn aanwezigheid neemt een bijzondere vorm aan in de sacramenten waar ze zich realiseert in tekens en concrete symbolen. 
In de sacramenten is de Drievuldigheid aan het werk: Ze zijn allen een gift van de Vader, doorheen Christus, in de Heilige Geest. In die brede zin, is de kerk ook sacrament van de aanwezigheid en van het handelen van God. Ik wil goed de band benadrukken en vasthouden die er bestaat tussen het historische lichaam van Christus, zijn verrezen lichaam en zijn kerkelijk lichaam. 


 2. De aanwezigheid van Christus in de Eucharistische gemeenschap en in de celebrant. 

 Alleen de aanwezigheid en de macht van de Verrezene kan de viering van de Eucharistie rechtvaardigen. De woorden van Jezus ‘Doe dit tot mijn gedachtenis’ zijn nu geladen met de kracht van de Verrezen Christus. Doorheen de Geest is hij aanwezig en actief in de Eucharistie. Zoals op het laatste avondmaal, nodigt hij ons uit aan tafel, wij zijn zijn gasten. De gestorven en verrezen Christus brengt ons samen. Het is op zijn initiatief. Van sinds het begin van het christendom zijn christenen locaal samengekomen om hun geloof in de overwinning van Christus op de dood te verkondigen en te vieren. In hun
midden is de Geest van Jezus aan het werk (Hand 2-4). In het begin zei men: Ik ga naar de samenkomst; het is pas later dat de samenkomst “de Mis” geworden is … Dit laat ons toe om beter te begrijpen dat de eerste taak van de Kerk is om de dood van de Heer te verkondigen, de verrijzenis te vieren en zijn wederkomst in glorie af te wachten (cfr Acclamatie!)
> Vier tekens tonen op een sterke manier de aanwezigheid van Christus in de samenkomst rond het altaar aan:
* De begroeting  (door de celebrant)
* Het teken van het kruis
* Het zich keren tot Christus (Kyrie)
* Het bidden tot de Vader

> De aanwezigheid van Christus in hem die voorgaat (celebrant)
De priester is gewijd en gezonden door de bisschop. Zo wordt de band tussen de eucharistische gemeenschap en de Kerk van Christus uitgedrukt en gewaarborgd. Tegelijkertijd handelt de priester in de naam van Christus, het hoofd van de Kerk. Hij realiseert een nieuwe manier van aanwezigheid van Christus tijdens heel de Mis. Christus brengt ons bij elkaar en de priester is daar het duidelijke teken van, zou men kunnen zeggen. In hem, is het Christus die spreekt en handelt. De celebrant (of de voorganger) stelt de herder Christus voor op een sacramentele manier, hij maakt Hem zichtbaar (‘darstellen’). Zo zegt het een tekst over de Kerk, die de bisschoppen van Frankrijk hebben geschreven in 1973: ‘Het is de specifieke rol van degene die Christus, de goede herder, vertegenwoordigt (“re-présente”) tussen zijn broeders,  het Evangelie te verkondigen en de Heilige Geest af te roepen over heel de gemeenschap en over de gaven tijdens het Eucharistisch gebed zodat Christus aanwezig zou komen en we zouden delen in zijn lichaam en in zijn bloed.’ (Nous responsables dans l’Eglise, p 49). Maar het is Christus die handelt doorheen de celebrant. Tegelijkertijd handelt de celebrant ook in naam van de gemeenschap wanneer hij bidt tot de Vader en het offer opdraagt. 
Die sacramentele dimensie van het voorgaan is ‘hoorbaar’ en dus uitgedrukt doorheen de vier begroetingen die ik al naar voor bracht. Het is iets totaal anders dan “een goedendag”,  laat staan een vraag of interpellatie.
 Laat ons even stilstaan bij het antwoord van het volk: ‘en met uw geest’. Dat wat eigenaardige antwoord is rijk aan spirituele betekenis: het volk wenst boven alles dat de Verrezene de celebrant begeestert of vervult in de meest spirituele dimensie van zijn wezen, opdat de liturgische actie vruchtbaar zou
zijn. In de Oosterse Kerk, onderlijnt men met nadruk dat en hoopt dat de Geest die gekregen werd bij de wijding in de persoon aanwezig zou zijn. 

3. De Aanwezigheid van Christus in het Woord van God

 Het tweede Vaticaanse Concilie wilde het Woord van God laten ontdekken als onmisbaar voedsel voor het Christelijk leven. We spreken van de tafel van het Woord en van de liturgie van het Woord (Woorddienst). Het Woord wordt verkondigd, het wordt niet simpelweg voorgelezen. Sommigen spreken zelf van een tafel waarop ons het Woord en het Brood worden aangereikt. Het is ook zo dat de liturgie van het Woord en de Eucharistische liturgie een éne eredienst vormen. Het Woord is brood des levens net als het Eucharistische brood. Het verhaal van de leerlingen van Emmaüs doet ons goed het belang van het Woord en van het breken van het brood begrijpen. In het Woord is Christus werkelijk tegenwoordig. De verkondiging van het Evangelie wordt omringd door het zingen van het Alleluia en bij plechtige missen van wierook. Het Woord zal ook worden gesproken op het moment van de instellingswoorden. Het is de werkelijke aanwezigheid van Christus in het Woord die alle zin geeft aan de werkelijke aanwezigheid in het brood en in de beker. En de communie van het brood en aan de beker is als de voltooiing van de communie van het Woord van Christus. Net zoals de leerlingen van Emmaüs herkennen we de levende Heer aanwezig in het brood (en de wijn) omdat hij ons de Schriften opent. In de Mis is het Evangelie onmisbaar. De lezing van het Evangelie is een apostolische getuigenis, op een vertellende toon, van de actieve aanwezigheid, van de beslissende handeling van God in Jezus Christus. 
Het Evangelie is de basis van het getuigenis, van de belijdenis van het apostolische geloof. Trouwens wat de geschreven apostolische getuigenis kenmerkt, is haar verhalende karakter. Wat er gebeurd is in het leven, de dood en de verrijzenis van Jezus wordt verteld. De verkondiging van het Evangelie zoekt de gelovige toehoorders om hen in de geschiedenis onder te dompelen, in het evenement Jezus. Dat laat zich in het bijzonder zien tijdens het Eucharistische gebed dat een echte belijdenis van het geloof is. De liturgie van het Woord wordt zo een echte gebeurtenis. Het is heel wat meer dan een simpele voorlezing. Ze laat een echte ‘mise en scène’ (o.a. processie van het Evangelie) toe. Het Evangelie is een actuele ontmoeting met de Verrezen Heer, zijn aanwezigheid wordt herkend door de acclamatie. 

4. Herdenking  van de dood en de verrijzenis van Christus

“Indachtig zijn dood en opstanding dragen wij U op …/ Daarom gedenken wij …/ Zijn dood en verrijzenis indachtig …” (E. G. II)
Wij dragen dank op voor de grote daden van God in zijn Zoon, zoals wordt gezegd in de prefatie, en die haar hoogtepunt bereikt in de handelingen van Jezus die op de vooravond van zijn lijden, zijn leven zal opdragen uit liefde voor zijn vrienden. Jezus zegt ons: “Doet dit tot mijn gedachtenis”. Wij zeggen de Vader dank, in het spoor van Jezus, en door de handelingen van Jezus te herhalen. ‘Gedachtenis’ beperkt zich niet tot een herinnering, alsof het gaat om zich het verleden te herinneren (het laatste avondmaal). De term ‘Memorie’ of gedachtenis (mémoire) wil zeggen dat de Eucharistie de werkelijke handeling van de Verrezene is: Hij neemt ons mee doorheen de gebaren van het Laatste Avondmaal, waarvan de gebaren van Christus geactualiseerd zijn voor de wereld van vandaag. (N.B. Brood dat in de mis zelf wordt geconsacreerd, niet bewaard …). Christus nodigt ons zo uit om ons achter hem te zetten en hem te volgen op zijn weg, want de Eucharistie brengt ons heel het leven van Jezus in herinnering tot aan zijn dood. In de woorden van het Laatste Avondmaal, legt Jezus heel zijn leven uit (cfr Mc 10, 45). Hij wil ons dus doen deelnemen aan zijn leven van dienstbaarheid tot aan de dood, aan zijn dood en aan zijn verrijzenis. Doorheen zijn leven, heeft hij zich gegeven, geofferd aan de Vader: “Ik kom om Uw wil te doen”. Hij maakt zijn offer, zijn offergave tegenwoordig als hij ons uitnodigt aan zijn tafel. Eraan deelnemen, zich aan tafel zetten wil zeggen dat men geïntegreerd wordt, dat men binnentreedt in zijn offer. Zo nodigt de Mis ons uit tot een leven in navolging van Jezus en tegelijkertijd doet de Eucharistie ons delen in zijn Verrijzenis: ‘Wie van dit brood eet, zal niet meer sterven, hij zal voor eeuwig leven’ (Joh 6,51). Zo vieren we dan in de Eucharistie het verleden, het heden en de toekomst. Of nog, de Eucharistie is de belijdenis van ons geloof, onze liefde en onze hoop. 
De Eucharistie is dus een actie: die van Jezus, van de apostelen, en van ons. Ze is ‘een actie, een passage (“doorheen gaan”), een moeilijk zichzelf verloochenen in de navolging van de Heer Jezus, een deelname aan zijn paasmysterie, en dat alles in de dankzegging en de lofzang van God, Hij die zijn Zoon heeft opgewekt en ons heeft gegeven als eerstgeborene van heel de schepping.    

5. De aanwezigheid van Christus in het brood en de wijn

Misschien bent u verbaasd dat ik pas in het vijfde punt de aanwezigheid naar voor breng, die we vaak de werkelijke (‘reële’) aanwezigheid of de
Eucharistische aanwezigheid noemen. Ik hoop dat u begrijpt waarom. De broederschap van het Heilig Sacrament wijdt zich aan de Eucharistie en neemt initiatieven om het geloof in de Eucharistie te bevorderen. Ik hoop en durf geloven dat alles wat ik tot nu toe verteld heb u mag en zal helpen om uw geloof in de Eucharistie te dynamiseren, als daar nog nood aan is; geloof in de Eucharistie als een handeling en een evenement waardoor de dode en verrezen Heer tussen ons aanwezig is om ons uit te nodigen tot de eredienst aan de Vader en ons wil uitnodigen om steeds meer in zijn navolging te leven. Ja, zijn aanwezigheid is geen statische aanwezigheid, een aanwezigheid die zijn hoogtepunt bereikt zodra de instellingswoorden zijn uitgesproken. De aanwezigheid van Christus is een actieve en dynamische aanwezigheid, die ons de Eucharistie doet vieren met een actieve deelname. Dat wil zeggen: De Heer wil ons bewegen, ons raken met Zijn Woord en wil ons Ja doen zeggen aan zijn leven, zijn dood en zijn verrijzenis door het Eucharistische brood te nemen en eten (en de beker te nemen en te drinken). Kortom, Hij wil ons geloof voeden, onze hoop en vooral onze liefde. Het lichaam en het bloed van Christus zijn daar om gegeten te worden. Als men niet te communie gaat, dan mist men iets essentieel van de Eucharistie, van de Mis. Van daaruit komt voort dat de Eucharistie het Allerheiligste Sacrament van het Altaar is, het Sanctissimum Sacramentum: Het is wel degelijk de dode en verrezen Christus, die zich heeft overgeleverd ter wille van ons die daar aanwezig is in het brood en de wijn. Christus geeft zich aan ons zoals hij zich 2000 jaar geleden heeft overgeleverd. Het is in die heel concrete vorm dat de gave van Jezus ons bereikt. Wat een mysterie!
De aanbidding van het Heilig Sacrament doet ons in het brood aanbidden wie zich voor ons heeft gegeven en die zich ook vandaag nog geeft om zijn en ons leven te voeden. Dezelfde overwegingen kan men ontwikkelen rond de communie die naar de zieken wordt gebracht. 
We begrijpen steeds beter dat de aanwezigheid van Christus in de Eucharistie niet ‘iets fysiek is maar de aanwezigheid van iemand die ons wil ontmoeten, iedereen die rond zijn tafel samenkomt, en die zijn uitnodiging aanvaarden. 

6. Een dynamische aanwezigheid om een gemeenschap te creëren onder hen die delen aan Zijn Lichaam en Zijn Bloed.

Onze gebruikelijke communieritus doet me soms denken aan een ‘elk voor zich en God voor ons allen’. We ontvangen de communie, we ontvangen het Lichaam van Christus, om gemeenschap te worden, om het Lichaam van
Christus te worden. ‘Gedenk wat u ontvangt en wordt wat u ontvangt: het Lichaam van Christus’ (Sint Augustinus).
Ik ben mijn lezing begonnen met spreken over de aanwezigheid van de Verrezene in de Eucharistische gemeenschap. Jezus heeft de mensen willen verzamelen om er een nieuw volk van God van te maken. En volgens Sint Jan, heeft hij aan zijn leerlingen gezegd tijdens de voetwassing: ‘Het is aan de liefde die je voor elkaar hebt de een voor de andere, dat de wereld zal herkennen dat je mijn leerlingen zijt’. In de Eucharistie bevestigt en verdiept Jezus zijn vriendschap met ons, die begonnen is in ons doopsel, zijn vriendschap met elkeen en met ons allen. Onze broederschap en onze gemeenschap onder elkaar wordt zo bekrachtigd. Samen zijn we gezonden om te getuigen van het Evangelie, van de liefde van God en van het heil voor alle mensen. Paulus spreekt er dikwijls over, onder andere in zijn eerste brief aan de Korintiërs. De Eucharistie vieren engageert elkeen en heel de gemeenschap: het is een samenkomen en missie of zending!

7. De aanwezigheid van Christus in de wereld doorheen de Kerk

Paus Franciscus houdt niet op ons te herinneren dat de diaconie, de dienst aan de armen en de zwakken de test is voor de geloofwaardigheid van de Kerk. In de Eucharistie, herdenken we de diaconie van Christus, zijn barmhartigheid, zijn meeleven voor de armen en de zwakken in der rand. Zij die eten van het Lichaam van Christus worden op hun beurt sacrament, effectief teken van de aanwezigheid van de verrezen Christus in de wereld. We worden gezonden om een zichtbaar, tastbaar en geloofwaardig teken zijn van de nieuwe wereld van God die Jezus op onze weg heeft gebracht en die aan het komen is tot op de dag dat de Heer komt in al zijn Glorie. 
Maranatha!  Kom, Heer Jezus, kom!

“Zegene u, de almachtige God, Vader, Zoon en heilige Geest… Gaat nu allen heen in vrede.”
Ga de vrede van Christus uitdragen in de wereld!
Bewaar de vrede van Christus onder u!
Wees werktuigen van zijn vrede! 





Nogmaals, Heeel hartelijk dank aan Mgr Jousten voor deze wonderlijke avond.

zondag 4 december 2016

De H. Eucharistie, Teken van hoop: Programma voor de viering van 700 jaar Sacrament van Mirakel in Hasselt.

De hoop gaat niet vanzelf ...

"Het kind antwoordt:

De drie theologale deugden zijn het Geloof, de Hoop en de Liefde.

-Waarom worden het Geloof, de Hoop en de Liefde theologale deugden genoemd?

-Het Geloof, de Hoop en de Liefde worden theologale deugden genoemd omdat ze rechtstreeks betrekking hebben op God.

-Wat is de Hoop?

-De Hoop is een bovennatuurlijke deugd waardoor wij met vertrouwen van God zijn genade in deze wereld verwachten en de eeuwige heerlijkheid in het hiernamaals.

-Bid een oefening van Hoop.

-Oneindig goede God, ik hoop, door de verdiensten van Jezus Christus, van U te verkrijgen de eeuwige zaligheid en alle deugden die ik daarvoor nodig heb. Dat hoop ik met een vast vertrouwen, omdat Gij het hebt beloofd, die almachtig zijt, oneindig goed voor ons en getrouw in uw beloften. Heer, versterk mijn hoop!

We vergeten te vaak, mijn kind, dat de hoop een deugd is, dat ze een theologale deugd is, en dat ze van alle deugden, alsook van de drie theologale deugden, God wellicht het meest aangenaam is.
Dat ze zeker de moeilijkste is, dat ze misschien de enige moeilijke is, en dat ze waarschijnlijk God het meest aangenaam is.

Het geloof spreekt vanzelf. Het geloof gaat vanzelf. Om te geloven hoef je je alleen maar over te geven, hoef je alleen maar te kijken. Om niet te geloven zou je jezelf geweld aan moeten doen, jezelf moeten pijnigen [...]

Om niet te geloven, mijn kind, zou je je ogen en oren stijf dicht moeten houden.
Om niet te zien, om niet te geloven.

De liefde spreekt helaas vanzelf. de liefde gaat vanzelf. Om van je naaste te houden hoef je je alleen maar over te geven, hoef je alleen maar te kijken naar zoveel ellende. Om je naaste niet lief te hebben zou je jezelf geweld moeten aandoen, jezelf moeten pijnigen [...] De liefde is heel natuurlijk, ze welf heel spontaan op, ze is heel eenvoudig, heel voor de hand liggend. Het is de eerste impuls van het hart. De eerste impuls is de goed. Het geloof is een moeder en een zuster.

Om je naaste niet lief te hebben, mijn kind, zou je je ogen en oren stijf dicht moeten houden. Voor zoveel noodkreten.

Maar de hoop spreekt niet vanzelf. De hoop gaat niet vanzelf. Om te hopen, mijn kind, moet je zeer gelukkig zijn, moet je een grote genade hebben verkregen, hebben ontvangen.

[...]

En het is gemakkelijk, een gevaarlijke neiging, om te wanhopen en dat is de grote bekoring.

De kleine hoop gaat voort tussen haar twee grote zussen en er is niet eens iemand die op haar let.
Ze gaat voort.
De kleine hoop op de weg van het heil, op de aardse weg, op de hobbelige weg van het heil, op de eindeloze weg, op de weg tussen haar twee zussen. 

[...]

De liefde bemint wat er is.
In de Tijd en in de Eeuwigheid.
God en de naaste.
Zoals het Geloof ziet.
God en de schepping.
Maar de Hoop bemint wat er zal zijn.
In de tijd en voor eeuwig."

Uit: Het Portaal van het Mysterie van de Tweede Deugd. door Charles Péguy, verkrijgbaar bij Besaida, de uitgeverij van het seminarie van Den Bosch.


Deze prachtige tekst als inleiding op het thema van de Virga Jesse Feesten 2017:

VIRGA JESSE. TWIJG VAN JESSE. BRON VAN HOOP

Waarmee dus bedoeld wordt dat de menswording van God, de Geboorte van Jezus Christus, bron van eeuwige en enige hoop is voor de mensheid.

In het licht van dit thema zal Mgr Jousten, erebisschop van Luik, die recent voor onze sacramentsbroederschap kwam spreken over de H. Eucharistie, spreken op 10 mei 2017 om 20 uur.
Gezien de prachtige lezing die hij in vlekkeloos nederlands sprak over het Geloof, is deze lezing over de Hoop zeker aan te raden!


Om ons, in deze advent, nog beter op dit thema van de Katholieke Hoop te bezinnen, kunnen we op uitnodiging van het Virga Jesse Comité, naar een lezing op 19 december:
Filosoof en cultuurwetenschapper Sylvain De Bleeckere (Universiteit Hasselt) belicht de cultuur-historische betekenis van het begrip ‘hoop’.