zondag 10 september 2017

Ecclesia contra Europa (2)

[vervolg]

Bevorderen betekent in essentie een vastberaden poging om te zorgen dat alle migranten en vluchtelingen - en de gemeenschappen die hen verwelkomen - de mogelijkheid krijgen om hun talenten als menselijke wezens kunnen ontplooien, in al de dimensies die de mens kenmerken, zoals bedoeld door de Schepper.

Zo moeten we de echte waarde van de religieuze dimensie herkennen, en al de vreemdelingen in elk land de vrijheid van het religieuze geloof en belijdenis waarborgen. Veel migranten en vluchtelingen hebben talenten die we gepast moeten erkennen en waarderen. Vermits werk, van nature uit, mensen verenigt, moedig ik een vastberaden inspanning aan om de sociale en professionele inclusie van migranten en vluchtelingen, en hen allen garanderen - zelf de asielzoekers -om werk te krijgen, taalinstructies en actief burgerschap, tegelijk met voldoende informatie in hun eigen moedertaal. Voor de minderjarige migranten, moet hun deelname aan de arbeid geregeld worden, zodat ze niet uitgebuit worden en geen risico vormen voor hun normale groei en ontwikkeling. In 2006 onderstreepte Benedictus XVI hoe in de context van migratie, de familie de plaats is end e bron van de cultuur van het leven en een factor voor de integratie van waarden. De integriteit van de familie moet altijd bevorderd worden, de hereniging van families - inclusief grootouders, kleinkinderen en verwanten - ongeachte de financiële noden. Migranten, asielzoekers en vluchtelingen met handicaps moeten grotere hulp krijgen en steun. Hoewel ik de prijzenswaardige inspanningen tot nu toe van vele landen, in verband met internationale coöperatie en humanitaire hulp, erken, hoop ik dat het aanbieden van die hulp ook rekening moet houden met de noden (zoals medische en sociale assistentie, en ook onderwijs) van de ontwikkelingslanden die een belangrijke influx van migranten en vluchtelingen krijgen. Ik hoop ook dat locale gemeenschappen die kwetsbaar zijn en materiële moeilijkheden hebben, ook geincludeerd mogen worden in de hulpprogramma's.

Het laatste woord - integreren - gaat over de mogelijkheden voor interculturele verrijkingen die de aanwezigheid van migranten en vluchtelingen met zich meebrengt. Integratie is niet een 'assimilatie zodat migranten hun eigen culturele identiteit vergeten en onderdrukken'. Neen, contact met anderen leidt tot het ontdekken van hun 'geheim', open te zijn om hun waardige aspecten te verwelkomen en dus meewerken om elkaar beter te leren kennen. Dat is een langdurig proces om gemeenschappen en culturen te vormen, en hun meer en meer een reflectie te zijn van de meervoudige gaven van God aan de mens. Dat proces wordt versneld door hen burgerschap te verlenen zonder financiële of taalvoorwaarden, en door een speciale wetgeving te geven voor migranten die kunnen aantonen dat ze al lang in een land verblijven. Ik herhaal de nood om een cultuur van ontmoeting te promoten - door gelegenheden van interculturele uitwisseling, verslaggeving en beste aanpak van integratie, en ontwikkelingsprogramma's om locale gemeenschappen voor te bereiden op het integratieproces, te organiseren. Ik leg nog de nadruk op het speciale geval van mensen die verplicht worden hun aankomstland te verlaten door een humanitaire crisis. Deze mensen moeten een adequate hulp worden gegeven voor repatriatie en effectieve reïntegratieprogramma's in hun thuislanden.

In lijn met haar pastorale traditie, wil de Kerk er zich toe verbinden om al deze bovengenoemde initiatieven te promoten. Maar om dit te bereiken met het gewenste resultaat, zijn de deelname van politieke gemeenschappen en burgerlijke overheden noodzakelijk, elk naar hun eigen verantwoordelijkheden.

Op de Vergadering van de Verenigde Naties, gehouden in New York op 29 september 2016, hebben wereldleiders hun verlagnen geuit om werk te maken van hulp voor migranten en vluchtelingen om hun leven te redden en hun rechten te verdedigen, en deze verantwoordelijkheid op wereldschaal te delen. Tot dat doel hebben de staten zich verbonden om voor het einde van 2018 twee Globale Pacten samen te stellen, een voor de vluchtelingen en een voor de migranten.

Beste broeders en zusters, in het licht van deze processen die bezig zijn, geven de volgende maanden een unieke gelegenheid om concrete acties te bevorderen en ondersteunen die deze vier woorden belichamen. Ik nodig u dus uit om iedere gelegenheid te nemen om deze boodschap met politieke en sociale actoren te delen op weg naar het proces dat zal leiden tot de aanname van deze Gobale Pacten.

Vandaag, 15 Augustus, vieren we het Feest van de Hemeltenopneming van Maria. De Heilige Moeder Gods heeft zelf moeten vluchten naar Egype (Mattheus 2; 13-15), en ging liefdevol op reis met haar Zoon naar de Calvarie, en zij deelt nu in zijn eeuwige glorie. Aan haar moederlijke zorg vertrouwen we de hoop toe van de migranten en vluchtelingen van de wereld en de aspiraties van de gemeenschappen die hen verwelkomen, zo dat we allen, op het bevel van de Heer, mogen leren om de ander lief te hebben, de vreemdeling, als onszelf.

Vaticcan, 15 augustus 2017

Franciscus.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten