vertaling van een artikel van de Catholic Herald over de aanbidding en Nightfever London in de St Patricks kerk in Soho, Londen.
De oproep om de Heer te aanbidden is een antidotum tegen het lawaai van de wereld en het machtigste wapen van de Kerk.
Er is de laatste tijden een duidelijke toename van het aantal mensen die naar de Eucharistische aanbidding gaan in parochies en gemeenschappen, en met name onder jongeren. Aanbidding staat als een antigif tegen het lawaai en de drukte van de wereld.
Als we luisteren naar het verhaal van Elia op de horeb, dan kwam de Heer niet in het onweer, of het vuur of de aardbeving, maar in de 'zachte bries' (1 Kon 19: 9a, 11-16). Na het ontmoeten van deze 'zachte bries' bedekte Elia zijn gelaat met zijn jas en stond aan de ingang van de grot. 'De zachte bries' kan de Heer zijn die ons roept tot het Heilig Sacrament, en de jas een roep tot nederigheid en te knielen in Aanbidding.
London wordt ieder jaar precies drukker en hectischer, niet anders dan op de West End. Het leven van St Patricks, Soho, waar ik parochiepriester ben, is de laatste 10 jaar verstoord door het ondertunnelen en het graven voor Crossrail. Zo ligt het nieuwe stationplatform van Tottenham Court Road precies onder het schip van de kerk. Er zal heel wat structurele schade zijn die hersteld moet worden.
In december, als de Crossrail opent, zullen er ongeveer 80 000 extra mensen per dag rond de straten van de kerk lopen. Binnenkort zal voor het eerst in 230 jaar onze kerk los staan met langs haar alleen de grote transportingang. Door de Catholic Relief Act van 1791 en de Catholic Emancipation van 1829, werden Katholieke kerken in Londen en dus dicht bij het Esthablishment alleen verborgen en wat obscuur gebouwd. Nu echter zal St Patrick heel open staan en zichtbaar, dankzij Crossrail.
De laatste jaren hebben het vuur, de wind en de aardbevingen ons belaagd, maar toch blijft de zachte bries blazen. Weinigen in Londen kennen Soho niet, dat blijft schudden aan het conventionele gedrag. inderdaad zou men kunnen zeggen dat het een uitstalraam is van de hedendaagse cultuur. Hoe je het ook draait of keert, zijn deze shakers en trendsetter van de cultuur antipathiek tegenover deze 'zachte bries', die onze Christelijke cultuur is en de roep van de Heer in het Heilig Sacrament. Terwijl zo veel ons lijkt te overmannen en verslaan, en onze middelen erg beperkt zijn, is ons belangrijkste wapen de Werkelijke Aanwezigheid van de Heer, zoals opgedragen in de Heilige Mis en verlengd in de aanbidding.
De armoede, verstoten van economische vooruitgang, en dakloosheid in onze straten, de morele verwarring bij velen en een diepe spirituele verarming blijven onbeantwoord. De roep om de Heer te vieren en aanbidden is voor velen onder ons het enige en perfecte antigif voor deze malaise.
Tijdens de Paasweek ontvingen we de relieken van St Maria Magdalena uit Vézelay in Frankrijk in voorbereiding van de Zondag van de Goddelijke Barmhartigheid. St Maria Magdalena en het octaaf van Pasen bevatten zo sterk wat een parochie als Soho kan betekenen om de cultuur van het leven te verkondigen als een bolwerk tegen de machten van het pluralisme dat ons wil terugdringen tot een curiositeitsshop.
Maria Magdalena is de mooie en eerste getuigenis van de Verrijzenis die een leven van bekering, boete en heling meemaakt, en zij herkende in het diepst van haar wezen wat het betekend om gekend en geliefd te zijn door God. Haar schoonheid komt door hersteld te zijn in haar volle menselijkheid en in staat te worden om te weerstaan aan de verleidingen van 'wind, vuur en aardbeving' zoals Elia aan de Horeb. Zij weet wat het betekent om te evangeliseren, om de straten op te gaan om ieder uit te nodigen die Christus niet kent en Hem te ontmoeten en te aanbidden.
Met een handvol parochianen en een steeds drukker stadscentrum, hoe zou een Kerk als St Patrick de dialoog met onze tijd kunnen aangaan? Het bezoek van de relieken van St Maria Magdalene diende als een uitnodiging om tot die liefdevolle en barmhartige Eucharistische aanwezigheid te komen.
Altijddurende aanbidding zal starten vanaf de opening van de Crossrail in december. Straatevangelisatie, zoals ondernomen tijdens onze Nightfever evenementen, geeft mooie gelegenheden om tegen allen te zeggen 'come and see'.
Het schrijn van Montmartre, dat gewijd werd aan de altijddurende aanbidding, werd in Parijs ingesteld in 1873 als herstel voor de zonden van Frankrijk tegen het Heilig Hart. De Benedictine Adorers of the Sacred Heart of Jesus of Montmartre (Tyburn nuns) zitten aan de ene kant van Oxford Street, en St Patricks aan de andere kant, respectivelijk op de plaats waar vele martelaren werden opgehangen, verdronken en gevierendeeld, en een site waar verschillenden werden doorgetrokken op hun weg naar executie en waar ze nadien werden begraven. op dit ogenblik is er Altijddurende aanbidding aan het West End. Laat ons bidden dat dat ook kan aan de andere kant, dan wordt Oxford Street ten volle omarmd door de liefde voor de Eucharistische Heer.
Door de aanbidding en gebed, laat ons hopen dat velen Christus leren kennen en liefhebben, en weten dat de glorie van God is dat de mens tenvolle levend wordt. Venite Adoremus.
Nightfever London is te vinden op Facebook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten