dinsdag 27 maart 2018

Eucharistische aanbidding in het leven van een seminarist

Er komt een uur, ja het is er al, dat de ware aanbidders de Vader zullen aanbidden in geest en waarheid: dat zijn de aanbidders waar de Vader naar uitziet.  (Johannes 4,23)



Dat woord van Christus herinnert ons eraan dat iedere gedoopte als eerste roeping de eeuwige zaligheid heeft. Als we dus in de eeuwigheid zullen aanbidden, laat ons er ons dan al op voorbereiden.
Iedere postulant in onze gemeenschap ontdekt snel dat contemplatie in het hart moet staan van zijn leven. Het ritme dat het seminarie ons geeft, geeft dagelijks een vaststaand moment van aanbidding, en laat ons toe te groeien in die aantrekking en de wil om in de schoot van God te leven. Onze blik richt zich op de hostie gedurende een uur, en we willen in Zijn aanwezigheid blijven.
Een uur aanbidding, dat mag lang lijken en in het begin is het vaak moeilijk. Onze exterieure stilte wil niet zeggen dat onze ziel helemaal stralend-blij is... Het is trouwens moeilijk om de 'kwaliteit' van onze aanbidding te beoordelen en men zou gemakkelijk kunnen denken dat als een uur snel lijkt voorbij te gaan dat altijd een teken van een goed gebed is.
De getuigenis van de Heiligen over hun interieur leven leert ons dat het een gevecht is, dat men moeilijkheden (soms ook de vermoeidheid ...) moet overwinnen om zich in de aanwezigheid van God te houden.
De vakantietijden laten ons toe om onze trouw te tonen aan die dagelijkse ontmoeting en haar vastankeren in onze dag. Evenzeer is de verleiding groot om eenmaal als men in het drukke pastorale leven is begonnen, om de aanbidding op de laatste plaats te zetten en de tijd te overvullen met allerlei onbelangrijkheden: de activiteiten die moeten geregeld worden, geld dat moet gezocht worden, ... "Zalig de zuiveren van hart, want zij zullen God zien" (Mt 5,8). Ons hart en onze gedachten zuiveren is dus een zaak van gevecht en van tijd.
De Eucharistische aanbidding zien als een moment waarop God spreekt en zichzelf geeft, helpt ons om er zijn als bij een gratis en onuitputtelijke bron. "Wie naar Hem opzien stralen van geluk, geen blos van schaamte kleurt hun gelaat" (Ps 34,6): dat is het effect van de contemplatie op hen die aanbidden. Zijn verlichte ziel straalt uit vanuit zijn gelaat.
Dat is wat wij willen worden als echte missionarissen van de barmhartigheid.

Broeder Guillaume

studeert aan het seminarie van Fréjus-Toulon
en is lid van de Missionarissen van de Barmhartigheid.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten