---
Historiek van 40 uurs aanbidding (zie schola-sainte-cecile.com)
Onder de term 40-Uren verstaat met een langdurende aanbidding waarbij men God smeekt voor het Heilig Sacrament dat plechtig wordt uitgesteld gedurende 40 uur. Dit smeekgebed gebeurd meestal en in traditie in de uren voor het begin van de vasten, van de zondag tot dinsdag voor Aswoensdag, maar kan ook op andere momenten van het jaar gehouden worden.
Geschiedenis
Tijdens de Goede Week, waken de gelovigen in de kerken bij de afbeelding van het graf van Christus, van bij zijn dood - op het negende uur van Goede Vrijdag - tot aan Zijn Verrijzenis, die de liturgie vierde door de paasprocessie in de vroege uren van Pasen, dus 40 uren. Op veel plaatsen verborg de pastoor het Lichaam van Christus door een Hostie in het graf te leggen vanwaaruit die plechtig werd gehaald en in processie naar het altaar werd gebracht op de ochtend van Pasen. Dat cijfer symboliseert de 40 uur die Christus doorbracht in de dood, en wijst op een lange traditie, die reeds wordt gerapporteerd door St Augustinus (De Trinitate IV, 6: Ab hora ergo mortis usaue ad diluculum resurrectionis horae sunt quadraginta, ut etiam ipsa hora nona connumeretur. Cui numero congruit etiam vita ejus super terram post resurrectionem in quadraginte diebus. Laat ons niet vergeten dat in de oudheid de uren anders werden geteld dan vandaag met uren die steeds 60 minuten duren).
Die verering van Christus in de tombe - die op veel plaatsen in middeleeuws Europa, een echte garde was voor het Eucharistisch Lichaam in het graf in afwachting van de Verrijzenis - werd terug opgenomen in de XVIde eeuw buiten de Goede Week, in antwoord op de ontkenning van tal van protestanten van de Werkelijke Aanwezigheid van Christus in de Heilige Hostie tijdens de Eucharistie.
De 40 uren - als uitzonderlijk smeekgebed - zagen het licht in Milaan in 1527, in een context van oorlogen en geweld (de val van Rome en de franse invasie van Milaan). Ze werden door Jean-Antoine Belloti ingesteld in het begin van ieder trimester, en dat tot 1529. In 1537 neemt de kapucijn Giusseppe da Ferno de traditie weer op en maakt een keten van plechtige gebeden en een Eucharistische processie: als een parochie de 40 uren had volbracht, dan nam de volgende het weer op, zodat het Heilig Sacrament steeds werd aanbeden (dat gebruik is het begin van de eeuwigdurende aanbidding). St Antoine-Marie Zaccaria, stichter van de reguliere kanunniken van St Paulus (de Barnabieten) maakt er veel reclame voor.
De kapucijnen en barnabieten droegen ertoe bij dat dit gebruik zich snel verspreidde buiten Milaan. Giuseppe da Ferno maakte het bekend in zijn missies van de jaren 1537-1539 in Padua, Sienna, Arezzo en zijn broeder Francois de Soriano bracht ze in Umbrië. In 1550, introduceerde de H Philippus Neri het in Rome en houdt ze aan het begin van iedere maand in de verschillende kerken van broederschappen die hij beheerde, waaronder die van de Sancta Trinitate de pelegrini. In Messina, tijdens de belegering door de Turken van 1552, organiseren de Jezuïten het om te vragen voor de bevrijding van de stad. Vanaf 1556, houden de Jezuïeten het typisch net voor Aswoensdag, in herstel voor de zonden die gebeuren tijdens het karnavalsfeest.
In 1575 schrijft de H Carolus Borromeus, een pastorale letten van buitengewone eloquentie, over de heiligheid van de vastentijd, en betreurd dat de christenen zo weinig gebruik maken van deze belangrijke dagen, terwijl ze zich moeten toeleggen op de barmhartigheid en het gebed. En daarom organiseert hij de 40 uren in Milaan, het grootste bisdom van Europa: men stelt het Heilig Sacrament uit op de 40 uur voor Aswoensdag, in de kathedraal van Milaan en in 30 andere kerken van de stad. s'morgens en s'avonds is er een Eucharistische processie, en de priesters verdelen de uren onder hun parochianen, zodat er steeds voldoende aanbidders zijn voor het Allerheiligste Sacrament.
Op 25 november 1592 organiseert paus Clemens VIII, door de constitutie Graves et Diuturnae, de 40 uren in de stad Rome op de manier van Giuseppe da Ferno: aan een stuk, men gebeden die beginnen in de ene kerk van Rome als ze eindigen in een andere kerk van Rome. De paus vraagt dat het gebed voor de 40 uren gebeurt voor 3 intenties: 1. voro het heil van Frankrijk, dat op dat ogenblik een successiestrijd heeft rond Hendrik III. 2. voor de overwinning van de Christenen op de Turken. 3. Voor de eenheid van de Kerk. De paus begon dit gebed op 30 november 1592 in de Sixtijnse kapel.
Paus Clemens XI publiceerde op 21 januari 1705 diverse directieven over het volhouden van die traditie in de kerken van Rome.
Maar het is vooral Clemens XII die ze opnieuw publiceerde op 1 september 1731, onder de vorm van een instructie in het italiaans, de Clementijnse instructie, die het liturgisch kader van de 40 uur aanbidding in de Romeinse kerken regelde. Deze Clementijnse instructie was bedoeld voor de kerken in de Eeuwige Stad, maar de algemene regels erin hadden overal effect, en ook haar rubrieken en de beslissingen van het Heilig Officie van Riten.
 |
| Eucharistische aanbidding in de Virga Jesse Basiliek in Hasselt |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten