Op Christus Koning, de laatste zondag van het jaar, is het de gewoonte om even terug te kijken op het afgelopen jaar. We kunnen alleen met droeve ogen terugkijken.
Natuurlijk de virus-crisis is niet iets waar de Kerk wat aan kan veranderen. De laatste 2000 jaar zijn er al vaker epidemieën geweest, en de Kerk heeft ze doorstaan. Maar wel heel anders dan nu. Niet voor niets is de paterskerk gewijd aan de H Rochus, de pestheilige. En de Virga Jesse werd gekroond uit dankbaarheid voor de verlossing van de veepest. Kortom, tijden van crisis waarbij het geloof nog dieper dan anders beleefd werd.
Ergo, niet vandaag in Vlaanderen anno 2020. De Kerk heeft zich onder een steen verstopt. Waar in Nederland de H Mis maar even verboden werd, in Frankrijk er ruime protesten ontstaan tegen het verbod, en zelfs in het Verenigd Koninkrijk de bisschoppen de Kerk vervolgen om de H Mis weer toe te staan, zwelgt de Kerk van Vlaanderen in apathie.
Het is grappig dat EH Wim Simons, zo verguisd in bepaalde groepen, het voortouw moest nemen in de digitale aanbieding van de H Mis, en zich bij beperking van aantallen meteen bereid toonde om meer Missen op te dragen. We kunnen met hem de Rozenkrans bidden op facebook, etc.
Schande dus voor onze bisschoppen, maar het schijnt hun koude kleren niet te raken.
Schande evengoed voor onze broederschap. Hoewel de aanbidding terug plaatsvindt, werd 24uur voor de Heer en het Venite Adoremus-festival dit jaar niet gevierd - nochtans op momenten dat we meer dan ooit nood hebben aan die devoties. We brachten de Communie niet aan huis, en zelfs de H Mis voor de overledenen kon niet doorgaan. Op die manier heeft een broederschap natuurlijk geen enkel nut. Het 'laaiend vuur', het brandde niet...
Maar goed, na het abrupte einde van EH Jan Philippe als geestelijk adviseur - en we wensen hem veel geluk als deken van het uiteinde der aarde - moeten we op zoek naar een vervanger. Laat ons hopen dat we in het nieuwe kerkelijke jaar, iemand bereid mogen vinden.
ANNO MMXX was de gemiste kans om te getuigen van ons geloof in de Sacramenten. Ik denk dat we daar als leken niet zo veel aan kunnen doen, als onze herders ons het voorbeeld geven om onder een steen te kruipen. Alhoewel de Fransen ons voordoen dat we als leken wel van ons kunnen laten horen.
Laat ons hopen dat we in MMXXI die schande van ons kunnen afwerpen en nieuwe wegen vinden om als broederschap te doen waar we voor bestaan: getuigen van onze liefde voor de Sacramenten - zelfs als onze bisschoppen en priesters ze onbelangrijk vinden.
En ondertussen: net zoals voor de Kerstinkopen: naar Nederlands Limburg voor de Mis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten