"Mort de ma vie! all is confounded, all!
Reproach and everlasting shame
Sits mocking in our plumes. O merchante fortune!
Do not run away.
Why, all our ranks are broke.
O perdurable shame! let's stab ourselves.
Be these the wretches that we play'd at dice for?
Is this the king we sent to for his ransom?
Shame and eternal shame, nothing but shame!
Let us die in honour: once more back again;
And he that will not follow Bourbon now,
Let him go hence, and with his cap in hand,
Like a base pander, hold the chamber-door
Whilst by a slave, no gentler than my dog,
His fairest daughter is contaminated."
uit Shakespeare, Henry V.
Op het slagveld in Agincourt in 1415 beseft de Franse kroonprins dat de veldslag tegen de engelsen, die onverliesbaar leek voor het Franse leger, een totale mislukking wordt. In vertwijfeling vraagt hij zich af hoe dat is kunnen gebeuren. Hij ziet enkel nog de schaamte, de eeuwige schaamte. En zoekt op het slagveld de dood, om niet meer met die realiteit te moeten leven, en er zich in dit leven niet voor te moeten verantwoorden.
Dat gevoel van totale wanhoop en depressie, is dat niet de meest bepalende eigenschap die de Kerk van Vlaanderen -eens groots en machtig en onverslaanbaar- kenmerkt. Een Kerk die zich terugtrekt in de bovenzaal met knikkende knieën en niet meer durft buitenkomen. Vol schaamte zet ze hoogstens nog eens de deur op een kier, om zich te kunnen excuseren, liefst voor zaken die eeuwen geleden gebeurden en waarvan men de context niet adequaat wil onderzoeken.
Kan men iets anders als schaamte voelen bij deze pre-synode waarbij een Vlaamse jongere in het Frans gaat vertellen hoe het gaat met Europese jongeren, en daarbij constateert dat in Vlaanderen slechts 2% van de jongeren die zich nog Katholiek durven noemen, ook werkelijk naar de Mis gaat, het laagste percentage van heel Europa volgens de studie van het Institut de Paris. En blijkbaar vond Europa zelfs geen jongere om een verhaal te houden voor de Paus, of ze moest een betaalde werkkracht zijn van de staatskerk.
In Hasselt staan de kranten vol van de voorspelde afbraak van de H Hubertuskerk, de ombouw van de H Hart kerk tot orgelmuseum, urnenzaal of moskee, de verkoop van de gebouwen van het bisdom, de bouw van een moskee die meer plaatsen telt dan de Kathedraal, ... Nederlaag op nederlaag, alsof de zon verduisterd wordt en de nacht invalt over onze stad.
Vertwijfeling en ontmoediging slaan toe. De huidige Paus zei voor het Europees parlement dat Europa "enigszins oud en vermoeid is, zich steeds minder een deelnemer voelt in een wereld die haar vaak afstandelijk, wantrouwend en soms zelfs met achterdocht benaderd." Of zelfs dat Europa de "indruk van vermoeidheid en veroudering" geeft "van een Europa dat nu een “grootmoeder” is, niet langer vruchtbaar en levendig. Als gevolg hiervan lijken de grote ideeën die Europa ooit inspireerden hun aantrekkingskracht te hebben verloren, om vervangen te worden door bureaucratische formaliteiten van haar instellingen." (lezing in Straatsburg in 2014)
In welke mate heeft de paus het dan niet op de eerste plaats over de Katholieke Kerk van Europa, die inderdaad overkomt als 'oud en vermoeid' en een 'niet-vruchtbare grootmoeder'. Een Kerk die haar waarheid niet meer wil verdedigen, maar het in haar broek doet van schaamte.
Paus Johannes-Paulus sprak reeds over de dringende noodzaak om een nieuwe evangelisatie te beginnen in Europa in 2003 ('Ecclesia in Europa'). Dan is het toch eigenaardig dat 15 jaar later er nog eens een praatronde over hetzelfde wordt georganiseerd, als er geen werk is gemaakt van de besluiten van de vorige?
Catechese-catechese-catechese, was een van de conclusies 15 jaar geleden, en wat zien we in Hasselt: geen catechese. Waar is nu eigenlijk in ons bisdom een initiatief om het Katholieke geloof terug uit te leggen? Een levendige parochie, waar je weet dat je met gerust hart naar toe kan gaan en er een duidelijk geloof zal worden verkondigd en een mooie liturgie. Een plek waar je weet dat de sacramenten beschikbaar zijn; ik ken geen enkele parochie in het bisdom waar er duidelijke biechturen zijn. Geen enkele parochie waar zoals in alle buurlanden rijen aan een biechtstoel staan als de Mis begint. Het is op internet onmogelijk om te achterhalen wanneer de H Mis is in de buurparochie. Laat staan dat je biechturen zou vinden. Als je zelf niet begint met een project van heropbouw, wat staat men dan naar de hemel te staren?
Wat moeten Katholieke leken doen om de Kerk te helpen? Beseft men hoe moeilijk het is als men geen duidelijke standpunten krijgt, en iedere bisschop wat anders schijnt te zeggen? Als kardinalen al vechtend over straat rollen? Als de Kerk van binnen lijkt aangetast door individualisme, relativisme en socialisme? Wie naar de preek luistert heeft vaak de indruk dat de gelijke materiële verdeling van de goederen op aarde het hoogste na te streven doel is voor de Kerk. Als de Kerk niet meer is als een NGO, dan kunnen we beter aansluiten bij Oxfam, dan kunnen we tenminste nog met de sexfeestjes meedoen...
De Kerk heeft de mond steeds vol van het woord 'dialoog'. Maar wanneer begint die dialoog nu eens? Wanneer de intellectuele debatten met de vrijzinnigheid die vindt dat moord op ongeborenen en moord van onproductieven geoorloofd is? Wanneer het intellectuele debat met de islam over hun opvatting dat liegen en geweld geoorloofd is? Wanneer de dialoog met de moslims dat wat zij beweren over de historiciteit van de koran als letterlijk woord van God, onredelijk en ongefundeerd is? Wanneer de dialoog met de moslims dat wat zij beweren dat wij Christenen de Verrijzenis vervalst hebben, een ongefundeerd en historisch niet onderbouwde roddelpraat is? Wanneer gaat de Kerk zich in dialoog op een hoogstaande manier verdedigen? En als de Katholieke universiteit hier niet het voortouw in neemt, heft ze zichzelf dan niet beter op?
We hebben geen praat-synode nodig die weer een podium geeft aan allerlei beroepskatholieken die de dogma's, gebruiken, en tradities van de Kerk moeten relativeren en uithollen. [Als de Kerk niet door de staat gesubsidieerd zou worden in bepaalde Europese landen, dan zouden die mensen zich waarschijnlijk niet eens Katholiek noemen] Een foto-shoot voor de Paus met selfies van allerlei jongeren die zich zelfs niet de moeite getroost hebben om zich beschaafd aan te kleden om de Paus te ontmoeten. Geef ons een duidelijke, intellectueel hoogstaande verdediging van het Katholicisme. Geef ons mensen die onvervaard kunnen zeggen waarom wij vandaag in Hasselt als jongeren Katholiek moeten zijn en geloven in het mensgeworden Woord van God, in plaats van mensen die het zelf ook allemaal niet weten en eeuwig zoekende zijn met de geur van esoterische mottenballen en die ten onder gaan aan politiek-correcte inclusieve sentimenten tijdens een Taizé-yoga-sessie.
Duidelijke en moedige waarheid, daar zijn we wat mee, in plaats van huilerige geiten-wollen-sokken synodes wiens voornaamste doel lijkt om de Kerk te doen verworden tot een onsamenhangende troep relativisten naar Anglicaans model.
In 2032 viert Hasselt haar 800 jarig bestaan. Onze stad ontstond aan de demer waar een kleine kapel werd gebouwd voor de H Hubertus in Runkst. Het ziet ernaar uit dat we tegen dan zullen moeten zeggen dat het een stad is die ontstond rond de plek waar ooit een kerk voor de H Hubertus stond, op een plein waar nu winkels Arabische opschriften hebben. Hopelijk ontstaat er tegen dan ook een project van re-evangelisatie voor onze stad. Alleen als we terug beginnen op te bouwen met een diepgeworteld project, hoeven we ons niet te schamen tegenover onze voorouders en God.
Overigens verloren de Fransen de slag van Agincourt, maar 2 jaar later won de Franse koning, en vandaag is er geen engels gebied meer in Frankrijk. Wanhoop, depressie en schaamte kunnen overwonnen worden. Zeker voor Katholieke Hasselaren, want God is met ons, al meer dan 800 jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten