zondag 28 mei 2017

De Kerk is de behoedster van de cultuur. Schoonheid zal de wereld redden

Ook vandaag is de Kerk geroepen om een hoofdzakelijk culturele taak te vervullen. Culturele zaken komen misschien wel nog voor de evangelisatie. Ook Jozeph Ratzinger kon al in de jaren 1950 zeggen dat er 'zelfverklaarde christenen zijn, die leven als de heidenen'; dit christendom in naam alleen, dat geen effect heeft op het reële leven van de mensen, is vandaag te vinden in alle lagen van de maatschappij.

Nemen we voorbeelden uit Europa; het oudste Christelijke continent. Frankrijk dat recent verkiezingen had, ervaart vandaag de 'zombie Katholieken', dat zijn Katholieken die van zichzelf zeggen dat ze Katholiek zijn, maar nog niet voor één katholiek principe opkomen als ze in het publieke debat staan. In Italië is het Katholicisme naar de rand van de publieke samenleving gedwongen, en zelfs als er belangrijke en zwaarwichtige problemen worden bediscussieerd, is er niet één Katholiek die opkomt voor de Katholieke principes, terwijl zovelen zwichten in compromissen over hun principes. Eens was er een notie over de principes waar geen compromissen over mogelijk zijn, maar die zijn nu blijkbaar verdwenen.

Het is ook waar dat er veel Katholieken zijn die wel meer impact willen hebben op de maatschappij, en zij verdienen steun. Hun belangrijkste thema's zijn familie en het menselijk leven in het algemeen, met een speciale aandacht voor de 'gender issues'.

Tot slot, culturele vragen zijn nu fundamenteel. Terwijl de Pauselijke raad voor de cultuur haar 35ste verjaardag viert, is ze ook geroepen om leven- en gender-issues te behandelen, terwijl de 'Courtyard of Gentles' (de voorhof van de heidenen, een culturele dialoog opgestart door Benedictus XVI) van een plek van dialoog tussen gelovigen en ongelovigen, kunnen veranderen in een plaats die een duidelijkere Christelijke identiteit promoot.

Dat is de missie van de Kerk: uit te leggen aan de mensen wat de redenen zijn om Christus te geloven. En juist die vraag ontbreekt vaak in de discussies over de hervorming van de curia die vandaag vooral worden genomen vanuit functionele criteria. Het is belangrijk om terug te kijken in de geschiedenis om te zien dat het werk van de Heilige Stoel uiteindelijk gaat over cultuur, ook in haar diplomatieke missie.

Voor de Kerk zijn de echte periferieën niet alleen de armen. De echte naam van vrede is nog steeds ontwikkeling, zoals de Zalige Paulus VI schreef in Populorum Progresssio. Hoewel dit niet op de eerste plaats een materiële ontwikkeling is, maar een geestelijke ontwikkeling die de culturele bewustwording moet voeden.

door: Andrea Gagliarducci

Geen opmerkingen:

Een reactie posten