Katholieke Bisschoppen

Een bericht van Mark Lambert, die schrijft op een blog uit het Verenigd Koninkrijk; dat evengoed relevant is voor onze streken:


Van sinds ik er een beetje op let, is het me erg duidelijk geworden dat er in de Katholieke Kerk, net zoals in iedere organisatie in de wereld, goede en slechte leiders zijn. Bisschoppen die doen wat ze moeten doen, en bisschoppen die dat niet doen.

Ik denk dat vele, vele (de meerderheid van) katholieken vandaag in Engeland en Wales zullen zeggen dat er een schaarste is aan degelijke catechese van de bisschoppen, in de mate zelfs dat als een bisschop nog eens iets duidelijk Katholiek zegt, er meteen veel publiciteit rond ontstaat. Natuurlijk, omdat we niet meer gewoon zijn dat ze nog iets zeggen, laat staan iets zo schandalig of revolutionair als de leer van de Kerk.

Het is mijn overtuiging dat dit gebrek aan band dat zo ontstaat met de belangrijke en uitdagende waarheid die de Kerk leert - laat ons maar contraceptie benoemen in de context van het goede voor het Huwelijk en de belangrijkheid van kinderen en een familie - er voor zorgt dat we zonde normaal gaan vinden en dat in directe tegenspraak tot de fundamentele principes van de Kerkelijke leer. Elkeen weet dat de meerderheid van 'praktiserende' Katholieken contraceptie gebruiken, dus dat is de norm geworden. Algemeen aanvaard, nooit tegengesproken en zelfs nooit over gesproken.

Op de verontrustende diepte van die realiteit bots ik vaak als ik jongeren wat leer voor hun vormsel, en zeker als het gaat over controversiële onderwerpen voor Katholieken, zoals bijvoorbeeld, abortus. Abortus is een norm in de seculiere wereld en hoewel Katholiek geboren en opgevoed, ben ik dikwijls verbaasd hoeveel jongeren dat gewoon aanvaardbaar vinden. Ze hebben er misschien nog niet veel over nagedacht, maar in iedere groep van zo'n 30 of 40 vormelingen, zou ik zeggen dat zo'n 95% van hen denkt dat abortus een aanvaardbare morele optie is.

Hoe kunnen priesters en bisschoppen nu denken dat dat een aanvaardbare situatie is? Zeker als zoveel wordt geïnvesteerd in het zogenaamd Katholiek onderwijs? Het is een onderwijs van een zekere soort, maar, na vijf kinderen die naar Katholieke scholen zijn geweest, vraag ik me af welk deel er nu eigenlijk 'Katholiek' aan is, tenzij dan de propaganda voor pseudo-religieuze onverschilligheid.

Soms vind ik mijn rol als parochiecatechist vrij zinloos, omdat de meerderheid van de kinderen naar huis gaan, en hun ouders daar zeggen dat ik onzin heb verteld. Een ouder zou een moeilijke conversatie moeten hebben met de pastoor als hij peter wil zijn voor een Vormeling, maar niet naar de H Mis gaat (en eigenlijk vierkant tegen de Kerk is) - waarom ter wereld zou zo iemand nu eigenlijk peter willen zijn voor iets waar hij niet in gelooft? Waarom wil je nu eigenlijk peter zijn voor iets waar je niet aan denkt om in te geloven? Ligt het aan mij?

Het probleem voor mensen als ik dan, is dat we onze eigen tijd en energie stoppen in het verdiepen van het geloof, omdat we een werkelijke relatie hebben met Christus, of omdat we een glinster van Waarheid hebben ontdekt in de Katholieke leer, en enthousiast zijn geworden voor de Kerk, wiens grootste angst schijnt te zijn dat er gevormde en intelligente Katholieken zouden zijn die hun geloof kennen en de 'status quo' bedreigen. Het is voor mijn onbegrijpelijk dat de realiteit die ik ontdekt heb is dat niemand zo zeer orthodoxe geloofsgetrouwe Katholieken zo haat dan sommige priesters en bisschoppen in de Kerk. Daar versta ik niets van, maar het is een onontkenbaar feit, waar iedereen in de Kerk zich bewust van is. Gelukkig zijn er vele goede priesters en enkele bisschoppen die trouwe katholieken aansporen en aanmoedigen, die zelf ook grote kracht en bemoediging ontvangen van gelovige leken en dat is ook precies hoe het zou moeten zijn: al de verschillende delen van het Lichaam van Christus die samenwerken voor het Koninkrijk.

De tragedie is dat er heel wat priesters zijn, vaak ambitieuze mannen, die minachtend reageren op oprechte uitingen van geloof. Bevoorbeeld over Natuurlijke FamiliePlanning. Die priesters bekijken u alsof ge een soort weirdo zijt. De Katechismus bijtreden of enig principe van de Katholieke theologie,
brengt er hen toe om u te zeggen dat het 'wel wat meer gecompliceerd is dan dat' of ze sturen heimelijke emails om te zeggen dat je niet geschikt bent voor catechese.

Nu, ondanks alles, als loyale gelovige Katholieken samen komen en spreken over de crisis van de bisschoppen, dan zijn er altijd twee namen die naar voor komen. Er zijn ten minste twee Katholieke bisschoppen in dit land, die steeds weer uitblinken in Katholiek leiderschap. Maar sommigen fluisteren, dat ook die twee de laatste tijd erg stil zijn geworden. Sommigen maken allerlei speculaties hierover, en een deel daarvan is dan dat kardinaal Nichols hen gezegd heeft te zwijgen. Ik heb geen reden om dat te geloven of niet, maar ik blijf steeds uitkijken naar pastorale brieven van bisschop Philip Egan en Mark Davis.

In een pastorale brief over de 'christelijke papa's' bij gelegenheid van het feest van St Jozef zie bisschop Philip Egan recent: 'Het is geen overdrijving dat het vaderschap in crisis is'. De bisschop schrijft dat iedere man opgeroepen is om 'vaderlijk' te zijn, of hij nu kinderen heeft of niet. Maar hij merkt op dat een 'revolutie' een einde heeft gemaakt aan de traditionele religieuze cultuur van de familie - " een liefdevolle, monogame, conventionele relatie tussen een man en een vrouw met het procreatieve doel om kinderen op te voeden."

Bisschop Egan quotte Paus Franciscus dat het afwijzen van dit ideaal 'spirituele en materiele verwoesting heeft teweeg gebracht, op de eerste plaats bij de armsten en de meest kwetsbaren'. Hij voegt eraan toe dat de gemeenschap nood heeft om 'het Goede Nieuws te horen over de complementariteit van man en vrouw, over de roeping tot het huwelijk, en over de vreugde van het christelijke familieleven".

Hij verbond deze vragen aan een grotere confrontatie tussen twee filosofieën over het leven:
'In de cultuur van vandaag, wordt een grote strijd uitgevochten tussen twee radicaal verschillende opvattingen over wat een mens is.'

'Zijn we slechts hogere dieren, biologische machines, objecten die gemanipuleerd worden tot plezier, winst of macht? Of zijn we fundamenteel verschillend, personen die gerespecteerd moeten worden, schepselen met grenzen, mensen met een waardigheid en een roeping?'

'In deze strijd, wees gij, St Jozef, verdediger van het Leven en Patroon van het huwelijk, een scherp licht en een briljant voorbeeld'.

De bisschop suggereerde dat families best bidden tot St Jozef, een afbeelding in huis halen, of een 'st Jozefs tafel' houden voor de 'armen en huisgebondenen' of hem aanroepen - 'St Jozef, bescherm ons' - als ze op reis gaan.

-Dank u bisschop Egan voor deze belangrijke en orthodoxe brief!

Vandaag vertelt The Catholic Herald ons dat 'de andere' betrouwbare bisschop, zijn Paaspreek zal gebruiken om de regering op te roepen om haar weigering om de genocide van de Christenen en de andere religieuze minderheden in Syrië en Irak in de handen van de Islamitische Staat te erkennen. Dit is een bisschop die zich inzet voor de belangrijke en hedendaagse zaken, en die de Katholiek leer toepast in haar botsing met de cultuur. Dat is essentieel als we een rol willen blijven hebben als morele weerklank voor de gemeenschap, als het christendom op enige wijze nog relevant wil blijven voor vandaag. We moeten luidop en intellectueel de uitdaging met onze cultuur aangaan: dat betekend ook het Evangelie te verkondigen. Daarentegen lijkt het dat de meerderheid van onze leiders liever zich zit te verstoppen uit schrik dat ze iemand op zijn tenen zouden kunnen trappen. Herinneren zij zich nog dat ze de man volgen die God is en die de cultuur van toen zo beledigde dat ze Hem aan het Kruis hebben gehangen voor Zijn uitspraken?

Het Evangelie is altijd nieuw en altijd een uitdaging. Vandaag wil men alles afzwakken, schrik van het schandaal dat de Katholieke leer zou kunnen brengen of de wil (meestal door persoonlijke zonde denk ik) om de Katholieke waarheid maar te capituleren voor de seculiere trends die als een vooruitgang wordt beschouwd. Ik denk dat een klassiek voorbeeld hiervan de hoeveelheid homosexualiteit in de kerk van vandaag is en sommige kardinalen die menen te moeten zeggen dat de H communie kan gegeven worden aan gescheiden en hertrouwde Katholieken.

In onze omgeving, waar de basiswaarden zo verduisterd geraken, kunnen dergelijke marginale dingen alleen dienen om verdere ruzies en verwarring te scheppen tussen de gelovigen.

Dank u Heer, voor het leiderschap van bisschop Mark Davis en Philip Egan. Help hen en bescherm hen, stuur uw engelen om over hen te waken en geef hen moed en kracht in hun moeilijke taak.


Gebed voor de heilige bisschoppen door St John Fisher

Heer God, het was Uw belofte dat het Evangelie verkondigd moet worden over heel de aarde, wek dus mannen op die dat aankunnen. De Apostelen waren maar zachte en breekbare klei tot ze hardgebakken werden door het vuur van Uw Geest. Zo, goede Heer, doe dan hetzelfde met uw strijdende Kerk vandaag, verander haar en maak van de zachte en onstandvastige aarde harde stenen. Zorg dat er in Uw Kerk harde en machtige pilaren komen die tegen het lijden kunnen en het harde werk - waken, armoede, dorst, honger, koude en hitte - die niet beven voor de bedreigingen van de prinsen, vervolging, en dood, maar steeds zichzelf vermannen en het lijden doorstaan met goede wil, ook schaamte, en al de martelingen, voor de glorie en het lof van Uw Heilige Naam. Op die manier zal, Goede Heer, de waarheid van het Evangelie worden gepredikt over heel de wereld. Daarom, barmhartige God, oefen uw barmhartigheid uit, en toon ze aan Uw Kerk. Amen

St John Fisher, bid voor ons.