Kardinaal Müller: Het is niet Katholiek dat bisschoppenconferenties Amoris Laetitia interpreteren.

In een interview met EWTN verklaart Kardinaal Müller dat het betreurenswaardig is en niet-Katholiek dat bisschoppenconferenties menen brieven te moeten schrijven om Amoris Laetitia te interpreteren.

Kardinaal Müller:
"Het is niet goed dat bisschoppenconferenties officiële interpretaties maken van een document van de Paus. Dat is niet Katholiek. Ze hebben dit document van de Paus, en ze moeten het lezen in de context van de Katholieke traditie. We hebben geen twee magisteria, een van de bisschoppen en een van de Paus. Dat is een vergissing. Een slechte vergissing. Die kwaad doet. En grote schade aanricht aan de Katholieke Kerk."


----

Konden we vorige week nog schoorvoetend blij zijn met een bisschoppenconferentie die als ze er echt toe gedwongen wordt toch zegt tegen euthanasie te zijn, dat moeten we nu toch weer teleurgesteld zijn dat ze weer de verwarring in de Kerk vergroten. De woorden van kardinaal Müller liegen er niet om.

De wortels van de islamitische geweldadigheid

door Andrew Bieszad - vrij online 03-08-2016
eigen vertaling

Het meest recente commentaar van Paus Franciscus, dat tracht het mohammedaanse geloof  te scheiden van het islamitische geweld, is erg misleidend. Ze zijn niet een beetje incorrect of een halve waarheid, maar gevaarlijk verkeerd. Ze staan in directe contradictie met de lange geschiedenis van de  Kerk en haar heiligen in haar omgang met de islamitische wereld.

In een nieuw vliegtuig-interview werd Paus Franciscus gevraagd om iets te zeggen over het mohammedaanse geweld - tegenwoordig overal in de wereld met een alarmerende frequentie - in het licht van de moord op de Franse priester Fr Jacques Hamel door jihadis tijdens de H Mis. Ik heb hier het volledige gesprek van de Paus in stukjes, met secties van commentaar.

Paus F: Ik spreek niet graag over islamitisch geweld, omdat iedere dag, als ik het nieuws lees, zie ik geweld hier in Italië ... deze heeft zijn vriendin vermoord, een andere heeft zijn schoonmoeder vermoord ... en dat zijn gedoopte Katholieken! Er zijn gewelddadige Katholieken!

Dit antwoord is volledig naast de kwestie. Natuurlijk zijn er agressieve mensen in alle religies, rassen of culturen. Dat is het onvermijdbare resultaat van onze natuur en gevolg van de erfzonde. Dus ja, er zijn overal agressieve mensen.

Maar wat het islamitische geweld er doet uitsteken is haar oorsprong en doel. Waar het vandaan komt, op wie het gericht is, en hoe het zich verantwoordt, kan men niet zo maar ontkennen of negeren. In de islamitische context is het gebruik van geweld tegen een ander geworteld in het verstaan van de persoon. In de islamitische theologie, is de mens maar een schepsel, en niet gemaakt naar het beeld van god, maar als een ander dier. Zijn menselijkheid is een extrinsieke kwaliteit die hem gegeven is bij de schepping, maar is niet een permanent deel van hem. Meer nog, het islamitisch geloof zegt dat een mens te zijn is een trouwe moslim zijn.

Wat het niet-moslims betreft, bekijkt de islam hen als mannen en vrouwen die zichzelf verminkt hebben door de islam te verwerpen. Het is daarom toegestaan om 'ongelovigen' te doden alleen omdat ze niet geloven. In het geval van kinderen leert de islam dat het niet hun fout is omdat ze geen 'keuze' hadden in hun 'apostasie', en dus mogen zij van hun families worden geroofd en tot de islam worden gedwongen.

Wanneer het gaat over de behandeling van andere moslims, geloven ze dat wie de islam niet praktiseert of een heterodoxe vorm toepast zichzelf een apostaat maakt, en dus behandeld mag worden als een niet-moslim. Hoewel geweld niet een vereiste is in de islam, is het volledig toegelaten en er is geen morele afwijzing als men het gebruikt. Het is een toelaatbare eigen keuze, en een moslim kan niet, in morele zin, een andere moslim zeggen dat hij geen geweld mag gebruiken tegen een niet-moslim, als hij dat zo wil.

Het perfecte model van islamitisch gedrag en leven is niets anders als Mohammed zelf. Zoals Christenen zeggen 'wat zou Christus doen?', zo zeggen de mohammedanen 'wat zou Mohammed doen?. Mohammed wordt zelfs al-insan al-kamil genoemd, de 'perfecte man' omdat zijn handelen wordt beschouwd als het perfecte model van menselijk gedrag. De vraag te stellen bij de moraliteit van een islamitische actie is dus volgens hun eigen systeem: 'wat zou Mohammed doen'? Volgens alle orthodoxe islamitische geschiedenissen, was Mohammed een massa-moordenaar, een pedofiel, een necrofiel, een serieverkrachter, een man die zelf beweerde dat hij door demonen was bezeten, een karavaandief, een leugenaar, een verdraaier van feiten, een tiran die zijn eigen concept van goddelijke goedheid in dienst stelde van zijn eigen machtslust, geld, en sex in dit leven, met de belofte dat deze verkregen plezieren zouden duren tot in eeuwigheid. Zoals St Alphonsus Liguori zei, 'het mohammedaanse paradijs is alleen geschikt voor beesten, want daar zijn alleen vuile sensuele pleziertjes.'.

De bewering van Paus Franciscus is dus vals. In het islamitisch geloof wordt geweld een goddelijke zegen gegeven zoals in geen enkele andere religie.

Paus F: Als ik spreek van islamitisch geweld, moet ik ook spreken van Katholiek geweld .. en neen, niet alle moslims zijn agressief, niet alle Katholieken zijn agressief.

Katholiek geweld? Over welk Katholiek geweld gaat dat dan wel? Ik heb nog nooit een Katholiek een bus weten opblazen met moslim schoolkinderen erop, terwijl hij 'Jezus is de Heer' schreeuwt, of  botte messen gebruikt om ontelbare moslims de kop af te snijden op internet - terwijl hij de Heiligen aanroept - of welk dan ook van de barbaarse dingen die de Christenen ondergaan in de moslimlanden. Daarentegen ben ik in de vele jaren dat ik de islam bestudeer, dat vaak tegengekomen van moslims, en zonder dat ze ervoor gestraft worden.

Om nog maar te suggereren dat er een gelijkheid bestaat tussen de islamitische barbarij en een denkbeeldige 'Katholieke gewelddadigheid' is een blasfemie tegen de ware God en een belediging voor zo veel mensen die de islamitische tirannie moeten ondergaan.

Paus F: Het is als een salademix: er is vanalles. Er zijn agressieve mensen van die religie ... dat is waar: ik geloof dat in iedere religie er een kleine groep van fundamentalisten is. Fundamentalisten. Wij hebben ze. Wanneer fundamentalisme wil doden, kan het doden met de taal   - dat zegt de apostel Jacobus, niet ik - en zelfs met een mes, niet?

Opnieuw gebruikt de paus het woord 'fundamentalisme' in een pejoratieve betekenis, zoals hij al vaker heeft gedaan. Maar dat is niet een accuraat gebruik van de term.

Het woord 'fundamentalisme' vindt haar oorsprong in een serie Protestantse boeken gepubliceerd in het begin van de 20ste eeuw. Deze boeken formuleren de 'fundamentele punten' van het protestants geloof. Als zodanig betekent 'fundamentalisme' dus het geloof in de fundamenten van het geloof - niet slecht in relatie tot een geloof dat het waard is in te geloven. Maar zoals al eerder gezegd is voor een moslim 'fundamentalisme' een ontkenning van de menselijkheid van niet-moslims en de superioriteit van de islam - wat allemaal leidt tot verschrikkelijk geweld, culturele incompatibiliteit, en meer. De fundamenten van de islam nodigen dus niet uit tot een vredevolle wereld, of tot een co-existentie tussen moslims en niet-moslims.

In de Katholieke betekenis van het woord is 'fundamentalisme" een ander woord voor 'orthodoxie'. Katholiek 'fundamentalisme" is niet erg voorradig vandaag, maar is nodig. Katholiek 'fundamentalisme' - de fundamenten van het Geloof volgen, leidt tot Heiligheid. Al de Heiligen, Zaligen, de heilige mannen en vrouwen van de Kerk ware fundamentalisten. Zij brachten de essentie van het Katholieke Geloof in de praktijk. Hoe 'fundamentalistischer' een Katholiek wordt, hoe meer hij groeit in geloof, hoop en liefde.

Een Katholieke fundamentalist zalf waarschijnlijk een dagelijkse Mis en de rozenkrans voor u opdragen.

Een moslimfundamentalist valt u aan en snijdt uw kop eraf.

Die twee soorten fundamentalisme zouden niet meer verschillend kunnen zijn. Ze als hetzelfde behandelen is een diabolische misleiding.

Paus F: Ik geloof niet dat het goed is om islam met geweld te vereenzelvigen. Dat is niet waar of juist. Ik had een lange conversatie met de imam, de grote imam van de Al-Azhar universiteit, en ik weet wat zij denken...

Dat is wel ironisch, want diezelfde imam heeft verklaard dat alle apostaten van de islam moeten vermoord worden. Niet eenmalig of uitzonderlijk, hoewel Franciscus verkiest het niet te weten. Dat is het denken van de islamitische doctrine, en dat is al zo 14 eeuwen.

Als paus Franciscus echt de islam kende, dan zou hij de taqiyya kennen, het principe dat moslims mogen liegen tegen niet-moslims om de islam vooruit te helpen. In ernstige gevallen is er de doctrine van muruna, dat zelfs een openlijk overtreden van de islamwet toelaat om de islam vooruit te helpen onder de niet-moslims.

Dat is een van de redenen waarom moslims niet vertrouwd kunnen worden. Hun religie laat hen toe om te liegen voor hun eigen voordeel, en dat wordt niet als zondig ervaren.

Paus F: Zij zoeken vrede, ontmoeting ... De nuntius van een africaans land vertelde me dat in zijn hoofdstad er steeds een rij mensen staat aan te schuiven voor de Heilige Deur. En sommige komen naar de biechtstoelen - Katholieken - en anderen naar de banken om te bidden, maar de meerderheid gaat door, om te bidden aan het altaar van Onze Lieve Vrouw ... dat zijn moslims, die het jubileum willen meemaken. Zij zijn broeders, zij leven ... Toen ik in Centraal Africa was, ging ik naar hen toe, en de imam kwam zelfs in de pausmobiel ...

Subsahara-moslims zijn wat anders dan de anderen in de moslimwereld. Afrikaanse moslims staan het meest open om Christen te worden, en vandaag heeft de grootste missionaire expansie onder moslims plaats in deze regio. Dus ja, het is zo dat veel moslims het Geloof benaderen, en dat is zeker iets goed. Daarentegen over de hele wereld neemt het geweld van moslims toe op de burgers van het westen (post-christelijk of nog aanwijsbaar als Christendom), omdat de islam dit toelaat.

Ik schrijf ook voor Shoebat.com, een website van Walid Shoebat een man die eerder een geradicaliseerde moslim was die wilde sterven voor de Jihad, en toen Christen werd, en nu werkt hij aan het openbaren van de harde realiteit van de islam. Bijna dagelijks zijn er agressiviteiten te melden van moslims in regio's die door moslims worden gecontroleerd. Voor de overgrote meerderheid zijn dit moslims die Christenen aanvallen omdat ze 'ongelovigen' zijn en zijn ze totaal zonder aanleiding.

Paus F: We kunnen samenleven ... Maar er zijn fundamentalistische groepen, en ik vraag me af ... dat is een vraag... hoe veel jongeren, hoeveel jongeren van ons Europa, die geen enkel ideaal hebben, die geen werk hebben ... ze pakken drugs en alcohol, of ze worden fundamentalisten.

Moslims leven niet goed samen met anderen. Er zijn periodes van vrede waarbij Christenen en moslims samenleven, maar die blijven niet duren, omdat de islam een religie is die steeds zoek, gewoon vanuit haar ideologie, om de niet-moslims te overheersen. Het geduld van sommige moslims om de islamitische doelen te bereiken verwarren met vrede en harmonie is een vergissing. Met de islam is het slechts een kwestie van tijd - en een bereiken van demografische meerderheid - voordat het masker af gaat en het doel van de islamitische dominantie naar voor treedt.

Het idee dat de islamitische religie niet verantwoordelijk zo zijn voor het geweld door moslims kan onmogelijk verder van de waarheid zijn. Het zijn de moslims van goede huize die streng religieus zijn opgevoed die het meest kan hebben om terrorist te worden. Dat is al vaak gezien. Omdat het geweld van de islam voortkomt als een natuurlijke vrucht uit haar inhumane dogma, en dus zal iemand die goed geïnformeerd is over de islam meer kans hebben om te radicaliseren. En een moslim die slecht gevormd is, niet devoot is in zijn religieuze praktijk zal eerder seculair, gematigd zijn of volledig apostaseren.

De claims dat economische achterstelling, werkloosheid, of een gebrek aan studie de katalysators zijn van islamgeweld zijn al meermaals als verkeerd bewezen. Het is een meer attentieve studie van de islam, of een gebeurtenis die een moslim aanspoort om meer devoot zijn geloof te beleven, dat men komt om te radicaliseren.

Paus F: Men kan zeggen dat de zogenaamde ISIS, dat de islamitische staat zich voorstelt als  gewelddadig... Want als ze ons hun identiteitskaarten tonen, dat tonen ze hoe op de Libische kust Egyptische kelen oversnijden ... maar dit is een fundamentalistische groep ISIS ... maar je kan niet zeggen, ik geloof niet, dat het waar is op juist dat de islam terroristisch is.

Het zou terecht geweest zijn  niet over Egyptenaren maar over Christenen te spreken, omdat dat de reden is waarom ISIS hen onthoofd heeft.

Ja ISIS is een fundamentalistische groep. Het zijn gelovige moslims die doen wat Mohammed deed. Als je me niet gelooft, lees dan de eerste biografie van Mohammed - het leven van Mohammed door Ibn Ishaq. Je zal niet veel verschil vinden tussen zijn daden en die van ISIS. Of lees de kritiek die de islamitische staat zelf heeft op de poging van Paus Franciscus om de islam als een religie van vrede voor te stellen. Het is een volledige verwerping van zijn visie, en gestaafd met islamitische leer.

Ja, het is zo dat niet alle moslims terroristen zijn. Maar, het terrorisme is een inherent deel van de islam. Terrorisme is een middel om mensen te dwingen moslim te worden.

Paus F: Terrorisme is overal. Je denkt aan het tribale terrorisme van Afrikaanse landen. het is terrorisme en zo ... Maar ik weet niet of ik het zeg want he is wat gevaarlijk ... Terrorisme groeit wanneer er geen andere opties zijn, en wanneer het centrum van de globale economie is de god van het geld en niet de persoon - man en vrouw - dat is al het eerste terrorisme ! Je hebt het wonder van de schepping uitgebannen - man en vrouw - en je zet geld in de plaats. Dat is het basisterrorisme tegen het mensdom! Denk erover!

Ik heb er eigenlijk al 18 jaar over gedacht. Ik begon mijn intensieve studie van de islam in 1998. Ik heb de helft van mijn leven in dit veld gewerkt, dus ik kan zeggen dat ik er al wat van weet.

Islamitisch terrorisme gaat niet over geld. Of opvoeding. Of politiek. Dat zijn, op zijn best, beïnvloedende factoren. Ze zijn niet de wortels van het probleem.

De wortel van het probleem is de islamitische theologie. Dezelfde theologie die de intrinsieke natuur van de mens ontkent en in de plaats het oneindige geluk stelt in het navolgen van een 7de eeuwse Arabische gek die wordt gesteld als het perfecte model voor de mensheid maar die een van de meest onmenselijke wezens was die ooit geleefd hebben.

Het probleem is islam en de moslims, omdat het door de moslims is dat de islam haar macht krijgt en manifest wordt in de wereld.

We kunnen de mensen zo veel lief hebben als we willen en goed voor hen zijn, maar dat wil niet zeggen dat ze goed willen zijn voor ons. In het geval van de islam, zien moslims de Katholieke caritas en barmhartigheid als een zwakte, die ze tot eigen voordeel uitbuiten en de islam ermee bevorderen.

Barmhartigheid, waar paus Franciscus zoveel over spreekt, is maar een deel van liefde, die de natuur van God is. Het andere deel is gerechtigheid. Waar gerechtigheid zonder barmhartigheid legalisme is, is barmhartigheid zonder rechtvaardigheid onderwerping (toegeven, 'license'). Beide zijn zonden.

Jezus zei tot St Faustina:; 'Hij die weigert door de deur van mijn barmhartigheid te komen, moet komen door mijn deur van gerechtigheid.'

De hiërarchie van de Katholieke Kerk heeft de barmhartigheid voor de moslims zo ver gedreven dat het onderwerping wordt. Voor de eer van God en de waardigheid van ons geloof, is een grote dosis gerechtigheid meer dan nodig en al lang overtijd wat betreft de moslims en de islam. En dat begint met duidelijk de waarheid te verstaan waar we voorstaan, en het niet verstoppen met wensdenken.



-----

Tijdens de viering van 700 jaar Sacrament van mirakel bidden we voor de Christenen die te lijden hebben onder de moslims:

24 juli 2017 van 19 tot 20 uur: voor de Christenen van het Midden-Oosten; in samenwerking met Kerk in Nood

24 juli 2017 van 22 tot 23 uur: voor de vrede in het Heilig Land
24 juli 2017 van 23 tot 24 uur: voor de Christenen in Jeruzalem en Bethlehem

Tevens bidden we voor allen die in God geloven, dat zij Christus zouden ontmoeten, op 25 juli 2017 van 4 tot 5 uur in de ochtend.

Iedereen welkom in de Basiliek van Hasselt

Paus Franciscus verplaatst Sacramentdagprocessie naar de zondag omwille van het verkeer in Rome ....

St Johannes Paulus II in communistisch Polen organiseert een Sacramentsprocessie in Krakow. Hij wordt er door de staat van weerhouden [als het ministerie voor kerkzaken hem opbelt, legt hij de telefoon neer met de woorden: 'hoe kan ik praten met iemand die zegt dat we niet bestaan']. De argumenten zijn dat er geen processie door de stad mag komen, omdat dan het verkeer in het honderd zal doen lopen, en er winkels niet kunnen openen, en de mensen niet in het fabriek kunnen werken. Hij zegt dat hij geen bezwaar heeft dat ongelovigen ondertussen in een fabriek werken.

St Johannes Paulus II beriep zich op de traditie, en dat het volk die tradities ook nodig heeft.

Laat ons bidden tot St Johannes Paulus II

Sacramentsdag is dit jaar op 15 juni. Het wordt op donderdag gehouden, omdat ook Witte Donderdag uiteraard op een donderdag valt (voorlopig nog niet verschoven omwille van het verkeer).

De Kerk is de behoedster van de cultuur. Schoonheid zal de wereld redden

Ook vandaag is de Kerk geroepen om een hoofdzakelijk culturele taak te vervullen. Culturele zaken komen misschien wel nog voor de evangelisatie. Ook Jozeph Ratzinger kon al in de jaren 1950 zeggen dat er 'zelfverklaarde christenen zijn, die leven als de heidenen'; dit christendom in naam alleen, dat geen effect heeft op het reële leven van de mensen, is vandaag te vinden in alle lagen van de maatschappij.

Nemen we voorbeelden uit Europa; het oudste Christelijke continent. Frankrijk dat recent verkiezingen had, ervaart vandaag de 'zombie Katholieken', dat zijn Katholieken die van zichzelf zeggen dat ze Katholiek zijn, maar nog niet voor één katholiek principe opkomen als ze in het publieke debat staan. In Italië is het Katholicisme naar de rand van de publieke samenleving gedwongen, en zelfs als er belangrijke en zwaarwichtige problemen worden bediscussieerd, is er niet één Katholiek die opkomt voor de Katholieke principes, terwijl zovelen zwichten in compromissen over hun principes. Eens was er een notie over de principes waar geen compromissen over mogelijk zijn, maar die zijn nu blijkbaar verdwenen.

Het is ook waar dat er veel Katholieken zijn die wel meer impact willen hebben op de maatschappij, en zij verdienen steun. Hun belangrijkste thema's zijn familie en het menselijk leven in het algemeen, met een speciale aandacht voor de 'gender issues'.

Tot slot, culturele vragen zijn nu fundamenteel. Terwijl de Pauselijke raad voor de cultuur haar 35ste verjaardag viert, is ze ook geroepen om leven- en gender-issues te behandelen, terwijl de 'Courtyard of Gentles' (de voorhof van de heidenen, een culturele dialoog opgestart door Benedictus XVI) van een plek van dialoog tussen gelovigen en ongelovigen, kunnen veranderen in een plaats die een duidelijkere Christelijke identiteit promoot.

Dat is de missie van de Kerk: uit te leggen aan de mensen wat de redenen zijn om Christus te geloven. En juist die vraag ontbreekt vaak in de discussies over de hervorming van de curia die vandaag vooral worden genomen vanuit functionele criteria. Het is belangrijk om terug te kijken in de geschiedenis om te zien dat het werk van de Heilige Stoel uiteindelijk gaat over cultuur, ook in haar diplomatieke missie.

Voor de Kerk zijn de echte periferieën niet alleen de armen. De echte naam van vrede is nog steeds ontwikkeling, zoals de Zalige Paulus VI schreef in Populorum Progresssio. Hoewel dit niet op de eerste plaats een materiële ontwikkeling is, maar een geestelijke ontwikkeling die de culturele bewustwording moet voeden.

door: Andrea Gagliarducci

Opnieuw 23 koptische Christenen vermoord in Egypte: de religie van de vrede slaat weer toe.

Bij een busbeschieting komen vandaag opnieuw 23 koptische Christenen om.

Wanneer zal men eens echt de Islam afrekenen op haar gewelddadig karakter?
Als uw grootste profeet mensen heeft vermoord, dan is het geen religie van de vrede.
Dat wisten de H Don Bosco en de H Vincentius a Paulo ook, die krachtige kritiek schreven op de 'religie van de vrede'.
Terwijl men in Egypte zoetgevooisde woorden gebruikt als de Paus op bezoek komt, vuren dezelfde mensen en universiteit ook het volk aan tot moord van de 'ongelovigen'.


R.I.P. Dat God hen mag opnemen onder de martelaren

Op 23-25 juli houdt onze broederschap een aanbidding in de Basiliek:

Op 24 juli van 19 tot 20 uur houden we aanbidding voor de Christenen in het Midden-Oosten.
Op 24 juli van 22 tot 23 uur bidden we voor vrede in het Heilig Land
Op 24 juli van 23 tot 24 uur bidden we voor de Christenen in Jeruzalem en Bethlehem.

inschrijven kan via http://www.heiligsacrament.be/index.php/aanbidding-nl
(men kan natuurlijk ook komen zonder in te schrijven, maar we willen wat overzicht dat er steeds voldoende mensen aanwezig zijn, met dank!)


Iedereen van harte welkom.

Belgische Bisschoppen veroordelen beslissing van de belgische Broeders van Liefde om euthanasie toe te laten. Dank aan onze bisschoppen!

De bisschoppen verklaren dat euthanasie 'de fundamenten van de beschaving aantasten'.

De katholieke bisschoppen van België zeggen duidelijk dat ze euthanasie afkeuren voor de mensen met geestesziekten, en verklaren dat dit 'de fundamentele grond van de beschaving aantast'.

Hun verklaring komt te midden van de grote verontwaardiging tegen de beslissing van de Belgische tak van de Broeders van Liefde om euthanasie toe te laten in haar psychiatrische ziekenhuizen.

Die beslissing werd veroordeeld door broeder René Stockman, Generaal-overste van de orde.

E.P. Dr Broeder Stockman zei dat hij een formeel verzoek had gedaan aan de Broeders om hun beslissing te veranderen en contacteerde het Vaticaan erover.

Hij vertelde Catholic News Service dat kardinaal Pietro Parolin, de Vaticaanse Staatssecretaris, persoonlijk de zaak zou onderzoeken.

Maandag zeiden de bissschoppen: 'We kunnen niet akkoord gaan dat euthanasie wordt toegepast aan niet terminaal-zieke psychiatrische patiënten'.

'Ons standpunt wil niet zeggen dat we de persoon in pijn willen laten. Het mentale lijden kan immens zijn en de persoon kan zich totaal wanhopig voelen - maar juist in deze situatie moeten we hem nabij zijn en hem niet afstoten. '

'Er is immers een grens een absolute waarde die al sinds altijd van kracht is van sinds mensen samenleven' zeggen ze 'en als we die raken dan vallen we de fundamenten van de samenleving aan'.

'Dat is de reden dat we dan ook oproepen voor weigering en een continue dialoog over deze zaken' zeggen de bisschoppen.

De bisschoppen spreken over hun 'diepe waardering' voor allen die helpen en zorgen voor de psychiatrische patiënten. De broeders van Liefde hebben 15 psychiatrische centra in ons land, waar ze zorgen voor meer dan 5000 patiënten per jaar.



------

Dank aan broeder Stockman om onze bisschoppen te dwingen klare taal te spreken!
Dank aan onze bisschoppen dat ze uiteindelijk toch opkomen voor de Waarheid!
Dank aan de bisschoppen dat ze de 'regionale ethiek en anglicaanse moraalvisie' van Mgr Bonny krachtig verwerpen!

SACRA 700: Iedereen welkom - Soyez le bienvenu - Welcome !

 

 

 

 



De wandtapijten van Jos Damien hangen uit in de Kathedraal

Tot mijn verrassing hangen vandaag de wandtapijten van Jos Damien, in de kooromgang van de Kathedraal van Hasselt, ruim op tijd voor Sacramentsdag en voor de viering van 700 jaar Sacrament van Mirakel. Onze stad bereidt zich steeds meer voor op deze uitzonderlijke verjaardag.

De wandtapijten werden vervaardigd voor de viering van 600 jaar Sacrament van Mirakel in 1917 en stellen het verhaal van het mirakel in Viversel voor.

Afbeeldingen zijn ook te vinden op de website van de viering SACRA700.

Devotie in beeld: tentoonstelling in de Provinciale Bibliotheek Limburg (Hasselt)

Naar aanleiding van 700 jaar Sacrament van Mirakel en de Virga Jesse Feesten, is er een tentoonstelling over volksdevotie in de Provinciale Bibliotheek Limburg, tot 16 september.

GOD ROEPT U

eigen vertaling van de

Pastorale Brief van Mgr Philip Egan [hier te beluisteren]

 

GOD ROEPT U

Beste vrienden van Jezus,

'Gij zijt een uitverkoren volk', zei St Petrus in de tweede lezing, 'Een koninklijk priesterschap, een heilige natie, Gods eigen volk, bestemd om de roemruchte daden te verkondigen van Hem die u uit de duisternis heeft geroepen tot zijn wonderbaar licht.'

Mijn broeders en zuster, jullie en ik zijn verschillend - of zo zijn we immers gemaakt. Jezus heeft ons gekozen om zijn leerlingen te zijn binnen Zijn Lichaam de Kerk. Ja, we werden op een specifieke plaats en tijd geboren, of beter, we werden opnieuw-geboren in het Doopsel, en we hebben het mooiste geschenk van al gekregen: het geloof. Een leerling van Christus te zijn is iets subliem (awesome in de tekst). Jezus verenigt zich met ons. Hij redt ons van de zonder, lijden en dood; Hij vult ons met de liefde van de Heilige Drievuldigheid; Hij opent voor ons de weg naar het Paradijs. Een leerling zijn betekent een student, een toehoorder, een leerjongen die leert van de Leraar, Die 'uitging om het goede te doen'. Dat is waarom Jezus ons maakt tot zijn missionaire leerlingen. Hij wil dat we naar buiten gaan, dat we ons geloof met de familie vieren, vrienden en allen die we ontmoeten. Meer nog, Hij wil dat we een creatieve minderheid zijn in de maatschappij, dat we de wereld hervormen. We ontlenen onze kracht van Hem in de Eucharistie, Hij wil dat we vertegenwoordigers zijn van verandering, dat we een Rijk van rechtvaardigheid, waarheid en vrede bouwen, dat we de armen en lijdenden dienen. Jezus gebruikt in het Evangelie veel beelden hiervoor. We moeten het zout zijn, het licht, het gist in het deeg, de lamp op de standaard, de stad op de berg, en zo verder.

Laat ons daar in een ogenblik op terugkomen. Want vorige zondag was het Goede Herder zondag, een Wereldgebedsdag voor roepingen. We werden gevraagd om te bidden voor roepingen tot alle levensstaten en diensten in de Kerk, in het bijzonder tot het diaconaat en het priesterschap. Het woord roeping ('vocation') komt van het Latijnse woord vocare 'roepen', en herinnert ons dat we geroepen zijn en begiftigd. We werden gekozen om missionaire leerlingen te zijn van Christus maar binnen onze specifieke levensstaat. Voor velen zal dit het huwelijk zijn, echtgenoot en echtgenote zijn, vader en moeder. Voor sommige is dat het alleenstaande leven. Voor enkelen zijn geroepen tot het religieuze leven, en enkele tot het celibaat in imitatie van Jezus Zelf, door de wereld te dienen en de Kerk. Naast onze levensstaat roept Christus ons tot specifieke diensten zoals onderwijzen, catechese, gebed, pastorale zorg, administratie, muziek, schrijven en zo verder. Iedere Christen, ieder van ons, is geroepen tot iets: de Kerk neemt geen passagiers. Zoals de Zalige John Henry Newman zei, God heeft elk van ons voor een 'bepaald doel' gemaakt en een van onze taken is door gebed en reflectie te ontdekken wat die is.

Er zijn een aantal dingen die ik van jullie wil vragen. Eerst, maak van het bidden voor roepingen, in het bijzonder tot het priesterschap, tot een centrale prioriteit. In ons bisdom, roept God mannen om Hem te dienen als priester. Hoe helpen jullie hen om Zijn stem te horen? Bidden jullie voor hen, moedigen jullie hen aan, steunen jullie hen? Wanneer was de laatste keer dat jullie parochie, jullie school, jullie familie een priester voortbracht? We hebben te kort aan priesters, maar priesters vallen niet zomaar uit de lucht. Ze komen voort uit bidden en vasten. Ik vraag u: bid voor meer priesters. Waarom bid je niet de rozenkrans voor die intentie? Of offer er uw vrijdagse onthouding aan op? Of als je een voetbalmatch kijkt, waarom vraag je niet aan God om een van de spelers te roepen, of een van de fans?

Ten tweede, moedig ik iedereen aan om te vragen: Wat vraagt God van mij? We hebben te wweinig priesters. Maar ons bisdom heeft misschien nog meer nood aan mensen, mensen met passie, 'can-do' katholiieken die echt willen dat de Kerk wordt wat ze moet zijn. Onze parochiediensten, Katholieke scholen, Evangelisation Strategy Teams en Diocesan Framework werken alleen dankzij de genereuze en grote hulp van vrijwilligers. Misschien roept God u om iets bij te dragen tot de vitale delen van het leven in ons bisdom? Waarom spreek je er niet over met je parochiepriester? Of waarom probeer je niet het Called and Gifted programma? Daar zit een one-to-one interview in met een specialist over uw relatie met God, uw roeping het leven en de gaven die de Heilige Geest jou heeft gegeven voor de missie en dienst. Called and Gifted heeft al honderden leken geholpen over heel het bisdom. Waarom geef je jezelf niet op? Het zal je leven veranderen.

Laat me terugkeren op het leerlingzijn. Engeland maakt zich op voor een Algemene Verkiezing en als Katholieken hebben we een cruciale bijdrage te leveren in dit democratisch proces. Hier zijn 10 kernvragen waarover je kan denken. Je kan ze gebruiken als je een politiek manifest beoordeelt, of je kan ze vragen aan een toekomstige parlementaire kandidaat.

Op de eerste en belangrijkste plaats: zal deze kandidaat de heilige waardigheid van ieder menselijk leven van haar conceptie tot natuurlijke dood verdedigen, en alle pogingen om abortiewetten te liberaliseren verwerpen, of experimenten op embryo's of hulp bij zelfmoord of euthanasie?

Hoe zullen zijn het Christelijk patrimonium van Engeland versterken, haar geschiedenis, klassieken en waarden, en tegelijkertijd afstand nemen van fundamentalisme in al haar vormen, wetenschappelijk en religieus, en een vruchtbare dialoog tussen geloof en rede bevorderen?

Hoe zullen zij de familie ondersteunen, het traditionele familieleven en de familiale waarden?
Hoe zullen ze vrijheid en verantwoordelijkheid verbinden? Hoe zullen ze de maatschappij opbouwen, liefdadigheid bevorderen en ondersteunen? Hoe zullen ze de daklozen helpen? Hoe zullen ze de zorg voor de mentaal zieken verbeteren? Hoe zullen ze meer ondersteuning geven aan hen die weinig verdienen, aan de zieken, de gebrekkigen, de stervenden? Hoe zullen ze beter zorgen voor het milieu en een 'integrale ecologie' met een eenvoudigere levensstijl bevorderen?

En ten 10de, hoe zullen ze de vrede bevorderen, gerechtigheid en ontwikkeling in het buitenland, en de regering aanmoedigen om op te komen voor de Christenen in het bijzonder waar ze vervolgd worden zoals in Syrië en Egypte?

In het Evangelie van vandaag zegt Jezus: 'Laat u niet verontrusten. Blijf in God vertrouwen en vertrouw op mij.' Wij geloven dat Jezus Christus de Weg, de Waarheid en het Leven is. Hij roept ons elk opdat we onze roeping zouden onderscheiden en onze dienst doen. Nu we dichterbij een Nationale verkiezing komen, laat ons dan ook bidden voor ons land. Laat de gebeden van Maria de onbevlekte, St Edmund van Abingdon en de zalige Pier Giorgio Frassati, patroon van onze jeugd, ons helpen om nieuwe kracht te vinden van Jezus wiens Eucharistisch Hart het 'Huis van God is en de Poort van de Hemel'.

Dank u om te luisteren - en vergeet niet om de nieuwe bisdom app te downloaden op uw tablet of smart-phone!

Met mijn gebeden en beste wenzen

+ Philip

Bisschop van Portsmouth.


---------

Addendum: Het gebed van de Zalige John Henry Newman, waarnaar Mgr Egan verwijst:

Tot een welbepaalde dienst
hebt Gij mij, God, geschapen.
Een taak mij toevertrouwd
die Gij een ander niet kunt geven:
Mijn zending.
Wellicht zal ik die zending
hier op aarde nooit heel duidelijk zien,
maar na dit leven legt Gij alles uit.
Ik ben een schakel in de ketting, Her,
die alle mensen met elkaar verbindt.
Gij hebt mij niet voor niets gemaakt.
Waar Gij mij zendt, zal ik het goede doen,
vrede stichten en waarheid verspreiden,
al besef ik het maar half,
als ik uw gebod maar onderhoud.
Daarom, mijn God, vertrouw ik op U.
Wat ik ook word, waar ik ook ben,
wat mij mag overkomen, niets kan mij van U scheiden,
En Gij, die Vader zijt en Vriend,
weet goed waarheen Gij met mij wilt.
Ik ben een schakel in uw ketting, Heer,
al wat Gij doet, heeft zin.

Amen.


------

Mgr Philip Egan, bisschop van Portsmouth,
zal op 23 juli 2017 in Hasselt spreken over de Eucharistie, als bron van Evangelisatie, in het kader van het symposium SACRA700, ter ere van 700 jaar sacrament van Mirakel in Hasselt.

Het symposium gaat door in het Radisson Blu Hotel Hasselt. De toegang is gratis, en er is simultaanvertaling naar het nederlands voorzien.

Door Maria naar Christus

"Wij mogen nooit de verering van Maria scheiden van die, welke wij aan haar goddelijke zoon Jezus, onze Heer, moeten schenken. Anders zou het zijn alsof men een lamp wil zien zonder rekening te houden met haar licht. De lamp is prachtig, als zij haar licht geeft; het licht van Maria is Christus, die zij voor ons gedragen en gebaard heeft. Als wij Maria van Christus zouden scheiden, dan zou de Mariaverering haar reden van bestaan verliezen."

PP Paus Paulus VI,
15 augustus 1964





Daarom is het passend en goed dat het Heilig Sacrament wordt meegedragen in Maria-processies. Zeker in dat jaar dat we 700 jaar Sacrament van Mirakel vieren in Hasselt.

De Gouden Roos voor Fatima

 

 

 

Wat heeft Fatima, dat Hasselt niet heeft?

Wij zijn voor een Gouden Roos voor OLV Virga Jesse

Ze kunnen misschien wat meer pelgrims hebben in Fatima dan in Hasselt, maar wij hebben de Virga Jesse ommegang!

www.virgajessefeesten.be

[maar misschien kan men geen roos geven aan een basiliek die in de meimaand niet de rozenkrans bidt]

 

Het belang van limburg: PP Benedictus XVI geeft zijn zegen aan Symposium SACRA700

De dingen zijn maar echt waar als ze ook in de krant hebben gestaan, nietwaar?

PP Paus-Emeritus Benedictus XVI werd op de hoogte gebracht van het initiatief van onze broederschap, dat een antwoord wil geven op de uitdaging die de Paus in 2010 gaf om in ons land een Eucharistische lente te laten waaien.

Hij liet ons een brief schrijven waarin hij ons van zijn gebed verzekert, en schenkt de zegen van de Barmhartige God voor het symposium SACRA700. Een reden te meer dus, om erbij te zijn in het Radisson Blu Hotel op zondag 23 juli 2017.

Daar gaat hij weer.

Mgr Bonny: "Ik kan me voorstellen dat het voor een congregatie als de Broeders van Liefde, die wereldwijd actief is, moeilijk is om overal tot een gelijkaardig oordeel te komen over morele zaken. Specifiek moeten de broeders in onze Belgische samenleving een modus vivendi vinden tussen medische inzichten, morele oordelen, de publieke opinie en de heersende cultuur"

Mgr Bonny vindt dus dat de Katholieke moraal afhankelijk is van de plaats waar men zich bevindt. En gezien de moraal ook verschilt van de generatie voor ons volgens hem, dus ook van tijd.
God heeft zich geopenbaard in Jezus Christus, maar die openbaring is volgens de bisschop van Antwerpen afhankelijk van plaats en tijd. Ook zonde is dan veranderlijk van plaats en tijd.

Niet alleen lijkt me dat een stelling die fundamenteel onverenigbaar is met de geopenbaarde Waarheid die de Katholieke Kerk verkondigt, maar ze lijkt me ook volstrekt onredelijk.

Kunnen we iets anders concluderen dan dat Mgr Bonny fundamenteel protestant is? Lijkt me best dat de protestanten een ordinariaat openen voor katholieken zonder principes; dan zijn we daar mooi vanaf.

Broeder René Stockman vraagt de bisschoppen om een Katholiek statement .... Mgr Bonny omarmt meteen het relativisme.

Jaren geleden werden de adoptiebureaus in het Verenigd Koninkrijk door de verlichte liberale seculiere maatschappij verplicht om homoadoptie toe te passen. Gezien dit incompatibel is met de leer van de Katholieke Kerk en de openbaring van Christus, verkozen de Katholieke adoptiebureaus te sluiten. Een teken van de toenemende verdrukking van de christenen in Europa en de diepe onverdraagzaamheid van de 'verlichte' maatschappij.

Vandaag moet de Congregatie van de Broeders van Liefde dezelfde keuze maken. Hoewel het niet de verplichting van de staat is die hen nu reeds dwingt maar de verwarde redenering van hun eigen leken-bestuurders. Terecht spreekt dr Stockman er de bisschoppen van België op aan. Het gebrek aan het verdedigen van de on-onderhandelbare principes van de Kerk door die bisschoppen in de laatste decennia, maakt de bizarre beslissing van de psychiatrische centra mogelijk.

Het toont ook aan hoe zeer de definitie van medische pathologie beïnvloed wordt door de maatschappij-druk. Dat geldt voor euthanasie, maar jaren geleden gold dat ook voor homosexualiteit.  Wat op het ene moment moreel onaanvaardbaar is en als een pathologisch ziekte wordt beschouwd, wordt daarna de norm.

We mogen van onze bisschoppen verwachten dat zij de Katholieke leer verdedigen. Maar dat hebben ze in het verleden niet gedaan. Mgr Bonny vond het nodig om regelrecht de familie aan te vallen in zijn beruchte brief bij de synode. En nu is hij er ook weer als de kippen bij om lippendienst te leveren aan de liberale maatschappij. Straks zijn we verwonderd dat de kerken leeglopen en niemand kan geloven in een kerk die leiders heeft die constant de waarheid aanpassen aan de hoogste populariteit.

Wee u, en wee u als u nu niet opkomt voor het leven. Euthanasie is geen 'behandeling' voor psychiatrische ziektes, en wee u als u de zwakken in de maatschappij niet verdedigt.

Laat ons bidden voor de belgische bisschoppen,en Broeder Stockman, dat Christus mag overwinnen en Zijn cultuur van leven. St Johannes Paulus bidt voor ons.
Onze broederschap houdt van 23 tot 25 juli 40 uur aanbidding; op verschillende momenten bidden we speciaal voor de cultuur van het leven. Kom, bid met ons mee!




Vertaling van een artikel van de Catholic Herald:

Het vaticaan onderzoekt de beslissing van de Belgische orde om euthanasie toe te laten in haar ziekenhuizen.

Het Vaticaan onderzoekt de beslissing van een groep van psychiatrische ziekenhuis die beheerd worden door een Katholieke religieuze orde in België, die haar dokters wil toelaten om 'euthanasie' toe te passen op 'niet-terminale' mentale zieken in haar gebouwen.

Broeder René Stockman, superieur-generaal van de Broeders van Liefde, zegde aan Catholic News service dat Kardinaal Pietro Parolin, de Vaticaanse staatssecretaris, persoonlijk de situatie onderzoekt.

Broeder Stockman heeft meteen een klacht gemaakt in Rome nadat de groep van de Broeders van Liefde, dat 15 centra voor psychiatrie beheerd in België, zijn formeel verzoek om het besluit in te trekken, heeft verworpen.

In een mail van 4 mei aan CNS, zei broeder Stockman: vermits het een beslissing is van de Belgische groep, heb ik de conferentie van de Belgische bisschoppen gevraagd om hun reactie en een duidelijke verklaring van hen.

'Tegelijkertijd ben ik in contact met het Vaticaan - de Congregatie van de instituten van het gewijde leven (en de gemeenschappen van apostolisch leven) en de staatssecretaris die me om verdere informatie vroeg' zei broeder Stockman, specialist in de psychiatrische zorg.

'Ik hoop dat er een duidelijk antwoord komt van de Belgische bisschoppen en het Vaticaan' zei hij 'Ik heb er vertrouwen in'.

Hij suggereerde dat dit nieuwe beleid, de broeders zou kunnen verplichten zich uit de psychiatrie in België terug te trekken.

Broeder Stockman: 'Ik wacht op een duidelijk antwoord van de Kerk en dat antwoord zal ik ook geven aan onze organisatie, in de hoop dat ze haar wegen wijzigt ... Ik hoop dat we niet zullen verplicht worden om onze verantwoordelijkheid op het gebied van mentale zorg te beëindigen in het land waar onze congregatie meer dan 200 jaar geleden die zorg startte.

De Broeders van Liefde werden opgericht in 1807 in Gent, België, door pater Joseph Triest, wiens proces van Zaligverklaring werd opgestart in 2001.

De congregatie werd geïnspireerd door de spiritualiteit van St Vincentius a Paulo en wijdt zich aan de ouderen en de geesteszieken, en was eerst gekend als de Hospitaalbroeders van St Vincentius, en is aanwezig in 30 landen.

In Vlaanderen is zij de belangrijkste aanbieder van mentale gezondheidszorg, met zo'n 5000 patiënten per jaar. De orde heeft ook scholen, met zo'n 12000 werknemers in het land.

De groep Broeders van Liefde heeft aangekondigd dat ze euthanasie zou toelaten in haar ziekenhuizen in een 9-pagina-lang document in maart, ongeveer een jaar nadat een privaat Katholiek rusthuis in Diest, werd veroordeeld voor 6600 euro voor de weigering van euthanasie aan een 74-jarige vrouw die leed aan longkanker.

Ongeveer 12 psychiatrische patiënte toevertrouwd aan de zorg van de Broeders van Liefde zouden in het afgelopen jaar om euthanasie hebben gevraagd, met 2 die naar elders werden overgebracht om te worden doodgespoten.
De nieuwe verklaring wil de praktijk in de Katholieke ziekenhuis van de groep aanpassen aan de Belgische wet op euthanasie;

Het meent dat men zo het Katholieke geloof op de heiligheid van de het menselijk leven kan verzoenen met de zorgplicht zoals de wet de eist en het zogenaamde autonomierecht van de patiënt.

Broeder Stockman verklaart echter dat voor zijn broeders het respect voor het leven absoluut is en niet kan worden opgeofferd aan de autonomie van de patiënt.

Het algemene bestuur dat vooral uit leken bestaan zei dat het euthanasie ziet als een medische acte, maar de broeders aanvaarden dit niet als een medische acte.

Uiteindelijk besloot men dat euthanasie zou worden toegestaan binnen de muren van Katholieke ziekenhuizen. Maar wij weigeren dat euthanasie binnen de muren van onze centra zou plaatsvinden.

Hij verwierp de suggestie dat veel van de broeders zelf achter de nieuwe visie zouden staan, maar onderstreepte dat de orde achter de Katholieke doctrine staat, en de wet op euthanasie niet kan aanvaarden.

Broeder Stockman zegt: de hele mentaliteit in België is snel aan het veranderen en er is een druk vanuit de regering tegen iedere weigering van euthanasie. Tot nu toe hebben de instituten nog steeds het recht om te weigeren.

Ik zie het als een reële crisis en het is als een deur die wordt opengedaan en die we niet meer dichtkrijgen. Anderen groepen zullen worden aangedaan: het begon met somatisch lijden, dan psychiatrisch lijden, dan naar mensen met een grote handicap, dan ouderen en zo gaat het verder.

België legaliseerde euthanasie in 2003, een jaar nadat Nederland het eerste land na Nazi-Duitsland werd dat de procedure legaliseerde.

Technisch gezien blijft in België euthanasie een misdrijf, maar de wet beschermt dokters van vervolging als bepaalde criteria zijn voldaan.

In 2014 werd de wet uitgebreid tot 'geëmancipeerde kinderen' met dokter die in toenemende mate letale spuiten geven aan mensen die ziek, dement of mentaal ziek zijn.

Herstellen van de Schoonheid van de Sacrale Kunst - Restoring the Sacred.

In ons land, waar de kerken beheerd worden door raden, waarvan het Katholicisme zo ver gaat dat je gedoopt moet zijn, komen we vaak bijzondere kunst tegen in de kerken.
Men zegt dat het eigentijds is, modern zelfs. Dat is mogelijk. Tegelijk laat het ook een gebrek aan Katholiek geloof zien, een niet-begrijpen van de sacrale ruimte, en een ideologie die haaks staat op het Katholieke credo. Kortom een jaren-60-sfeertje.

Lumineus stoel-idee in de Carolus Borromeus van Antwerpen. Dat een kerkstoel dient om op te knielen, dat mensen er zijn om te focussen op het altaar waar God bij ons komt, zijn enkele van de aspecten die deze lumineuze vondst aan zich voorbij heeft laten gaan.

Cirkeltjes en driehoekjes, het thema van de glasramen van de Kathedraal van Luik. Het ergste is nog dat er ook nog een filosofische ideologie achter schuil moet gaan. Dat de glasramen niet getuigen van het Katholieke geloof, van een geïncarneerde God, of van de wortels in honderden jaren Katholieke kunst in Luik, schijnt geen probleem te zijn.

De monstruositeit van Fabre in de Kathedraal van Antwerpen. Egotripperij in brons gegoten, met behoeders van een Kathedraal die als hoogste prioriteit hebben om modern en eigentijds gevonden te worden, maar niet om het Evangelie te verkondigen. Alvast verhoogt het de kwaliteit van de kathedraal om een toeristisch museum/attractie te worden.

Dit verlies van schoonheid, zo betreurd door onder andere de filosoof Sir Roger Scruton (zie zijn boek Schoonheid, uitgegeven bij www.nieuwamsterdam.nl ), of onze goede vriend pater Uwe Lang (Signs of the Holy One, uitgegeven bij Ignatius), wordt toch op verschillende plaatsen in de Kerk aan de kaak gesteld.

Zo is er nu het prachtige programma van de Catholic Art Guild  in Chicago. De eerste spreker is Eric Bootsma. Gelukkig staan de presentaties op YouTube. Ook de kunst is een essentiële factor in de nieuwe evangelisatie.

Dit komt voort uit de prachtige parochie van St John Cantius:

 

"We deden gewoon exact wat het Romeins Missaal ons vroeg. En gewoon door dat te doen, deden we iets geweldig voor het herstellen van het sacrale. Want vandaag zijn er zoveel adaptaties, dat je je soms afvraagt: Ben ik nu naar de H Mis geweest of naar de Johny Carson show?"

 

 

De pastorale crisis die de Kerk niet kan negeren (en toch doet ze het).

Zie www.catholicculture.org door Phil Lawler

Het aartsbisdom van Boston heeft een nieuwe kerk geopend. Dat nieuws trok de koppen van de kranten, in een stad die het gewoon is geworden verhalen te lezen van kerksluitingen.

Om echt eerlijk te zijn, zijn de nieuwsfeiten wat misleidend. Er zijn enkele nieuwe kerken geopend in Boston in de laatste 60 jaar, maar dat zijn nieuwe gebouwen geweest, en geen nieuwe parochies: nieuwe kerken die werden gebouwd om gebouwen te vervangen die verdwenen door brand of de sloophamer. Dat is ook het geval met dit laatste gebouw, de kerk van OLV du bon voyage.

Tenzij ik me vergis, blijft het getal hetzelfde: in de laatste 50 jaar heeft het aartsbisdom nul nieuwe parochiekerken geopend. In diezelfde tijd hebben 125 parochies de deuren gesloten of zijn nu onderdelen van ‘cluster units’.

Dat zou te verstaan zijn, als de Katholieke bevolking van Boston verdwenen was. Maar dat is niet zo – of toch niet volgens de statistieken. Op papier groeit ze zelfs. Er waren zo’n 1,8 miljoen Katholieken geregistreerd in het gebied van het aartsbisdom Boston 50 jaar geleden; vandaag is het officieel 1,9 miljoen.

Het probleem is uiteraard dat de meeste van die 1,9 miljoen Katholieken hun geloof niet beleden. Het is dus geen verrassing dat hun zonen geen priester worden. Er waren 50 jaar geleden zo’n 2500 priesters in het aartsbisdom, vandaag zijn het er minder dan 300. Je leest het goed: 90% minder priesters. Als je de priesters niet kan vervangen, dan kan je ook de parochies niet open houden.

Laat ons duidelijk zijn. De cijfers zijn geen zaak van bezorgdheid: het is pure horror. Paniek is nooit goed, maar zoiets als bijna paniek is wel op zijn plaats hier. De dingen zijn verschrikkelijk, verschrikkelijk verkeerd gegaan.

Onze Heer leerde ons om ‘uit te gaan over alle naties, en leerlingen van hen te maken, hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.’ Maar dat doen we niet. We kunnen zelfs de mensen die gedoopt werden in het geloof niet bijhouden. We zouden meer mensen moeten naar de Kerk brengen, en ons niet feliciteren dat we de verliezen beperken.

Hoewel de situatie van Boston buitengewoon slecht is, is het niet uniek. Overal rond ons is de droeve trend zichtbaar. Parochiesluitingen en diocesane verkoopprogramma’s zijn gewoon geworden. Hoe zouden we moeten reageren?

Er zijn twee mogelijke antwoorden:

A: ‘Dit is een ramp! Stop met alles. Laat alles vallen. ‘Business as usual’ is onzinnig; dit is een pastorale spoedzaak. We hebben niet het zoveelste ‘renewal’programma nodig, door weer dezelfde mensen die deze ramp veroorzaakten. We moeten uitzoeken waar het verkeerd ging. Meer dan dat. We weten dat het Evangelie de kracht heeft mensen naar Christus te brengen; daaruit volgt dat we gefaald hebben om het evangelie te verkondigen. De fout ligt bij ons. We zouden moeten beginnen met boete te doen voor ons falen.’

B: ‘Don’t worry. De tijden veranderen en we moeten met de tijd veranderen. Religie is niet populair in de cultuur van vandaag, maar het geloof zal vroeg of laat een comeback maken. We moeten maar doorgaan met trappelen, vertrouwen hebben, en herinneren dat God beloofd heeft dat de Kerk zal blijven bestaan.’

Je ziet zelf wat er verkeerd is met argument B, niet? Ja, de Heer heeft beloofd dat de Kerk zal blijven bestaan tot het eind der tijden. Maar Hij heeft niet gezegd dat de Kerk zal blijven bestaan in het Aartsbisdom Boston (of in welk bisdom dan ook). Het geloof kan verdwijnen, het geloof is verdwenen over grote gebieden – Noord-Afrika bijvoorbeeld.

Daarbij is het zowel arrogant als onlogisch om te denken dat het geloof over 1 of 2 generatie een comback zal maken. De jongeren die vandaag niet huwen in de Kerk zullen allicht ook hun kinderen niet voor het doopsel brengen (als ze kinderen hebben). Die kinderen zullen later niet plots de drang voelen om naar hun parochiekerk te gaan (als ze nog bestaat), vermits ze er nooit waren. Het Katholieke geloof moet doorgegeven worden van generatie op generatie. Als kinderen stoppen met hun kinderen te leren, dan gaan die kinderen helemaal niets kunnen doorgeven aan de kleinkinderen. In twee generaties kan een Katholieke maatschappij een missiegebied worden. Kijk naar Boston. Kijk naar Quebec. Kijk naar Ierland.

Tot slot, zelfs als we veilig zouden kunnen aannemen dat het geloof terugkomt over 10 of 20 of 50 jaar, dan nog zou dat ons niet ontslaan van de plicht, wij de huidige generatie, om te evangeliseren. Nu op dit ogenblik, zijn er mensen die zonder de genade van de sacramenten moeten leven, omwille van onze fout en onze gemakzucht. Levens worden verloren; zielen gaan verloren. En het is ons aan te rekenen.

Er zijn, spijtig genoeg, nog 2 andere antwoorden:

C. ‘Het maakt niet veel uit of mensen naar de kerk gaan op zondag of niet. Zolang het maar lieve mensen zijn, God zal in zijn barmhartigheid iedereen wel in de hemel toelaten.’

D. ‘Je moet niet naar statistieken kijken. Het geloof is nog nooit zo sterk geweest. Onze parochie/bisdom is levendig! Jij ziet alleen het negatieve.

Antwoord C is gewoon niet Katholiek. Antwoord D is –hoe zal ik het zacht zeggen- niet rationeel.

Spijtig genoeg hoor ik B, C en D veel vaker dan A. Jij niet?

Kardinaal Willem Eijk: realisme en hoop voor deze tijd.

God is dood in Nederland (maar niet bij de jongeren en de volwassen bekeerlingen):

Interview op tempi.it met Kardinaal Willem Eijk

Willem Jacobus Eijk is de aartsbisschop van Utrecht en primaat van Nederland sinds 2008 en kardinaal sinds 2012. Zijn taak is niet gemakkelijk: hij is verantwoordelijk voor een Kerk die de laatste jaren sterk in aantallen is verminderd, hij heeft te maken met een meedogenloos proces van secularisatie en met veel interne polemieken die haar sterk hebben verzwakt in de laatste jaren. De Nederlandse Katholieken zijn van 5,5 miljoen in 1990 naar 4 miljoen gegaan vandaag, of van 37 naar 23 percent van de bevolkingen. Hij is arts met een thesis over euthanasie, en filosoof, en Kardinaal Eijk werd gewijd tot priester in 1985. Hij geeft een uitgebreid interview aan Tempi.

Eminentie, volgens een studie van de Verenigde Naties is Nederland het zesde gelukkigste land van de wereld. Ziet u dat ook zo? Zijn de Nederlanders vandaag gelukkig?

Veel hangt af van welke criteria die ze gebruiken om tot zo een conclusie te komen. Volgens een rapport van een officieel Nederlands instituut, het sociaal en cultureel planningsbureau, zijn twee derde van de Nederlanders pessimistisch, en denken dat het land niet in de juiste richting gaat. Dat is een algemeen verspreid gevoel dat in Nederland de laatste jaren toeneemt. Men klaagt over een verwildering van de gebruiken en normen, van de manier waarop de mensen zich gedragen. In de publieke discussie zien we vaan beledigingen, zelfs in het parlement, en men voelt een klimaat van intolerantie. Een toenemend aantal  van de bevolking vindt dat de regering te veel doet voor de immigranten en te weinig voor de autochtone bevolking. Sommigen worden getroffen door een toenemende armoede. Nederland is zeker een welvarend land. En die rijkdom is zeker een van de elementen waardoor de UNO zegt dat de Nederlanders tussen de gelukkigsten van de wereld horen. Maar niet iedereen heeft kunnen profiteren van de heropleving van de economie: de mensen die weinig onderwijs hebben gehad, kennen een toenemende armoede. Als Kerk worden we steeds meer geconfronteerd met de arme families, waarin vaak de vader en de moeder beiden werkloos blijven. De staat doet steeds minder voor die mensen, de middelen voor de sociale hulp wordt kleiner, en het resultaat is dat het aantal mensen dat niet meer rondkomt stilaan stijgt. Een deel van de bevolking wordt steeds rijker, en zij hebben het grootste aandeel van de financiële middelen, maar een ander deel wordt steeds armer, en is steeds meer geïrriteerd dat anderen wel kunnen genieten. En daardoor stijgt ook het wantrouwen van de politieke elite: een deel van de bevolking vindt dat de politiekers niets voor hen doen en dat we niets ondernemen om daaraan te doen omdat Nederland een deel van haar soevereiniteit heeft opgegeven voor de EU.

 Wat is de eigenschap van de Nederlandse gemeenschap die u het meeste aanstaat, en welke geeft u het meeste zorgen?

De Nederlanders zijn genereuze mensen, ze willen altijd de minder fortuinlijken helpen. Op dit moment wordt een grote omhaling gehouden voor de slachtoffers van de honger in Zuid Sudan; christelijke en niet-christelijke organisaties werken samen voor dit initiatief. Daarnaast zijn er dingen die me bedroefd maken: het gebrek aan geloof in onze maatschappij en het verlief van een elementair ethisch besef dat verbonden is met het geloof en met het gezonde verstand. Ik moet vaststellen dat in ons land het respect voor het menselijk leven steeds minder wordt. Een ander punt waar ik me zorgen over maak is het huwelijk: steeds minder mensen huwen, in de kerk of burgerlijk.

 

Zoals in vele andere Europese landen is het geloof en de religieuze praktijk sterk afgenomen in Nederland. Volgens de editie2016 van het onderzoek ‘God in Nederland’ is het aantal atheïsten en agnosten 60% van de bevolking, en voor het eerst overstijgt het aantal atheïsten het aantal mensen die geloven in het bestaan van een persoonlijke God. Wat is volgens u de belangrijkste factor die deze tendens heeft ingezet? Gaat het om oorzaken gelinkt aan de Kerk, zoals de liberale theologie of de pastoraal die daar uit voortkomt, of gaat het meer om de algemene druk vanuit de maatschappij die haar geseculariseerde waarden oplegt?

De meest belangrijke factor is volgens mij de cultuur. De eerste tekenen van de secularisatie in Nederland kunnen we al zien in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw. In de grote steden waren er al Katholieken die niet meer naar de Kerk gingen, die hun kinderen niet meer lieten dopen. Het fenomeen werd nog intenser tijdens de tweede wereldoorlog. In oktober 1947 werd er in het klein-seminarie van het aartsbisdom Utrecht een symposium gehouden over dat probleem. Men heeft er gesproken over de problemen van de pastoraal en men voorzag daar dat een groot aantal van de gedoopten de Kerk stilzwijgend zouden verlaten in de decennia die kwamen. Ze hebben gelijk gekregen, want twintig jaar later liep de Nederlandse Katholieke Kerk in snel tempo leeg. In 1947 was al te zien dat heel wat Katholieken met de Kerk een ethisch-sociale visie gemeen hadden, maar dat ze niet geïnteresseerd waren in de waarheid van het geloof. Men had een uitgebreid netwerk van katholieke organisaties, maar het ontbrak aan een persoonlijk leven van gebed, van een eigen spiritualiteit.

Aan het eind van de jaren 40 bezocht Karol Wojtyla ons land, toen hij zijn thesis moest afleggen aan de universiteit van Leuven, aan het naburige België, en hij sprak zijn bewondering uit over de uitgebreide structuur en organisatie van onze Katholiek Kerk, maar hij vond ook een gebrek aan spiritueel leven, aan een persoonlijke band met Christus. Hij stelde vast dat de Nederlandse Kerk verenigd was in haar gevecht tegen de prostestanten, maar dat was een eenheid in het negatieve, met andere woorden zonder een persoonlijk geloof. Dat zijn allemaal factoren die de grote crisis verklaren van de Nederlandse Kerk sinds de jaren 60. De grote rijkdom die toen ontstond stelde de mens in staat om onafhankelijk te leven van de anderen, en dat heeft geleid tot een heel sterk individualisme, overdreven individualisme, dat we vandaag in ons land kennen. Het individualisme maakt tot een autoreferentiële persoon, ervan overtuigd dat hij niet alleen het recht heeft maar zelfs de plicht heeft om voor zichtzelf te bepalen wat hij doen, en zijn eigen ethische waarden. Hij zoekt geen referentiepunten bij de anderen, niet in de realiteit en de structuren die hem overstijgen, maar enkel in zichzelf. En zo een persoon is gesloten op zichzelf, niet open naar een God die de wereld overstijgt en een gemeenschap van gelovigen, wat de essentie is van de Kerk. Al die dingen hebben bijgedragen aan de zware geloofscrisis van het leven van de Katholieke Kerk vandaag.

Ook de theologen hebben die weg gevolgd, en zijn steeds liberaler geworden. Ze hebben meer leed veroorzaakt dan ze hebben geproduceerd. Edward Schillebeeckx bijvoorbeeld, die professor was van dogmatiek aan de universiteit van Nijmegen was in de jaren 50 redelijk orthodox, maar vanaf 1965 heeft hij zich getoond als een voorstander van de nieuwe theologische stromingen. De theologisch zijn meer de cultuur gevolgd, dan dat ze er invloed op hadden. Dat is het gevolg van vele factoren, die ervoor gezorgd hebben dat de catechese ontbrak in de Katholieke Kerk van de tweede helft van de vorige eeuw. Ik ben naar een wetenschappelijk lyceum van religieuzen in Amsterdam geweest, en de eerste jaren van ’65 tot ’67 heb ik een prachtige catechese gehad, over de bijbel. Men had gezegd dat we vanaf het derde jaar de sacramenten zouden bespreken, maar dat hebben ze nooit gedaan. De godsdienstleraren waren nog steeds priesters, maar we kregen discussies over Che Guevara, over thema’s van het moment, en niets meer over religie. Ik heb mijn roeping mogen ontdekken en onderhouden dankzij mijn parochiepriester van mijn geboortestad dicht bij Amsterdam. In het algemeen ontbrak het de Katholieke scholen aan catechese, en dat is vandaag nog het geval.

Doet men geen catechese in de parochies?

Vandaag doet men een voorbereiding op de eerste communie en het vormsel, mar het is zeer moeilijk om jongeren bij elkaar te brengen voor de catechese, omdat ze zoveel andere recreatieve dingen te doen hebben, elk met hun persoonlijk programma. Toen ik klein was waren er niet zoveel activiteiten, maar nu is het mogelijk om mensen bij elkaar te brengen een middag of s’avonds om hun catechese te geven. Er bestaan nog vele scholen met een Katholieke identiteit, maar omdat het grootste deel van hun afgestudeerden niet meer Katholiek is, en ook de leraren het niet zijn, of toch geen actieve gelovigen, is de Katholieke school niet meer in staat om het Katholieke geloof over te brengen zoals 50 jaar geleden.

Het rapport ‘God in Nederland’ toont dat de jongere Katholieken orthodoxer zijn dan de ouderen, wat betreft de traditionele Katholieke doctrine. Is dat juist volgens u?

Ja dat is zo, dat kan ik beamen. De oudere generatie is die die in de jaren 60 de nieuwe theologische stromingen hebben omarmd, terwijl de jongeren, die welke nog geloven, de orthodoxie niet ter discussie stellen en een intens gebedsleven hebben. Palmzondag valt in mijn bisdom samen met een pastorale activiteit voor de jongeren, en die bevat ook een uur aanbidding. Onze jongeren hebben graag de aanbidding, en het stille gebed. Tijdens dat uur bieden we ook de mogelijkheid aan om te biechten, en bijna alle jongeren doen dat ook, terwijl als je praat over de biecht met de oudere generatie zien we bijna steeds een negatieve reactie, vijandig: ‘dat doen wij niet meer’. Dat zie je niet bij de jongeren, die staan heel open voor de biecht. Het aantal Katholieken blijft maar verminderen, maar de kwaliteit wordt hoger, en dat is een teken van hoop. In een nabije toekomst zal de Kerk in Nederland maar heel klein zijn, maar met een sterk geloof, dat het gist kan zijn voor het Rijk van God in de maatschappij van morgen. Ik ben geen wanhopige aartsbisschop, maar we moeten aanvaarden dat de Katholieke Kerk in Nederlands heel klein wordt. Ik moet veel kerken sluiten, een derde van de kerken in het aartsbisdom tegen 2020 en twee derde zal sluiten tegen 2015. Ik zal nog een 20tal parochies kunnen behouden met een of twee kerken elk, terwijl er in de jaren 60 400 waren: dat is een enorme achteruitgang. Maar als de parochianen een sterk geloof hebben, diep, dat kan dat het gist zijn voor de toekomst: dat is mijn hoop voor de toekomst. En ik moet zeggen dat zelfs de ouderen tegenwoordig een geloof hebben dat sterker is dan dat van een generatie geleden. Toen ik kapelaan werd in 1985, was het grootste deel van mijn parochianen aanhangers van de beweging van 8 mei. Dat was de naam van een beweging die geboren werd in de nazog van het bezoek van Johannes Paulus II aan Nederland, met name van 8 mei 1985. Dat was een bijzonder bezoek, met veel protesten tegen de Paus:  het was het moeilijkste bezoek van Johannes Paulus II tijdens heel zijn lange pontificaat. De leden van deze beweging hielden vast aan een liberale theologie, bekritiseerden tal van punten uit de doctrine van de Katholieke Kerk, vooral dan de sexuele moraal. Op zondag zat de kerk nog vol, maar ik wist dat de meerderheid van de mensen daar de inhoud van mijn preek niet aanvaarden. Nu is dat niet meer zo, de sfeer is veel rustiger, vrediger. Het geloof verkondigen is nu gemakkelijker dan 30 jaar geleden. Niet alles is negatief, het zou dom zijn om dat te denken.

 Terwijl het aantal Katholieken in Nederland afneemt, neemt het aantal mensen dat op volwassen leeftijd wordt bekeerd toe. Wie zijn die volwassenen die willen toegelaten worden in de Katholieke Kerk?

Ze zijn zo divers als de Nederlandse maatschappij. Enkele worden Katholiek omdat ze met een Katholiek trouwen, het merendeel ontdekt het Katholicisme via vrienden, of na een belangrijk moment in hun leven. Sommigen zijn protestanten, anderen zijn nog niet gedoopt. Het zijn diverse personen, maar het merendeel worden heel actieve gelovigen met een sterk geloof.

Zijn er veel vreemdelingen onder hen, of zijn het meestal Nederlanders?

Het merendeel zijn autochtone Nederlanders. Onder de christelijke immigranten zijn er veel gedoopten, die geloven, en die het geloof leren kennen bij Nederlanders. In Nederland hebben we een miljoen moslims, maar ook 800 of 900 000 christelijke immigranten, die een hele actieve component vormen van de parochie in het westen van het land, in de grote steden zoals Amsterdam, Den Haag en Rotterdam.

 Recent heeft u gezegd dat er best een document zou komen vanuit de Katholieke Kerk over de gender-theorie. Waarom zou zo een document belangrijk zijn?

Ook op dat vlak heeft Nederland op barricaden gestaan. Vanaf de jaren 80 was het een protestantse universitaire kliniek in Amsterdam die als eerste hormoon- en chirurgische behandelingen begon te geven om het biologisch geslacht te veranderen. De ziektezorg betaalde in grote mate de kosten, en dat is nog steeds zo. Door de commissies van de Verenigde Naties is er veel druk op de staten om wetgeving te starten naar de geest van de theorie van het ‘gender’, vooral voor schoolprogramma’s. Wat zegt die theorie eigenlijk in het kort? Dat in het verleden de identiteit vooral werd opgelegd door de maatschappij, vooral in relatie met het sociale leven van de vrouw, maar tegenwoordig zijn we individualisten, volwassenen, autonoom, en dus hebben we het recht en zelfs de plicht om onze sexuele identiteit zelf te scheppen. Vandaag is in Nederland deze ‘gendertheorie’ al geen punt meer waarover gedebatteerd wordt, het is als een evidentie geworden: Het geslacht valt niet meer essentieel samen de biologische sexe, maar het individu heeft de vrijheid om zijn eigen geslacht te bepalen en dus zijn biologische sexualiteit aan te passen volgens zijn wil, volgens zijn eigen idee over zijn geslacht. Voor de mensen is het moeilijk geworden om te begrijpen dat het veranderen van het geslacht onverenigbaar is met het Katholieke geloof over het huwelijk en de sexualiteit. Daarom heb ik het Magisterium in Rome gevraagd om een document over de theorie van het ‘gender’; daarom niet een encycliek, maar een document dat duidelijk laat zien wat de Kerk denk over deze theorie van het ‘gender’ op basis van de christelijke antropologische filosofie, om duidelijk te maken aan de mensen wat de wereldvisie is van de Kerk dat komt vanuit de Heilige Schrift en de Traditie, dat de biologische sexualiteit ook essentieel is voor het geslacht van het individu. Men kan onmogelijk zeggen dat het geslacht volledig los staat van de biologische seksualiteit, ook al wil men de sociale regels van het geslacht veranderen, wat nochtans in alle culturen en heel de geschiedenis vaststaat. Ik heb gevraagd om een dergelijk document omdat heel onze maatschappij de theorie van het ‘gender’ aanhangt maar zonder te begrijpen wat de consequenties zijn en welke antropologie het veronderstelt. De Paus heeft al wat gezegd over de argumenten, en hij heeft gesproken over een agressieve ideologische kolonisatie van deze ‘gender’theorie, als een oorlog op wereldschaal tegen de familie en het huwelijk, maar een specifiek document over deze theorie zou profetisch kunnen blijken.

Een ander thema is de wetgeving over euthanasie, die in Nederland al bestaat en erg permissief is. Wat denkt u bij de huidige wetgeving, en wat zullen de gevolgen zijn van hervormingen in de richting van hulp bij zelfmoord?

De situatie is ingewikkeld. Een commissie van de regering onder leiding van een lid van D66, die veel gedaan heeft voor de invoering van euthanasie in Nederland, heeft besloten dat de huidige wet goed is en dat er geen nood is tot wijziging. De commissie heeft geschreven dat er in Nederland ouderen zijn die gebruik zouden willen maken van hulp bij zelfmoord, terwijl ze geen enkele ziekte hebben, maar die van zichzelf vinden dat hun leven ‘voltooid’ is. Die mensen kunnen volgens de commissie nu reeds gebruik maken van de huidige wetgeving. Niettemin heeft het ministerie van justitie en van volksgezondheid een brief geschreven aan het parlement op 13 oktober laatstleden, met de mededeling dat ze een weg zouden willen hebben, die aansluit bij de huidige over euthanasie, voor de mensen die het leven als voltooid beschouwen. Die wet over het ‘voltooide leven’ zou aan alle mensen het recht moeten geven om te vragen voor hulp bij zelfdoding aan geautoriseerde assistenten, die medici kunnen zijn of psychologen of gespecialiseerde verpleging. De assistenten zijn competent om te oordelen of de persoon vrij en coherent hun leven voldaan vinden en hulp bij zelfdoding vragen, zonder druk van familie of belanghebbenden. Opnieuw is het de partij D66 die heft aangekondigd een wetsvoorstel in te dienen hierover, vanaf de leeftijd van 75 jaar. Dat is de nieuwe stap in de discussie over euthanasie in Nederland; Men kan niet anders dan besluiten dat met al die voorstellen er een langzame maar gevaarlijke verschuiving plaatsvind, hoewel men protesteert en ontkent, maar het valt niet te ontkennen dat er sinds de jaren 60 tot nu een steeds verdere verschuiving plaatsvindt. Men is begonnen met te praten over euthanasie voor ongeneeslijk zieken in de allerlaatste fase van het leven; dan ging het over euthanasie buiten de allerlaatste fase, dan in de jaren 90 over de toestand van psychiatrische ziekten en neurodegeneratieve aandoeningen; sinds 2004 werd het Protocol van Groningen ingevoerd voor moord op de ernstig zieke neonaten, en daar wordt dus ook voor het eerst de barrière doorbroken dat de euthanasie moet aangevraagd worden door de zieke zelf. Nu gaat het nog verder met de wil om ook hulp bij zelfmoord te introduceren voor hen die volstrekt geen ziekte hebben, maar die hun leven voltooid vinden.

 Sinds de laatste 30 jaar is Nederland een bestemming geworden van een sterke influx van migranten. Velen komen uit regio’s van de wereld waar een religieus wereldbeeld over het leven nog erg aanwezig is. Veel onder hen zijn moslims. Is het uw indruk dat deze migranten net als de Nederlanders na een tijd ook seculariseren, of geven zij een sterke religieuze identiteit door?

 Eind 2004 was er de tendens dat er ook een secularisatie plaatsvond onder de mohammedaanse migranten, maar sinds 2004 is er een duidelijke versterking van de islamitische identiteit te zien onder de migranten, vooral onder die van turkije en marocco, waarvan 95% zeggen dat ze praktiserende mohammedanen zijn. Effectief, 40% van de Nederlandse moslims bezoekt op vrijdag de moskee, een aanzienlijk percentage als je dat vergelijkt met de christenen die regelmatig een kerk bezoeken wat ligt rond de 10-15 %. De zondagspraktijk van de Katholieken ligt onder de 5%. De mohammedanen hebben een sterke religieuze identiteit, sterker dan de protestanten of de Katholieken van vandaag.

 Hoeveel soennitische moskees zijn er in Nederland? En hoeveel Katholieke parochies?

Er zijn momenteel 500 moskees, maar er worden er nog bijgebouwd. Zij bouwen moskees, wij sluiten Christelijke kerken. Het aantal Katholieke parochies is ongeveer 1500, maar daarvan zijn ook kerken niet open voor de cultus. Dat zijn kerken waarvan men nog niet weet wat ermee te doen, in afwachting van een definitieve ontwijding. Op dit ogenblik zijn er in mijn aartsbisdom een 20tal kerken te koop. Ik ben van mening dat we niet alle financiële middelen van een parochie mogen gebruiken om een kerk die niet gebruikt wordt open te houden, met dan een volgende generatie die zonder middelen zit, met lege handen: in Nederland is er geen ‘8 per mille’. De gemeenten kunnen ook een kerk op hun territorium tot monumentaal erfgoed bestempelen. En dan kan men niet meer aan de architectuur van de kerk komen, het wordt dan moeilijk om ze te verkopen omdat men de bestemming niet kan veranderen, maar de gemeenten spenderen weinig aan het onderhoud van de kerken die ze tot monumentaal erfgoed hebben gemaakt. De gemeenten binden de handen van de Kerk, maar ze doen weinig om een oplossing te vinden.

 

-------

Wat een verademing dit artikel. Natuurlijk is het geen goed nieuws dat de meerderheid van de kerken in Nederland moet sluiten. Maar het is een redelijke kijk op de realiteit. En vooral, het sluiten van kerken wordt gezien als een poging om middelen vrij te houden voor de volgende generatie en de evangelisatie. Een bron van hoop dus.

Zet daar de onredelijke houding tegenover van een kardinaal die in het Katholiek Nieuwsblad zegt dat het allemaal goed gaat en dat er geen sprake is van een ineenstorting in Vlaanderen, maar dat iedereen nog veel 'voeling' heeft met de Kerk. Dan heb je dus weinig basis voor een nieuwe start, integendeel de ineenstorting wordt er alleen maar dieper van.

Kijk nu naar onze gemeenschap in Hasselt. De Virga Jesse basiliek is prachtig gerenoveerd voor meer dan 1 miljoen euro. Ik ben blij dat het geld van de gemeenschap daarvoor wordt gebruikt, en niet voor een ander/niet-Katholiek project. Het resultaat is uiteraard magnifiek. Maar men kan niet ontkennen, dat men ook het aantal stoelen in de basiliek drastisch heeft gereduceerd, zodat we misschien toch nog eens kunnen zeggen dat ze volzit.

Tegelijk zit in dit interview een redelijke beoordeling van de catechese en het Katholiek onderwijs: het stelt allemaal weinig voor, volgens Kardinaal Eijk. Dat kan je in Vlaanderen denk ik ook wel zeggen, maar waar is de tegenbeweging vanuit de bisschoppen? De Vlaamse dialoog-school zal het probleem niet oplossen.

En dan toch ook een redelijke kijk op de immigratie en islam. De erkenning dat ze een religie vormen die bijna groter is dan de Katholieke Kerk in Nederland, en alvast veel vitaler. Tegelijkertijd ook het realisme om te erkennen dat vele autochtonen met leedwezen kijken naar de talrijker subsidies voor migranten.

Al even realistisch is de observatie dat de EU en de UNO zich inspannen om een ultra-liberale moraal op te dringen aan hun burgers, en daarbij dwang niet schuwen. Het benoemen van D66 als de partij des doods is al evenzeer een goede aansporing voor de gelovigen om daar alvast niet op te stemmen.

Kardinaal Eijk is in Nederland niet geliefd. Hij heeft ook misschien niet de meest gemakkelijke 'sociale omgang', maar hij durft wel de taak aan die hem is toevertrouwd.

Het zou een verademing zijn als we in België een bisschop zouden hebben die evenveel realisme aan de dag legt. In ieder geval is me wel duidelijk, dat ook tijdens de ineenstorting, de parochies die zoveel mogelijk trachten trouw te blijven aan de Katholieke traditie en leer, op lange termijn de plekken zijn van hoop en vernieuwing.