Dank u, Mgr Harpigny

Pourquoi, alors que beaucoup de lieux peuvent rouvrir - dont les parcs zoologiques - les célébrations religieuses publiques ne peuvent-elles pas reprendre? Un billet d'humeur de Mgr Guy Harpigny, évêque de Tournai.

Depuis le 4 mai 2020, le ministre de la Justice chargé des Cultes, Koen Geens, a demandé aux chefs des cultes reconnus par la Constitution de se mettre d’accord sur quelques principes et sur les lignes directrices d’un protocole technique efficace pour prévoir des célébrations au fur et à mesure du déconfinement.

Ce travail a été réalisé par les chefs de culte le 8 mai 2020. Il a été envoyé au Ministère de la Justice pour être proposé aux membres du GEES le 11 mai 2020. Comme représentant du culte catholique, avec mon collègue Mgr Johan Bonny, évêque d’Anvers, j’ai bien écouté
la conférence de presse de Mme Sophie Wilmès, Première Ministre, en fin du Conseil National de Sécurité d’après le 11 mai 2020.

J’ai appris que les funérailles et les mariages pouvaient être célébrés dans les lieux de culte à partir du 18 mai 2020, en présence d’un maximum de 30 personnes. Pour la partie francophone du pays, c’était une avancée énorme. Dans des arrêtés des Gouverneurs de Province précédents, les funérailles dans les lieux de culte étaient interdites.

Ce qui m’a étonné, c’est que rien n’était annoncé pour la reprise des célébrations habituelles dans les lieux de culte. Selon moi, si j’ai bien compris, les célébrations des messes le dimanche et en semaine étaient reportées après le 8 juin 2020.

Or, en même temps, Pairi Daiza pouvait, sous certaines conditions, accueillir des visiteurs. J’étais abasourdi.

Je me suis demandé s’il ne fallait pas que je demande au Conseil de Fabrique de la Cathédrale de Tournai de demander à Pairi Daiza de faire venir quelques chameaux, lions, girafes et ours à la Cathédrale pour commencer des célébrations officielles de la liturgie catholique. Au moins, les fidèles (touristes) pourraient « assister à la messe ».

Une autre question se pose. L’Etat belge a-t-il les mêmes prérogatives que l’empereur Joseph II, le fils héritier de l’impératrice Marie-Thérèse, de la dynastie des Habsbourg ? Joseph II a été appelé le « roi sacristain » car il s’est immiscé dans le déroulement de la liturgie catholique et dans bien d’autres domaines des cultes. Il n’en avait pas le droit, aux yeux de l’Eglise catholique, mais aussi aux yeux de bien des intellectuels théologiens, canonistes, juristes et philosophes du droit de son temps.

Dois-je m’attendre que, lorsque le déconfinement sera autorisé pour la célébration publique dans les lieux de culte, un nouveau Joseph II se lève pour imposer sa loi aux cultes de Belgique ?

Ceci est un billet d’humeur. Beaucoup de catholiques sont étonnés de l’inexistence des cultes dans les annonces du Conseil National de Sécurité. Il est temps que cet aspect de la vie sociale soit pris en compte.

Mgr Mutsaerts: tijd om op te komen voor de Sacramenten

"Het is echt niet meer te verdedigen waarom het meevieren in een kerkgebouw nog steeds niet toegestaan is als je ziet wat allemaal wel toegestaan is. Nogmaals, het thuis meevieren van een mis in je huiskamer is een noodgreep voor zieken en hulpbehoevenden. Het is niet hetzelfde. Je geeft door het zo gemakkelijk blijven opschorten van de zondagsplicht, terwijl met enige inventiviteit er veel mogelijk is, het signaal af dat we best zonder kunnen. Dat signaal is eigenlijk al veel eerder afgegeven op plaatsen waar op zondag geen eucharistie gevierd wordt maar de H.Mis met regelmaat afgewisseld wordt door een woord- en communieviering door een pastoraal werkster, terwijl er in de nabije omgeving alle gelegenheid is om de eucharistie te vieren. Door daar niet naar te verwijzen zeg je eigenlijk, och zo kun je ook wel de zondag vieren.

Daar komt nog iets bij. De Kerk beroept zich zelden op haar autoriteit. Er wordt zelden opgetreden tegen bijvoorbeeld liturgische misstanden. In deze Coronatijden zoeken we nogal gemakkelijk naar bijval van het niet-katholieke publiek. We laten ons van onze beste kant zien, zo heet het dan, door meer te doen dan wat van ons verlangd wordt, maar ondertussen nemen we het niet echt op voor onze eigen kerkbetrokken mensen en treden tegen hen middels decreten directief op, terwijl we ons anderzijds heel gemakkelijk schikken naar het overheidsbeleid, terwijl daar toch vragen bij te stellen zijn. Zie Italië. Als we dat niet doen, vrees ik dat het slecht gaat uitpakken als de coronacrisis eenmaal voorbij is. Je moet je afvragen of degenen voor wie de kerkgang voornamelijk routine is, de deelname aan de H.Mis wel zullen gaan missen. Voor velen zal de tv-mis het nieuwe normaal zijn."

Mgr Mutsaerts, paarse pepers - blog 

Het 'enfant-terrible' van de Nederlands Bisschoppenconferentie, Mgr Mutsaerts komt op voor de Sacramenten. Terecht stelt hij dat nu niet opkomen voor de Sacramenten, eigenlijk wil zeggen dat je als Kerk de Sacramenten onbelangrijk vindt. Natuurlijk is 'Prudentia' een van de deugden, maar evenzeer is lafheid en gebrek aan liefde voor de Sacramenten, een ondeugd. En nu begint het duidelijk te worden dat onze bisschoppen helemaal niet geloven in de genadekracht van de Sacramenten. Ze vinden ze helemaal misbaar. Sacramenten zijn blijkbaar een luxe-fenomeen dat gemist kan worden, net zoals betaald voetbal of het EK zwemmen. 

Nogmaals, het eeuwige stilzwijgen van onze Vlaamse bisschoppen, is een ongelooflijke gemiste kans voor evangelisatie.

Doet de laatste het licht uit? 

Toelichting bij roepingenzondag door EH Jan Philippe