Men schrijft dat Paus Franciscus een oordeel gaat vellen over de toekomst van het bisdom Fréjus-Toulon in het zuiden van Frankrijk. Mgr Dominique Rey is er bisschop - alhoewel enigszins 'geschorst' de laatste 2 jaar - doordat men hem verboden heeft om seminaristen te wijden.
Het bisdom Fréjus-Toulon is een bisdom dat gebouwd heeft aan verwelkoming van verschillende nieuwe bewegingen en gemeenschappen, van verschillende aard (van heel charismatisch tot traditionalistisch). In een bisdom met 100den jonge priesters, en waar iedere parochie nog haar eigen priester(s) heeft, heeft men ook af en toe wat 'rare vogels'. Maar het is natuurlijk gemakkelijk om die uit te vergroten en overal kritiek op te geven.
Dit bisdom dat erg uitgaat vanuit de Eucharistie en aanbidding, is in ieder geval voor mij in het verleden een baken van hoop geweest. Want ja, ook in het seculiere Europa is een groeiende Kerk mogelijk, en een Kerk die ook de problemen van deze tijd (immigratie, islam, homosexualiteit, etc) durft bespreken en een antwoord op bieden.
Dat Paus Franciscus ingaat op belasteringen en achterklap en dit succesvolle bisdom vleugellam heeft gemaakt, is jammer te noemen. Net als de bekrompen en kleinzielige reacties op het succes van de pelgrimage van Parijs naar Chartres. Blijkbaar moeten alle succesvolle initiatieven verdacht worden gemaakt en waar mogelijk verboden. Maar men heeft zelf geen alternatief, buiten geseculariseerd protestantisme.
Ik bid voor Mgr Rey en het bisdom Fréjus-Toulon. Verdere maatregelen om het goede werk daar te vernietigen, heeft niet enkel gevolgen voor dat bisdom. Het doodt de hoop ook voor Katholieken overal in de rest van Europa. En dan zijn we overgeleverd aan bisschoppen zoals in Vlaanderen die protestantse ideeën aanhangen of willen goedkeuren wat recht tegen de catechismus en 2000 jaar Katholieke Kerk ingaat. Kan men nog iets wreder bedenken dan het vermoorden van de hoop?
