Iedere donderdag om 20,30 uur op hun site. https://www.communautesaintmartin.org/calendrier-avent/
Onder andere op Europe1, in LaNef, en ook de Figaro, houdt Kardinaal Robert Sarah een pleidooi om vooral te zorgen dat jonge afrikanen bij hun kunnen blijven.
Dit geeft een veel realistischere opstelling als die uit het Vaticaan waait, met een voorwaarde-loze aanmoediging van migratie.
Le Figaro:
Naar aanleiding van de 27 migranten die omkwamen nabij Calais in de zee: De beste hulp die we hen kunnen geven is te zorgen dat ze in eigen land kunnen blijven.
Kardinaal Sarah: "Ik kan slechts opstandig reageren. Het is een driedubbel verraad. Men haalt de jongeren uit Afraika, hun intelligentie, hun levenskracht, die wordt ontrukt van hun landen. Vervolgens stelt men Europa aan die jongeren voor als het eldorado, men zegt hen dat ze alles zullen hebben, maar dat is niet waar. En vervolgens reageert men niet tegen hen die profiteren van hun naïviteit en hen doet omkomen in de zee. Men zou moeten vechten tegen dit kwaad en het bij de wortels uitroeien, en Europa voorstellen zoals het is, met ook haar moeilijkheden".
Kardinaal Robert Sarah benadrukt dat de grenzen ook werkelijk bestaan. "Het belangrijkste is om Afrika te helpen om zich ter plaatse te ontwikkelen, en te zorgen dat jongeren er werk vinden en bij hun blijven". Europa moet zich rekenschap geven "en onderscheiden, met intelligentie ontwikkelen en de wortels behouden, in overeenstemming met haar traditie". Hij onderstreept het belang van het doorgeven tussen generatie: "volgens mij moet elkeen zijn wortels houden en zijn culturele en historische rijkdom, en die doorgeven aan zijn kinderen. Dat is wat wij hebben ontvangen"
Vandaag konden we mooi de Advent beginnen met de adventsvespers in de Kathedraal. Hartelijk dank aan iedereen die dat mogelijk maakte!
Met meer dan 50 aanwezigen maken we alvast een goede start van het jaar.
Deze middag zijn er gezongen adventsvespers en aanbidding in de Kathedraal om 15 uur.
En donderdag is het de eerste donderdag: dus ook aanbidding om 15 uur in de Kathedraal
Iedereen welkom.
Traditioneel kijken we op de laatste dag van het kerkelijk jaar nog even terug. Maar gezien dit jaar we het gevaar lopen om te veranderen in een zoutpilaar zoals de vrouw van Lot als we omkijken, kijken we alleen naar voor: het kan alleen beter worden.
En op zich beginnen we het jaar goed: Vespers en aanbidding op de eerste zondag van het jaar, en de advent. 28 november om 15 uur in de Kathedraal
Op 1 en 2 april 2022, in de laatste weken van de vasten, organiseren we opnieuw 24 uur voor de Heer, met 24 uur aan aanbidding in de Kathedraal.
En op 24-25 juli 2022 willen we de 705de verjaardag van het Sacrament van Mirakel onderstrepen. Zoals enkele weken geleden in Zonhoven al werd aangetoond met de Carlo Acutis feesten, met haar eigen 24 uur van aanbidding, is er terug steeds meer belangstelling voor de Eucharistie en de Eucharistische mirakels. Nu de Verenigde Staten zich opmaken om een 3jarige Eucharistic Revival te organiseren, kan het enkel ons enthousiasme aanmoedigen, om te getuigen 'van de hoop die in ons leeft'.
Iedereen welkom volgende zondag voor de adventsvespers, en iedere eerste donderdag van de maand om 15 uur voor de aanbidding, en alle hulp is steeds welkom bij de organisatie van deze momenten. heiligsacrament@hotmail.be
Iedereen van harte uitgenodigd om de advent goed te beginnen met aanbidding om 15 uur in de St Quintinuskathedraal.
 |
Vandaag was het jaarlijkse diner van de Sacramentsbroederschap. Hoewel onze nieuwe geestelijke adviseur er spijtig genoeg niet bij kon zijn, was het goed elkaar na zoveel tijd ook nog eens buiten de aanbiddingsuren te spreken.
Met goede herinneringen dachten we ook terug aan onze ere-voorzitter Herman Vos en aan Louis Wauters, die dit jaar overleden. We zullen hun gedrevenheid om de broederschap verder te zetten, en hun glimlachende stille aanwezigheid hard missen.
Tegelijk belden oud-leden die owv Corona liever niet aanwezig waren op, en zo blijven we ook samen verbonden.
Dankbaarheid was er ook voor de recente Carlo Acutis feesten in Zonhoven. Hetzelfde stramien voor 24 uur aanbidding werd gebruikt, zoals wij gebruiken tijdens de '24 uur voor de Heer' die onze broederschap in de vasten organiseert in de Basiliek. Gelukkig verwachten we dat die in de vasten van 2022 terug kunnen doorgaan. Met bewondering zagen we hoe men in Zonhoven ook jongeren wist te enthousiasmeren voor het aanbiddingsgebed.
Op de eerste donderdag is er weer aanbidding in de Kathedraal. Laat ons vooral bidden dat velen in Hasselt terug naar de h Mis komen, nu de coronamaatregelen volledig worden opgeheven;
In het belangske staat een artikel over E.H. pastoor Tony Hayen uit Tongeren, die oproept tot ongehoorzaamheid aan de coronabeperkingen voor de Kerk.
Dat de Kerk zich belachelijk gedraagt in heel deze tijd is duidelijk. Ze heft zichzelf gewoon op. Door haar schrik om op te komen voor de Communie.
De pastoor heeft 100% gelijk als we iedere samenhang verliezen. In Hasselt is meer dan een jaar de overledenen niet uitgehangen in het portaal. Waarom? Mogen omwille van corona dan niet meer weten wie er gestorven is in onze parochie? Moeten we niet bidden voor zijn heil, zodat God hem opneemt in zijn paradijs? Allemaal niet meer nodig, vindt de Kerk.
Als men kan gaan stagediven op festivals, dan zal het in de kerk wel meevallen. En wie teveel schrik heeft blijft thuis. Open de Kerk!
De Kerk heeft meer dan genoeg geloofwaardigheid verloren in de laatste tijd.
Kortom, bedankt pastoor Hayen, En komaan, Mgr Hoogmartens, treedt hem bij!
Kardinaal Robert Sarah schreef een essay dat verscheen in Le Figaro, de National Catholic register, etc. Hier enkele stukjes, het geheel is te lezen in Le Figaro.
Twijfel beheerst het westerse denken. Intellectuelen en politici hebben het beiden over de indruk van een ineenstorting. Geconfronteerd met het afbrokkelen van solidariteit en de desintegratie van de identiteit, keren sommigen zich naar de Katholieke Kerk. Ze vragen van haar om een reden om samen te leven aan individuelen die vergeten wat hen als volk verbindt. Ze vragen om wat ziel te geven aan een samenleving om het leven leefbaar te maken in de koude hardheid van een consumptiemaatschappij. Als een priester vermoord wordt, dan voelen velen zich geraakt en sommigen tot in het diepst van hun wezen.
Maar is de Kerk in staat om een antwoord te geven aan die vragen? Natuurlijk heeft ze steeds die rol van behoedster en doorgeefster van de beschaving vervuld. Bij het verval van het Romeinse keizerrijk, wist ze om de vlam levendig te houden die de barbaren dreigden te doven. Maar heeft ze vandaag nog die kracht en de wil om dat te doen?
Aan de basis van een beschaving, is er steeds een realiteit die haar voorbij gaat: een heilige constante. Malraux erkende dit met realisme: 'De natuur van een beschaving is wat samenkomt rond een religie. Onze beschaving is niet in staat om een tempel te bouwen of een tombe. Ze wordt gedwongen om ofwel haar fundamentele waarde te vinden, of ze zal vergaan.'
Zonder een heilig fundament, worden beschermende en onveranderbare grenzen verworpen. Een totaal profane wereld wordt een zich uitbreidende zone van drijfzand. Alles wordt spijtig genoeg voorwerp voor de winden van de willekeur. Bij afwezigheid van een stabiel fundament dat aan de mens voorbijgaat, worden vrede en geluk - de kenmerken van een langbestaande beschaving - opgeslorpt in een constant gevoel van rusteloosheid. De angst voor een imminent gevaar, is het zegel van barbaarse tijden. Zonder een heilig fundament, wordt elke band zwak en kwetsbaar.
Sommigen vragen de Katholieke Kerk om die standvastige fundamentele rol te spelen. Ze zouden willen dat ze een sociale functie zou aannemen, namelijk een coherent systeem van waarden, een culture en esthetische matrix. Maar de Kerk heeft geen andere heilige realiteit te bieden dan haar geloof in Jezus. Morele en dogmatische leer, en ook haar mystiek en liturgisch patrimonium, zijn de omgeving en middelen van zo een fundamentele en sacrale ontmoeting. De Christelijke beschaving wordt uit deze ontmoeting geboren. Schoonheid en cultuur zijn haar vruchten.
Dus om te beantwoorden aan de verwachtingen van de wereld, moet de Kerk zichzelf terugvinden en de woorden van St Paulus ter harte nemen: 'Want ik ben vastbesloten om niets te kennen toen ik bij jullie was, tenzij dan Jezus Christus, en de gekruisigde Jezus.' Ze moet stoppen om over zichzelf te denken als een alternatief voor humanisme of ecologie. Die realiteiten, hoewel goed en rechtvaardig, zijn voor haar slechts de consequenties van haar unieke schat: het geloof in Jezus Christus.
Wat is heilig voor de Kerk, is de ongebroken keten die haar met zekerheid verbindt met Jezus. Een keten van geloof zonder breuk of contradictie, een keten van gebed en liturgie zonder breuk of afwijzing. Zonder deze radicale continuïteit, kan de Kerk geen geloofwaardigheid claimen. Er is in Haar geen ommekeer, maar een organische en continue ontwikkeling van we we noemen de levende traditie. Het heilige kan niet worden gedecreteerd, maar het is ontvangen van God en doorgegeven.
Dat is ongetwijfeld de reden waarom paus Benedictus XVI met autoriteit kon bevestigen: In de geschiedenis van de liturgie is er groei en vooruitgang, maar geen breuk. Wat vroegere generaties als heilig beschouwden, blijft ook voor ons heilig en groot, en het kan niet plots verboden worden of als schadelijk bestempeld. Het is de taak van ieder om de rijkdommen die in het geloof en gebed van de Kerk zijn ontwikkeld te bewaren, en een juiste plaats te geven.
Nu sommige theologen proberen de liturgie-oorlogen te heropenen door het missaal dat herzien werd door het concilie van Trente tegenover het missaal van 1970 op te zetten, is het goed hieraan te herinneren. Als de Kerk niet in staat is om de vredevolle continuïteit van haar link met Christus te behouden, dan kan ze ook aan de wereld niet 'het heilige dat de zielen verbindt' geven naar de woorden van Goethe.
Boven de ruzies over de riten, is het de geloofwaardigheid van de Kerk die op het spel staat. Als zij de continuïteit tussen wat meestal de Mis van St Pius V en de Mis van St Paulus VI wordt genoemd, bekrachtigd, dan moet ze ook in staat zijn om een vredevolle co-existentie van beide riten mogelijk maken en hun wederzijdse verrijking. Als men de een zou verkiezen boven de ander, als men zou zeggen dat ze onverzoenbaar zijn, dan zou men impliciet een breuk erkennen en een verandering van oriëntatie. Maar dan zou de Kerk de wereld niet langer de heilige continuïteit kunnen bieden, die haar vrede kan geven. Door een liturgische oorlog in haar schoot te behouden, verliest de Kerk haar geloofwaardigheid en wordt ze doof voor de roep van de mens. Liturgische vrede is het teken van vrede dat de Kerk de wereld kan schenken.
Wat op het spel staat is dus veel meer dan een vraag naar discipline. Als ze zou zeggen dat er een verandering is van haar geloof of liturgie, in welke naam zou de Kerk dan nog iets kunnen zeggen tegen de wereld? Haar enige legitimatie is haar standvastigheid in continuïteit.
Meer nog, als de bisschoppen die moeten waken over deze wederzijdse bevruchting en samen-bestaan van de twee liturgische vormen, hun autoriteit niet in die zin uitvoeren, dat lopen ze het gevaar om niet langer als herders gezien te worden, als de bewakers van het geloof dat ze ontvingen en van de schapen die hun zijn toevertrouwd, maar als politieke leiders: commissarissen van de ideologie van het moment in plaats van behoeders van de eeuwenoude traditie. Ze riskeren om het vertrouwen te verliezen van mensen van goede wil.
Een vader kan geen wantrouwen en verdeeldheid zaaien tussen zijn gelovige kinderen. Hij kan niet sommigen vernederen en de een tegen de ander opzetten. Hij kan niet enkele van zijn priesters verbannen. De vrede en de eenheid die de Kerk zegt te geven aan de wereld, moet ze eerst beleven binnen de Kerk.
In liturgische zaken hebben noch pastoraal geweld, noch partisane ideologie ooit de vrucht van eenheid opgeleverd. Het lijden van de gelovigen en de verwachtingen van de wereld zijn veel te groot, om ons op deze doodlopende paden te begeven. Iedereen heeft een plaats in de Kerk van God!
Met droefheid moet ik u het overlijden meedelen van de vorige voorzitter van de Hasseltse Sacramentsbroederschap, Herman Vos.
Met zachte vriendelijkheid en grote vasthoudendheid wist hij de broederschap actief te houden in moeilijke tijden. We danken hem oprecht voor zijn inzet en zijn geloof in de Eucharistie. Laten we deze dagen bidden voor hem.
Moge God hem opnemen in Zijn paradijs.
Met een korte brief op vrijdag 16 juli 2021 getiteld Custodes Traditiones (behoeders van de traditie) veegt Paus Franciscus de oude Mis van tafel. De discussie is al oud: na de bruuske hervorming van de liturgie in 1970, wensten sommige gelovigen de Oude Mis niet in te ruilen voor de Nieuwe Mis van St. Paulus VI (heel wat anderen verlieten gewoon het schip). Het verzet groeide, met petities van leken (oa de beroemde Agatha Christie - brief) en uiteraard het verzet van Mgr. Lefebre. Toen die in 1988 geëxcommuniceerd werd omdat hij zelf zonder toelating bisschoppen wijdde, ontstond de Petrus priesterbroederschap (FSSP), die trouw aan Rome, ook de toelating kreeg om de Oude Mis te vieren. Later ontstonden het Instituut van de Goede Herder, en het Instituut Christus Koning, en tal van andere kleinere en diocesane congregaties.
Summorum Pontificum 2007
In 2007 publiceerde Paus Emeritus Benedictus XVI een brief die het belang van de Oude Mis onderstreepte, stelde dat ze nooit was verboden, en diocesane priesters het recht gaf om de Oude Mis te vieren zonder speciale toelatingen te vragen. Wie de boeken van Paus Benedictus XVI kent, met name over de Geest van de Liturgie, mag dat niet verbazen. De Paus Emeritus begreep dat de bruuske verandering van de liturgie in 1970 de Kerk geen goed had gedaan, en velen van haar deed afkeren. De Oude Mis van het concilie van Trente, bestond immers al meer dan een millenium, al werd ze meer gestructureerd tijdens dit concilie (einde 1563), en kon niet met een pennenstreek opzij gezet worden.
Interpretatie van Paus Franciscus van de ontstaansreden van Summorum Pontificum
In de begeleidende brief van Paus Franciscus aan de bisschoppen van de wereld stelt hij dat de belangrijkste reden van Summorum Pontificum en de toelating van FSSP was het schisma met de priesterbroederschap van Mgr Lefebre (Pius X) te overkomen. Gezien dat tot nu toe nog niet gelukt is, wordt de Oude Mis dus definitief verboden. Maar het is intellectueel oneerlijk om te zeggen dat de reden van Paus Benedictus XVI tot het toelaten van de Oude Mis enkel lag in het opheffen van het schisma met de priesterbroederschap Pius X. Het hele oeuvre van paus Benedictus zegt immers dat de plotse ruptuur van de Liturgie de Kerk kwaad heeft gedaan, en dat we een continuïteit moeten creëren tussen de verschillende riten met wederzijdse bevruchting. Zoals Benedictus XVI zei: wat eeuwenlang als het hoogste goed werd beschouwd, kan nu niet ineens slecht zijn.
Mutatis mutandis: de Protestantse Mis
Als de Oude Mis verboden moet worden omdat het schisma met de traditionalisten van Mgr Lefebre niet is opgeheven na 15 jaar, dan moeten we toch ook vragen stellen bij de Nieuwe Mis? De Nieuwe Mis werd in een geest van oecumenisme en vernieuwingsdrang bij elkaar geschreven. Het doel was duidelijk om het schisma met de protestanten proberen op te heffen door de realiteit van het Misoffer te verzwakken. 50 jaar later kunnen we zeggen dat dat volledig mislukt is. Het enige tastbare resultaat is dat de Katholieke Kerk verprotestaniseert, met desastreuze gevolgen voor de Kerk in Europa. Als paus Franciscus dus consequent is met zijn eigen redenering, moet hij dan niet de Nieuwe Mis afschaffen, gezien de hereniging met de protestanten mislukt is?
Het verraad van Vaticanum II
De Nieuwe Mis werd niet op het concilie geconcipieerd. Ze werd pas in 1970 verspreid. De vraag is dan in welke mate de Nieuwe Mis ook een weerspiegeling is van de wil van het Concilie. Velen schrijven dat dat niet zo is. In ieder geval staat in de besluiten van het 2de Vaticaanse concilie absoluut niet de wil om het Latijn op te geven. Het prijst het gregoriaans, en er is geen sprake van de Mis 'met de rug naar God in het tabernakel'. De vraag is dus in welke mate de Nieuwe Mis van 1970 inderdaad weergeeft wat het laatste Concilie wilde. Paus Franciscus veegt die bezwaren onder de mat, zonder dialoog.
De vele misbruiken.
De Paus erkent in zijn begeleidende brief dat de Nieuwe Mis vaak met een gebrek aan sacraliteit wordt gevierd, en spoort de bisschoppen aan daarover te waken. De realiteit is dat de Nieuwe Mis overal anders gevierd wordt. Zo wordt de Mis in Nederland veel sacraler gevierd dan in Vlaanderen. Talrijk zijn de Missen in Nederland waar men knielt tijdens de consecratie, of waar de Nieuwe Mis in het Latijn wordt opgedragen. Zover ik weet is er in het bisdom Hasselt geen enkele plaats waar de Nieuwe Mis wordt opgedragen in het Latijn. Maar het is natuurlijk mogelijk, gezien men bij gebrek aan fatsoenlijke websites van het bisdom en het onomwarbaar kluwen dat kerknet heet, onmogelijk een beeld kan krijgen van wat er allemaal in het bisdom gebeurt. Zou een natuurlijk besluit uit deze Pauselijke brief niet zijn, dat het goed zou zijn dat we in een stad als Hasselt een Nieuwe Mis in het Latijn zouden hebben?
Waarom?
Waarom zou de Paus zo grof schrijven? De brief heeft geen enkele waardering voor de talrijke priesters die de Oude Mis opdragen en al evenmin voor de gelovigen. Nergens wordt een pastorale vriendelijkheid aan de dag gelegd. De brief is fundamenteel onbarmhartig. Is het mogelijk dat de Paus op dit ogenblik keihard de conservatieve Katholieken wil neerslaan, omdat hij weet dat hij keihard het progressivisme van de Duitse Kerk met haar schismatieke synodale weg zal moeten neerslaan? Paus Franciscus kan immers onmogelijk de suggesties van de Duitse synode aannemen, vermits die fundamenteel anti-Katholiek zijn. De Paus zal daar dus hard moeten ingrijpen. Toch lijkt het onwaarschijnlijk dat dat zijn beweegreden nu is. Daar getuigt onder andere zijn recente vrijage met James Martin, sj, de grote promotor van homosexualiteit, niet van. Evenmin als zijn gewilde onduidelijkheid over tal van geloofswaarheden, zoals het niet toelaten van gescheiden hertrouwden tot de Communie.
Niettemin mocht het de reden van Paus Franciscus van deze harde slag aan conservatieven zijn, om de progressieven binnen de eenheid van de Kerk te houden, dan moet het conservatieve smaldeel dat offer met vreugde dragen. Dat is de eenheid zeker waard.
Lauwe reacties
Overal in de wereld antwoorden bisschoppen maar lauw op de brief. Slechts enkelen zijn meteen ten strijde getrokken tegen de Oude Mis. Zo was er enkele weken eerder al de rancuneuze uitzetting van FSSP uit het bisdom Dijon. Ook was het gevolg dat in sommige bisdommen naar aanleiding van een brief op vrijdag, een jarenlange bestaande Oude Mis op zondag niet meer mocht doorgaan. Van kleinzieligheid en onbarmhartigheid gesproken. Niettemin is Paus Franciscus zonneklaar: de Oude Mis moet verdwijnen: de congregaties worden onder curatele gesteld, de Oude Mis moet verwijderd worden uit parochiekerken en de opleiding in de Oude Mis moet stoppen. De wil van Paus Benedictus XVI dat de bruuske verandering van 1970 moet verzacht worden en in de lijn van de geschiedenis moet worden geplaatst wordt zonder enige consideratie in de de prullenmand gegooid.
De Paus van de dialoog
Steeds weer heeft Paus Franciscus de mond vol over dialoog en wederzijds begrip. Van bij het begin van zijn pontificaat heeft de Paus echter geen enkele poging van dialoog gehad met meer conservatieve strekkingen van de Kerk: de bruuske onthoofding van de Orde van Malta, de opheffing van de Franciscanen van de Immaculata en de weigering om ouders van die paters te woord te staan, de weigering van de Paus om antwoorden te geven op de vragen van de kardinalen naar aanleiding van de post-synodale exhortatie Amoris Laetitia, de infame manier waarop kardinaal Muller werd ontslagen, de ondermijning van kardinaal Sarah toen die voorstelde om tijdens de Advent de consecratie gericht naar God op te dragen, het weigeren om kardinaal Zen te ontvangen, ... Ook dicht bij ons, maakte Paus Franciscus door persoonlijke actie canoniek protest tegen de abrupte opheffing van de priesterbroederschap van de Heilige apostelen onmogelijk. De Paus is voor het schrijven van zijn Custodes Traditionis ook niet een dialoog begonnen met de traditionele gelovigen. Zijn motivatie wordt verscholen achter een bevraging van sommige bisschoppen, maar de resultaten van de bevraging worden niet openbaar gemaakt. Kortom, Paus Franciscus heeft zijn bijnaam van Dictator-Paus al dubbel en dik verdiend.
De Paus van de Synodaliteit
Franciscus heeft de mond ook vol over synodaliteit en meer verantwoordelijkheid voor de bisschopsconferenties. Hij gaat er zelfs 2 synodes in Rome over organiseren. De realiteit is echter een toenemende centralisatie. De bisschoppen werd het recht ontnomen om zelfstandig diocesane congregaties te erkennen, en met deze brief wordt ook de toelating om een seminarist de Oude Mis te laten vieren, in Rome beslist. De realiteit is dus meer centralisatie.
De boertige Paus
De laatste brief van Paus Franciscus laat vooral een gebrek aan elementair fatsoen zien. Iedereen weet dat Summorum Pontificum het grootste wapenfeit was van Paus Emeritus Benedictus XVI, dat hij -bij zijn leven- met zo een korte brief het levenswerk van de vorige Paus van tafel veegt, toont een man met weinig opvoeding. Daar zijn nog voorbeelden van: de creatie van Karl-Jozef Rauber, voormalig nuntius in België tot kardinaal. Rauber gaf eerder een onbeschoft artikel waarbij hij uitvoer tegen Benedictus XVI en Mgr Léonard, en werd ervoor beloond met een kardinaalshoed. Enkele jaren geleden was er ook de publicatie van een vervalste brief als kwam die van Paus Benedictus om een boek van theologen te steunen, die nochtans heel diens pontificaat het tegenovergestelde zeiden van Paus Benedictus. Het maakt ons als gewone Katholieken in ieder geval niet trots op een pontificaat dat dergelijke boertigheden tentoon spreid.
De Kerk volgens de smaak van de dag
Los van het feit of men een fan is van Paus Benedictus en Summorum Pontificum, is het zeer kwalijk dat de ene Paus diametraal het tegenovergestelde van de vorige zegt, 15 jaar later. Het komt zo wel over dat de leer van de Kerk, en haar disciplines en rites naar de wind van de dag worden gehangen. En als de Openbaring van God op aarde zo wisselvallig is, dan is ze niet geloofwaardig.
Corona en de Traditionalistische verenigingen
Tijdens de corona-crisis waren veel bisschoppenconferenties er heel snel bij om de H Mis in het openbaar te verbieden. Toch is dat bijna onverenigbaar met ons geloof, dat de Eucharistie het hoogtepunt is van het Katholieke leven. Het is me dan ook, tot op de dag van vandaag, totaal onbegrijpelijk dat de Kerk niet de Communie uitdeelde tijdens de coronacrisis. Dat kon zij zeker organiseren, zonder dat er grote groepen mensen voor samen moesten komen. De Communie thuis brengen mag misschien moeilijker zijn, maar anderzijds, als we geloven dat de sacramenten werkelijk essentieel zijn, dan zou ook dat niet onoverkoombaar geweest mogen zijn. De realiteit is echter dat bv in Hasselt die uitdeling van de Communie - los van de gezamenlijke viering van de Mis - werd verboden, 2 dagen voor Pasen... De traditionele verenigingen bleven echter publiekelijk de Mis opdragen, en ik kan niet anders dan besluiten dat zij op die manier de essentiële geest van onze Kerk veel beter belichaamden dan de diocesane kerk. Het lijkt me in ieder geval wat moeilijk om in de volgende jaren te preken over de Eucharistie als hoogtepunt en middelpunt van het Katholieke leven, als ze zo gemakkelijk wordt opzij gezet.
Na St Johannes-Paulus de grote, en Benedictus XVI de wijze, nu dan Franciscus de Verschrikkelijke?
Voor heel wat vrijzinnige pers in Vlaanderen is deze Paus geweldig met zijn politiek-correcte uitspraken van ecologie en aanmoediging van massa-migratie met Lampedusa-sentimentaliteit, gratuite mededelingen van barmhartigheid vanuit een 5 sterren-paleis Sancta Martha, gemaakte eenvoud en nederigheid met een gepantserd Trabantje, religieus relativisme en politiek activisme tegen Trump vanachter de hoge beveiligde muren van het Vaticaan. Maar al die zaken zijn voor de Kerk niet essentieel, en eigenlijk onbelangrijk. De politieke stellingnames van deze Paus zijn geen dogma's, maar verzwakken het geloof, en doen de Kerk imploderen tot een progressieve NGO.
Dit pontificaat zal voor Katholieken, na vrijdag 16 juli 2021, in ieder geval getekend worden door deze ruwe onpastorale brief, die de ene gemeenschap van Katholieken lijnrecht opzet tegen andere Katholieken. De enige mogelijkheid dat Paus Franciscus niet de geschiedenis ingaat als de autoritaire monarch die Summorum Pontificum wilde breken en de Oude Mis opheffen, is dat hij de Paus wordt van het Duitse schisma ... een weinig benijdenswaardige keuze.
Laat ons bidden voor de Kerk en haar Paus
De bisschop van Hasselt roept na de watersnood op tot concrete solidariteit via het diocesaan noodfonds
De onmacht van mensen die 'hebben en houden' verliezen door de overstromingen van deze dagen, is hartverscheurend. Ze doet ons meteen ook denken aan zoveel leed van mensen wereldwijd.
Deze gebeurtenissen tonen ons hoe klein we zijn tegenover de natuurelementen maar evenzeer maken ze ons tot getuige van medeleven en solidariteit.
We bewonderen de inzet van families en buren, van hulpdiensten en van verantwoordelijken op alle niveaus.
Wie concreet wil helpen, verwijzen we graag naar het diocesane crisisfonds, dat bij hoge nood tracht te helpen waar mogelijk. Wij bevelen van harte dit crisisfonds aan. Men kan een bijdrage storten op het nummer BE07 7390 1475 0566 van Caritas Limburg. We bevelen ook aan te bidden voor de noodsituatie van zovelen. Biddende verbondenheid zet aan tot trouw in de solidariteit.
+ Patrick Hoogmartens
bisschop van Hasselt
Het lijkt wel op terug naar school gaan; vanaf woensdag kunnen we weer normaal naar de H Mis: de minderbroeders hervatten de weekmissen van 7.30 en 8.30 uur!
Eindelijk; Deo gratias
Pater Karl Wallner van het Oostenrijkse klooster Heiligenkreuz vatte enkele jaren geleden in Hasselt de crisis van de Kerk in Europa samen als op de eerste plaats een crisis van bisschoppen.
Vandaag wordt dat weer geïllustreerd door de aanbieding van het ontslag door kardinaal Marx. Geen bescheiden kardinaal die erkent dat hij fouten maakte over het misbruikschandaal. Hij vertrekt niet met zijn staart tussen zijn benen naar een klooster om te bidden voor zijn ziel. Integendeel, met veel bombarie wordt erbij verteld dat hij wel nog verder gaat met zijn mening over de Kerk op te dringen.
Persverklaringen en TV interviews doen kond van een bisschop die met het nodige theater zijn ontslag aanbiedt, om vervolgens sneren uit te delen naar de weinige conservatieve bisschoppen van Duitsland. En dan wordt ook nog het synodale pad opgehemeld als enige weg om de Kerk uit een 'dood straatje' te helpen. Een synodaal pad dat gekenmerkt wordt door relativisme, zowel op moreel als theologisch vlak.
Dat leren ons dus de opvolgers van de apostelen dit jaar: Wees niet beschaamd als je een fout maakt, integendeel. Verkondig dat de Katholieke Kerk een dood straatje is en dat alleen protestantisme nog een oplossing kan bieden. Zeg openlijk dat je niet achter de Catechismus van de Katholieke Kerk staat. En beschouw de theologie van de 2000-jaar-oude-Kerk als 'gedachten van derderangs niveau' (of zoiets was toch de strekking van de nederige leider van Antwerpen, nagekwispeld door de andere Vlaamse herders).
Na lafheid is dus ook hoogmoedigheid een deugd geworden volgens onze herders. Benieuwd of er veel kerken in Vlaanderen zijn waar ze nog volk moeten weigeren als ze 100 man mogen binnen laten? Ik niet.
Inderdaad, de crisis van de Kerk van Europa is op de eerste plaats een crisis van zwak leiderschap.
"Comme le disait le cardinal Mercier, primat de Belgique : « Quand la prudence est partout, le courage n’est nulle part. » Alors, Mesdames, Messieurs, assez d’atermoiements, l’heure est grave, le travail est colossal ; ne perdez pas de temps et sachez que nous sommes disposés à soutenir les politiques qui prendront en considération la sauvegarde de la nation."
uit de brief van generaals aan de Franse regering, mei 2021.
Mutatis Mutandis, geldt dat nu ook niet voor onze bisschoppen: 'als men overvoorzichtig is, verliest men de moed'. Voorzichtigheid - Prudentia - is een van de zeven deugden. Maar men kan ook zo voorzichtig zijn, dat men alleen nog over lafheid kan spreken. Ik ontmoet weinig mensen die begrip hebben voor de stilte van de Belgische bisschoppen en hun gebrek aan initiatief om de Sacramenten te verdedigen. Ik mis een brief zoals de Nederlandse bisschoppen schreven, na hun erg korte opschorting van de Sacramenten, die uiting gaf van begrip en erkenning dat heel wat gelovigen gegriefd en boos waren over de stilte van bisschoppen. Hier is zelfs dat nog te veel. Alleen maar declaraties over hoe goed de regering het wel aanpakt en hoe blij ze zijn met de regeringsmaatregelen... Ze zijn natuurlijk veel te druk om interviews te geven over moreel relativisme en hoe we de morele decadentie van deze tijd kunnen vervoegen.... maar ik hoop dat ze beseffen hoeveel krediet de bisschoppen wel verloren zijn bij de gewone Katholieken. Hun behaagzucht aan de regering zal misschien nog enkele jaren subsidies opleveren, maar graaft op langere termijn het graf van de Katholieke Kerk in Vlaanderen. Voor de Katholieke Kerk van Vlaanderen is deze crisis de grootste gemiste kans tot evangelisatie die ze de laatste decennia kreeg. Jammer. Maar er wordt altijd een rekening gepresenteerd.
De eerste donderdag 3 juni is Sacramentsdag en dan is er opnieuw aanbidding in de Kathedraal van 15 tot 16 uur.
Op 25 juli 2021 herdenken we de 704de verjaardag van het Mirakel van Viversel. Er is dan aanbidding van 14 tot 17 uur. Iedereen welkom.
Op de weekdagen wordt in de Basiliek van Kortenbos dagelijks de H Mis opgedragen om 20 uur. In de weekdagen zonder reservatie.
In de Basiliek van Hasselt is er H Mis om 17,30 na reservatie op het parochiesecretariaat. 011 260550
Er is steeds biechtgelegenheid bij de paters minderbroeders. Aanbellen via de portier of aan de biechtstoelen. De biecht gaat door in het gesprekslokaal.
In de Kathedraal op zaterdag 3 april van 14 tot 17 uur.
Vandaag zou normaal gezien de '24 uur van de Heer' beginnen, die dit jaar opnieuw niet mag doorgaan. Dat neemt niet weg dat we deze dagen, dit weekend, overdag de mogelijkheid tot aanbidding hebben in de Sacramentskapel van de Kathedraal. Laat ons daarvan gebruik maken en bidden voor onze eigen intenties en de bekering van allen die in onze stad wonen. Laat ons bidden voor een grotere liefde voor de Eucharistie. Want als deze maandenlange ontbering van de Eucharistie ons iets duidelijk maakt, dan is het dat er weinig protesten ontstaan, en onze bisschoppen zich liever met faits-divers bezighouden om ons af te leiden van het essentiële.
Witte Donderdag is dit jaar de eerste donderdag van de maand, en de aanbidding gaat door van 15 tot 16 uur. Een ideale dag om dan naar de aanbidding te komen !
4 maart is het aanbidding in de Kathedraal van 15 tot 16 uur.
Ook dit jaar mag de '24 uur voor de Heer" niet doorgaan, net als vorig jaar.
Elders in het bisdom kan dat wel, de lucht zal daar beter zijn.
Zoals ieder jaar zijn er enkele congregaties die dagelijks een geestelijke begeleiding aanbieden door filmpjes in de veertigdagen tijd:
Ook bv door Les Frères de la Fraternité Saint-Vincent-Ferrier:
# VIDÉO DU JOUR
Aujourd’hui le Père Louis-Marie de Blignières vous parlera de « La vie intérieure et le combat spirituel » (durée 8 min.). Allez voir cette vidéo dès ce matin. Pour voir la vidéo, il faut vous connecter avec votre adresse mail et votre mot de passe sur https://online.careme40.org/courses/take/careme40/lessons/20093565-vie-interieure-et-combat-spirituel
Vanaf afgelopen maandag kan men zich opgeven om de H Eucharistie om 1730 in de Virga Jesse Basiliek bij de wonen via het parochiesecretariaat: 011 260551
De zondagsmis is nog steeds voorbehouden 'by invitation only'. (ik ken geen enkele parochie in de wereld waar dit gebeurt dat de pastoor uitkiest wie mag gaan).
De H Communie wordt uitgereikt s'morgens bij de paters rond 8.10 uur.
Biechtgelegenheid bij de paters in de gesprekskamer.
Donderdag 4 februari is er aanbidding van 15 tot 16 uur in de St Quintinuskathedraal - tot 15 personen. Welkom!
Deze donderdag is de eerste donderdag van de maand. Er is terug aanbidding in de Kathedraal. om 15 uur tot 16 uur.
Iedereen welkom - tot 15 personen.
