Kardinaal Eijk: Contra assistentie bij zelfmoord.

Van de Catholic Herald

Een priester moet duidelijk aan een persoon zeggen die kiest voor geassisteerde zelfmoord of euthanasie dat hij een zware zonde begaat, zei de Nederlandse Kardinaal aan CNA.

Om diezelfde reden kan een priester niet aanwezig zijn als euthanasie of hulp bij zelfmoord wordt gepleegd. Dat zou immers kunnen geïnterpreteerd worden dat de priester er geen problemen in ziet in zo een beslissing of zelfs 'dat men volgens de leer van de Kerk zou denken dat het niet in alle omstandigheden moreel onaanvaardbare handelingen zijn'.

Als geneesheer, voor zijn roeping, schreef kardinaal Eijk een doctorale dissertatie in de jaren 1980 over de euthanasie-wetten. Hij moet een kudde leiden die zich bevindt in een van de landen met de meest liberale euthanasiewetten ter wereld.

Kardinaal Eijk legde uit aan CNA dat 'een priester zeer duidelijk moet maken aan hen die kiezen voor geassisteerde zelfmoord of voor euthanasie dat deze handelingen de intrinsieke waarde van het menselijke leven ontkennen, en een zware zonde zijn.'

De kardinaal sloot de mogelijkheid van spirituele begeleiding niet uit. Toch benadrukt Eijk dat een 'priester niet aanwezig mag zijn bij euthanasie of geassisteerde zelfmoord'. Door aanwezig te zijn zou de priester kunnen suggereren dat de priester de beslissing steunt, of zelfs dat euthanasie en geassisteerde zelfmoord niet in alle omstandigheden moreel onaanvaardbaar zou zijn.

Kardinaal Eijk maakte een onderscheid tussen euthanasie en geassisteerde zelfmoord. Hij zei dat 'bij geassisteerde zelfmoord, neemt de patient de pillen die de dokter hem intentioneel heeft voorgeschreven om zelfmoord te plegen. En dan is er euthanasie, waarbij de dokter zelf de producten toedient die een einde maken aan het leven van de patiënt, op zijn verzoek. Niettemin zijn de verantwoordelijkheden voor de patiënt en de dokter dezelfde'.

Kardinaal Eijk zegt dat de 'verantwoordelijkheid van de patiënt is even groot voor zowel geassisteerde zelfmoord als euthanasie omdat hij zelf het initiatief neemt om zijn leven te beëindigen, en dat blijft hetzelfde of hij nu zelf zijn leven beëindigt of dat de dokter het voor hem doet.'

De dokter zijn ook in beide gevallen even verantwoordelijk, zei de kardinaal.

Door euthanasie uit te voeren, beschadigt de dokter rechtstreeks de waarde van het leven, wat een intrinsieke waarde is. Door mee te werken aan geassisteerde zelfmoord, ageert de dokter volgens de wil van de patiënt, en dat betekent dat hij ook de intenties van de patiënt deelt. Daarom, is ook de minste coöperatie daarin een intrinsieke kwade handeling, even erg dan indien de arts het leven van de patiënt zelf zou beëindigen.'

Kardinaal Eijk begreep dat 'geassisteerde zelfmoord misschien psychologisch minder zwaar is voor de arts. Maar er is geen significant moreel verschil tussen de twee.

Kardinaal Eijk sprak ook over een eventuele begrafenis van mensen die kozen voor geassisteerde zelfmoord of euthanasie.

'Als de patiënt de priester vraag om hem de sacramenten toe te dienen (biecht of ziekenzalving) en een begrafenis plant voordat de arts zijn leven beëindigt op zijn vraag of zelfmoord pleegt, dan kan de priester niet meewerken' zei Kardinaal  Eijk.

Hij voegde eraan toe dat er drie redenen zijn voor dit verbod.

Op de eerste plaats omdat 'een persoon alleen de sacramenten kan ontvangen als hij in staat van genade is, en dat is hij niet indien hij van plan is om zich te verzetten tegen de orde van de schepping, en de intrinsieke waarde van het leven wil schenden'.

De tweede reden is dat de persoon die ' de sacramenten ontvangt zijn leven legt in de barmhartige handen van God. Daarentegen, wie zijn eigen leven wil beëindigen neemt zijn leven in zijn eigen handen'.

Ten derde is het zo dat 'als de priester de sacramenten toedient of een begrafenis plant in deze gevallen, dan maakt de priester zich schuldig aan een schandaal, want hij geeft de indruk dat zelfmoord of euthanasie in sommige gevallen toelaatbaar zouden zijn'.

Eijk legde uit dat in sommige omstandigheden een priester een begrafenis kan voorgaan als een persoon stierf door geassisteerde zelfmoord of euthanasie in enkele omstandigheden, maar zelfmoord is steeds ontoelaatbaar.

'Sinds mensenheugenis deden priesters begrafenissen voor personen die zelfmoord pleegden of euthanasie in het geval van depressie of andere psychiatrische ziektes. De vrijheid van de mensen is verminderd, door de ziekte, en dan kan het beëindigen van het leven beschouwd worden als geen hoofdzonde'.

De priester moet dus 'zorgvuldig oordelen of het hier gaat over een geval met verminderde vrijheid. In die gevallen kan een begrafenis opgedragen worden.

Om de pro-euthanasie trend te bevechten, moet de Kerk duidelijk aankondigen dat God de mens maakte naar zijn beeld in heel zijn totaalheid, in ziel en lichaam. De constitutie Gaudeum et Spes van het tweede Vaticaanse Concilie beschreef het menselijk wezen als een eenheid van ziel en lichaam. Dat betekent dat het lichaam een essentiële dimensie is van het menselijk wezen en deel is van de intrinsieke waarde van de mens. Dus is het niet toelaatbaar dat het menselijk leven wordt opgeofferd om pijn te bestrijden.

De kardinaal zei ook dat palliatieve zorg een positief antwoord is, en de Kerk benadrukt vaak dat palliatieve zorg moet geboden worden en er zijn vele religieuze en christelijke groepen die zich inzetten voor palliatieve zorg in gespecialiseerde centra.

Eijk zie ook dat de pro-euthanasie trend in het westen moet bestreden worden en de Kerk moet 'iets doen tegen eenzaamheid'. De parochies zijn vaak verwelkomende gemeenschappen waar mensen sociale banden hebben en voor elkaar zorgen. In de hyperindividualistische hedendaagse maatschappij is de mens vaak allen. Er is een grote eenzaamheid in de Westerse wereld. '

De Kerk 'spoort aan om gemeenschappen te vormen om mensen niet alleen te laten. Een mens die leeft in eenzaamheid, die aandacht tekort komt en de zorg van anderen, kan moeilijker pijn verdragen' zei de kardinaal.

Eijk voegde eraan toe dat de Kerk ' de christelijke spiritualiteit aankondigt en een geleefd geloof. Dat betekent dat je ook kan deelnemen aan het lijden van Christus en de pijn met hem dragen. Zo, zijn we nooit alleen.'