Ook al zijn er heel wat redenen dat de samenleving steeds liberaler en geseculariseerd wordt, toch zijn ook de Katholieken verantwoordelijk voor die mislukking. Op de eerste plaats gaat het om een soort opvatting over de band met de wereld. Een slecht begrip van het concilie heeft te vaak de evolutie in de samenleving gezien als een profetisch teken van de tijd. Priesters en leken hebben schrik om zich tegen de wereld te verzetten uit schrik dat ze gezien worden als verschrikkelijke reactionairen die zich niet kunnen inleven in de lasten van onze tijdgenoten. De verantwoordelijken van de Kerk, met al hun complexen, wilden niet langer een cultuur van oppositie tegen de wereld, maar wilden het accent leggen op andere sociale vragen en hadden schrik om gemarginaliseerd te worden. De verdediging van de waarheid die moet geleefd worden tot aan het martelaarschap, was niet meer aanwezig in de westerse kerkelijke cultuur sinds de jaren 70, en nog steeds niet tot op de dag van vandaag.
De andere reden is de armoede van het filosofisch en antropologisch onderwijs in de laatste jaren. De leer van St Johannes Paulus II is nooit echt ontvangen en is nooit een voorwerp van een grote algemene mobilisatie van de Kerk van het westen geweest. De cultuur van het leven werd niet ten volle geleerd aan de seminaries en werd slecht zelden in de catechese van de jongeren of kerkelijke bewegingen uitgelegd. De verdediging van de natuurlijke orde verheven door de genade werd niet langer begrepen. En nochtans herinnerde St Johannes Paulus II in Evangelium vitae eraan dat iedere evangelisatie gepaard moet gaan met de aankondiging van de cultuur van het leven. Evangelium vitae, Humanae vitae, Donum vitae of de theologie van het lichaam lijken niet de prioriteit te zijn in het christelijke onderwijs.
Ten slotte heeft een zeker klerikalisme verhinderd dat de kerkelijke instanties samenwerkten met leken van de medische wereld om het leven te verdedigen in verschillende sectoren van de samenleving. Het volstaat om te zien hoe professor Lejeune door sommige priesters werd behandeld om te begrijpen tot welk punt ideologie en klerikalisme met elkaar kunnen samenvallen. Nochtans als we paus Franciscus willen ondersteunen in zijn verklaringen zoals 'aborteurs zijn als huurmoordenaars', dan zullen we terug moeten komen op de integraliteit van de leer van St Johannes Paulus II want anders blijven we verloren lopen in de cultuur van de dood.
E.H. Fabrice Loiseau
Geen opmerkingen:
Een reactie posten