Een van de markante uitspraken van Paus Franciscus is dat de Katholieke Kerk haar blik moet gericht houden op Christus, want anders wordt ze een NGO, hij deed dat oa in een rede aan de Zwitserse bisschoppen. Ook Paus Benedictus XVI schreef met dezelfde bedoeling dat Katholieke organisaties en verenigingen geënt moeten blijven op de rots van Christus, deel moeten zijn van het Lichaam van Christus en het volk van God. Want anders zijn ze op langere termijn vruchteloos.
Onze Kerk in Vlaanderen kent nog heel wat para-Katholieke organisaties. Veel daarvan hebben Katholiek of Christelijk al uit hun naam geschrapt, om zo hun wortels te verbergen, en er zo weinig mogelijk aandacht aan te besteden. Het Christelijke sociale engagement is dan ook door de jaren heen verwaterd, tot het zich ontpopt tot extreem-links activisme.
Dat verwateren van waarden tot extreem-linkse en ten volle onchristelijke principes konden we horen aan de uitspraken van Luc van Gorp, topman van de CM in een pleidooi voor euthanasie voor de ouderen. Dat is waar het humanisme-van-Christus-los ons toe brengt: het primaat van het individualisme en de economie. Uiteindelijk is het niets anders dan het 'dood aan de onproductieven'. Alleen is het met de zachte dwang van een maatschappij die aan iedereen die niet een glorierijke carrière en een sportief lichaam heeft leert dat het leven de moeite niet meer waard is, en dus kan worden beëindigd. Dat een organisatie geworteld in Christus meer met de ziel van de mens begaan zou moeten zijn om het Eeuwig Leven te bereiken, is een notie die in de gedachten van deze CM-man niet eens op lijkt te komen.
Nog eigenaardiger vind ik de manifestaties van 'Broederlijk Delen'. Je zou denken dat het een NGO is die tijdens vasten en advent mensen aanmoedigt om te delen in de fysieke en materiële noden van anderen. Missienoden - maar dan meer op materieel vlak, die niettemin een sterke Katholieke grond verdedigen om overal een christelijke solidariteit te vestigen. Als het Bisdom Hasselt dus een manifestatie deelt op facebook van Broederlijk Delen om de 'Nakba' te herdenken met films, dan denk ik dat men de opdracht van Broederlijk Delen toch wel erg vergeten is. Op een ogenblik dat er zoveel spanning is in het Heilig Land, en in Europa, waar moslim-migranten zich verenigen om een politieke macht te vormen, is een avond om de Nakba te herdenken, alleen te interpreteren als extreem-links (moslim-)activisme.
Wat men ook mag denken over de politieke problemen in het Heilig Land of haar politieke situatie in de laatste eeuw, het is niet de taak van een Katholieke diaconale organisatie om zich te scharen achter een partij. Haar taak is de materiële noden te lenigen, de zieken te verzorgen en te bidden voor vrede in het Heilig Land. Maar van bidden voor vrede is op de website van Broederlijk Delen niets terug te vinden.
Het doorlezen van de website van Broederlijk Delen, leert ons dat ze politieke manifesto's steunt, waarbij oa klimaatdoelen en mobiliteitsadviezen, etc. Ze houdt filmavonden over Lumumba, is dat ook al Katholieke naastenliefde? Is het de taak van een diaconale organisatie om zich daarmee te manifesteren? Het doel om via de Katholieke diaconie, mensen tot Christus te brengen lijkt alom-afwezig.
In dezelfde trend: Recent was ik in Brussel op wandel, en kwam ik voorbij de begijnhofkerk, een (voormalige?) Jezuïetenkerk. Als ik mij goed herinner heeft ze in 2000 nog een brand overleefd, toen illegale migranten daar hun bed in opsloegen tijdens een hongerstaking. Er hangen daar activistische pamfletten aan de muur: tegen NVA en Vlaams belang, en voor de PVDA en reclames voor Amnesty, etc. Wil de Kerk zich werkelijk associëren met extreem-links politiek activisme, en dat in het Huis van God [dit is geen ontwijde kerk, het Heilig Sacrament is er nog aanwezig]?
Zou het niet goed zijn dat deze, en andere parastatale verenigingen voor het blok worden gezet: ofwel terugkeer naar de Katholieke wortels en de Katholieke opzet van de vereniging, de Katholieke diaconie, geënt op het Evangelie (en dus geen politiek activisme of promotie van de Cultus van de dood / Euthanasie) ofwel moet de Kerk nieuwe diaconale Katholieke verenigingen opzetten [en zoveel mogelijk haar bezittingen uit deze extreem-linkse-activistische groepjes recupereren] om een werkelijk Katholieke naastenliefde vorm te geven.
Wat mij betreft: dat het Bisdom Hasselt boodschappen van nakba-herdenkingen promoot is bij mij in het verkeerde keelgat geschoten, en wijst me op een zieke cultuur in het bisdom-bestuur. Geef ons Katholieke diaconie, of hef uzelf op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten