Oproep van Mgr Léonard aan zijn broeders bisschoppen: laat ons het pleidooi van kardinaal Sarah, in akkoord met Benedictus XVI, ondersteunen.
gepubliceerd in L'Homme Nouveau.
"Mgr Léonard, aartsbisschop-emeritus van Mechelen-Brussel, sluit zich aan bij het pleidooi dat kardinaal Sarah, in uitgebreid overleg met Benedictus XVI, richten aan de Heilige Vader. Hij vraagt aan zijn broeders bisschoppen die denken zoals hij om zich duidelijk over hun houding uit te spreken: dat er geen breuk wordt gemaakt in het priesterlijk celibaat. "Onze hoop is groot dat we worden gehoord".
Als aartsbisschop-emeritus van Mechelen-Brussel wil ik me niet bemoeien in het bestuur van de bisdommen waarvan ik de herder was, Namen en Brussel. Maar ik blijf bisschop en ik kan, in die zin, mijn doctrinaire en pastorale overtuigingen duidelijk maken, zelfs al verschillen ze misschien van en of andere positie van mijn vroegere collega's in de dienst.
Zelfs al is het nooit eerder gebeurd en is het impact ervan zo veel groter, kan een een Paus-Emeritus, Benedictus XVI in dit geval, blijkbaar legitiem samenwerken met een kardinaal, en in overleg met hem, zijn theologische en pastorale overtuigingen kenbaar maken, zonder aan zijn plicht tot teruggetrokkenheid te verzaken. Hij spreekt zich niet uit als opvolger van Petrus en zijn stellingname heeft geen magisteriële autoriteit. Mijn zijn woord heeft niettemin veel gewicht.
Zijn bijdrage aan het boek voorgesteld door kardinaal Sarah is op geen enkele manier een 'aanval' op Paus Franciscus. Benedictus XVI, noch dan de kardinaal, bekritiseren zijn opvolger. Ze sturen hem een 'smeekbede' in een geest van trouw, zonder afbreuk te doen aan hun gehoorzaamheid aan de huidige paus. Net zoals zoals vier kardinalen zich reeds richtten tot paus Franciscus en hem trouw vroegen om hun 'dubia', hun twijfels, hun bezorgheidheid weg te nemen over enkele dubbelzinnige aspecten in het hoofdstuk VIII van de exhortatie Amoris Laetitia, met name over de onverbreekbaarheid van het sacramentele huwelijk, met haar gevolgen voor de toegang tot de sacramenten van de biecht en de Eucharistische communie als men leeft in cohabitatie met een partner, maar niet verbonden 'in de Heer'.
Andere dubbelzinnigheden zijn later opgedoken. Het is zeker pertinent te antwoorden op de vraag van een journalist met de woorden: 'Als een homosexuele persoon oprecht de wil van God zoekt, wie ben ik dan om hem te oordelen?' Maar, als men niet preciseert wat die wil van God is en welke de morele consequenties zijn die daaruit voortvloeien, dan verstaat de publieke opinie verkeerdelijk uit dat antwoord dat homosexuele praktijken nu toegelaten zijn in de Katholieke Kerk. Wat niet het geval is.
Op dezelfde manier, als men een verklaring tekent, met een hoge verantwoordelijke van de islam, die suggereert dat het de 'wil' van God is dat er een diversiteit aan religies is, dan volstaat het niet om mondeling de dubbelzinnigheid van die verwoording te corrigeren (met een tekst die onveranderd blijft) met de mededeling dat God die diversiteit alleen 'toelaat'. Men zal toch nog duidelijk moeten onderstrepen dat de interreligieuze dialoog op geen enkele manier afdoet aan de absolute uniciteit van de Christelijke openbaring, waardoor de enige en drie-ene God ons Zijn reddende verlossing geeft in de persoon van Jezus. Wat niet wil zeggen dat men niet de 'semina Verbi' ( de 'sporen' van het Woord van God), of de 'reliquia Verbi' (de 'resten van het Woord') moet ontkennen in de andere religies dan het judeo-Christendom.
Andere dubbelzinnigheden zijn geïntroduceerd in de recente synode van de Amazone, met name over een zekere verering van de 'pachamama', van de moeder-aarde. Maar op dat punt moeten we de publicatie van de postsynodale exhortatie afwachten. We mogen hopen dat Paus Franciscus de dubbelzinnigheden van die synode zal wegnemen.
Een van die dubbelzinnigheden gaat juist over de vraag van het priesterlijk celibaat in de Latijnse Katholiek Kerk. Wat dat betreft, en in gemeenschap met heel veel bisschoppen, die ik ook broederlijk uitnodig om zeer duidelijk zich uit te spreken over hun standpunt, wil ik me helemaal verenigen met de oproep die kardinaal Sarah, na uitgebreide consultatie van Benedictus XVI, richt tot de Heilige Vader. Onze hoop is groot dat we gehoord worden, want paus Franciscus heeft zeer duidelijk zijn gehechtheid aan het priesterlijk celibaat in de Latijnse Kerk uitgesproken. Maar om toch uitzonderingen toe te laten ... Die, helaas, net zoals in zoveel domeinen, snel gegeneraliseerd worden!
De smeekbede die in het boek wordt uitgesproken is dus zeer urgent en perfect gerechtvaardigd. Men moet nooit de Paus 'aanvallen'. Men moet steeds zijn persoon en zijn missie respecteren. Maar soms moet men, en het is altijd toegelaten om te 'smeken' en hem te vragen om 'opheldering'. Wat we hierbij doen.
+ André-Léonard, Aartsbisschop-Emeritus van Mechelen-Brussel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten