Ook in de Gewone Vorm, zijn aspecten van architectuur
of liturgie en de ars celebrandi
zeker belangrijk. Bijvoorbeeld, zou er niet een grote variatie in oriëntatie
kunnen zijn, met bijvoorbeeld, waar mogelijk, ad orientem viering in de Paastijd? Kan een grote centrale crucifix
en tabernakel de focus van harten en geest niet wegnemen van de particuliare
celebrant en gemeenschap naar het Offer van Christus en de Liturgie van de
hemel? De gelovigen moeten een rijkere Eucharistische spiritualiteit
ontwikkelen waardoor ze leren hun gebeden, woorden en daden in hun leven te
verenigen met het zelfoffer van Christus aan de Vader in de Heilige Geest. En
kan een hergebruik van de oude terminologie misschien een eenvoudig en goed
idee zijn, toen men automatisch sprak van het ‘Heilig Misoffer’?
Ten tweede zou de praktijk van Eucharistische Aanbidding
wijd, en actief kunnen worden gepromoot. Als Nieuwe Evangelisatie betekent een
nieuwe, persoonlijke relatie met Christus, dan zijn bronnen nodig om mensen te
helpen om deze kunst van ‘Eucharistisch gebed’ te leren, om een persoonlijke
vriendschap te ontwikkelen met Jezus Christus in de Eucharistie, om zijn
dagelijkse roep tot volgeling-zijn te horen. Het lijkt droef dat heel wat
eigentijdse Katholieken, ondanks twee millennia van spirituele theologie, meer
kennen van Yoga, meditatie en mindfulness dan van de leer van St Teresa van
Avila, Johannes van het Kruis of Franciscus van Sales. In een Brief aan de
priesters van Witte Donderdag, probeerde Paus Johannes Paulus II expliciet de
Eucharistische aanbidding buiten de Mis te promoten: “De Kerk en de wereld hebben een grote nood aan Eucharistische aanbidding. Jezus wacht op ons in dit Sacrament van liefde. Laat ons ruimhartig zijn met onze tijd om Hem te gaan ontmoeten in aanbidding en bezinning, die vol geloof is, en open staat om herstel te geven aan de grote fouten en misdaden van de wereld. Mag onze aanbidding nooit eindigen.”
Tijd die doorgebracht wordt in Eucharistische aanbidding,
voegde hij toe, kan grote verandering teweeg brengen:
“Het is fijn tijd met Hem door te brengen, om dicht aan zijn
borst te liggen zoals de geliefde leerling (cf Jn 13:23) en om de oneindige
liefde te voelen in zijn hart. … Hoe vaak, geliefde broeders en zusters, heb ik
dat zelf ervaren, en uit Hem kracht, troost en steun geput!”
Om aanbidding mogelijk te maken, moeten Kerkgebouwen open
worden gehouden, niet op slot, en een eerbiedige stilte moet er zijn, zodat
allen het Heilig Sacrament kunnen benaderen. Ook Paus Franciscus heeft
opgeroepen dat Christus nooit weggesloten mag zijn:
“De Kerk … is geroepen om het huis van de Vader te zijn, met
deuren die altijd open staan. Een van de concrete tekens van die openheid zou
moeten zijn dat de kerkdeuren steeds open zijn, zodat als iemand, bewogen door
de Geest, daar God kan komen zoeken, en niet een gesloten deur vindt.”In Eucharistische Aanbidding, komen Christenen op aarde heel dicht bij waar de Romeinse Canon over spreekt, een locum refrigerii, lucis et pacis, de genadevolle staat van koel licht en vrede. Net als in het Lam Gods van van Eyck, is er een staren in twee richtingen. Inderdaad, kunnen we niet zeggen dat net zoals de leerling de Meester schouwt, ook de Meester Zijn leerling schouwt, een geliefd kind, geschapen door de Vader, bezield door de Geest en in gelijkenis naar de Zoon?
Dank aan iedereen die de viering van 701 jaar Sacrament van Mirakel mogelijk maakten, in het bijzonder voor E.H. Jan Philippe en koster Johan.
 |
| Wachten op ... St Quintinus kijkt alvast toe. |
 |
| Het Sacrament van Mirakel onder het baldekijn op het hoogaltaar in de Kathedraal. Het is de eerste keer dat dat gebruikt wordt sinds de verbouwing in de jaren '90. Een mooiere opstelling alvast dan in de H. Kruiskapel. |
 |
| Het oude baldakijn aan het begin van de 20ste eeuw; later verdween het, om te worden hersteld met een modern exemplaar bij de verbouwingen in de jaren '90. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten