Wij Katholieken van Europa moeten ons
minderwaardigheidscomplex overwinnen! En we moeten van de jonge Kerken in
Afrika, Latijns-Amerika en Azië leren. Daadwerkelijk moet er een wederkerigheid
komen tussen de oude Kerken en de jonge Kerken: Waar onze Europese
missionarissen het Christendom hebben uitgezaaid, en waar we ook vandaag nog
helpen door onze materiële middelen - zoals de collectie van wereldmissiezondag
– worden we ook vandaag al geholpen: niet alleen omdat priesters uit de landen
van het Zuiden bij ons werken, maar ook, omdat er in de jonge Kerken voor ons
gebeden wordt. Ik ben erg ontroerd, dat in een school in Noord-Indië die door
Missio-Oostenrijk wordt gesteund, de 600 schoolmeisjes iedere dag s ’morgens
een tientje van de Rozenkrans bidden voor ‘de jonge mensen in Oostenrijk’.
Missie is nooit een eenrichtingsverkeer.
Op die manier gaan we hier in onze Europese situatie van
krimp niet een treurige teleurstelling verzinken, maar helpt het ons om de blik
op de vitale levendigheid van de jonge Kerken te houden, op hun
geloofsintensiteit en hun groei. De vreugdevolle boodschap van Jezus Christus, verovert
ook vandaag nog ‘witte vlekken’ op de wereldkaart, zo bijvoorbeeld in Mongolië
waar in 2016 de eerste inheemse priester gewijd mocht worden.
De Katholieken van Europa hebben dus een nieuwe houding
nodig, een nieuwe moed om het geloof te leven, om te getuigen en missionair te
verkondigen. Als ik voor jonge mensen spreek over ‘Missie’, dan heb ik altijd
maar een centraal aandachtspunt:
‘Ontwikkel een sterke persoonlijke relatie met Christus.
Laat Jezus uw beste vriend zijn, geef uw leven (door de handen van Maria) aan
Hem over.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten