In een eerbetoon aan kardinaal Joachim Meisner, onderstreept paus Benedictus XVI het belang van de aanbidding:
Er waren twee dingen die hem in de laatste periode van zijn leven toenemende vreugde bezorgden en versterkten:
- Op de eerste plaats vertelde hij me vaak dat hij een grote vreugde had om te zien dat in de biecht, hoe jonge mensen, vooral jonge mannen, een ervaring hadden van de barmhartigheid van de vergeving, de gave, en het leven vonden, dat allen God hen kan geven.
- Het tweede dat hem raakte en gelukkig maakte was de duidelijke toename van de Eucharistische aanbidding. Dat was het centrale thema voor hem in de wereldjongerendagen in Keulen - dat er aanbidding was, stilte, waarbij de Heer spreekt tot de harten. Sommige pastorale en liturgische autoriteiten waren van mening dat zulk een stilte in aanschouwing van de Heer niets kon bereiken met zo een groot aantal mensen. Er waren ook enkelen van mening dat Eucharistische aanbidding iets voorbijgestreefd was, omdat de Heer wilde dat we het Eucharistische brood ontvingen en niet naar kijken. Maar juist het feit dat een mens dit brood niet zomaar kan eten als een soort voedsel, en dat het 'ontvangen' van de Heer in het Eucharistisch Sacrament juist alle dimensies van ons bestaan omvat - dat ontvangen ook aanbidden moet zijn, wat in tussentijd steeds duidelijk wordt. Dat moment van Eucharistische aanbidding van de Wereldjongerendagen in Keulen werd een innerlijk moment dat voor hem onvergetelijk was, en niet alleen voor de kardinaal. Dat moment was later altijd innerlijk bij hem aanwezig en een groot licht voor hem.
